Beaumont - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Babe Didrikson Zaharias Museum & Visitor Center to muzeum poświęcone Mildred "Babe" Didrikson Zaharias, które znajduje się w Beaumont w Teksasie. Jest ono otwarte dla zwiedzających od poniedziałku do soboty w godzinach od 9.00 do 17.00. Muzeum składa się głównie z trofeów i nagród, które Zaharias zgromadziła podczas swojej kariery, a także z pamiątek, wycinków z gazet i fotografii. Muzeum pełni również funkcję centrum turystycznego w Beaumont. Pieniądze zebrane przez muzeum pomagają w finansowaniu stypendiów dla studentek na Uniwersytecie Lamar.

W muzeum, opisanym przez George'a E. McLeoda jako "wielka gablota z trofeami", można zobaczyć srebrny puchar, który Zaharias zdobyła na zawodach w Chicago w 1932 r., a także jej trzy medale z Letnich Igrzysk Olimpijskich w Los Angeles w 1932 r. W muzeum można też zobaczyć zestaw jej kijów golfowych. Więcej trofeów Zaharias można zobaczyć w domu klubowym Babe Zaharias Golf Course w Tampie na Florydzie.

Urodziła się w Port Arthur w 1911 r. Zaharias była prawdopodobnie czołową sportsmenką świata w latach 30. i 50. XX w. Zdobyła dwa złote i jeden srebrny medal na Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Los Angeles w 1932 r., a także wyróżniała się w koszykówce, golfie i sporcie. W koszykówce była trzykrotną wszechamerykanką. Startowała również w tak różnych dyscyplinach sportowych, jak bilard, kręgle, nurkowanie i jazda na wrotkach.

W 1950 r. Zaharias wraz z mężem, zapaśnikiem George'em Zahariasem, pomogła założyć Ladies Professional Golf Association. Małżeństwo założyło również Babe Didrikson Zaharias Foundation, która nadal pomaga w badaniach nad rakiem i wspiera kobiecą lekkoatletykę, a także muzeum. W 1956 r. Babe Didrikson Zaharias zmarła nagle na raka jelita grubego w wieku 45 lat. Została pochowana w Beaumont, gdzie oprócz muzeum organizowany jest coroczny turniej golfowy ku jej czci. Beaumont Convention & Visitors Bureau określiło ją zarówno jako "największą sportsmenkę świata", jak i "legendę rodzinnego miasta".^[1]

Dom McFaddin-Ward to zabytkowy dom w Beaumont, w stanie Teksas, w Stanach Zjednoczonych, zbudowany w latach 1905 1906 w stylu Beaux-Arts Colonial Revival. Dom o powierzchni 12 800 stóp kwadratowych i jego wyposażenie odzwierciedlają styl życia znamienitej rodziny, która mieszkała w nim przez siedemdziesiąt pięć lat. W 1971 r. dom został wpisany do Krajowego Rejestru Zabytków (National Register of Historic Places).

Di Vernon Averill zlecił architektowi Henry'emu Conradowi Mauerowi budowę domu, który w następnym roku został sprzedany bratu Di, Williamowi P.H. McFaddinowi. McFaddin i jego żona Ida Caldwell McFaddin, pochodząca z Huntington w Zachodniej Wirginii, wprowadzili się do domu w 1907 roku wraz z trójką dzieci: Mamie, lat 11, Perry Jr. lat 9 i James Caldwell, lat 6.

W tym samym roku dobudowano pokaźną wozownię. W wozowni znajdowała się stajnia, strych na siano, garaż, sala gimnastyczna i pomieszczenia dla służby. Kiedy w 1919 r. córka McFaddinów, Mamie, wyszła za mąż za Carrolla Warda, nowożeńcy zamieszkali u McFaddinów i spędzili tam całe swoje małżeńskie życie.

Zanim Mamie McFaddin Ward zmarła w 1982 roku, założyła fundację, która miała na celu zachowanie domu jako muzeum, otwarte dla zwiedzających w 1986 roku. Goście w wieku 8 lat i starsi mogą zwiedzać dom pod opieką wolontariuszy od wtorku do soboty. Muzeum zachęca do rezerwacji miejsc, ponieważ zwiedzanie trwa od jednej do półtorej godziny. Zwiedzanie pierwszego piętra z przewodnikiem jest dostępne w niedziele. Powozownia i teren są dostępne dla wszystkich grup wiekowych w godzinach otwarcia muzeum. Na zewnątrz trzypiętrowego domu znajdują się przestronne trawniki, rabaty kwiatowe i ogrody różane. Wewnątrz można podziwiać pokaźną stałą kolekcję zabytkowych mebli i przedmiotów gospodarstwa domowego. Dom McFaddin-Ward jest jednym z niewielu muzeów domów, w których oryginalne wyposażenie domu jest nienaruszone i wystawione na widok publiczny. Jest to również jeden z niewielu domów kolonialnych w stylu Beaux-Arts, które są nadal otwarte dla zwiedzających.

Programy edukacyjne skupiają się na historii i są skierowane do dzieci i dorosłych. W muzeum odbywają się wykłady, specjalne uroczystości, obozy letnie i dni otwarte. Nowe eksponaty i wystawy są często zmieniane, co pozwala na nowe interpretacje domu. W czasie świąt Bożego Narodzenia organizowane są specjalne imprezy i dni otwarte, podczas których zwiedzający mogą skosztować eggnogu i przepisów rodzinnych McFaddinów, a następnie zwiedzić pierwsze piętro domu.

