Raleigh - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Muzeum geologii, flory i fauny stanu NC. Muzeum Nauk Przyrodniczych Karoliny Północnej znajduje się w Raleigh w Karolinie Północnej jako najstarsze założone muzeum w Karolinie Północnej i największe muzeum tego typu w południowo-wschodnich Stanach Zjednoczonych. Rocznie odwiedza je około 1,2 mln osób, a w 2013 r. było to najpopularniejsze w stanie muzeum lub miejsce historyczne wśród zwiedzających.

Muzeum posiada sześć placówek na pięciu kampusach: Nature Exploration Center i Nature Research Center przy Jones Street w centrum Raleigh, placówkę satelitarną Prairie Ridge Ecostation i klasę na świeżym powietrzu w północno-zachodnim Raleigh w pobliżu William B. Umstead State Park, dawne North Carolina Museum of Forestry w Whiteville oraz dawne Grifton Nature & Science Center w Grifton. W 2020 roku ogłoszono otwarcie najnowszego obiektu - Muzeum Nauk Przyrodniczych Karoliny Północnej w Greenville, które zostało otwarte dla publiczności 18 września 2021 roku. NCMNS jest oddziałem stanowego Departamentu Zasobów Naturalnych i Kulturalnych.^[1]

Dom Joela Lane'a, znany również jako Wakefield, został zbudowany w 1769 roku i jest obecnie odrestaurowanym zabytkowym domem i muzeum w Raleigh, w Karolinie Północnej. Jest to najstarszy budynek mieszkalny w hrabstwie Wake i zawiera kolekcję XVIII-wiecznych artefaktów i wyposażenia z epoki. Na terenie muzeum znajduje się wolnostojący dom klasy średniej zbudowany około 1790 roku, formalny ogród miejski i ogród ziołowy z epoki. Dom nosi imię Joela Lane'a, "ojca Raleigh" i "ojca hrabstwa Wake".

Pod koniec lat 60. XVII wieku Lane osiedlił się przy Wake Cross Roads w kolonialnym hrabstwie Johnston. Lane i jego dom odegrali kluczową rolę w przemianie Karoliny Północnej z kolonii w stan oraz w ustanowieniu Raleigh stolicą stanu. Posiadłość Joela Lane'a stała na niewielkim wzgórzu z widokiem na przyszłe miejsce, w którym powstało Raleigh. Lane posiadał tysiące akrów, co pozwoliło mu być wpływowym politykiem.

Lane był członkiem kolonialnego Zgromadzenia Ogólnego i skutecznie lobbował za utworzeniem w 1770 r. hrabstwa Wake, które w owym czasie było słabo zaludnionym pustkowiem. Hrabstwo zostało nazwane "Wake" na cześć Margaret Wake, żony gubernatora kolonialnego Williama Tryona. Przypuszcza się, że w 1771 r. w jego domu zebrał się pierwszy sąd okręgowy hrabstwa Wake. Lane został mianowany członkiem tego sądu i pełnił tę funkcję aż do śmierci. W czasie wojny rewolucyjnej Wake Cross Roads było miejscem ważnych spotkań rządowych, zarówno formalnych, jak i nieformalnych. W 1776 r. Lane był gospodarzem Rady Bezpieczeństwa kolonii, a w następnym roku uzyskał licencję na małą gospodę. Od maja do czerwca 1781 roku w posiadłości Lane'a odbywała się sesja stanowego Zgromadzenia Ogólnego. Lane zasiadał w Senacie stanowym podczas 11 z 14 sesji w latach 1782-1794. Był również delegatem na konwencję w Halifax w 1789 roku, która ratyfikowała Konstytucję Stanów Zjednoczonych.

Lane był bezpośrednio zaangażowany w decyzję o ulokowaniu stałej stolicy stanu w hrabstwie Wake. W 1792 roku legislatura zezwoliła na zakup 1000 akrów (4 km2) jego ziemi, na której miało powstać miasto "Raleigh" jako nowe centrum władzy stanowej. Zachodnia granica miasta została wytyczona na wschód od domu Lane'a, a jedna z ulic miasta została nazwana na jego cześć. Po śmierci Lane'a w 1795 roku dom Lane'a miał kilku właścicieli, zanim w 1818 roku został zakupiony przez biznesmena Williama Boylana. Dom, wraz z Montfort Hall, pozostawał w rodzinie Boylanów do 1909 roku. W tym czasie miasto Raleigh wchłonęło dom w swoje rozszerzające się granice. Na terenie dawnej plantacji Lane'a powstały nowe ulice, domy i firmy. W 1911 r. dom został przeniesiony na niewielką odległość. W 1927 r. dom Lane'a został zakupiony przez Krajowe Stowarzyszenie Amerykańskich Dam Kolonialnych (National Society of Colonial Dames of America) w stanie Karolina Północna w celu zapewnienia jego zachowania. Organizacja ta nadal zarządza tym zabytkowym domem w Raleigh jako muzeum.

