Grenada - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Pałac w Granadzie, Hiszpania. Generalife – ogrody i pałac letni emirów Grenady z dynastii Nasrydów, położony w Grenadzie, w hiszpańskiej Andaluzji. Jest jednym z najstarszych zachowanych ogrodów mauretańskich. W 1984 roku kompleks został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO.

Ponieważ Alhambra miała charakter oficjalnej rezydencji, konieczna była budowa letniego pałacu, w którym władcy mogliby znaleźć wytchnienie od codziennych obowiązków. Kompleks pałacowo-ogrody powstał za panowania Muhammada III, w latach 1302-1309 na miejscu dawnych sadów i pastwisk, na wzgórzu po północnej stronie Alhambry. Został przebudowany za panowania Ismaila I (1313-1324) w 1318 roku, pod nadzorem architekta Aben Walida. Władcy muzułmańscy, wznosząc kolejne budowle kompleksu, kierowali się pragnieniem stworzenia raju na ziemi.

W skład kompleksu wchodzi Patio de la Acequia, zamknięty orientalny ogród założony wzdłuż wąskiego, długiego basenu. Basen otaczają grzędy kwiatowe, krzyżujące się fontanny, kolumnady i dwa pawilony, jedyne, które zachowały się w Generalife do dzisiaj. Ogród uważany jest za najlepiej zachowany średniowieczny ogród w Al-Andalus. Jardín de la Sultana ("Ogród Sułtanki") nazywany również Patio de los Cipreses był miejscem spotkań Zorai, żony Abu I Hasana z jej kochankiem z rodu Abencerrajów, Hametem. Inne ogrody rozciągały się wokół budowli i pierwotnie pełne były drzew owocowych i łączek, na których pasły się domowe zwierzęta.

Pierwotnie pałac Generalife był połączony z Alhambrą krytym przejściem przecinającym wąwóz, który dzieli dwa kompleksy pałacowe.

Prace ogrodowe we współczesnych ogrodach rozpoczęto w 1931 roku. Zostały one zakończone przez Francisco Prieto Moreno w 1951 roku. Alejki wyłożono tradycyjnie otoczakami układającymi się we wzory mozaikowe. Białe kamienie pochodzą z rzeki Darro, zaś czarne z rzeki Genil.^[1]

Ozdobna katedra z elegancką kopułą. Katedra w Grenadzie gotycko-renesansowa katedra w Grenadzie.

Katedra jest dziełem, którego wznoszenie rozpoczął w 1523 Enrique de Egas, jednakże rada kapituły podjęła decyzję zmiany planów budowy i przekazania kontynuowanie prac architektowi Diego de Siloé, który podczas podróży do Włoch poznał renesans włoski. Do czasu zakończenia budowy w 1704 następcami Siloé było wielu wybitnych architektów, w tym Alonso Cano, który w 1667 ukończył fasadę budynku. Katedra o wymiarach 67 × 116 m jest przykładem gotyku izabelińskiego. W zakrystii znajduje się muzeum z kielichami, krzyżami procesyjnymi i relikwiarzami, znajduje się tam także korona i berło królowej Izabeli, miecz Ferdynanda oraz flagi wykorzystywane podczas podboju emiratu Grenady. Jest tam kolekcja flamandzkich i włoskich gobelinów, a także dzieła Hansa Memlinga, Rogiera van der Weydena oraz Sandro Botticellego.

Do katedry przylega słynna Capilla Real (kaplica królewska), gdzie mieszczą się groby Królów Katolickich wykonane z marmuru kararyjskiego przez florenckiego rzeźbiarza Domenica Fancellego, a także ich córki Joanny Szalonej oraz jej męża Filipa I Pięknego z dynastii Habsburgów wyrzeźbione przez Bartolomé Ordoñeza.^[4]

Parque de las Ciencias to centrum nauki i muzeum, należące do Europejskiej Sieci Centrów i Muzeów Nauki, znajdujące się w mieście Granada, w Andaluzji, w Hiszpanii. Parque de las Ciencias, pod hasłem "Nowy rodzaj muzeum", został założony w 1990 roku, a otwarty w 1995 roku. Od początku istnienia muzeum, przez cały czas trwania projektu muzeum i jego kolejnych rozbudów, jego dyrektorem jest wyłącznie Ernesto Páramo Sureda. Zajmuje powierzchnię 70 tys. m2 i mieści wystawy stałe i czasowe, w tym: planetarium, sale edukacyjne, kawiarnię, restaurację, księgarnię, bibliotekę, kina itp. Muzeum posiada galerię kulturalną, składającą się z kilku wszechstronnych i elastycznych pomieszczeń o różnej pojemności - od 50 do 550 miejsc. Jednymi z najważniejszych punktów muzeum są Laboratorium Plastynacji oraz Pracownie Konserwacji i Produkcji.

