Kanazawa - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Ogród odzwierciedlający styl japoński. Kenroku-en – jeden z najsłynniejszych krajobrazowych ogrodów japońskich, znajdujący się w mieście Kanazawa, w prefekturze Ishikawa.

Ogród został założony przy zamku w Kanazawie w XVII w. przez Tsunanoriego Maedę, rządzącego ówczesną domeną Kaga.

Zniszczony przez pożar w roku 1759, został później odtworzony przez potomka Tsunanoriego, Harunagę.

Ogród posiada powierzchnię 114 436,65 m², obejmuje ponad 8 tys. drzew i 183 gatunki roślin.

Nazwa nawiązuje do sześciu cech, którymi powinien - według tradycji chińskiej - odznaczać się doskonały ogród. Cechy te są zestawione w trzy pary uzupełniających się pojęć:

• przestrzenności i odosobnienia;
• pomysłowej twórczości człowieka i uznania tego, co trwa od dawna;
• wody i niezakłóconego widoku otaczającego pejzażu.

Ogród słynie między innymi z yukitsuri — lin zabezpieczających w zimie drzewa przed uszkodzeniem przez ciężki śnieg.^[1]

Seisonkaku to duża japońska willa w mieście Kanazawa, zbudowana w 1863 r. przez Maedę Nariyasu, 13. daimyō klanu Kaga, jako dom spokojnej starości dla jego matki Shinryu-in. Zbiór jej rzeczy osobistych jest dostępny dla zwiedzających.

Jest to jeden z nielicznych budynków w Japonii, w którym można podziwiać przedmioty należące do rodziny daimyo w ich oryginalnym otoczeniu. Główne piętro jest zbudowane w stylu buke-shoin (武家書院), z formalną komnatą gościnną Ekken-no-ma (謁見の間) i tradycyjnym zadaszonym przejściem (engawa (縁側)), które wychodzi na piękny mały ogród. Korytarz ten, nazwany Korytarzem Skrzypowym (つくしの廊下), słynie z tego, że ma 20 metrów długości i nie ma żadnych belek podtrzymujących dach. Dach jest podtrzymywany przez wspornik, który sięga 10 metrów w głąb budynku, co jest innowacją architektoniczną z okresu Meiji. Na pierwszym piętrze można zobaczyć liczne dzieła sztuki wykorzystane w architekturze, od malowanych ekranów i drzwi po witraże sprowadzone z Holandii.

Drugie piętro budynku jest ozdobione mocnymi czerwieniami, błękitami i fioletami w stylu sukiya-shoin (数奇屋風書院). Niektóre z ekranów shōji na drugim piętrze mają szyby przywiezione z Holandii, co pozwala na oglądanie śniegu zimą bez konieczności otwierania ekranów.^[4]

Sanktuarium Shinto z dużym ogrodem i stawem. Sanktuarium Oyama to świątynia shintoistyczna w Kanazawie, w stanie Ishikawa, w Japonii.

Sanktuarium powstało w 1599 r., poświęcone Maedzie Toshiie (pierwszemu władcy domeny Kaga), w Utatsu-yama (卯辰山), na wschód od Kanazawy. W 1873 r. przeniesiono ją na obecne miejsce i przemianowano na Oyama-jinja. Główna brama została zbudowana w 1875 roku. Brama ta jest swoistym połączeniem tradycyjnych japońskich, chińskich i europejskich elementów architektury sakralnej. Brama ma wysokość 25 metrów (82 stóp) wraz z piorunochronem. Trzecie piętro jest szczególnie znane z holenderskich witraży. Mówi się, że trzecie piętro służyło również jako latarnia morska. Brama została uznana za ważne dobro kultury 29 sierpnia 1950 roku.^[5]

Eleganckie muzeum z dziełami sztuki i reliktami kultury. Prefekturalne Muzeum Sztuki Ishikawy, znane również jako IPMA, jest główną galerią sztuki w prefekturze Ishikawa w Japonii. Jest to jedno z wielu muzeów w Japonii, które są utrzymywane przez prefekturę.

Kolekcja obejmuje niektóre z najważniejszych dóbr kultury prefektury oraz dzieła artystów związanych z tym regionem. Znajduje się w Kanazawie, w stanie Ishikawa, na terenie ogrodu Kenrokuen.

Galeria została po raz pierwszy otwarta w 1959 roku. Kiedy kolekcja przerosła pierwotny budynek, wybudowano nowy obiekt. Obecny budynek został ukończony w 1983 roku.

Muzeum posiada dużą kolekcję stałą, z której tylko część jest wystawiana w danym momencie. Główna kolekcja zawiera znaczące dzieła z kolekcji rodziny Maeda, które wcześniej znajdowały się na Uniwersytecie Tokijskim.^[7]

Narodowe Muzeum Rzemiosła to muzeum rzemiosła japońskiego w Kanazawie, prefektura Ishikawa, Japonia. Zachowując bardziej formalną, oficjalną nazwę Narodowe Muzeum Sztuki Współczesnej, Galeria Rzemiosła w Tokio, stanowi część Niezależnej Instytucji Administracyjnej Narodowe Muzeum Sztuki. W ramach rządowej polityki rewitalizacji regionu, placówka została przeniesiona w 2020 roku z Parku Kitanomaru w Tokio, gdzie została otwarta w 1977 roku. Obecnie muzeum mieści się w dwóch budynkach w stylu zachodnim z okresu Meiji, które zostały przeniesione z innych części Kanazawy, ponownie zmontowane i odrestaurowane. Są to: stara siedziba dowództwa 9. dywizji z 1898 roku i stary klub generałów armii z 1909 roku. Z kolekcji około 3800 eksponatów, wykonanych przez rzemieślników z całej Japonii, około 1900 zostało przeniesionych, w tym około 1400 przez "posiadaczy" i konserwatorów Ważnych Niematerialnych Dóbr Kultury, których często określa się mianem "Żywych Skarbów Narodowych", oraz członków Japońskiej Akademii Sztuki.^[10]