New Brunswick - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Rutgers Gardens to oficjalny ogród botaniczny Rutgers University, położony na obrzeżach Cook Campus, przy 112 Ryders Lane, w North Brunswick, New Jersey. Na jego terenie znajduje się 60 akrów zaprojektowanych rabat, specjalistycznych ogrodów, kolekcji drzew i krzewów, trawników i ścieżek spacerowych, a także przylegający do niego 70-hektarowy las Frank G. Helyar Woods. Będąc miejscem nauki i piękna, Rutgers Gardens stara się zapewnić studentom, wykładowcom i całej społeczności zabawne, edukacyjne i wciągające miejsce, w którym można cieszyć się światem przyrody. Ogrody są otwarte przez cały rok, bez opłat, i prezentują kolekcje ogrodnicze zaaranżowane w scenerii ogrodowej. W 2017 r. otrzymały status zabytku przyznany przez Amerykańskie Towarzystwo Nauk Ogrodniczych (American Society for Horticultural Science).^[1]

Geology Hall, dawniej Geological Hall, znany również jako Rutgers Geology Museum, to budynek znajdujący się w historycznej części Queens Campus w Rutgers, The State University of New Jersey's College Avenue Campus w New Brunswick, New Jersey, Stany Zjednoczone.

Gdy w 1864 roku Rutgers został wybrany jako jedyny college w New Jersey, zaczął rozszerzać swój program nauczania o nauki ścisłe i rolnictwo. Prezydent Rutgers William Henry Campbell zebrał fundusze na budowę budynku, który pomieściłby tę ekspansję, i w 1872 roku powstała Sala Geologii, zaprojektowana przez architekta Henry'ego Janeway Hardenbergha.

Jako część dzielnicy historycznej Queen's Campus, Geology Hall został wpisany do rejestru zabytków stanu New Jersey oraz do krajowego rejestru zabytków w 1973 roku. Obecnie w budynku mieszczą się biura administracyjne i uniwersyteckie muzeum geologiczne. Muzeum to, najstarsze uczelniane muzeum geologiczne w Stanach Zjednoczonych, zostało założone przez geologa stanowego i profesora Rutgersa George'a Hammella Cooka w 1872 roku. Jego eksponaty prezentują historię naturalną stanu New Jersey, ze szczególnym uwzględnieniem geologii, paleontologii i antropologii. Do eksponatów należą fluorescencyjne minerały cynku z Franklin i Ogdensburga, mastodont z hrabstwa Salem, trop dinozaura odkryty w Towaco oraz egipska mumia z epoki ptolemejskiej.^[2]

Kaplica Voorhees jest jedną z dwóch kaplic na kampusie Rutgers, The State University of New Jersey w New Brunswick, New Jersey. Wybudowana w 1925 roku z darowizny Elizabeth Rodman Voorhees, żony członka zarządu Rutgers Ralpha Voorheesa, kaplica służyła kiedyś społeczności Douglass College. Douglass, założony jako New Jersey College for Women, był żeńską szkołą wyższą przy Rutgers.

Kaplica jest przykładem architektury epoki georgiańskiej w stylu Colonial Revival (odrodzenia kolonialnego), nawiązującej do tradycji angielskiego architekta Sir Christophera Wrena.

W kaplicy znajdują się duże organy piszczałkowe o działaniu mechanicznym, zbudowane przez firmę Karl Schuke Berliner Orgelbauwerkstatt. Instrument posiada 3 manuały i pedały, 41 niezależnych rejestrów, 41 rejestrów mówionych i 65 rejestrów.^[4]

Metlar House, znany również jako Knapp House, Bodine House lub Metlar-Bodine House, to zabytkowy dom, obecnie muzeum, położony wzdłuż River Road w Piscataway, w stanie New Jersey. Uważa się, że jest on również nawiedzony. W 2003 r. pożar poważnie uszkodził dom. W ciągu ostatniej dekady muzeum przeszło gruntowną renowację i od lata 2014 roku jest ponownie otwarte dla zwiedzających.

Degustacja wina Madera "Red, White, and Boom", która odbyła się 6 lipca 2014 r. w Domu Metlar-Bodine, zapoczątkowała kampanię zbierania funduszy na budowę nowego skrzydła edukacyjnego, które pomieści historycznie znaczącą ścianę Ross Hall.

