Park City - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Park City Mountain Resort to ośrodek narciarski w zachodniej części Stanów Zjednoczonych w Park City, w stanie Utah, położony 32 mile na wschód od Salt Lake City. Park City, jak znany jest ten ośrodek narciarski i obszar, zawiera kilka tras treningowych dla narciarskiej reprezentacji Stanów Zjednoczonych, w tym trasy slalomu i slalomu giganta. Podczas Zimowych Igrzysk Olimpijskich w 2002 r. odbyły się tam zawody snowboardowe oraz zawody w slalomie gigancie mężczyzn i kobiet.

Otwarty 59 lat temu, w 1963 roku, ośrodek jest główną atrakcją turystyczną dla narciarzy z całych Stanów Zjednoczonych, a także głównym pracodawcą dla wielu mieszkańców Park City. W 2014 roku ośrodek został zakupiony przez Vail Resorts, który połączył go z sąsiednim Canyons Resort za pomocą połączonej gondoli, tworząc największy obsługiwany przez wyciągi ośrodek narciarski w Stanach Zjednoczonych.

W sezonie narciarskim większość stoków i wyciągów jest czynna od 9:00 do 16:00.^[1]

Swaner EcoCenter to rezerwat przyrody i ośrodek kształcenia na odległość Uniwersytetu Stanowego Utah położony w Snyderville Basin w pobliżu Park City w stanie Utah. Swaner obejmuje 1200-akrową ostoję dzikiej przyrody, nowoczesny ośrodek edukacji ekologicznej o powierzchni 10 000 stóp kwadratowych, 100-akrową farmę i 10 mil szlaków. EcoCenter działa na rzecz zachowania ziemi i związku człowieka z naturalnym krajobrazem, edukacji lokalnej i szerszej społeczności na temat wartości przyrody oraz pielęgnowania zarówno ekosystemu, jak i ludzi z nim związanych. EcoCenter zostało zaprojektowane przez architekta Sorena Simonsena tak, aby spełniało wymagania platynowego certyfikatu Leadership in Energy and Environmental Design, najwyższego standardu ustanowionego przez U.S. Green Building Council.^[7]

Dom Reese'a Williamsa przy 421 Park Ave. w Park City, Utah, został zbudowany w 1898 roku. W 1984 roku został wpisany na listę National Register of Historic Places.

Jest to dwupiętrowy, szkieletowy dom "skrzynkowy", ze ściętym dachem czterospadowym z lukarnami od strony wschodniej i południowej. Został zbudowany jako dom dla Reese'a Williamsa przez cieślę Ellswortha J. Beggsa. Williams, urodzony w 1851 r. w Walii, pracował w kopalni Silver King i zmarł w 1898 r. zaledwie trzy dni po ukończeniu budowy tego domu; wdowa po nim wraz z dziećmi mieszkała tu tylko przez rok.

W 1984 r. uznano go za "architektonicznie znaczący jako jeden z czterech zachowanych dwupiętrowych domów skrzynkowych w Park City, z których trzy są dobrze zachowane i ujęte w niniejszej nominacji. Dwupiętrowy dom skrzynkowy jest ściśle związany z domem-piramidą, jednym z trzech głównych typów domów w Park City. Podobnie jak dom-piramida, ma kwadratową lub prawie kwadratową formę, piramidalny lub ścięty czterospadowy dach i ganek rozciągający się nad fasadą. Różni się od niego wielkością - ma pełne dwie kondygnacje, w porównaniu z jedną lub półtorej kondygnacji domu w kształcie piramidy. Dwupiętrowy boks nie był często spotykany w Park City, ale sądząc po liczbie zachowanych budynków w Park City, wydaje się, że był to preferowany wybór projektu dla dużego domu w Park City. Wszystkie zachowane przykłady tego domu znajdują się w widocznych miejscach wzdłuż Park Avenue, najbardziej prestiżowej ulicy w Park City, co dodatkowo dokumentuje znaczenie tego typu domu, wybieranego przez tych, którzy szukali czegoś więcej niż tylko mieszkania o charakterze użytkowym. Dom ten jest również historycznie ważny jako pierwszy szpital w Park City. Służył on społeczności od 1900 r. do co najmniej 1904 r., kiedy to zbudowano duży Szpital Górniczy.

Na początku 1900 r. został wydzierżawiony T.H. Monahanowi i E.H. Howardowi, którzy założyli Park City Hospital. Szpital posiadał salę operacyjną i oświetlenie elektryczne. Monahan był chirurgiem, Howard był zarządcą szpitala. Rodzina Williamsów kontynuowała posiadanie budynku po zamknięciu szpitala, ostatecznie sprzedając go w 1925 r. Henry'emu Thomasowi, a następnie przez wiele lat był on własnością rodziny Thomasów.^[8]

Dom przy 343 Park Avenue, przy 343 Park Ave. w Park City, Utah, został zbudowany w 1898 roku. W 1984 roku został wpisany na listę National Register of Historic Places.

