Santa Barbara - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

XVIII-wieczna misja i kościół katolicki. Mission Santa Barbara to hiszpańska misja w Santa Barbara w Kalifornii. Często nazywana "Królową Misji", została założona przez ojca Fermina Lasuéna dla zakonu franciszkanów 4 grudnia 1786 r., w dniu święta św. Barbary, jako dziesiąta misja z 21 misji w Alta California.

Misja Santa Barbara, podobnie jak inne misje kalifornijskie, została zbudowana jako część szerszych działań mających na celu umocnienie hiszpańskich roszczeń w Alta California w obliczu zagrożenia ze strony rywalizujących imperiów. Próbując tego dokonać, Hiszpania starała się przekształcić miejscowe plemiona tubylcze w dobrych obywateli hiszpańskich (w przypadku Mission Santa Barbara było to plemię Chumash-Barbareño). Wymagało to nawrócenia religijnego i integracji z hiszpańską gospodarką kolonialną - dla miejscowych Chumashów zmiany środowiskowe wywołane przez duże stada zwierząt hodowanych w Misji, w połączeniu z epidemiami i siłami wojskowymi, oznaczały, że członkowie plemion często nie mieli innego wyboru, jak tylko przyłączyć się do systemu misyjnego, co prowadziło do pewnego rodzaju przymusowego poddaństwa.

Misja jest imienniczką miasta Santa Barbara oraz hrabstwa Santa Barbara i wywodzi się z legendy o świętej Barbarze, dziewczynie, która została ścięta przez swojego ojca za wyznawanie wiary chrześcijańskiej.

Teren misji zajmuje wzniesienie pomiędzy Oceanem Spokojnym a górami Santa Ynez. Poświęcił go ojciec Fermín Lasuén, który po śmierci ojca Junípero Serry przejął kierownictwo sieci misji w Kalifornii. Misja Santa Barbara jest, wraz z misją San Luis Rey, jedyną misją, która pozostała pod kierownictwem Braci Franciszkanów od czasu jej założenia, a dziś jest kościołem parafialnym Archidiecezji Los Angeles.^[4]

The Karpeles Manuscript Library Museums to prywatna kolekcja ponad miliona rękopisów i dokumentów w Stanach Zjednoczonych, największa tego typu kolekcja na świecie. Została założona w 1983 roku przez kalifornijskich magnatów nieruchomości, Davida Karpelesa i Marshę Karpeles, w celu pobudzenia zainteresowania nauką, zwłaszcza wśród dzieci, oraz w celu ułatwienia dostępu do zbiorów. Kolekcja jest rozmieszczona w wielu muzeach Karpelesa w Stanach Zjednoczonych, z których każde mieści się w zabytkowym budynku, a także w "mini-muzeach" w szkołach i biurowcach. Eksponaty są co kwartał wymieniane między muzeami, a każde z nich prezentuje codziennie wystawę ogólną oraz jedną lub kilka specjalnych ekspozycji w ciągu roku. Ponadto Karpeles agresywnie rozwija zawartość swojej strony internetowej. Wszystkie usługi Biblioteki Rękopisów Karpelesa są bezpłatne. Muzea znajdują się w małych i średnich miastach, choć w 1991 roku Karpelesowie zorganizowali wystawę na Central Park West w Nowym Jorku. W lutym 2020 roku było siedemnaście muzeów w piętnastu miastach.^[7]

Franceschi Park to park publiczny o powierzchni 15,78 akrów, położony na skrzyżowaniu Mission Ridge Road i Franceschi Road w potocznej dzielnicy "Riviera" w Santa Barbara w Kalifornii. Położony jest na wysokości ok. 800 stóp nad poziomem morza, około 2 mile od wybrzeża. Mission Ridge Road dzieli park na północny park górny i południowy park dolny. Górny park, z południowym wzniesieniem, oferuje odwiedzającym panoramiczny widok na wybrzeże Santa Barbara i Wyspy Normandzkie. Na terenie parku znajduje się mały plac piknikowy, duże patio, które służy jako miejsce pikników grupowych, toalety, kilka szlaków i parking, a także służy jako źródło informacji o pionierskich pracach ogrodniczych podjętych przez włoskiego ogrodnika dr Francesco Franceschi.^[9]

Budynek sądu hrabstwa Santa Barbara to budynek w stylu hiszpańskiego kolonializmu, zaprojektowany przez Williama Moosera III i ukończony w 1929 roku. Architekt Charles Willard Moore nazwał go "najwspanialszą budowlą w stylu hiszpańskiego kolonializmu, jaką kiedykolwiek zbudowano" i jest on najlepszym przykładem przyjęcia przez Santa Barbara hiszpańskiego kolonializmu jako stylu miejskiego.