W lipcu 1778 r. kwatera główna Jerzego Waszyngtona znajdowała się w Ross Hall, a 11 000 patriotów obozowało wzdłuż rzeki Raritan w Piscataway. To właśnie tam generał Waszyngton napisał pierwszy rozkaz dla armii Stanów Zjednoczonych dotyczący obchodów 4 lipca - tradycji, która trwa do dziś. Żołnierze otrzymali rozkaz przemarszu przez rzekę mostem Landing Lane, ustawienia się na brzegu Raritanu w Nowym Brunszwiku i oddania strzałów z karabinów w dół i w górę rzeki w pierwszej zorganizowanej salwie honorowej na cześć niepodległości narodu. Następnie otrzymali dodatkową porcję rumu, a tego wieczoru generał wydał przyjęcie dla oficerów (w tym Aleksandra Hamiltona, markiza de Lafayette i barona Von Stubena) i ich dam w Ross Hall. Budynek został zniszczony w latach 60. XX wieku, ale ze względu na jego znaczenie ocalała ściana salonu, która była eksponowana w Towarzystwie Historycznym New Jersey do czasu przekazania jej miastu i Domowi Metlar-Bodine w 2000 roku.

Obecnie ściana salonu jest zdemontowana i przechowywana w dużym magazynie należącym do miasta Piscataway Township. Ściana musi zostać odrestaurowana i przeniesiona do obiektu, w którym panuje kontrolowany klimat i który jest chroniony. Szacuje się, że renowacja ściany i dobudowa Domu Metlar-Bodine będzie kosztować blisko 1 milion dolarów.^[6]

Wykonany z brązu posąg Wilhelma Cichego został zainstalowany w 1928 roku na części Voorhees Mall kampusu College Avenue Uniwersytetu Rutgersa w Nowym Brunszwiku w stanie New Brunswick, New Jersey. Stoi on wzdłuż Seminary Place, ulicy na zachodnim krańcu Voorhees Mall, w pobliżu kilku budynków akademickich, w tym Graduate School of Education, Van Dyke Hall i Milledoler Hall.

Pomnik przedstawia Wilhelma I, księcia Orańskiego (1533-1584), wczesnego przywódcę holenderskiego powstania przeciwko Hiszpanii habsburskiej, które doprowadziło do niepodległości Holandii w 1648 roku. Został on ufundowany przez dr Fentona B. Turcka w celu upamiętnienia holenderskiego dziedzictwa uniwersytetu. Turck, z pomocą prezesa kolei i absolwentki Rutgers Leonor F. Loree, zorganizował anonimową darowiznę za pośrednictwem Holland Society of New York.

Pomnik nadal jest częścią życia studenckiego, ponieważ centrum handlowe Voorhees było miejscem wydarzeń studenckich i społecznych, takich jak ceremonie rozdania dyplomów, wiece poparcia, festiwale i protesty. W związku z historyczną rywalizacją między studentami Rutgers i Princeton University od czasu do czasu stawał się celem aktów wandalizmu. W 2006 roku została odrestaurowana dzięki funduszom przekazanym przez absolwentów.^[7]

Kaplica Pamięci Sophii Astley Kirkpatrick, znana jako Kaplica Kirkpatricka, jest kaplicą Rutgers, Uniwersytetu Stanowego New Jersey i znajduje się na głównym kampusie uniwersytetu w New Brunswick, New Jersey w Stanach Zjednoczonych. Kaplica Kirkpatricka należy do najstarszych zachowanych budynków uniwersytetu i jest jednym z sześciu budynków znajdujących się w historycznej części kampusu College Avenue w Nowym Brunszwiku, znanej jako Queens Campus. Kaplica została zbudowana w 1872 roku, kiedy Rutgers był małym, prywatnym liberal arts college'em, a zaprojektował ją architekt Henry Janeway Hardenbergh na początku swojej kariery. Hardenbergh, pochodzący z Nowego Brunszwiku, był prawnukiem pierwszego prezydenta Rutgers, ks. Jacoba Rutsena Hardenbergha. Był to trzeci z trzech projektów, które Hardenbergh zaprojektował dla uczelni.

