Manassas - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Ben Lomond, znany także jako Ben Lomond Plantation, to zabytkowy dom plantacyjny położony w Bull Run, w hrabstwie Prince William, w stanie Wirginia. Został zbudowany w 1837 roku i jest dwupiętrowym, pięcioprzęsłowym budynkiem z czerwonego piaskowca z dwuspadowym dachem. Dom ma plan centralnego holu i jednopiętrową, ramową dobudówkę kuchenną. Jednopiętrowe ganki z frontonem osłaniają główne i tylne wejście. Na terenie posesji znajdują się również: dwupiętrowy dom dzierżawcy, murowana pumfatornia i domek piętrowy z początku XX wieku, a także dom mięsny, mleczarnia i pomieszczenia dla niewolników z końca lat 30. XIX wieku.

W 1980 r. został wpisany na listę National Register of Historic Places.

Dom jest własnością hrabstwa i jest otwarty do zwiedzania jako muzeum historyczne z okresu wojny secesyjnej.^[1]

Manassas Industrial School for Colored Youth, upamiętniona jako Jennie Dean Memorial Site, to dawna szkoła dla afroamerykańskich dzieci w Manassas w stanie Wirginia. Obecna nazwa miejsca upamiętnia założycielkę szkoły, Jennie Dean, charyzmatyczną byłą niewolnicę, która wierzyła w wartość edukacji zawodowej dla afroamerykańskiej młodzieży obu płci.

Dean i inni Afroamerykanie (z pomocą życzliwych białych) założyli w 1893 roku szkołę jako prywatną placówkę z internatem. W 1938 roku, po tym jak Sąd Najwyższy Wirginii ostatecznie zinterpretował wymóg bezpłatnej edukacji publicznej zawarty w konstytucji stanowej z 1902 roku jako nakazujący prowadzenie szkół publicznych zarówno dla dzieci afroamerykańskich, jak i białych (w wyniku procesu sponsorowanego przez National Association for the Advancement of Colored People), regionalny system szkół publicznych przejął działalność szkoły i prowadził ją do 1959 roku. W ten sposób na około dwie dekady, od 1938 do 1958 roku, Manassas Industrial School stała się formalnie jedyną szkołą średnią dla afroamerykańskich uczniów w pięciu hrabstwach północnej Wirginii (Prince William, Fairfax, Arlington, Loudoun i Fauquier). Po II wojnie światowej liczba ludności północnej Wirginii wzrosła, a NAACP, po zwycięstwach w walce o poprawę płac dla czarnoskórych nauczycieli i umożliwienie czarnym dzieciom korzystania z autobusów dowożących do segregowanych szkół, wytoczył proces bezpośrednio przeciwko segregowanym szkołom. Doprowadziło to do kilku ważnych orzeczeń sądowych przeciwko segregacji w latach 50. i 60. ubiegłego wieku, w tym w sprawie Brown v. Board of Education oraz w podobnej sprawie z Wirginii. Przeciwnicy integracji początkowo stosowali strategię masowego oporu, w ramach której początkowo zamykano szkoły integrujące się nawet na mocy nakazu sądowego, ale w końcu doprowadzono do powstania szkół zintegrowanych. Szkoła przemysłowa w Manassas została zamknięta w 1959 roku po tym, jak 19 stycznia 1959 roku (w Dniu Lee-Jacksona w Wirginii) Sąd Najwyższy Wirginii i trzyosobowa komisja sędziów federalnych wydały osobne orzeczenia przeciwko podstawowym przepisom Wirginii dotyczącym masowego oporu.

Zburzono budynki Manassas Industrial School, a w ich pobliżu wybudowano nową szkołę podstawową z boiskami do gry w piłkę i parkiem. Na posesji ustawiono szereg historycznych znaczników, a teren zagospodarowano.

We wrześniu 2015 roku odnaleziono spis klas szkoły z 1927 roku. Dyrektorem szkoły był William C. Taylor. Kolory klasowe były czerwone i czarne. Kwiatem klasowym była biała róża. Listę klas tworzyli: William Henry Bailey, Garnetta Cornelia Battle, Ruth Estelle Clarke, Edward Albert Chambers, Naomi Agusta Dean, Edith Mae Gaskins, Harry Wilson Hall, Virginia Kelley Kenny, Paul Emanuel Rier, Adrian Francais Robinson, Mary Viola Roberts, Kathleen Lewisha Thomas, Rosa James Thomas, Tasco Delany Thomas, Hazel Belle Voorhees, William Henry Waddell, George Shermy Woodson, Roberta Josephine Waters i Mary Synora Waller. Motto klasy brzmiało: Wybierz swój szczyt i wspinaj się".

W 1994 r. miejsce to zostało wpisane do Krajowego Rejestru Zabytków (National Register of Historic Places).^[4]

Liberia to zabytkowy dom plantacyjny położony w Manassas, w stanie Wirginia, w Stanach Zjednoczonych. Został zbudowany około 1825 roku i jest dwupiętrowym, pięcioprzęsłowym, murowanym budynkiem mieszkalnym w stylu federalnym. Ma dwuspadowy dach z bocznymi attykami i ceglany gzyms z motywem zębów piły. Ma jednopalenicowy, zmodyfikowany plan centralnego przejścia. Podczas amerykańskiej wojny secesyjnej budynek był wykorzystywany jako kwatera główna zarówno przez wojska Konfederacji, jak i Unii. W czasie wojny Liberię odwiedzili prezydenci Abraham Lincoln i Jefferson Davis, a także inni mężowie stanu.

Dom został przejęty przez miasto Manassas 31 grudnia 1986 r. z przeznaczeniem na muzeum. Dom jest obecnie odrestaurowywany i jest otwarty na specjalne imprezy oraz zwiedzanie po wcześniejszym umówieniu się.

W 1980 r. został wpisany do Krajowego Rejestru Zabytków (National Register of Historic Places).^[6]