Budynek ten, znajdujący się przy 1100 Anacapa Street w centrum Santa Barbara w Kalifornii, zastąpił mniejszy gmach sądu w stylu greckiego renesansu, zbudowany w tym miejscu w latach 1872-88 i poważnie uszkodzony w trzęsieniu ziemi 29 czerwca 1925 roku. Ze względu na swoją architekturę kompleks został uznany w 2005 roku za National Historic Landmark.^[10]

Mission Historical Park to 10-akrowy park położony na wschód od Santa Barbara Mission w Santa Barbara, w Kalifornii. Na terenie parku znajduje się duży otwarty obszar trawiasty, Ogród Różany A.C. Postel Memorial, fontanna, szlaki turystyczne, różne gatunki jaworów i rodzimych dębów, historyczny gaj oliwny poświęcony weteranom I wojny światowej, pozostałości kadzi garbarskich, garncarnia, młyn oraz historyczny zbiornik wodny i system akweduktów. Park i Misja zostały uznane za zabytek historyczny stanu Kalifornia 12 lipca 1939 roku.

Park jest podzielony przez Alameda Padré Serra, główną drogę dojazdową, na której średni roczny ruch dzienny (AADT) wynosi około 9 900 pojazdów. Południowy obszar parku o powierzchni 8 akrów rozciąga się od skrzyżowania ulic East Los Olivos St. i Laguna St. na północ do Alameda Padré Serra i na wschód do Plaza del Rubio. Mniejsza, północna część o powierzchni 2 akrów zajmuje obszar pomiędzy Alameda Padré Serra, a Mountain Drive i Mission Ridge Road na północnym krańcu parku.^[11]

Plaża Wschodnia położona w Santa Barbara w Kalifornii w Stanach Zjednoczonych, jest często pierwszą plażą widzianą po przekroczeniu granic miasta. Plaża Wschodnia jest oddzielona od Plaży Zachodniej nabrzeżem Stearn's Wharf i znajduje się w pobliżu centrum Santa Barbara. Plaża Wschodnia jest główną plażą dla turystów, ponieważ niektóre z głównych hoteli w Santa Barbara znajdują się właśnie przy tej plaży. Łaźnia i siłownia Cabrillo znajdują się również na Plaży Wschodniej.

Plaża Wschodnia jest znana na całym świecie z siatkówki, ponieważ co roku odbywa się tu kilka turniejów siatkarskich.

Na plaży East Beach znajdują się trzy wieże ratownicze oznaczone numerami 5, 4 i 3 (wieże ratownicze nr 2 i 1 znajdują się na plaży Leadbetter), które są otwarte w miesiącach letnich. Ten odcinek plaży nie jest popularny jako miejsce do surfowania. Plaża Wschodnia jest również domem dla Młodzieżowych Ratowników Santa Barbara, którzy działają przez siedem tygodni w okresie letnim.^[13]

Ogród Botaniczny w Santa Barbara to ogród botaniczny o powierzchni 78 akrów, zawierający ponad 1000 gatunków rzadkich i rodzimych roślin. Znajduje się w Mission Canyon, w Santa Barbara, w stanie Kalifornia, w Stanach Zjednoczonych.

Celem ogrodu jest eksponowanie rodzimych roślin kalifornijskich w naturalnym otoczeniu. Na terenie ogrodu znajduje się około 9,2 km (5,7 mi) szlaków turystycznych. Przez teren ogrodu przepływa potok Mission Creek, w którym znajduje się tama skalna zbudowana w 1806 r. przez rdzennych Amerykanów (głównie Canaliños) pod kierunkiem hiszpańskich padres z sąsiedniej Mission Santa Barbara.

Ogród został założony w 1926 r. i zaprojektowany przez znaną architektkę krajobrazu Beatrix Farrand. Do roku 1936 jego zainteresowania zawęziły się do roślin występujących w Prowincji Florystycznej Kalifornia (obejmującej część południowo-zachodniego Oregonu i część Baja California, jak również większość stanu Kalifornia). W 1983 r. ogród został uznany za zabytek historyczny hrabstwa Santa Barbara (tama na Mission Creek została już uznana za zabytek stanowy).