W 2019 r., z okazji 250. rocznicy powstania domu, ekipa konserwatorska usunęła 26 warstw farby, aby naprawić uszkodzone drewno pod spodem. Następnie dom został przemalowany na oryginalny kolor czerwieni granatowej.^[10]

Pullen Park to park publiczny o powierzchni 66,4 akrów położony bezpośrednio na zachód od centrum Raleigh w Karolinie Północnej. Znajduje się przy Ashe Avenue i sąsiaduje z kampusami Main i Centennial Uniwersytetu Stanowego Karoliny Północnej, zajmując obszar pomiędzy Western Boulevard i historyczną ulicą Hillsborough. Założony w 1887 roku, Pullen Park jest najstarszym parkiem publicznym w Karolinie Północnej.

W parku znajdują się miejsca piknikowe, stoisko z koncesjami oraz kilka małych przejażdżek, w tym karuzela Pullen Park, kolejka i łódki dla dzieci. Sezonowo można też wypożyczyć rowery wodne na małym jeziorze w parku. Na terenie parku znajdują się także Centrum Wodne Pullen, Centrum Sztuki Pullen oraz Teatr w Parku. Jest to jeden z najsłynniejszych i najbardziej znanych parków w regionie Research Triangle.

Przez park Pullen przebiega East Coast Greenway, system szlaków o długości 3000 mil łączący Maine z Florydą.^[11]

Duke Energy Center for the Performing Arts to główne miejsce, w którym odbywają się przedstawienia w Raleigh w Karolinie Północnej.

Prawa do nadania nazwy centrum posiada obecnie firma Duke Energy (dawniej Progress Energy), która nabyła je od miasta w 2005 roku na okres 20 lat za 7,5 miliona dolarów. Wcześniej prawa do nazwy posiadała firma Business Telecom, Inc. (obecnie EarthLink), a w latach 1997-2005 obiekt był znany jako BTI Center for the Performing Arts. W 1999 roku właściciel BTI, Peter Loftin, przekazał na rzecz centrum 3,1 miliona dolarów, wyrównując tym samym wcześniejszą darowiznę BTI.

W skład centrum wchodzą: Raleigh Memorial Auditorium (otwarte w 1932 roku, odnowione w 1990 roku), Meymandi Concert Hall (otwarte w 2001 roku), A. J. Fletcher Opera Theater (otwarte w 2001 roku), Kennedy Theater (otwarte w 2001 roku), Lichtin Plaza (otwarte w 2001 roku)^[16]

Dom Mordecai, zbudowany w 1785 roku, jest zarejestrowanym zabytkiem historycznym i muzeum w Raleigh w Karolinie Północnej, stanowiącym centralny punkt Mordecai Historic Park, przylegającego do dzielnicy Historic Oakwood. Jest to najstarsza rezydencja w Raleigh stojąca na oryginalnych fundamentach. Oprócz domu, park obejmuje miejsce narodzin i dzieciństwa prezydenta Andrew Johnsona, ogród Ellen Mordecai, kancelarię prawną Badger-Iredell, kuchnię Allena i kaplicę św. Marka, popularne miejsce ślubów. Znajduje się on w historycznej dzielnicy Mordecai Place.

Najstarsza część domu została zbudowana przez Joela Lane'a dla jego syna, Henry'ego. W swoim czasie dom stanowił centrum plantacji o powierzchni 20 km2, jednej z największych w hrabstwie Wake. Lane jest uważany za założyciela Raleigh, ponieważ 1000 akrów z jego plantacji zostało sprzedanych jako teren pod budowę miasta.

Dom został nazwany na cześć Mojżesza Mordecai, którego pierwsza żona, Margaret Lane, odziedziczyła go po swoim ojcu Henrym. Po jej śmierci Mordecai ożenił się z jej siostrą Ann Lane. W 1824 r. Mordecai zatrudnił Williama Nicholsa, ówczesnego architekta stanowego, do rozbudowy domu. Rozbudowa była uważana za znaczące dzieło Nicholsa, który był również odpowiedzialny za przebudowę pierwotnego budynku, w którym mieścił się Dom Stanowy. Po dodaniu czterech nowych pokoi w 1826 roku dom Mordecai przekształcił się w rezydencję w stylu greckiego renesansu.

