Naha - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Zamek w Naha. Zamek Shuri był zamkiem Ryukyuan gusuku w Shuri, w prefekturze Okinawa, w Japonii. W latach 1429-1879 był pałacem Królestwa Ryukyu, po czym został w znacznym stopniu zaniedbany. W 1945 r., podczas bitwy o Okinawę, został niemal całkowicie zniszczony. Po wojnie zamek został ponownie wykorzystany jako kampus uniwersytecki. Począwszy od 1992 roku, centralna cytadela i mury zostały w dużej mierze zrekonstruowane na podstawie zapisów historycznych, zdjęć i wspomnień. W 2000 r. zamek Shuri został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego i Przyrodniczego jako część zespołu Gusuku Sites and Related Properties of the Kingdom of Ryukyu. Rankiem 31 października 2019 r. główne struktury dziedzińca zamku zostały ponownie zniszczone w pożarze.^[1]

Sonohyan-utaki to święty gaj drzew i roślin tradycyjnej, rdzennej religii Ryukyuan. Znajduje się on na terenie zamku Shuri w Naha na Okinawie, kilka kroków od bramy zamkowej Shureimon. Utaki, a dokładniej jego kamienna brama, jest jednym z wielu obiektów, które razem składają się na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO, oficjalnie opisaną jako Gusuku Sites and Related Properties of the Kingdom of Ryukyu, i została uznana przez japoński rząd za Ważny Obiekt Kultury.

Kiedyś bramy były otwierane tylko dla króla, dziś są zawsze zamknięte, a więc same w sobie stały się w pewnym sensie przestrzenią świętą, reprezentującą rzeczywistą przestrzeń świętą, która znajduje się za nimi. Wielu podróżnych i miejscowych przybywa, aby się przy nich pomodlić.

Kamienną bramę zbudowano po raz pierwszy w 1519 r., za panowania króla Ryukyuan Shō Shina, choć już wcześniej miejsce to uznawano za święte utaki. Za każdym razem, gdy król wyruszał z zamku w podróż, zatrzymywał się najpierw w Sonohyan-utaki, aby pomodlić się o bezpieczną podróż. Miejsce to odgrywało również ważną rolę w inicjacji Najwyższej Kapłanki (聞得大君, kikoe-ōgimi) rodzimej religii.

Uważa się, że brama jest doskonałym przykładem tradycyjnej architektury okinawskiej. Widać w niej wiele śladów wpływów chińskich oraz japoński szczyt w stylu karahafu. Został poważnie uszkodzony podczas bitwy o Okinawę w 1945 roku, ale odrestaurowano go w 1957 roku. W 2000 roku został oficjalnie wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO, podobnie jak wiele innych obiektów na wyspie Okinawa. Utaki, czyli święty gaj, był kiedyś znacznie większy niż obecnie, ponieważ szkoła podstawowa i inne budynki zajęły jego teren.^[3]

Okinawa Prefectural Museum & Art Museum to muzeum w najbardziej wysuniętej na południe prefekturze Japonii. Kompleks muzealny znajduje się w dzielnicy Omoro-machi w mieście Naha, stolicy prefektury Okinawa. Zostało otwarte w listopadzie 2007 roku i obejmuje muzea sztuki, historii i historii naturalnej, koncentrujące się na tematyce okinawskiej.

Budynek muzeum, zbudowany w dużej mierze z wapienia okinawskiego, został zaprojektowany z myślą o wizerunkach okinawskich gusuku (zamków). Na czterech kondygnacjach nadziemnych i jednej piwnicznej znajduje się około 24 000 metrów kwadratowych powierzchni. Muzeum sztuki i muzeum historyczno-przyrodnicze znajdują się po przeciwnych stronach wspólnego holu, a zwiedzający mogą kupić bilet wstępu do jednego lub drugiego, albo bilet łączony.^[5]

Tradycyjny chiński ogród wybudowany w 1992 roku. Fukushūen to tradycyjny chiński ogród w dzielnicy Kume w mieście Naha na Okinawie.