Członkami rady Parque de las Ciencias są: Uniwersytet w Granadzie, Hiszpańska Narodowa Rada Badań Naukowych (CSIC, która jest największą instytucją publiczną zajmującą się badaniami naukowymi w Hiszpanii), władze lokalne, prowincjonalne i regionalne oraz Fundacja Caja Granada. Najważniejszymi atrakcjami muzeum są "Okna do nauki" i "Żywa nauka", które dzięki krystalicznie czystym przestrzeniom umożliwiają zwiedzającym zapoznanie się z badaniami naukowymi przeprowadzanymi w prawdziwych laboratoriach.^[7]

Obiekt historyczny w Granadzie. Pałac Castril to pałac w stylu renesansowym znajdujący się w Sacromonte, dzielnicy hiszpańskiej Granady. Obecnie mieści się w nim Muzeum Archeologiczne Granady.

Dom znajduje się w Ras Darro, w starej arabskiej dzielnicy Ajsaris, siedzibie XVI-wiecznej szlachty granadyjskiej. Pałac jest jednym z najlepszych pałaców renesansowych Granady i należał do rodziny Hernando de Zafra, sekretarza monarchów katolickich, który brał czynny udział w jej odzyskiwaniu z rąk muzułmańskich podczas rekonkwisty.

Na szczycie fasady widnieje data jej założenia: 1539. Dzieło to przypisuje się Sebastiánowi de Alcántara, jednemu z najwybitniejszych uczniów Diego de Siloé. W 1917 roku pałac Castril został zakupiony przez arabistę i orientalistę Leopoldo Eguílaz y Yanguas, aby uczynić go ostateczną siedzibą Muzeum Archeologicznego w Granadzie.^[11]

Budowla z 1500 roku z bogatymi detalami. Granada Charterhouse to klasztor kartuzów w Granadzie, w Hiszpanii. Jest jednym z najwspanialszych przykładów hiszpańskiej architektury barokowej.

Klasztor został założony w 1506 r., a jego budowę rozpoczęto dziesięć lat później i kontynuowano przez następne 300 lat. Zewnętrzna część klasztoru jest w porównaniu z nim słabo widoczna, natomiast jego wnętrze to płomienna eksplozja ornamentyki. Jego skomplikowane, odbijające się echem geometryczne powierzchnie sprawiają, że jest to jedno z arcydzieł stylu churriguezkiego. Do najbardziej charakterystycznych elementów należą tabernakulum, zbudowane według projektu Francisco Hurtado Izquierdo, kościół i słynna zakrystia, zbudowane w latach 1727-1764 przez Luisa de Arévalo i F. Manuela Vasqueza. W domu zakonnym znajduje się bogata kolekcja obrazów, wśród których wyróżniają się dzieła księdza Juana Sáncheza Cotána.^[15]

Pałac Zapomnianych to muzeum w Granadzie, w Hiszpanii, poświęcone Inkwizycji Hiszpańskiej, historii Żydów oraz dziedzictwu Granady i Andaluzji. Budynek znajduje się w dzielnicy Albaicín, która w 1994 roku została wpisana na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO jako rozszerzenie monumentalnego kompleksu Alhambry i Generalife.

Muzeum zajmuje symboliczny Casa-Palacio de Santa Inés (Pałac św. Agnieszki), odrestaurowany budynek z XVI w., uznany za obiekt dziedzictwa kulturowego (Bien de Interés Cultural). Na jego fasadzie znajduje się niezidentyfikowany herb, którego cechy sugerują, że należał on do nawróconego Żyda, który na podstawie heraldyki chciał pokazać swój status pureza de sangre (czystość krwi). Muzeum, otwarte w 2014 r., oferuje również zwiedzanie z przewodnikiem po wcześniejszej rezerwacji.^[16]