Kadyks - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Barokowa katedra z wieżą widokową. Katedra w Kadyksie to kościół rzymskokatolicki w Kadyksie, w południowej Hiszpanii, siedziba diecezji Kadyks i Ceuta. Został zbudowany w latach 1722-1838. W 1931 roku katedra została uznana za zabytek kultury.

Na Placu Katedralnym znajduje się katedra oraz barokowy kościół Santiago, zbudowany w 1635 roku.

Kościół ten był znany jako "Katedra Ameryk", ponieważ został zbudowany za pieniądze pochodzące z handlu między Hiszpanią a Ameryką. Wiek XVIII był złotym wiekiem dla Kadyksu, a inna katedra, którą miasto posiadało, Santa Cruz, była bardzo mała jak na ten nowy moment w Kadyksie. Nowa katedra była budowana od 1722 do 1838 roku. Pierwszą osobą, która zaprojektowała kościół, był architekt Vicente Acero, który zbudował również katedrę w Granadzie. Acero porzucił projekt, a jego następcami zostało kilku innych architektów. W rezultacie ta w dużej mierze barokowa katedra była budowana przez 116 lat, a z powodu tak długiego okresu budowy wprowadzono w niej kilka istotnych zmian w stosunku do pierwotnego projektu. Choć pierwotnie miała to być budowla barokowa, zawiera elementy rokokowe, a ostatecznie została ukończona w stylu neoklasycznym. W jej kaplicach znajduje się wiele obrazów i reliktów pochodzących z dawnej katedry i klasztorów z całej Hiszpanii.

W krypcie pochowani są kompozytor Manuel de Falla oraz poeta i dramaturg José María Pemán, obaj urodzeni w Kadyksie.

Wieża Levante, jedna z wież katedry w Kadyksie, jest otwarta dla zwiedzających i pokazuje panoramę miasta z wysoka.^[1]

Twierdza i galeria z widokiem na morze. Castillo de Santa Catalina – XVII-wieczny kompleks forteczny w Kadyksie w Hiszpanii. Zamek został zbudowany na skalistym zboczu przy Oceanie Atlantyckim.

Plaża La Caleta znajduje się po jego północno-zachodniej stronie. Zbudowany w XVII wieku, na pięciokątnym planie gwiazdy. Służył jako więzienie wojskowe. W 1597 roku Filip II Habsburg nakazał wybudowanie twierdzy obronnej. Architekt Cristobal de Rojas zmarł przed zakończeniem projektu. W 1769 roku Karol III Hiszpański przekształcił je na więzienie wojskowe. Wewnątrz znajduje się niewielka kaplica z 1683 roku.

W latach 1965–1976 więziono w nim około 300 Świadków Jehowy, którzy byli wielokrotnie sądzeni i skazywani za odmowę pełnienia służby wojskowej.

Od 1985 roku kompleks o znaczeniu kulturalnym. Obecnie pełni funkcje wystawowe i koncertowe. Znany z wystaw sztuki współczesnej oraz festiwalu filmowego Alcances.^[2]

Muzeum Kadyksu to muzeum znajdujące się w Kadyksie w Hiszpanii. Zostało założone w 1970 roku po połączeniu Prowincjonalnego Muzeum Sztuk Pięknych z Prowincjonalnym Muzeum Archeologicznym. Mieści się na trzech piętrach: na parterze znajduje się archeologia, na pierwszym - sztuka, a na drugim - lalki. Wstęp dla obywateli Unii Europejskiej jest bezpłatny.

Muzeum powstało w 1835 r., kiedy to skonfiskowano dzieła sztuki z klasztoru, w tym obrazy Zurbarána, zabrane z domu zakonnego w Jerez de la Frontera. Wśród innych obrazów znalazły się dzieła Murillo i Rubensa. Kolekcja rozrastała się w ciągu stulecia dzięki miejskiej Akademii Sztuk Pięknych, która praktykowała romantyzm i neoklasycyzm. W 1877 r., po znalezieniu fenickiego sarkofagu w stoczni miejskiej, założono Muzeum Archeologiczne. Jednak dopiero w 1970 roku oba instytuty, mimo że mieściły się w tym samym budynku, zostały połączone. Od 1980 r. architekt Javier Feduchi zaplanował reformę budynku w trzech etapach, z których dwa zostały ukończone.

