Madryt - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Pałac z 2000 komnat, zbrojownią, ogrodem. Pałac Królewski w Madrycie – zbudowany w XVIII wieku przez Filipa V Burbona. Zaprojektowany w stylu baroku przez włoskiego architekta Filippo Juvarę, który jednak umarł przed rozpoczęciem prac budowlanych. Wnętrza i otoczenie są utrzymane w stylu rokoko i klasycystycznym. Jest oficjalną rezydencją króla Hiszpanii, chociaż król Jan Karol I ani jego rodzina nie mieszkał w pałacu, a w mniejszym Palacio de la Zarzuela na przedmieściach Madrytu. Ma 2800 pomieszczeń, część z nich jest udostępniona dla turystów.

Stary Alkazar, siedziba Habsburgów spłonął 24 grudnia 1734 r. Nowa siedziba, życzeniem monarchów, miała być monumentalną budowlą wzorowaną na paryskim Luwrze. Pierwotny projekt Juvary okazał się zdaniem władców zbyt kosztowny. Juvara zmarł w 1736 r. nie mógł zatem przeprojektować siedziby. Zgodnie z życzeniem Juvary, prace nad zadaniem powierzono Sacchettiemu, który znacznie (do ok. 1/4) zredukował rozmiary budowli i jej koszty starając się jednocześnie zachować koncepcję Juvary. Od nowa zaprojektował elewację ogrodową, powiększył tarasy i zmienił wewnętrzną klatkę schodową. Pałac usytuowany na wysokim brzegu rzeki Manzanares został rozwiązany wokół wewnętrznego, kwadratowego dziedzińca, który otaczają loggie. Dolne rustykalne piętra stwarzają wrażenie solidnego cokołu, na którym wspierają się trzy kondygnacje o elewacjach utrzymanych w wielkim porządku. Elewacje zdobią ryzality (środkowy i boczne). Kopuła widoczna powyżej północnej elewacji przykrywa królewską kaplicę.

Konstrukcję kontynuowano w latach 1738-1755, a w 1764 po raz pierwszy w pałacu zamieszkał król Karol III Hiszpański.^[1]

Muzeum w Madrycie, Hiszpania. Muzeum Narodowe Centrum Sztuki Królowej Zofii – muzeum sztuki mieszczące się w Madrycie.

Muzeum znajduje się w dawnym gmachu Hospital General. Stała ekspozycja znajduje się na drugim i czwartym piętrze. Są tam m.in. sale poświęcone twórczości Pabla Picassa, Salvadora Dalego i Joana Miró. W kolekcji muzeum są m.in. takie obrazy jak Guernica, Pejzaż z Cadacués i Wypadek.

Muzeum zostało oficjalnie otwarte 10 września 1992 roku. Główny budynek muzeum to XVIII-wieczny szpital. Muzeum jest poświęcone przede wszystkim sztuce hiszpańskiej ale znajdują się w nim także nieliczne pracy artystów niehiszpańskich, takich jak Robert Delaunay, Yves Tanguy, Man Ray, Jacques Lipchitz, Lucio Fontana i Yves Klein.

W budynkach muzeum znajduje się także biblioteka artystyczna, której kolekcja liczy ponad 100 tysięcy książek, 3,500 nagrań dźwiękowych i prawie 1000 nagrań wizualnych.^[4]

Pałac Kryształowy z bogatą kolekcją sztuki współczesnej. Pałac Kryształowy – budowla w całości ze stali i szkła, skąd bierze on swoją nazwę, znajdująca się w Parku Retiro.

Pałac, wzorowany na londyńskim Crystal Palace, który zbudowano w 1887 roku, zaś konstruktorem pałacu był hiszpański architekt Ricardo Velázquez Bosco. Był wtedy pawilonem Filipin podczas wystawy prezentującej ówczesne hiszpańskie kolonie, oranżerią z egzotyczną roślinnością.