Ponadto w 1976 r. dom został uznany za zabytek stanu Teksas (Texas State Historic Landmark). Dom był prezentowany w różnych programach telewizyjnych Arts & Entertainment's America's Castles jako posiadłość Lone Star Estate (tylko 3 domy z Teksasu były prezentowane w programie), a także znalazł się w kilku ważnych książkach o architekturze.^[2]

Muzeum Pożarnictwa w Teksasie mieści się w byłej remizie strażackiej, dawnej Central Fire Station, w Beaumont w Teksasie, zbudowanej w 1927 roku. Budynek jest wpisany do rejestru zabytków Teksasu i stanowi przykład renesansowego odrodzenia. W budynku znajdują się najnowocześniejsze interaktywne eksponaty dotyczące bezpieczeństwa pożarowego oraz kolekcja zabytkowego sprzętu pożarniczego pochodzącego nawet z 1856 roku. W budynku znajduje się również dwupiętrowy interaktywny domek zabaw dla dzieci, w którym mogą one uczyć się bezpieczeństwa pożarowego. Przed budynkiem znajduje się również "...największy na świecie działający hydrant przeciwpożarowy...", wysoki na 24 stopy. Oprócz hydrantu strażackiego w muzeum znajduje się pomnik strażaka stanu Teksas, pomnik upamiętniający wydarzenia z 11 września oraz chodnik upamiętniający strażaka.

Ekspozycje stałe przedstawiają historię pożarnictwa od brygad kubłowych do współczesnych praktyk. W muzeum znajduje się kilka zabytkowych wozów pochodzących z 1856 roku. W muzeum znajdują się także wystawy czasowe.

Muzeum jest częścią skupiska kilku muzeów w centrum Beaumont. Znajduje się w pobliżu Biblioteki Historycznej Tyrrell, Muzeum Sztuki Południowo-Wschodniego Teksasu, Muzeum Dziecięcego w Beaumont (tymczasowo mieszczącego się w Centrum Obywatelskim Beaumont) oraz Muzeum Edisona.^[3]

Muzeum Boomtown Spindletop-Gladys City znajduje się w Beaumont w Teksasie i upamiętnia odkrycie ropy naftowej w kopule soli Spindletop Hill w Beaumont 10 stycznia 1901 roku. Odkrycie to zapoczątkowało trwający do dziś boom naftowy w Teksasie. W muzeum znajduje się sklep z pamiątkowymi upominkami, a także pokazy historyczne w wykonaniu lokalnych artystów. W pobliżu muzeum ustawiono replikę drewnianych wież wiertniczych, które niegdyś, we wczesnych latach 1900-tnych, zdobiły krajobraz Wzgórza Spindletop. Na specjalne okazje i rocznice pracownicy muzeum "wydmuchują bąbel" przy pomocy pióropusza wody, przedstawiają historyczną narrację i efekty dźwiękowe, symulując odkrycie ropy naftowej w Spindletop.

Muzeum znajduje się na terenie kampusu Uniwersytetu Lamar, który jest właścicielem i zarządcą muzeum.^[5]

Dishman Art Museum to muzeum sztuki znajdujące się na terenie kampusu Lamar University w Beaumont, w stanie Teksas. Wstęp do muzeum jest całkowicie bezpłatny; galeria jest otwarta w godzinach 8-17 od poniedziałku do piątku. Muzeum służy także jako placówka dydaktyczna Wydziału Sztuki Uniwersytetu Lamar. Wystawy zmieniają się co miesiąc. W galerii można obejrzeć wystawy indywidualne artystów współczesnych, wystawy zbiorowe artystów współczesnych, wystawy wydziału sztuki, wystawy absolwentów, konkurs krajowy, pobyt artystów w rezydencji, Grand Bal oraz wystawy stypendiów dla szkół średnich. W budynku znajdują się trzy galerie - Galeria Górna, Galeria Dolna oraz Kolekcja Heinza i Ruth Eisenstadtów, na którą składa się 150 XIX-wiecznych obrazów oraz 250 porcelan i dzieł sztuki. Powierzchnia wystawiennicza wynosi 6 000 stóp kwadratowych.^[7]

Dom klubowy Woman's Club of Beaumont, przy 575 Magnolia Ave. w Beaumont w Teksasie, został zbudowany w 1909 roku. W 1994 r. został wpisany na listę National Register of Historic Places. Znany jest również jako Woman's Reading Club.

Został on uznany za "historycznie znaczący ze względu na jego długi związek z rozwojem życia kulturalnego i społecznego w mieście. Zbudowany wkrótce po odkryciu w 1901 roku ropy naftowej w Spindletop, dom klubowy stanowił centrum kulturalne społeczności lokalnej z salą widowiskową i sceną, gdzie odbywały się zajęcia edukacyjne, spotkania towarzyskie, bankiety, tańce, przedstawienia teatralne, koncerty muzyczne i wystawy sztuki". Budynek był wykorzystywany do zbierania funduszy na rzecz Czerwonego Krzyża oraz do wspierania działań podczas I wojny światowej, a później także podczas II wojny światowej.

W kolumnach i pilastrach widać wpływy klasycznego odrodzenia.^[9]