Kaplica Kirkpatricka została nazwana na cześć Sophii Astley Kirkpatrick. Kirkpatrick była żoną Littletona Kirkpatricka, miejscowego adwokata i polityka, który był członkiem rady powierniczej Rutgers College od 1841 roku do swojej śmierci w 1859 roku. Gdy Sophia Kirkpatrick zmarła w 1871 roku, Rutgers został wymieniony jako spadkobierca testamentowy jej majątku. Zapis w wysokości 61 054,57 dolarów (2013: 1 174 079,38 dolarów) z jej majątku sfinansował budowę kaplicy. Według Rutgers, był to pierwszy przypadek w historii New Jersey, gdy instytucja stała się bezpośrednim spadkobiercą majątku.

Kaplica została zaprojektowana w stylu High Victorian Gothic Revival, który był popularny w połowie XIX wieku w Stanach Zjednoczonych. Projekt Hardenbergha zawierał elementy typowe dla czternastowiecznych niemieckich i angielskich kościołów gotyckich. Według New Jersey Historic Trust w witrażach kaplicy znajdują się "jedne z pierwszych opalizujących i wielokolorowych szkieł wyprodukowanych w Ameryce". Cztery z okien kaplicy zostały wykonane w pracowni Louisa Comforta Tiffany'ego. Kaplica Kirkpatricka jest częścią historycznego dystryktu Queens Campus, który został wpisany do Krajowego Rejestru Zabytków 2 lipca 1973 roku.

Przez pierwsze 30 lat kaplica była wykorzystywana jako biblioteka uczelniana oraz jako miejsce codziennych nabożeństw. Chociaż Rutgers został założony jako prywatna szkoła wyższa związana z holenderskim wyznaniem reformowanym, obecnie jest uniwersytetem stanowym i nie jest wyznaniowy. Kaplica jest dostępna dla studentów, absolwentów i wykładowców wszystkich wyznań, a przez cały semestr akademicki odbywają się w niej różne nabożeństwa. Odbywają się w niej również uroczystości uniwersyteckie, takie jak konwokacje, koncerty, śluby absolwentów i wykładowców, pogrzeby oraz wykłady wybitnych intelektualistów i światowych przywódców.^[9]

Grób Mary Ellis to grób znajdujący się za teatrem AMC przy U.S. Route 1 w New Brunswick, Middlesex County, New Jersey, Stany Zjednoczone. Granitowy nagrobek znajduje się na wysokiej na 7 stóp kamiennej piramidzie na tylnym parkingu. Na grobie pochowanych jest także siedmiu krewnych.

Mary Ellis, pochodząca z Karoliny Południowej, była właścicielką nieruchomości i zagorzałą feministką w Nowym Brunszwiku, odnotowaną nawet w wyborach do władz miasta, zanim jeszcze uchwalono prawo wyborcze dla kobiet. Mieszkając przy Livingston Avenue, Ellis uprawiała ogród na swojej posesji do czasu, gdy lokalny polityk, James Schureman, zajął ziemię, by zbudować na niej ulicę. W odpowiedzi na to, na nowej ulicy Schuremana umieściła znak nazywający ją "ulicą opresji". Historycy uważają, że około 1813 roku Ellis przeniosła się z centrum Nowego Brunszwiku do ustronnego miejsca znanego jako Mount Hemlock, z widokiem na rzekę Raritan. Mieszkała tam aż do swojej śmierci w 1828 roku. Siostrzenica Ellis uszanowała jej prośbę o pochówek na ziemi, na której mieszkała, z widokiem na rzekę Raritan.

Wybór góry Hemlock na miejsce zamieszkania i późniejszego pochówku Ellisów jest częścią lokalnej legendy. Uważa się, że Mary Ellis poznała marynarza, w którym się zakochała i pewnego dnia chciała go poślubić. Kiedy marynarz odpłynął, przez długi czas wracała na wzgórze nad rzeką Raritan, aby wypatrywać jego powrotu, który jednak nigdy nie następował. Nadal stała na warcie. Jednak historycy wątpią w prawdziwość tej historii, zwracając uwagę na jej przeszłość jako osoby, która nie marnowałaby takiego czasu. Zespół Looking Glass, złożony ze studentów Rutgers University, napisał w 1972 r. piosenkę "Brandy (You're a Fine Girl)", której historia jest podobna do historii Ellis - barmanka znajduje kogoś, kogo kocha, ale marynarz woli morze jako swoją prawdziwą miłość. Członkowie zespołu zaprzeczyli jednak, jakoby istniał jakikolwiek związek między historią Ellis a tekstem piosenki.