W Ogrodzie prowadzony jest program hodowli roślin. Wprowadzono m.in. takie rośliny jak: Aesculus californica 'Canyon Pink', Agave shawii, Arctostaphylos 'White Lanterns', Arctostaphylos 'Canyon Blush', Arctostaphylos insularis 'Canyon Sparkles', Artemisia californica 'Canyon Gray', Berberis aquifolium 'Mission Canyon', Ceanothus 'Wheeler Canyon', Ceanothus 'Far Horizons', Ceanothus arboreus 'Powder Blue', Eriophyllum nevinii 'Canyon Silver', Fremontodendron 'Dara's Gold', Heuchera 'Blushing Bells', Heuchera 'Canyon Belle', Heuchera 'Canyon Chimes', Heuchera 'Canyon Delight', Heuchera 'Canyon Duet', Heuchera 'Canyon Melody', Heuchera 'Canyon Pink', Heuchera 'Dainty Bells', Heuchera 'Pink Wave', Iris 'Canyon Snow', Lessingia filaginifolia 'Silver Carpet', Leymus condensatus 'Canyon Prince', Salvia 'Dara's Choice', Salvia cedrosensis 'Baja Blanca', Salvia leucophylla 'Amethyst Bluff' i Verbena lilacina 'De La Mina'.^[16]

Stearns Wharf to molo na skrzyżowaniu końca State Street i Cabrillo, w porcie w Santa Barbara w Kalifornii, w Stanach Zjednoczonych. Po ukończeniu w 1872 roku było to najdłuższe molo głębokowodne pomiędzy Los Angeles a San Francisco. Nazwane tak na cześć jego budowniczego, miejscowego drwala Johna P. Stearnsa, nabrzeże przez ponad ćwierć wieku służyło potrzebom pasażerskim i towarowym południowego wybrzeża Kalifornii. Przed powstaniem nabrzeża pasażerowie i ładunek musieli wiosłować do brzegu przez falochrony i kelpie. Pomimo wielkiej wygody, jaką oferowało nabrzeże, Santa Barbara pozostała portem pogodnym i bardzo potrzebowała falochronu. W grudniu 1878 roku sztormy zniszczyły i podmyły ponad 1000 stóp nabrzeża. Pomimo tych strat, Santa Barbara nie doczekała się potrzebnego falochronu przez kolejne 52 lata.

Kiedy w 1877 r. kolej dotarła do Santa Barbara, Stearns dobudował do nabrzeża kolejną bocznicę, która stanowiła niezbędne połączenie transportowe z jego tartakiem i pobliską zajezdnią Southern Pacific. Na początku XX wieku bocznica została uszkodzona przez silne sztormy i ostatecznie opuszczona w 1923 roku.

Restauracja Harbor została zbudowana na nabrzeżu w 1941 roku, co oznaczało koniec ery żeglugi i transportu w XIX wieku. Restauracja okazała się ekonomicznym kręgosłupem nabrzeża.

Od początku swojego istnienia nabrzeże Stearns przeszło kilka klęsk żywiołowych i gospodarczych, od wielkiego trzęsienia ziemi w 1925 roku po pożar w 1973 roku, który spowodował jego zamknięcie. Nabrzeże pozostawało zamknięte przez sześć lat, aż do zakończenia remontu w 1981 roku. Kolejny pożar w zimie 1998 roku zniszczył ostatnie sto pięćdziesiąt stóp nabrzeża, w tym restaurację Moby Dick. Choć w tym okresie pozostała część nabrzeża pozostała otwarta, odbudowa trwała ponad dwa lata. Nabrzeże Stearns Wharf jest dziś najczęściej odwiedzanym punktem w Santa Barbara.

Obecnie na nabrzeżu znajduje się 17 firm otwartych dla zwiedzających, w tym: restauracje, muzea, sklepy z pamiątkami, lodziarnia i sklep ze słodyczami.^[17]

El Presidio Real de Santa Bárbara, znane również jako Royal Presidio of Santa Barbara, to dawna instalacja wojskowa w Santa Barbara w Kalifornii w Stanach Zjednoczonych. Prezydium zostało zbudowane przez Hiszpanię w 1782 roku, a jego zadaniem była obrona Drugiego Okręgu Wojskowego w Kalifornii. W czasach współczesnych Prezydium służy jako ważna atrakcja turystyczna, muzeum i czynne stanowisko archeologiczne w ramach El Presidio de Santa Barbara State Historic Park.