Wokół pałacu rozciąga się sztuczne jezioro na środku którego znajduje się fontanna a wokół porastają cypryśniki błotne, których korzenie znajdują się pod wodą. Pałac był częściowo próbą pokazania wielkości Hiszpanii w Europie i reszcie świata. Z czasem popadł on w ruinę. Na początku lat 90. XX wieku został starannie zrekonstruowany, w 1992 r. dobudowano do niego 3 duże pomieszczenia szklarniowe, które pełnią obecnie funkcję jako wystawy sztuki współczesnej, pokazywano tu m.in.: rzeźby Magdaleny Abakanowicz „Dwór króla Artura”. Pałac ten współcześnie należy do Muzeum Królowej Zofii w Madrycie.^[6]

Zrekonstruowana starożytna świątynia egipska. Świątynia Debod – starożytna egipska świątynia z II wieku p.n.e. podarowana przez Egipt Hiszpanii za pomoc udzieloną przez rząd hiszpański przy ocalaniu świątyń w Nubii. Pierwotnie została wzniesiona w południowym Egipcie w okolicy Asuanu. W związku z budową Wysokiej Tamy na Nilu w Asuanie w 1960 r. wiele zabytków starożytnego Egiptu zostało zagrożonych zalaniem wodami sztucznego jeziora mającego powstać przed zaporą. UNESCO wystosowało apel do krajów świata z prośbą o pomoc przy zachowaniu zabytków architektury starożytnego Egiptu. Za pomoc jaką Hiszpania udzieliła Egiptowi w 1968 r. rząd egipski podarował Hiszpanii Świątynię Debod. Poświęcona jest ona kultowi bogów egipskich Amonowi i Izydzie. Liczy ona 2200 lat. Znajdowała się w miejscowości Debod nad Nilem. Świątynia posiada różne sale, a najważniejszą jest kaplica zdobiona reliefami, która zachowana jest w oryginalnym stanie. Jest to zarazem najstarsza część świątyni.

Świątynia została odbudowana w jednym z parków Madrytu – Parque de la Montaña (w południowej części Parque del Oeste), na skarpie nad rzeką Manzanares niedaleko Pałacu Królewskiego. Ze świątyni rozciąga się widok na Casa de Campo, największy park miejski Madrytu.^[11]

Centrum kultury w Madrycie, Hiszpania. CaixaForum to centrum kultury prowadzone przez Fundację „la Caixa”, znajdujące się przy Paseo del Prado w Madrycie. Zostało otwarte 13 lutego 2008 r. przez ówcześnie panującą parę królewską, Jana Karola i jego żonę Zofię, oraz prezesa la Caixa, pana Isidro Fainé..

Jest to budynek o konstrukcji zawieszonej, który łączy styl architektoniczny wczesnej ery przemysłowej początków XX w. ze współczesną awangardą. Budynek ten wsparty jest na 3 betonowych podstawach. Dach nad placem to struktura składająca się z wielu pochyłych powierzchni, która spełnia funkcję dolnej podpory belek dźwigowych tworzących strop pierwszego piętra. Powierzchnia całego budynku, wynosi łącznie 10 000 m², która podzielona jest na 7 poziomów: 2 poziomy w podziemiu mieszczą sale konferencyjne i szkoleniowe, parking oraz audytorium na 311 miejsc, które znajduje się dokładnie pod placem. Dojście na pierwsze piętro, gdzie zlokalizowany jest hol, zapewniają metalowe schody. Kondygnacja ta jest zawieszona i przymocowana za pomocą stalowych belek do metalowo-betonowej konstrukcji drugiego piętra oraz wsparta na bocznych podporach betonowych. Piętro drugie i trzecie, o strukturze betonowej, mieszczą sale wystawowe. Na czwartym piętrze, pod dachem, znajduje się kawiarnia, restauracja i pomieszczenia administracyjne. Dach składa się z metalowej, galwanizowanej konstrukcji, pokrytej płytami z kutego żelaza, z otworami okiennymi. Podziemne sale i audytorium pokryte są metalową siatką typu z metalu deployé, uformowaną pod ciśnieniem, która daje wrażenie struktury falującej i pełnej ruchu. Podłoga w holu wyłożona jest trójkątnymi płytkami ze stali nierdzewnej. Podłogi w foyer i audytorium wykonano z amerykańskiego drewna dębowego, a te w galeriach sztuki pokryte są posadzką wykonaną z jednolitej płyty. W południowej części placu znajduje się zielony mur, który pokrywa fasadę przylegającej budowli, nie opierając się o nią. Osadzonych jest na nim 15 000 roślin z 250 gatunków, posadzonych bez ziemi i wegetujących jedynie w oparciu o wodę i dostarczane składniki odżywcze.^[13]

Plac w Madrycie, Hiszpania. Puerta del Sol – jeden z najważniejszych placów w Madrycie. Znajduje się w samym centrum miasta, lecz w XV wieku był to jeden z wjazdów do miasta położony w jego wschodniej części murów.