Ogród został zbudowany w 1992 r. dla uczczenia 10. rocznicy nawiązania stosunków między miastami siostrzanymi Naha i Fuzhou w Chinach. Dzielnica Kume, w której znajduje się ogród, znana wcześniej jako Kumemura, była przez wieki centrum chińskiej kultury i nauki w Królestwie Ryūkyū, a także symbolem znaczącej roli chińskich wpływów kulturowych w historii i kulturze Okinawy.

Ogród został zbudowany prawie w całości z drewna i kamienia z Fuzhou, z pomocą rzemieślników z Fuzhou i zgodnie ze specyfikacją reprezentatywną dla tradycyjnych ogrodów w Fuzhou. Dzięki temu zawiera wiele elementów niezbędnych do zaprojektowania tradycyjnego chińskiego ogrodu. Jest otoczony murem, podzielony na poszczególne sekcje, charakteryzuje się dużą asymetrią, skałami, w tym skałami uczonych, oraz wodą w postaci pojedynczego stawu, który rozciąga się na większość sekcji ogrodu. Nad stawem, w którym żyją karpie koi i żółwie, będące w kulturze chińskiej symbolem długowieczności i mądrości, rozpościera się kilka mostków w różnych stylach. Centralnym punktem ogrodu jest być może wodospad, znajdujący się po zachodniej stronie stawu, na wprost wschodniego wejścia. W skale, z której wypływa, znajduje się sztuczna jaskinia, do której można wejść i wspiąć się. Schody wycięte w skale prowadzą do pawilonu w stylu chińskim, jednego z dwóch wysokich punktów w ogrodzie, z którego roztacza się widok na większą część ogrodu i otaczającą go scenerię.

W ogrodzie znajdują się także bramy w czterech kierunkach świata, szereg sześciokątnych pawilonów, rzeźby, dzwony, kilka dużych napisów namalowanych na drewnie i kamieniu, a w jednym z budynków - niewielka wystawa malarstwa chińskiego oraz model statku, który w czasach Królestwa Ryūkyū płynął do Fuzhou, aby przynosić daninę i prowadzić handel. W ogrodzie zastosowano również chińską i japońską koncepcję "zapożyczenia scenerii", co dodatkowo zwiększa poczucie wielkości ogrodu. Jednym z elementów charakterystycznych dla Okinawy są jednak rośliny i drzewa wybrane do ogrodu. Drzewa takie jak Murraya paniculata, spokrewniona z pomarańczą i mikan, zwana po japońsku gekkitsu, oraz Acacia confusa, zwana po japońsku sōshiju, obydwa pochodzące z Wysp Ryukyu, Tajwanu i części Azji Południowo-Wschodniej, zostały wybrane ze względu na swoje walory estetyczne, a zwłaszcza ze względu na kwiaty, które sprawiają, że wygląd i atmosfera ogrodu zmieniają się wraz z porami roku w sposób szczególny, właściwy dla tradycyjnego chińskiego ogrodu.

Ogród jest otwarty dla zwiedzających; wstęp jest płatny. Ogród jest otwarty w godzinach od 9 do 18, w środy nieczynny.^[8]

Świątynia shintoistyczna na klifie. Sanktuarium Naminoue to świątynia shintoistyczna w Naha, w prefekturze Okinawa, w Japonii, ichinomiya prefektury. Znajduje się na szczycie wysokiego urwiska, z widokiem na plażę Naminoue i ocean.

Ze względu na swoje położenie i naturalne piękno, pierwotnie była to święta przestrzeń rodzimej religii Ryukyuan, poświęcona nirai kanai, mitycznemu źródłu wszelkiego życia, oraz morzu. W pewnym momencie zaczęło być znane jako Hana gusuku i Nanminsan; Nanmin to okinawskie tłumaczenie 波上, czyli "ponad falami", które w standardowym języku japońskim wymawia się jako Naminoue.

W 1890 r. zostało uznane w systemie państwowego szinto. Jest jednym z najważniejszych sanktuariów w kraju, czyli Kanpei-shōsha (官幣小社).^[9]