W parku znajduje się oryginalna budowla z adobe, zwana El Cuartel, która jest drugim najstarszym zachowanym budynkiem w Kalifornii; starsza jest tylko kaplica w Mission San Juan Capistrano, znana jako "Kościół Ojca Junípero Serra". Prezydium Santa Barbara jest ostatnią placówką wojskową zbudowaną przez Hiszpanię w Nowym Świecie. W 1958 r. Presidio stało się kalifornijskim zabytkiem historycznym, a w 1973 r. zostało wpisane do amerykańskiego Krajowego Rejestru Zabytków.^[21]

Archiwum-Biblioteka Misji Santa Barbara została założona w 1967 r. jako niezależna instytucja edukacyjna i badawcza typu non-profit. Zbiory dokumentów misyjnych w archiwum-bibliotece zachowały się in situ od czasu założenia systemu misyjnego. Zbiory obejmują wymienione sekcje: Kolekcja Junipero Serra, Dokumenty Misji Kalifornijskich oraz Kolekcja Kolegium Apostolskiego. W archiwum-bibliotece znajduje się również duży zbiór wczesnych pism, map i obrazów z Kalifornii, a także zbiór materiałów dotyczących Indian Tohono O'odham z Arizony. W posiadaniu instytucji znajduje się kilka tysięcy różnego rodzaju zdjęć fotograficznych o szerokim zakresie tematycznym, pochodzących z końca XIX wieku. W zbiorach znajdują się również dziewiętnastowieczne obrazy olejne przedstawiające misje kalifornijskie, autorstwa Edwina Deakina

SBMAL jest repozytorium archiwalnym rejestrów, w których zapisywane są sakramenty chrztu, małżeństwa i pogrzebu na misjach kalifornijskich. Znajdują się tu rejestry misji: Mission San Diego de Alcalá; Mission San Carlos Borromeo de Carmelo; Mission San Antonio de Padua; Mission San Gabriel Arcángel; Mission San Luis Obispo de Tolosa; Mission San Francisco de Asís (Dolores); Mission San Juan Capistrano; Mission Santa Clara de Asís; Mission San Buenaventura; Mission Santa Bárbara (łącznie z Mission, Presidio i Our Lady of Sorrows); Mission La Purísima Concepción; Mission Santa Cruz; Mission Nuestra Señora de la Soledad; Mission San Juan Bautista; Mission San Miguel Arcángel; Mission San Fernando Rey de España; Mission San Luis Rey de Francia; Mission Santa Inés; Mission San Rafael Arcángel; Mission San Francisco de Solano; Plaza-Los Angeles^[22]

Santa Barbara's Moreton Bay Fig Tree znajdujący się w Santa Barbara w Kalifornii jest uważany za największy figowiec Ficus macrophylla w Stanach Zjednoczonych.

Marynarz odwiedzający Santa Barbara w 1876 roku podarował sadzonkę australijskiego figowca Moreton Bay miejscowej dziewczynie, która zasadziła ją przy State Street 201. Po tym, jak dziewczyna wyprowadziła się rok później, jej dziewczyna, Adeline Crabb, przesadziła drzewo na róg ulic Montecito i Chapala, zaledwie kilka przecznic od oceanu, na teren należący wówczas do Southern Pacific Transportation Company. Drzewo zostało oficjalnie uznane za zabytek historyczny w 1970 roku, a w 1976 roku nieruchomość została przekazana miastu Santa Barbara. Od tego czasu drzewo znajduje się w Kalifornijskim Rejestrze Wielkich Drzew. Korzenie są chronione przez barierę łańcuchową wielkości baldachimu. Drzewo można oglądać na stacji kolejowej Amtrak, 209 State Street.