Na placu znajduje się pomnik Karola III i dwudziestotonowa statua niedźwiedzia wspinającego się na drzewo truskawkowe – symbol Madrytu. Najważniejszym budynkiem jest Urząd Pocztowy, w którym odbywają się zebrania Rady Autonomicznej Prowincji Madrytu. To właśnie tu odbywa się większość demonstracji i manifestacji, plac jest też miejscem gdzie organizowana jest co roku Parada Madrilenos, również tu organizowana jest zabawa sylwestrowa dla mieszkańców miasta.

Puerta del Sol znany jest również z powodu swojego położenia uwzględnianego przez mapy drogowe Hiszpanii. Jest on uważany za centrum Madrytu i Hiszpanii, przed budynkiem Urzędu Pocztowego położony jest tzw. kilometr zerowy, punkt od którego zaczyna się mierzyć odległości na drogach wychodzących z Madrytu w kierunku innych hiszpańskich miast. Na placu znajduje się także reklama – neon Tio Pepe, jedna z najstarszych w mieście, wpisana do rejestru zabytków, także stacja metra Sol.^[14]

Plaza de Cibeles – neoklasyczny plac w Madrycie, którego nazwa pochodzi od uchodzącej za wizytówkę miasta Fuente de Cibeles, czyli fontanny z posągiem frygijskiej bogini Kybele. Fontanna została zbudowana za czasów panowania króla Karola III i zaprojektowana przez hiszpańskiego architekta Venturę Rodrígueza. Budowana w latach 1777–1782. Na placu znajduje się również jeden z symboli współczesnego Madrytu Palacio de Comunicaciones, czyli gmach poczty głównej. Wybudowany w 1909 przez Antonio Palaciosa. Od 2007 budynek jest siedzibą władz miejskich i burmistrza Madrytu. Na Plaza de Cibeles swą siedzibę ma również Bank Hiszpanii, zaś naprzeciwko banku znajduje się barokowy pałac wybudowany w 1873 – Palacio de Linares, mieszczący instytucje związane z Ameryką Łacińską.^[15]

Obiekt historyczny w Hiszpanii. Pałac Królewski El Pardo – jedna z rezydencji hiszpańskiej rodziny królewskiej. Obecnie używa się jej głównie jako kwatery dla zagranicznych głów państw przebywających z oficjalną wizytą w Hiszpanii. Pałac znajduje się w miejscowości El Pardo w prowincji Madryt. Jest własnością państwa jako część hiszpańskiego Dziedzictwa Narodowego, państwowej agencji, która administruje majątkiem w służbie hiszpańskiej Korony.

Został zbudowany w XVI wieku na bazie XV-wiecznego prymitywnego budynku zaprojektowanego przez architekta Luisa de Vega. Jego obecny wygląd jest efektem renowacji i rozbudowań zleconych w XVIII wieku przez króla Karola III, w których uczestniczył włoski architekt Francesco Sabatini.

Oprócz walorów architektonicznych, pałac wyróżnia się wystrojem wnętrz reprezentującym różne okresy historyczne. Znajdują się tam freski Gaspara Becerra, pozostałości malowideł, które zdobiły pałac w czasie panowania Filipa II.

Szczególnie ważna jest znajdująca się w pałacu kolekcja gobelinów z XVIII wieku, zawierająca pięć najbardziej popularnych serii zaprojektowanych przez Francisca Goyę i wykonanych w Królewskiej Manufakturze Tapiserii Santa Bárbara.^[17]

Katolicka katedra z pięknymi kaplicami. Katedra Matki Bożej Almudena – główna świątynia rzymskokatolicka Madrytu. Jej budowę planowano od XVI w. ale rozpoczęto dopiero w XIX w. i ukończono dopiero w 1993 roku.

Katedra została zbudowana w stylu neoklasycznym, głównie ze względu na sąsiadujący z nią Pałac Królewski. Główne wejście do katedry znajduje się od strony Pałacu. Wnętrze katedry jest urządzone w stylu neogotyckim zaś krypta w stylu neoromańskim. Powstałe w 2004 roku witraże i malowidła w absydzie autorstwa Kiko Argüello są utrzymane w stylu neobizantyńskim.

W kaplicach bocznych znajdują się ołtarze poświęcone współczesnym świętym, m.in. św. Josemaría Escrivá de Balaguer i św. Piotrze Povedzie.

