Hampton - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Park narodowy w Hampton. Fort Monroe, zarządzany w ramach partnerstwa pomiędzy Fort Monroe Authority for the Commonwealth of Virginia, National Park Service jako Fort Monroe National Monument i miastem Hampton, to była instalacja wojskowa w Hampton, w stanie Wirginia, w Old Point Comfort, na południowym krańcu Półwyspu Wirginijskiego, w Stanach Zjednoczonych. Wraz z Fortem Wool, Fort Monroe pierwotnie strzegł kanału żeglugowego między Zatoką Chesapeake a Hampton Roads - naturalnej redy u zbiegu rzek Elizabeth, Nansemond i James. Do czasu rozbrojenia w 1946 r. fort chronił cały region Zatoki Chesapeake i rzeki Potomac, w tym drogi wodne do Waszyngtonu i Baltimore w stanie Maryland, a także ważne stocznie i bazy marynarki wojennej w rejonie Hampton Roads. Otoczony fosą, sześcioboczny fort bastionowy jest największym pod względem powierzchni fortem, jaki kiedykolwiek zbudowano w Stanach Zjednoczonych.

Podczas pierwszych badań prowadzonych przez misję pod kierownictwem kapitana Christophera Newporta we wczesnych latach 1600, czyli w pierwszych dniach istnienia Kolonii Wirginii, miejsce to zostało uznane za strategiczną lokalizację obronną. Począwszy od 1609 r., w ciągu pierwszych dwóch stuleci istnienia Wirginii w Old Point Comfort zbudowano fortyfikacje obronne. Pierwszym z nich był drewniany bastion o nazwie Fort Algernourne, po którym powstały inne małe forty. W 1834 roku, w ramach trzeciego systemu fortyfikacji amerykańskich, ukończono budowę znacznie potężniejszego obiektu z kamienia, który stał się znany jako Fort Monroe (oraz przylegający do niego Fort Wool na sztucznej wyspie po drugiej stronie kanału). Główny fort został nazwany na cześć prezydenta Stanów Zjednoczonych Jamesa Monroe. Mimo że Wirginia stała się częścią Skonfederowanych Stanów Ameryki, Fort Monroe pozostał w rękach Unii przez cały okres amerykańskiej wojny secesyjnej (1861-1865). Fort Monroe stał się historycznym i symbolicznym miejscem wczesnej wolności byłych niewolników na mocy przepisów dotyczących kontrabandy. Przez dwa lata w forcie więziony był były prezydent Konfederacji, Jefferson Davis. Pierwsze miesiące spędził w celi w obudowanych murach fortu, która obecnie jest częścią Muzeum Kazamatowego. Na przełomie XIX i XX wieku, w ramach programu Endicott, w forcie Monroe i w jego pobliżu wybudowano liczne baterie dział, które stały się największym fortem i kwaterą główną Obrony Portu Zatoki Chesapeake. W XIX i XX wieku mieściły się tu szkoły artyleryjskie, w tym Szkoła Artylerii Nadbrzeżnej (1907-1946). W Fort Monroe mieściło się Dowództwo Armii Kontynentalnej (CONARC) (1955-1973), zastąpione przez Dowództwo Szkolenia i Doktryn Armii Stanów Zjednoczonych (TRADOC) po podziale CONARC na TRADOC i Dowództwo Sił Zbrojnych Armii Stanów Zjednoczonych (FORSCOM) w 1973 roku. CONARC było odpowiedzialne za wszystkie jednostki Armii Czynnej w kontynentalnej części Stanów Zjednoczonych. Siedziba TRADOC mieściła się w forcie od 1973 roku do czasu przeniesienia go do Fortu Eustis w 2011 roku.