Rodzina Mordecai, wywodząca się od dziadka-emigranta Mojżesza Mordecai (1707-1781) z Bonn w Niemczech, stała się jedną z pierwszych trzystu rodzin żydowskich w Stanach Zjednoczonych i jedną z niewielu rodzin wywodzących się z Żydów aszkenazyjskich. Członkowie rodziny byli ważni w sprawach lokalnych i państwowych. Jacob Mordecai, ojciec Mojżesza, założył szkołę dla dziewcząt w Warrenton w Karolinie Północnej. Jako wybitny prawnik Moses Mordecai był członkiem Sądu Konferencyjnego w 1805 roku. Ze swoją pierwszą żoną Margaret Moses Mordecai miał dwóch synów, Henry'ego i Jacoba, oraz jedną córkę Ellen. Z drugą żoną, Anną, miał córkę Margaret, po siostrze swojej zmarłej żony, Anny. Henry Mordecai stał się dobrze prosperującym plantatorem w Mordecai House i został wybrany do Legislatury stanowej. Rodzina ta była również znanymi właścicielami niewolników, a na dawnej plantacji mieszkało wielu niewolników, zarówno tych, którzy pracowali w domu, jak i tych, którzy uprawiali pola. Stanowe miejsce historyczne opowiada historie zarówno wolnych, jak i zniewolonych mieszkańców, w tym poruszające świadectwa trzech byłych niewolników. Jego córka Margaret Mordecai wyszła za mąż i odziedziczyła posiadłość; jej potomkowie byli właścicielami i mieszkańcami Mordecai House do 1967 roku.

W XIX i na początku XX wieku rodzina Mordecai wyprzedawała ziemie, które były dzielone w związku z ciągłym rozwojem Raleigh. W 1867 roku George Washington Mordecai podarował ziemię na wschód od miasta na założenie cmentarza konfederatów, a kolejną działkę przeznaczył na pierwszy w hrabstwie Wake cmentarz hebrajski. (Przyległy cmentarz Oakwood, założony w 1869 roku, stał się imiennikiem dużego przedmieścia, które rozwinęło się na sąsiednim zalesionym terenie, wcześniej znanym jako Mordecai Grove. W 1974 r. Oakwood stało się pierwszą dzielnicą w Raleigh, która została wpisana do Krajowego Rejestru Miejsc Historycznych).

Potomkowie Mordecai'a byli właścicielami posiadłości do 1967 roku, kiedy to dom i otaczający go blok zostały wystawione na sprzedaż. Lokalni konserwatorzy zaprotestowali i miasto wykupiło posiadłość, przekazując ją Komisji ds. Miejsc Historycznych Raleigh, która miała ją nadzorować i zagospodarować jako park historyczny. Komisji udało się pozyskać wiele oryginalnych mebli Mordecai, a także zachować dokumenty rodzinne i bibliotekę. Park Historyczny Mordecai jest obecnie zarządzany przez Wydział Parków, Rekreacji i Zasobów Kulturalnych Miasta Raleigh. Dom Mordecai jest uznany za zabytek historyczny Raleigh. Dom Mordecai pojawił się w drugim odcinku drugiego sezonu programu Ghost Hunters, w którym zespół TAPS badał doniesienia o paranormalnej aktywności. Od 2017 r. w Mordecai Historic Park działa zarejestrowana organizacja non-profit The Ghost Guild Inc., która bada dom i otaczające go budynki co najmniej trzy razy w roku. Swoje odkrycia prezentują na corocznym Haunted Mordecai Festival w październiku.^[21]

Historyczny Oak View, znany również jako Williams-Wyatt-Poole Farm, to XIX-wieczny zabytkowy folwark i narodowa dzielnica historyczna położona na wschód od centrum Raleigh, w Karolinie Północnej, w Stanach Zjednoczonych. Założona jako farma pracy przymusowej, na której pracowali czarni ludzie zniewoleni przez białych właścicieli, Oak View posiada kuchnię z początku XIX wieku, dom z 1855 roku, stodołę, stodołę z żywym inwentarzem, stodołę z odziarniarką bawełny i dom lokatorski z początku XX wieku. Centrum Historii Farmy, znajdujące się na miejscu, dostarcza zwiedzającym informacji na temat historii Oak View i ogólnej historii rolnictwa w Karolinie Północnej. Oprócz historycznych budynków, na terenie farmy znajduje się sad, ule pszczele, małe pole bawełny i największy w hrabstwie Wake gaj pekanowy.^[22]

First Presbyterian Church to zabytkowy kościół prezbiteriański położony na rogu ulic Morgan i Salisbury w centrum Raleigh, w hrabstwie Wake, w Karolinie Północnej.

Kościół został założony na spotkaniu prezbiterian w Domu Stanowym Karoliny Północnej (poprzednik Kapitolu Stanu Karolina Północna) 21 stycznia 1816 roku. Zgromadzenie zakupiło ziemię w obecnym miejscu i wzniosło murowany budynek kościoła, który otworzył swoje podwoje 7 lutego 1818 roku. Kościół służył jako miejsce obrad stanowej Konwencji Konstytucyjnej w 1835 r. i przez kilka lat był miejscem spotkań Sądu Najwyższego Karoliny Północnej.

