Odkryj 11 atrakcji, ciekawych miejsc i niezwykłych rzeczy do zrobienia w miejscu takim jak Wyspa La Palma (Hiszpania). Nie przegap obowiązkowych atrakcji turystycznych, do których zaliczyć można: Fuencaliente Lighthouse, Punta Lava Lighthouse i Arenas Blancas Lighthouse. Wśród innych popularnych atrakcji, które warto zobaczyć, znajduje się m.in. Punta Cumplida Lighthouse.
Poniżej znajdziesz pełną listę miejsc wartych odwiedzenia w miejscowości Wyspa La Palma (Wyspy Kanaryjskie).
Spis treści
Fuencaliente Lighthouse
Znane również jako: Faro de Fuencaliente
Latarnia Fuencaliente to czynna latarnia morska na południowym krańcu wyspy La Palma na Wyspach Kanaryjskich. Pierwotna latarnia została zbudowana w 1903 roku i choć nadal istnieje, została zastąpiona przez obecną w 1985 roku. Jest to jedna z wielu latarni morskich na Wyspach Kanaryjskich.[1]
Punta Lava Lighthouse
Znane również jako: Faro de Punta Lava
Latarnia Punta Lava to czynna XX-wieczna hiszpańska latarnia morska na kanaryjskiej wyspie La Palma. Znajduje się ona w gminie Tazacorte, w pobliżu miejscowości La Bombilla, w zachodniej części wyspy. Większa osada Puerto Naos leży 2 kilometry na południowy zachód.
Jest to jedna z czterech głównych latarni na La Palmie, z których każda wyznacza inny punkt kardynalny wyspy. Nowoczesne latarnie Punta Lava i Arenas Blancas znajdują się po zachodniej i wschodniej stronie wyspy. Starsze latarnie Punta Cumplida i Fuencaliente znajdują się odpowiednio na północnym i południowym krańcu wyspy.[2]
Arenas Blancas Lighthouse
Znane również jako: Faro de Arenas Blancas
Latarnia morska Arenas Blancas to czynna latarnia morska na kanaryjskiej wyspie La Palma, w gminie Villa de Mazo, w pobliżu miejscowości La Salemera. Większa osada Mazo leży 8 km na północny zachód.
Jest to jedna z czterech głównych latarni na La Palmie, z których każda wyznacza inny kwadrant wyspy. Nowoczesne latarnie Arenas Blancas i Punta Lava znajdują się po wschodniej i zachodniej stronie wyspy. Latarnie Punta Cumplida i Fuencaliente znajdują się na północnym i południowym krańcu wyspy.[3]
Punta Cumplida Lighthouse
Znane również jako: Faro de Punta Cumplida
Latarnia Punta Cumplida to czynna XIX-wieczna hiszpańska latarnia morska na kanaryjskiej wyspie La Palma, w gminie Barlovento. Punta Cumplida jest najstarszą z czterech głównych latarni na La Palmie, z których każda znajduje się w pobliżu innego punktu kardynalnego wyspy. Punta Cumplida wyznacza północno-wschodni kraniec, Fuencaliente - południowy, a dwie współczesne latarnie morskie Punta Lava i Arenas Blancas - odpowiednio wschodni i zachodni.[4]
Isaac Newton Telescope
Znane również jako: Telescopio Isaac Newton
Isaac Newton Telescope lub INT to teleskop optyczny o średnicy 2,54 m eksploatowany od 1984 roku przez Isaac Newton Group of Telescopes w Roque de los Muchachos Observatory na La Palmie na Wyspach Kanaryjskich.
Pierwotnie INT znajdował się w zamku Herstmonceux w Sussex w Anglii, który był siedzibą Królewskiego Obserwatorium Greenwich, po tym jak zostało ono przeniesione z Greenwich z powodu zanieczyszczenia światłem. Jego inauguracji dokonała w 1967 r. królowa Elżbieta II.
Herstmonceux cierpiało z powodu złej pogody, a pojawienie się masowych podróży lotniczych sprawiło, że brytyjscy astronomowie zaczęli rozważać możliwość prowadzenia zagranicznego obserwatorium. W 1979 r. INT został przewieziony na La Palmę, gdzie pozostaje do dziś. Drugie pierwsze światło ujrzał w 1984 roku, z kamerą wideo. Istotną zmianą było to, że zwierciadło zostało wykonane z nowego typu szkła Zerodur, w porównaniu do starego szkła Pyrex.
Obecnie jest on używany głównie z kamerą WFC (Wide Field Camera), instrumentem z czterema przetwornikami CCD o polu widzenia 0,56×0,56 stopnia kwadratowego, który został oddany do użytku w 1997 roku. Innym głównym instrumentem dostępnym w INT jest spektrograf pośredniej dyspersji (IDS), niedawno ponownie wprowadzony po kilkuletnim okresie niedostępności.
Dawna siedziba INT to obecnie Centrum Naukowe Obserwatorium w Herstmonceux, znane z charakterystycznej miedzianej, zielonej kopuły oraz różnych zajęć naukowych i astronomicznych.[5]
Obserwatorium Roque de los Muchachos
Znane również jako: Observatorio del Roque de los Muchachos
Obserwatorium astronomiczne. Obserwatorium Roque de los Muchachos – obserwatorium astronomiczne położone na terenie gminy Garafía na kanaryjskiej wyspie La Palma i zarządzane przez Instituto de Astrofísica de Canarias z siedzibą na sąsiedniej Teneryfie. Obserwatorium jest częścią Europejskiego Obserwatorium Północnego. Znajduje się na wysokości 2396 m n.p.m. i zajmuje powierzchnię 189 ha.