Jest to jednopiętrowy, ramowy dom w kształcie piramidy z czterospadowym dachem. Ma kwadratowy plan i "zasadniczo symetryczną fasadę z drzwiami umieszczonymi nieco poza środkiem, między parami okien z podwójnie zawieszonymi skrzydłami, jedno nad drugim, ściętym dachem czterospadowym i gankiem wspartym na toczonych filarach, który rozpościera się nad fasadą". W oknach zastosowano typową wiktoriańską listwę z rowkami i ozdobnymi narożnikami. Tylna przybudówka w północno-zachodnim narożniku budynku mogła być częścią oryginalnej konstrukcji, a nawet jeśli została dodana później, przyczynia się do historycznego znaczenia domu, ponieważ dokumentuje "najbardziej powszechną i akceptowalną metodę rozbudowy małego domu w Park City". W 1984 r. dom "nie przeszedł żadnych poważniejszych zmian i jest w doskonałym stanie. Zachował swoją oryginalną integralność".^[9]

Dom Nicholasa Rowe'a przy 150 Main St. w Park City, Utah, został zbudowany około 1885 roku. W 1984 roku został wpisany na listę National Register of Historic Places.

Został zbudowany na planie sali i salonu, ale później (prawdopodobnie między 1907 a 1910 r.) został przebudowany na dwupiętrowy budynek handlowy, z wysuniętym do przodu drugim piętrem, wspartym na filarach frontowego ganku.

W 1984 roku uznano go za jeden z trzech zachowanych budynków w Park City, który dokumentuje metodę rozbudowy domku w małym górniczym miasteczku poprzez dodanie drugiego piętra do istniejącej izby i salonu. Preferowanymi metodami rozbudowy małych domków w Park City było dodanie szopy na tyłach domu lub skrzydła poprzecznego na jednym z końców domu z salonem. Ponieważ istnieją tylko trzy zachowane przykłady domów, które zostały rozbudowane poprzez dodanie drugiego piętra, jest prawdopodobne, że ten rodzaj rozbudowy mógł być trudniejszy do wykonania i dlatego był mniej popularny. Wszystkie trzy domy były pierwotnie jednopiętrowe. Dwa z nich zostały przebudowane na dwupiętrowe domy z dwuspadowymi dachami typowymi dla domów z salonami i pokojami. Płaski dach dobudówki w tym domu nadaje mu wygląd budynku handlowego. Jest to jedyny zachowany w Park City przykład budynku, który został przekształcony z rezydencji w budynek handlowy.

Jego pierwszym znanym właścicielem był Nicholas Rowe, który wraz z żoną Carrie sprzedał dom w 1909 r. Nicholas (Nick) Rowe urodził się w 1850 r. w Anglii, a wyemigrował w 1869 r. W Park City pracował jako górnik. W Park City pracował jako górnik. Carrie Rowe, urodzona w Anglii ok. 1866 roku, wyemigrowała w 1887 roku. Pobrali się niecały rok później.^[10]

Dom Alfreda Lindorffa przy 40 Sampson Ave. w Park City, Utah, został zbudowany około 1885 roku. W 1984 roku został wpisany na listę National Register of Historic Places.

Został uznany za "znaczący architektonicznie jako jeden z dwóch dobrze zachowanych przykładów domu w Park City z wyraźnym planem litery L przez dobudówkę". Ten typ dobudówki nie wydaje się być powszechny w budownictwie Park City, zachowało się mniej niż pięć przykładów tego typu. W przeciwieństwie do domku T/L i domku T/L z dobudówką, które widziane z fasady mają stosunkowo krótkie skrzydła poprzeczne i dłuższe skrzydła trzonowe, domek na planie litery L z dobudówką ma charakterystyczny plan litery L składający się z dwóch skrzydeł o prawie równej długości, które przecinają się pod kątem prostym. Różnica w typach okien w obu skrzydłach wskazuje, że ten dom nie został zbudowany na pierwotnym planie litery L, lecz jest wynikiem rozbudowy małego domu przez dodanie skrzydła poprzecznego do frontu jednego z końców pierwotnej fasady. Mimo że jest to rzadko spotykany typ, plan L przez dobudowę jest istotny, ponieważ stanowi odmianę powszechnie stosowanej modyfikacji polegającej na dodaniu skrzydła poprzecznego do istniejącego domu jako rozwiązania problemu niewystarczającej przestrzeni w małym domku z górniczego miasteczka".

Był to prawdopodobnie dom Alfreda Lindorffa, który urodził się w Danii w 1863 r. i wyemigrował wraz z żoną Marią w 1890 r.^[11]