Do czerwca 1956 r. nagrobek został przewrócony na teren poniżej i pozostał w tym miejscu przez kilka lat. John E. Burke, który nabył nieruchomość w 1943 r., a następnie prowadził na tym terenie park rozrywki Raritan Playland, chciał przenieść groby i nagrobek, ale odmówił, gdy dowiedział się, że będzie musiał skontaktować się z rodzinami pochowanych tam osób i uzyskać ich pisemną zgodę, zanim zezwoli na takie przeniesienie.

W 1965 r., w związku z budową domu towarowego Great Eastern Department Store w miejscu jej dawnego zamieszkania, firma wybudowała mur ochronny wzdłuż miejsca pochówku i przewróconego nagrobka. Ta nowa konstrukcja utworzyła 20-stopowy (6,1 m) dół na parkingu, który wkrótce zaczął przyciągać gruz i śmieci. Jednak już w 1980 roku Ray Travis i syn Burke'a, który od 1975 roku prowadził w tym miejscu Pchli Targ przy Route 1, uznali, że nadszedł czas, aby zastąpić betonowy dół ziemią i przenieść granitowy nagrobek na poziom gruntu. Kilku lokalnych historyków było zaniepokojonych tą decyzją, ponieważ nie wiedzieli, że przeniesienie nagrobka ma pomóc w zachowaniu, a nie zniszczeniu grobów. Travis wydał ponad 1000 dolarów (1980 USD) na jedenaście ciężarówek ziemi, aby zasypać ogrodzony dół grobowy, a także zaplanował uporządkowanie terenu.

W dniu 16 sierpnia 1980 r. podczas Festiwalu Rzeki Raritan zorganizowano spławik upamiętniający wpływ Mary Ellis na historię Nowego Brunszwiku. Po zburzeniu Pchlego Targu na Route 1 i zastąpieniu go teatrem Loews, parking został zniwelowany, w wyniku czego nagrobek góruje nad parkingiem.^[13]

Queens Campus lub Old Queens Campus to historyczna część College Avenue Campus of Rutgers, The State University of New Jersey w New Brunswick, New Jersey, w Stanach Zjednoczonych.

Kampus Queens zajmuje jedną przecznicę na wzgórzu z widokiem na rzekę Raritan. W 1807 roku spadkobiercy Johna Parkera z Perth Amboy, na czele z Jamesem Parkerem Jr., znanym miejscowym kupcem i politykiem, podarowali sześcioakrowy sad jabłoniowy powiernikom Queen's College i jego gimnazjum. Kolegium - które w 1825 roku zmieniło nazwę na Rutgers College - budowało swój pierwszy budynek, Old Queens, w latach 1809-1823. Old Queens służył do nauczania, odprawiania nabożeństw w kaplicy studenckiej i mieścił członków wydziału. We wczesnych latach istnienia instytucji w budynku mieścił się college, gimnazjum (do 1830 roku) oraz Seminarium Teologiczne w Nowym Brunszwiku (do 1856 roku).

Pod koniec XIX wieku na terenie Kampusu Queens znajdowało się siedem budynków zaprojektowanych przez architektów Johna McComba, Jr. Nicholasa Wyckoffa, Williarda Smitha, Henry'ego Janeway'a Hardenbergha i Van Campena Taylora. Budynki te zostały wzniesione, aby pomieścić niewielkie, ale rozrastające się liberalne kolegium artystyczne, w którym odbywały się zajęcia lekcyjne, zajęcia dla studentów, biura wydziału, kaplicę, bibliotekę i mieszkania, aż do połowy XX wieku. Pozostało sześć budynków, w których mieszczą się główne biura administracyjne uniwersytetu, muzeum geologiczne, kaplica kolegium oraz dawne obserwatorium astronomiczne, które nie jest już używane. Kampus Queens został wpisany do Rejestru Miejsc Historycznych stanu New Jersey i Krajowego Rejestru Miejsc Historycznych w 1973 roku. Najstarszy budynek, Old Queens, został uznany za narodowy zabytek w 1976 roku.^[14]

Most na rzece Raritan to most kolejowy nad rzeką Raritan w New Brunswick i Highland Park w hrabstwie Middlesex, w stanie New Jersey, w Stanach Zjednoczonych. Korzystają z niego linie Amtrak, w tym Northeast Regional, oraz New Jersey Transit's Northeast Corridor Line. Przecina także New Jersey Route 18 i East Coast Greenway.