Fort Monroe został dezaktywowany 15 września 2011 roku, a wiele jego funkcji przeniesiono do pobliskiego Fortu Eustis. W społeczności Hampton trwają prace nad kilkoma planami ponownego wykorzystania Fortu Monroe. W dniu 1 listopada 2011 r. prezydent Barack Obama podpisał proklamację o uznaniu części Fortu Monroe za pomnik narodowy. Był to pierwszy przypadek, kiedy prezydent Obama skorzystał z uprawnień nadanych mu na mocy ustawy Antiquities Act (Ustawa o zabytkach) z 1906 roku w celu ochrony miejsc uznanych za mające znaczenie przyrodnicze, historyczne lub naukowe.^[2]

Air Power Park to muzeum na świeżym powietrzu w Hampton w stanie Wirginia, które upamiętnia rolę Hampton we wczesnej eksploracji kosmosu i testowaniu samolotów w Ameryce. Park jest otwarty przez cały rok, siedem dni w tygodniu, od wschodu do zachodu słońca. Na zewnątrz wystawiono kilka zabytkowych samolotów i eksperymentalnych pojazdów kosmicznych z lat 50. i 60. Park znajduje się na działce o powierzchni 15 akrów i obejmuje plac zabaw dla dzieci.

Kryte muzeum w centrum parku zostało ponownie otwarte po remoncie w 2011 r. (godziny otwarcia są bardziej ograniczone niż w części zewnętrznej parku). W ośmiu salach tematycznych znajduje się ponad 325 modeli samolotów, statków kosmicznych i morskich reprezentujących wszystkie gałęzie amerykańskiej służby, a także różne modele jednostek innych narodów. W parku znajduje się również kapsuła czasu^[5]

The Chamberlin to wspólnota emerytalna w Hampton w stanie Wirginia, z widokiem na Hampton Roads w Old Point Comfort. Wcześniej znany był jako Hotel Chamberlin, nazwany tak na cześć słynnego restauratora i pierwotnego właściciela Johna Chamberlina. Dziewięciopiętrowy budynek znajduje się na terenie historycznego Fortu Monroe i wychodzi na Fort Wool. Wpisany na listę National Register of Historic Places, został wyremontowany z dawnej funkcji hotelu i przekształcony w luksusową społeczność emerytów dla osób w wieku 55 lat i starszych.

Na drugim piętrze zachowano hotelową atmosferę, a pozostałe piętra zostały odnowione i przekształcone w apartamenty z jedną i dwiema sypialniami. Kilka apartamentów jest wykorzystywanych jako kwatery gościnne dla odwiedzających krewnych mieszkańców.

Obecny budynek został otwarty w 1928 r. jako Hotel Chamberlin-Vanderbilt, pod kierownictwem Marcellusa E. Wrighta Sr., przy współpracy z firmami Warren i Wetmore. Zastąpił on wcześniejszy Hotel Chamberlin, zaprojektowany przez architektów z Waszyngtonu, Johna L. Smithmeyera i Paula J. Pelza, ukończony w 1896 r., który z kolei zastąpił Hygeia. Obecny budynek miał pierwotnie na dachu dwie duże kopuły, które zostały usunięte podczas II wojny światowej, ponieważ były widoczne z oceanu za Przylądkami Wirginijskimi i obawiano się, że mogą pomóc wrogiemu niemieckiemu okrętowi wojennemu pływającemu po morzu w namierzeniu Fortu Monroe. Po wojnie nigdy ich nie zastąpiono.^[9]

Kwatera 1, znana również jako Budynek 1, to historyczna kwatera oficerska znajdująca się w Forcie Monroe w Hampton w stanie Wirginia. Pierwotna część została zbudowana w 1819 roku i składa się z trzypiętrowej rezydencji z podwójnym palisadowym blokiem centralnym oraz bocznych, dwupiętrowych skrzydeł w stylu federalnym. Północne skrzydło, mieszczące dużą kuchnię i cysternę pod nią, zostało wzniesione jako osobny budynek w 1823 roku, a następnie połączone z głównym budynkiem w 1871 roku. Konstrukcja łącząca z 1871 r. zawiera ośmiokątne solarium. Na fasadzie frontowej znajdują się dwupiętrowe ganki z ciesielsko-gotyckimi balustradami, które zostały dodane w ostatniej ćwierci XIX wieku. We wnętrzu znajduje się eliptyczna klatka schodowa i eliptyczna kopuła.

Budynek został zaprojektowany jako rezydencja i siedziba komendanta Fortu Monroe. Pełnił funkcję kwatery głównej Fortu Monroe od 1819 do 1907 roku. W czasie amerykańskiej wojny secesyjnej Abraham Lincoln planował w nim atak na Norfolk. Fort Monroe został zlikwidowany 15 września 2011 r.

W 2011 r. został wpisany do Krajowego Rejestru Zabytków.^[11]