W lipcu 1997 r. obwód drzewa, mierzony na wysokości 4,5 stopy nad ziemią, wynosił 41,5 stopy. Średni rozstaw korony wynosił 176 stóp, a całkowita wysokość 80 stóp.^[23]

Alice Keck Park Memorial Garden to park znajdujący się w Santa Barbara w Kalifornii. Składa się z jednego bloku miejskiego, ograniczonego ulicami Santa Barbara, Micheltorena, Garden i Arrellaga. Po drugiej stronie ulicy Santa Barbara znajduje się budynek Unitarian Society of Santa Barbara, a po drugiej stronie ulicy Micheltorena - Alameda Park.

Nieruchomość, na której wcześniej znajdował się hotel El Mirasol należący do artysty Alberta Hertera, została zakupiona i przekazana miastu w 1975 roku. Anonimowy dar zawierał fundusze na przekształcenie terenu w ogrody oraz dotację na ich utrzymanie. Tożsamość ofiarodawczyni pozostawała tajemnicą aż do jej śmierci, dwa lata później, kiedy okazało się, że była to Alice Keck Park. Park była córką Williama Myrona Kecka, założyciela Superior Oil Company. Park miała rodzinne powiązania z Herterami i tym miejscem - siostra W. M. Kecka, Caroline, była wdową po synu Hertera, Evericie, który zginął podczas I wojny światowej. Miasto poświęciło ogrody w 1980 roku i nazwało je na cześć Park.

W ogrodzie znajduje się sztuczny staw z żółwiami i karpiami, altana oraz wiele meandrujących ścieżek i chodników. Wszystkie rośliny w ogrodzie, niektóre rodzime, a niektóre ozdobne, zostały dobrane tak, aby tolerowały niski poziom wody w klimacie Santa Barbara. Ponadto w ogrodzie znajduje się część przeznaczona na ogród sensoryczny dla osób niedowidzących.

Ogród pamięci Alice Keck Park Arbor Area jest popularnym miejscem organizacji ślubów. Jest on pięknie utrzymany i stanowi własność publiczną, co czyni go jednym z najlepiej wycenianych, niedrogich miejsc na wesela w Santa Barbara.^[26]

Casa de la Guerra była rezydencją piątego komendanta Presidio de Santa Barbara, José de la Guerra y Noriega, założyciela kalifornijskiego rodu Guerra od 1828 roku do śmierci w 1858 roku. Potomkowie José mieszkali w tym domu do 1943 roku. Obecnie obiekt jest własnością Santa Barbara Trust for Historic Preservation i jest prowadzony jako muzeum historyczne. Adres: 15 East De la Guerra Street, Santa Barbara, Kalifornia.

W czasie, gdy José mieszkał w casa, była ona znana miejscowym jako casa grande (wielki dom), ponieważ trzynastopokojowa konstrukcja przyćmiła okoliczne jednopokojowe adobes. W okresie casa grande José dobudował altanę. Nie stoi ona do dziś, ale służyła José za biuro i miejsce przechowywania pieniędzy.

Trzęsienie ziemi w Forcie Tejon w 1857 roku spowodowało znaczne zniszczenia rezydencji, a z powodu pogarszającego się stanu zdrowia José, jego syn Pablo zainicjował renowację. Remonty Pabla odzwierciedlały zmianę stylu w rejonie Santa Barbara, modyfikując dom, aby nadać mu wiktoriański wygląd. Najbardziej znaczącymi zmianami w tym czasie było usunięcie kolumn z adobe na rzecz kolumn drewnianych oraz dodanie drewnianego sidingu do domu.

Casa jest zabytkiem miasta Santa Barbara i zabytkiem historycznym Kalifornii. Jest wpisana na listę National Register of Historic Places razem z Paseo de la Guerra jako "El Paseo i Casa de la Guerra".

Dom jest obecnie restaurowany i urządzany tak, aby wyglądał tak, jak mógł wyglądać w latach 1828-1858. Wnętrza Casa de la Guerra są otwarte dla zwiedzających w soboty i niedziele, natomiast część zewnętrzną można zwiedzać o każdej porze.^[28]

Paseo de la Guerra to kompleks zabytkowych budynków w centrum Santa Barbara w Kalifornii. Od 1977 roku znajduje się on na liście National Register of Historic Places. Nazwę zawdzięcza rodzinie Guerra z Kalifornii, historycznie znaczącej rodzinie kalifornijskiej w Santa Barbara.

Znajduje się tu m.in. hiszpański dom w stylu kolonialnym Casa de la Guerra, odrestaurowany historyczny dom hiszpańskiego oficera wojskowego, urzędnika państwowego i kalifornijskiego ranczera José de la Guerra y Noriega, którego budowę rozpoczęto w XVIII wieku.