Została ona poświęcona przez papieża Jana Pawła II 15 czerwca 1993 roku. Jego pomnik znajduje się na terenie katedry, przy Calle de Bailen. 22 maja 2004 w katedrze tej brali ślub Filip VI Burbon, książę Asturii i Letizia Ortiz Rocasolano.^[21]

Neoklasycystyczna 5-cio łukowa brama triumfalna. Puerta de Alcalá – klasycystyczny pomnik znajdujący się na Plaza de la Independencia, w stolicy Hiszpanii, w Madrycie. Nazwa tej bramy pochodzi od drogi, jaką należało niegdyś obrać, by dostać się do miejscowości Alcalá de Henares. Pomnik znajduje się w centrum miasta i zaledwie kilkanaście metrów od wejścia do Parku Retiro. Puerta de Alcalá była niegdyś wschodnią bramą miasta. Potężną budowlę z granitu stworzył Francesco Sabatini, architekt króla Karola III. Bramę wieńczą rzeźby z białego marmuru. Budowa pomnika została ukończona w 1778 roku. Składa się ona z pięciu przejść, trzy z nich z pełnym łukiem oraz dwa z płaskim łukiem. W najwyższej centralnej części jest płyta kamienna upamiętniająca rok budowy oraz króla, uwieńczona tarczą z herbem, przedstawiającym broń trzymaną przez Sławę i geniusza.^[24]

Muzułmańskie Mury Madrytu, po których pozostały ślady, znajdują się w hiszpańskim mieście Madryt. Są one prawdopodobnie najstarszą zachowaną konstrukcją w mieście. Zostały zbudowane w IX wieku, podczas dominacji muzułmańskiej na Półwyspie Iberyjskim, na cyplu obok rzeki Manzanares. Stanowiły część fortecy, wokół której rozwinęło się miejskie jądro Madrytu. W 1954 roku zostały uznane za Pomnik Historii Sztuki.

Pozostałości o największym znaczeniu, bardziej archeologiczne niż artystyczne, znajdują się w Cuesta de la Vega, obok krypty katedry Almudena. Zostały one zbudowane w parku Mohameda I, nazwanym tak w nawiązaniu do Mahometa I z Kordoby, uważanego za założyciela miasta.

Wzdłuż ulicy Calle Mayor, pod numerem 83, obok wiaduktu obsługującego Calle de Segovia, znajdują się ruiny Wieży Narigües, która prawdopodobnie była wieżą albarraną, usytuowaną oddzielnie od głównego muru, ale połączoną z nim mniejszym murem. Miała ona pełnić funkcję punktu widokowego.

W XX wieku część pozostałości uległa zniszczeniu. Resztki istniejące niegdyś w pobliżu Calle de Bailén 12 zostały utracone wraz z budową bloku mieszkalnego, chociaż niektóre ściany zostały włączone w strukturę budynku jako jego fundament. Przebudowa Plaza de Oriente, zakończona w 1996 roku za kadencji burmistrza José María Álvarez del Manzano, doprowadziła do odkrycia, a następnie zniknięcia wielu szczątków. Nie dotyczy to jednak wieży strażniczej znanej jako Wieża Kości, której podstawa jest eksponowana w podziemnym parkingu tego samego placu.

W latach 1999-2000 odkryto kolejny odcinek, o długości około 70 metrów, pod Placem Armii (Plaza de la Armería), utworzonym przez główne fasady Pałacu Królewskiego i Katedry Almudena. Został on odkopany podczas budowy Muzeum Zbiorów Królewskich (niedokończonej) i może odpowiadać Puerta de la Sagra, jednej z bram do otoczonego murem ogrodzenia.^[27]

Budynek w Madrycie, Hiszpania. Budynek Metrópolis – reprezentacyjny biurowiec w Madrycie, leżący u zbiegu ulic Calle Alcalá i Gran Vía. Został zaprojektowany przez Jules'a i Raymonda Février dla towarzystwa ubezpieczeniowego La Unión y el Fénix. Uroczyste otwarcie miało miejsce 21 stycznia 1911. Aktualnie właścicielem budynku jest Metrópolis Seguros. Charakterystycznym elementem budynku jest majestatyczna kopuła, ze złotymi zdobieniami, ukoronowana figurą Wiktorii. Na drugim piętrze wybudowana została rotunda z podwójnymi kolumnami korynckimi. Podtrzymują one trzecie piętro udekorowane statuami reprezentującymi handel, rolnictwo, górnictwo i przemysł. Fasada jest ozdobiona 11 rzeźbami autorstwa D. Mariano Benlliure. Twórcami pozostałych rzeźb są Saint Marceaux oraz L. Lambert.^[31]