Oprócz dzieł XIX-wiecznych muzeum sztuki otrzymało od Junta de Andalucía dzieła sztuki współczesnej. Sekcja archeologiczna również otrzymała darowizny, zwłaszcza w postaci monet. Pomimo wielu znalezisk prehistorycznych z południowej Andaluzji, ze względu na lokalną historię, brakuje tu artefaktów z okresu średniowiecza. Zestaw kukiełek "Tía Norica", używanych podczas karnawału w Kadyksie, został zakupiony przez państwo.^[5]

Miejsce z ruinami ogromnego starożytnego teatru. Teatr rzymski w Kadyksie to starożytna budowla w Kadyksie, w Andaluzji, w południowej Hiszpanii. Pozostałości zostały odkryte w 1980 roku. Teatr, który powstał prawdopodobnie w I wieku p.n.e. i był jednym z największych, jakie kiedykolwiek zbudowano w imperium rzymskim, został opuszczony w IV wieku, a w XIII wieku na jego ruinach, na polecenie króla Kastylii Alfonsa X, zbudowano fortecę.

Teatr posiadał grotę o średnicy ponad 120 metrów, która mogła pomieścić około 10 000 widzów. Teatr był jedną z niewielu rzymskich budowli w starożytnej Hispanii, o których wspominali autorzy klasyczni, w tym Cyceron i Strabo. Podczas wykopalisk na tym terenie znaleziono także pozostałości dzielnicy z okresu Taifa, domy Almohadów i XVII-wieczne doły.^[6]

Gran Teatro Falla to teatr w mieście Kadyks, w Andaluzji, w Hiszpanii. Znajduje się na Plaza Fragela, naprzeciwko Casa de las Viudas i sąsiaduje z Wydziałem Medycznym Uniwersytetu w Kadyksie.

Budowa teatru rozpoczęła się w 1884 roku według planów architekta Adolfo Moralesa de los Ríos. Powstał on na fundamentach poprzedniego Gran Teatro de Cádiz, drewnianego budynku zaprojektowanego przez Garcíę del Álamo i zbudowanego w 1871 roku, który jednak spłonął w 1881 roku. W 1886 roku władze miasta przejęły kierownictwo nad projektem, który był realizowany z przerwami z powodu braku funduszy. Teatr został ukończony w 1905 roku. Architekt miejski Juan Cabrera de la Torre wprowadził znaczące modyfikacje do pierwotnych planów Moralesa. Teatr był znany jako "Gran Teatro" do 1926 roku, kiedy to zmieniono jego nazwę na "Gran Teatro" na cześć kompozytora i rodaka Manuela de Falli.

Zbudowany w stylu neomudejarskim, z czerwonej cegły, posiada trzy wielkie drzwi wejściowe w kształcie podkowy na głównej fasadzie, z naprzemiennymi czerwonymi i białymi fasadami. Przez te drzwi wchodzi się do dużego przedsionka, który został przeprojektowany w latach 20. ubiegłego wieku. Schody prowadzą na galerię w kształcie podkowy lub litery "U". Scena ma 18 metrów szerokości i 25,5 metra głębokości. Na suficie znajduje się alegoria Raju, dzieło Felipe Abarzuza y Rodríguez de Arias.

W lutym każdego roku w Gran Teatro Falla odbywają się konkursy artystyczne Karnawału Kadyksu. Podczas remontów i renowacji w latach 1987-1991 konkursy te odbywały się w nieistniejącym już Teatro Andalucía. Przez pozostałą część roku w teatrze odbywają się różnego rodzaju przedstawienia, takie jak sztuki teatralne czy koncerty.^[7]

Most Konstytucji 1812 roku, znany również jako Most La Pepa, to nowy most przez Zatokę Kadyksu, łączący Kadyks z Puerto Real w Hiszpanii kontynentalnej.

Pierwszy most w Kadyksie, most Carranza, został oddany do użytku w 1969 roku i obecnie przejeżdża przez niego około 40 000 pojazdów dziennie. W 1982 r. rząd hiszpański zaakceptował potrzebę budowy drugiego mostu.