Ten pierwotny obiekt został zburzony, a w 1900 r. ukończono budowę nowego kościoła. Został on zaprojektowany w stylu romańskim. Pierwotny projekt był autorstwa architekta A.G. Bauera, ale problemy zdrowotne Bauera spowodowały, że projekt został przekazany architektom Charlesowi E. Cassellowi i Charlesowi Pearsonowi. Sanktuarium było dwukrotnie gruntownie przebudowywane - w 1955 i 2012 roku.^[26]

Red Hat Amphitheater to amfiteatr znajdujący się w Raleigh w Karolinie Północnej. Sąsiaduje z Centrum Kongresowym w Raleigh.

Amfiteatr w Raleigh organizuje koncerty na podstawie umowy z Live Nation, a jego właścicielem i zarządcą jest miasto Raleigh. Sezon w Amfiteatrze trwa obecnie od kwietnia do października. Pojemność wynosi 5 990 miejsc: 1 800 stałych miejsc, 2 700 ruchomych miejsc i trawnik dla 1 000 osób.

Nazwa obiektu zmieniała się kilkakrotnie w trakcie jego budowy i pierwszych kilku miesięcy działalności. Plany przyjęcia 300 000 dolarów od lokalnego dystrybutora Budweisera na nazwanie obiektu Bud Light Amphitheater upadły, gdy Komisja Kontroli Alkoholu w Karolinie Północnej odmówiła przyznania wyjątku od przepisów, które zabraniają sprzedaży praw do nazw obiektów publicznych producentom alkoholu. W dniu 4 września 2012 r. firma Red Hat zawarła umowę z miastem Raleigh dotyczącą praw do nazwy amfiteatru. Firma zapłaciła miastu 1,175 mln USD za tę umowę.^[28]

Cmentarz Miejski w Raleigh, znany także jako Stary Cmentarz Miejski, został zatwierdzony w 1798 roku przez Zgromadzenie Ogólne Karoliny Północnej jako pierwsze miejsce pochówku w Raleigh. Został założony na 4 akrach ziemi tuż za wschodnimi granicami Raleigh z 1792 roku i ograniczony ulicami East Street od zachodu, East Hargett Street od południa i Morgan Street od północy. Pierwotnie został podzielony na cztery równe kwatery, z których dwie północne były zarezerwowane dla mieszkańców, południowo-zachodnia dla odwiedzających, a południowo-wschodnia dla Murzynów, zarówno wolnych, jak i niewolników. Z czasem, w latach 1819, 1849 i 1856, cmentarz był stopniowo powiększany w kierunku ulicy New Bern i obecnie ma powierzchnię około 7,5 akra. Cmentarz został ogrodzony w 1898 roku żeliwnym płotem, który wcześniej otaczał Union Square, aby nie dopuszczać zwierząt na teren Kapitolu Stanowego. Przez teren cmentarza przebiega sieć brukowanych podjazdów z granitowymi krawężnikami. W 1857 roku granice miasta zostały rozszerzone o cmentarz, a statut miasta przewidywał powołanie dozorcy. Na Cmentarzu Miejskim pochowanych jest wiele osób z wczesnego okresu Raleigh i Karoliny Północnej, w tym gubernatorzy, burmistrzowie, politycy, redaktorzy gazet, oficerowie wojskowi, ministrowie, lekarze, plantatorzy, adwokaci, bankierzy oraz szkoccy i angielscy kamieniarze, którzy pomagali przy budowie Kapitolu.

Cmentarz Miejski został wpisany na listę National Register of Historic Places 12 września 2008 r.^[31]

Cloud Chamber for the Trees and Sky to dzieło sztuki plenerowej autorstwa Chrisa Drury'ego. Została zamówiona przez North Carolina Museum of Art w 2003 roku dzięki wsparciu Robert F. Phifer Bequest i znajduje się w 146-akrowym parku muzealnym przylegającym do muzeum, znanym jako Ann and Jim Goodnight Museum Park w stolicy stanu Raleigh. Dzieło znajduje się w lesie wraz z innymi dużymi rzeźbami i prowadzi do niego leśna ścieżka.

Komora jest okrągłym budynkiem zbudowanym z kamienia, drewna i darni o średnicy około 12 stóp (3,66 metra) z pojedynczymi drzwiami, przez które można wejść do środka. Przy zamkniętych drzwiach komora jest światłoszczelna, z wyjątkiem małego, okrągłego otworu w dachu, który pozwala jej działać jako camera obscura. Na gładkie białe ściany wnętrza komory rzutowane są obrazy słońca, chmur i drzew. Jest to dzieło sztuki publicznej, a wstęp do parku nie jest płatny.^[32]