W połowie XX wieku Paseo de la Guerra stała się pasażem dla rzemieślników i sklepów, integrującym adobe, z architekturą w stylu hiszpańskiej rewolucji kolonialnej autorstwa znanego lokalnego architekta Lutah Marii Riggs, współpracownika George'a Washingtona Smitha.

Paseo de la Guerra jest nadal ważnym punktem orientacyjnym i atrakcją, jako muzeum i butikowe centrum handlowe.^[29]

Arroyo Burro Beach, znana również jako Hendry's Beach przez lokalnych mieszkańców, to publiczna plaża w hrabstwie Santa Barbara w Kalifornii. Znajduje się przy Cliff Drive, jest zakończeniem Arroyo Burro Creek i stoi u podnóża nadbrzeżnych urwisk Santa Barbara w Wilcox Property, które przylegają od wschodu. Społeczność Hope Ranch znajduje się w odległości ok. 1 km na zachód.

Arroyo Burro ma reputację plaży dla psów i jest popularnym miejscem, gdzie właściciele psów mogą spacerować ze swoimi pupilami bez smyczy, choć sama Arroyo Burro jest właściwie plażą, na której można chodzić na smyczy (obszar bez smyczy znajduje się na wschód poniżej Wilcox Property Douglas Family Preserve). Surferzy również często odwiedzają wody tej plaży, a prysznice na świeżym powietrzu ułatwiają uprawianie tego sportu. Inne funkcje rekreacyjne na plaży obejmują trawiasty teren ze stołami piknikowymi i grillami, budynek Arroyo Burro County Park, w którym mieści się restauracja i bar z miejscami do siedzenia na zewnątrz i wewnątrz, oraz budynek zbudowany z materiałów pochodzących z recyklingu i odzysku, w którym mieści się centrum edukacji ekologicznej znane jako Watershed Resource Center. Park jest oficjalnie otwierany o godzinie 8:00 i zamykany o zachodzie słońca, kiedy to wjazd na (bezpłatny) parking jest zabroniony. Pojazdy zaparkowane przed zachodem słońca mogą jednak pozostać na parkingu do godzin wieczornych.

Popularna niegdyś restauracja The Brown Pelican, położona nad plażą, została zamknięta w listopadzie 2007 r., po tym jak Rada Nadzorcza Hrabstwa Santa Barbara odmówiła przedłużenia jej dwudziestopięcioletniej dzierżawy. W jej miejsce w sierpniu 2008 roku otwarto The Boathouse, z nowymi właścicielami i znaczną przebudową.^[30]

Casa Dolores, Center for the Study of the Popular Arts of Mexico to muzeum sztuki mieszczące się przy 1023 Bath Street w Santa Barbara w Kalifornii.

Centrum poświęcone jest gromadzeniu, konserwacji, wystawom i studiom nad sztuką popularną w całym Meksyku. W Casa Dolores znajduje się kolekcja mieszkanki Santa Barbara i historyka sztuki Lindy Cathcart, licząca ponad 6000 obiektów wykonanych z różnych materiałów: gliny, drewna, ceramiki, włókien naturalnych, skóry, papieru, szkła, gliny i cyny. Wiele z eksponatów wystawionych w muzeum jest unikalnych dla różnych regionów Meksyku, takich jak Talavera z Puebli, Alebrijes z Oaxaca i sztuka Huichol z zachodnich wyżyn. Kolekcje obejmują okres od prehiszpańskiego do współczesnego; wśród artystów, których prace są wystawiane, są Josefina Aguilar, Teodora Blanco, Candelario Medrano, Abelardo Ruiz, Rosa Real de Nieto i rodzina Linares.

Muzeum angażuje się w życie społeczności Santa Barbara, organizując programy o znaczeniu kulturowym, takie jak wystawy czasowe, warsztaty artystyczne, prezentacje, serie filmów i imprezy publiczne.

Muzeum mieści się w domu Botiller Adobe, zbudowanym w 1843 r., który jest najstarszym dwupiętrowym domem typu adobe w Santa Barbara. Dom był zbudowany i należał do rodziny Pascual Botiller od 1843 do 1969 roku, a w 2007 roku został zakupiony przez Lindę Cathcart.^[33]