Ma dwa pylony o długości 180 m, jeden w morzu, a drugi w porcie Cabezuelas, 540-metrową rozpiętość i 69-metrowy prześwit pionowy. Most posiada również 150-metrowe przęsło demontażowe.

Jest to drugi, po moście Carranza, most przecinający Kadyks od strony lądu i jeden z najwyższych mostów w Europie, o rozpiętości 69 metrów i całkowitej długości 5 kilometrów. Jest to trzeci, obok przesmyku San Fernando i mostu Carranza, dojazd do miasta. Ze względu na dużą szerokość pomostu, będzie to most o dużej przepustowości: autostrada z dwoma pasami ruchu w każdym kierunku i dwoma pasami zarezerwowanymi dla metropolitalnego transportu publicznego, takiego jak tramwaj nad Zatoką Kadyksu.

Projekt ustawy został przygotowany przez inżyniera budownictwa Javiera Manterolę. Zakończenie prac planowano na 2012 rok, co miało zbiec się z dwusetną rocznicą uchwalenia hiszpańskiej konstytucji z 1812 roku, która została opracowana w Kadyksie. Jednak z powodu cięć w robotach publicznych, spowodowanych ówczesnym kryzysem gospodarczym, prace opóźniły się o ponad trzy lata.

Do lata 2013 r. prace postępowały, ale w wolniejszym tempie. Od początku 2014 roku prace postępowały w dobrym tempie, czego dowodem jest montaż przęseł wantowych i zatrudnienie większej liczby pracowników (w tym na nocne zmiany). W pierwszej połowie 2015 r. konstrukcja mostu była gotowa, a jej pełne ukończenie nastąpiło we wrześniu tego samego roku.

Jak wynika z danych: We wcześniejszym projekcie opisano most łukowy, którego całkowita długość wynosiła 2,355 km. Całkowita długość obecnego projektu, wiaduktów i łączników wynosi 5 km: 3096 metrów na moście, z których 1655 metrów będzie nad morzem, z głównym przęsłem 540 metrów rekord Hiszpanii, z jednym sto metrów więcej niż inżynier mostu Carlos Fernández Casado, słynny inżynier budownictwa, zbiornik Barrios de Luna. Oprócz próżni jest trzecim co do wielkości w Europie zawieszone klasy, po Rio-Antirio Bridge i Normandy Bridge. Maksymalna wysokość nad poziomem morza wynosi 69 metrów, z dwoma pylonami o wysokości 187 metrów, co czyni go jednym z najwyższych mostów w Europie. Są one o 30 metrów wyższe od pylonów znajdujących się po obu stronach przęsła.

Most łączy rzekę (dzielnicę) San Pedro w Puerto Real z dzielnicą La Paz w Kadyksie.^[8]

Wieża Tavira jest najwyższą wieżą strażniczą na starym mieście Kadyksu, wznoszącą się na wysokość 45 metrów nad poziomem morza, i drugim co do wysokości punktem, ustępującym jedynie wieżom katedry (56 m). Znajduje się w Pałacu Markizów w Recaño, na rogu ulic Calle Marqués del Real Tesoro i Calle Sacramento. Został zbudowany w XVIII wieku w stylu barokowym. W 1778 r. została uznana za najwyższą oficjalną wieżę strażniczą portu w Kadyksie, a jej nazwa pochodzi od nazwiska pierwszego strażnika, porucznika fregaty Antonio Taviry.

Obecnie mieści się w nim Camera Obscura, jedna z najbardziej symbolicznych atrakcji turystycznych Kadyksu, a także dwie sale wystawowe i punkt widokowy, z którego można podziwiać całe historyczne centrum miasta.

Camera Obscura została uruchomiona w 1994 roku i składa się z systemu optycznego, który odzwierciedla na okrągłym białym ekranie sceny rozgrywające się na zewnątrz w czasie rzeczywistym, podczas 15-minutowych sesji. W salach wystawowych, za pomocą tablic informacyjnych, przedstawiono rozwój miasta Kadyks i jego historię w ogóle, a w szczególności rozwój Wieży w XVIII i XIX wieku. Można tu również podziwiać oryginalną lunetę i dziennik strażnika, a także XIX-wieczne i współczesne fotografie ukazujące zmiany, jakim uległo miasto w ciągu ostatniego stulecia.