Most został zbudowany w 1903 r. przez Koleje Pensylwańskie (PRR). Składa się z 21 przęseł o rozpiętości od 51 do 72 stóp, a jego całkowita długość wynosi 1428 stóp (435 m). Linia została zelektryfikowana w 1933 roku, a w latach 1948-1950 most został zabetonowany.

Most został udokumentowany przez Historic American Engineering Record w 1977 roku. Most jest częścią niewymienionego z nazwy Pennsylvania Railroad New York to Philadelphia Historic District (ID#4568), wyznaczonego w 2002 roku przez New Jersey State Historic Preservation Office.^[15]

The Donald and Morris Goodkind Bridges to para mostów na U.S. Route 1 w amerykańskim stanie New Jersey. Mosty przecinają rzekę Raritan, łącząc Edison na północnym brzegu z New Brunswick na południowym.

Nazwa północnego przęsła, betonowego mostu łukowego, pochodzi od nazwiska jego projektanta, inżyniera Morrisa Goodkinda z Departamentu Autostrad stanu New Jersey. Przęsło to zostało ukończone w 1929 r. i odzwierciedla ówczesną stylistykę Art Deco. Wzdłuż obu stron mostu znajdują się tablice historyczne, które informują o znaczeniu tego miejsca zarówno dla Indian Lenape, jak i dla amerykańskich kolonistów. Pierwotnie most nosił nazwę College Bridge, a 25 kwietnia 1969 r. został przemianowany na Morris Goodkind Bridge. Morris miał syna Donalda, który również został architektem i inżynierem w Departamencie Transportu stanu New Jersey. Donald zaprojektował most południowy, o stalowych przęsłach, zbudowany w 1974 r., który w 2004 r. został nazwany jego imieniem.^[16]

George Street Playhouse to zespół teatralny w New Brunswick, New Jersey, w dzielnicy rządowej i teatralnej Civic Square. Jest to jeden z wiodących profesjonalnych teatrów w stanie, który zajmuje się produkcją nowych i uznanych sztuk.

Pod kierownictwem Dyrektora Artystycznego Davida Saint'a i Dyrektora Zarządzającego Kelly Ryman, George Street Playhouse jest uznanym w kraju teatrem, prezentującym uznany sezon na scenie głównej, a jednocześnie stanowiącym artystyczny dom dla uznanych i początkujących artystów teatralnych. Założony w 1974 roku przez Erica Krebsa, Playhouse reprezentowany jest przez liczne produkcje zarówno na, jak i poza Broadwayem - ostatnie produkcje obejmują światową premierę The Trial of Donna Caine Waltera Andersona, Little Girl Blue: The Nina Simone Musical, zmieniona wersja I Love You, You're Perfect Now Change, An Act of God z Kathleen Turner, American Son Christophera Demos-Browna, One Slight Hitch Lewisa Blacka, Gettin' The Band Back Together oraz Clever Little Lies Joe DiPetro. Nagrodzona Nagrodą Tony i Pulitzera sztuka Proof Davida Auburna została przygotowana w GSP w 1999 roku w ramach cyklu nowych sztuk Next Stage. Poza głównym sezonem teatralnym, Teatr Objazdowy GSP wystawia spektakle tematyczne, które są prezentowane w ponad 250 szkołach na terenie trzech stanów, a rocznie ogląda je ponad 30 000 uczniów.

W momencie założenia teatr mieścił się przy George Street, a później przeniósł się do obecnej siedziby przy Livingston Avenue. W 2017 roku teatr przeniósł się do tymczasowej siedziby w dawnym Muzeum Rolnictwa na Cook Campus na Uniwersytecie Rutgersa. Jesienią 2019 roku George Street Playhouse przeniósł się z powrotem na Livingston Ave do nowego budynku o mieszanym przeznaczeniu - New Brunswick Performing Arts Center.^[20]