Statystyki dotyczące seeingu dają podstawy do wyróżnienia terenu, na którym jest położone obserwatorium, jako drugiej najlepszej lokacji do prowadzenia obserwacji astronomicznych na półkuli północnej (zaraz po Obserwatorium Mauna Kea na Hawajach). Punkt jest wyposażony w jedne z najlepszych urządzeń astronomicznych na świecie, m.in. w zaawansowany system optyki adaptacyjnej (dla uniknięcia lokalnych odkształceń zwierciadła), Szwedzki Teleskop Solarny (SST), który umożliwia uzyskanie zdjęć Słońca o najwyższych rozdzielczościach. Znajduje się tu również Gran Telescopio Canarias, który w lipcu 2009 był największym na świecie teleskopem optycznym. Obserwatorium było jednym z głównych kandydatów do umieszczenia na swoim terenie zaprojektowanego przez Europejskie Obserwatorium Południowe największego teleskopu świata – Ekstremalnie Wielkiego Teleskopu.[6]
Teneguía
Otwór wulkaniczny aktywny w 1971 roku. Teneguía – otwór wulkaniczny, który w przeszłości był aktywny tylko raz i jest mało prawdopodobne, że stanie się aktywny w przyszłości. Znajduje się na wyspie La Palma, jednej z wysp Kanaryjskich, i na południowym krańcu strefy wulkanicznej Cumbre Vieja. Teneguía jest jednym z kilku otworów erupcyjnych tej strefy wulkanicznej.[7]
MAGIC
Obserwatorium w Hiszpanii. MAGIC – naziemne obserwatorium promieniowania gamma, działające w zakresie energii od 50 GeV do 30 TeV. Składa się z dwóch zwierciadeł rejestrujących promieniowanie Czerenkowa o średnicy luster 17 metrów.
MAGIC należy do Obserwatorium Roque de los Muchachos i znajduje się na La Palmie w archipelagu Wysp Kanaryjskich. Obserwatorium leży na wysokości 2200 m n.p.m.
Pierwszy z teleskopów został uruchomiony w roku 2004, zaś jego bliźniak, MAGIC-II działa od roku 2009. Powierzchnia zbierająca każdego z instrumentów wynosi 236 m².
Współpraca naukowa w badaniach za pomocą teleskopu MAGIC obejmuje ponad 20 krajów. Należą do nich Hiszpania, Niemcy, Włochy, Szwajcaria, Finlandia, Polska, Chorwacja, Bułgaria i Armenia.[8]
William Herschel Telescope
Znane również jako: Telescopio William Herschel
Teleskop Williama Herschela to 4,20-metrowy optyczny/near-infrared teleskop zwierciadlany znajdujący się w Obserwatorium Roque de los Muchachos na wyspie La Palma w archipelagu Wysp Kanaryjskich w Hiszpanii. Teleskop, nazwany tak na cześć Williama Herschela, należy do Grupy Teleskopów imienia Isaaca Newtona. Jest on finansowany przez rady badawcze Wielkiej Brytanii, Holandii i Hiszpanii.
W momencie budowy w 1987 r. WHT był trzecim co do wielkości pojedynczym teleskopem optycznym na świecie. Obecnie jest drugim co do wielkości w Europie i był ostatnim teleskopem zbudowanym przez firmę Grubb Parsons w jej 150-letniej historii.
WHT jest wyposażony w szeroką gamę instrumentów działających w zakresie optycznym i bliskiej podczerwieni. Są one wykorzystywane przez zawodowych astronomów do prowadzenia szerokiego zakresu badań astronomicznych. Astronomowie korzystający z teleskopu odkryli pierwsze dowody na istnienie supermasywnej czarnej dziury (Sgr A*) w centrum Drogi Mlecznej oraz dokonali pierwszej optycznej obserwacji wybuchu promieniowania gamma. Teleskop ma 75% czystych nocy, a średnia widoczność wynosi 0,7".[9]
Galileo National Telescope
Znane również jako: Telescopio Nazionale Galileo
Narodowy Teleskop Galileusza, to włoski teleskop o średnicy 3,58 metra, znajdujący się w Obserwatorium Roque de los Muchachos na wyspie La Palma w archipelagu Wysp Kanaryjskich w Hiszpanii. TNG jest obsługiwany przez Fundację Galileo Galilei, Fundación Canaria, instytucję non-profit, działającą w imieniu Włoskiego Narodowego Instytutu Astrofizyki. Teleskop ujrzał światło dzienne w 1998 roku, a jego nazwa pochodzi od nazwiska włoskiego astronoma z okresu renesansu - Galileusza Galilei.
Obserwacje w TNG można zgłaszać za pośrednictwem włoskiego Komitetu ds. Przydziału Czasu (TAC), który przydziela, na podstawie wartości naukowej propozycji, 75% dostępnego czasu. Pozostały czas jest do dyspozycji hiszpańskich i międzynarodowych społeczności astronomicznych. TNG przyjmuje nowe propozycje dwa razy w roku, zazwyczaj w marcu-kwietniu oraz we wrześniu-październiku.[10]
Swedish Solar Telescope
Znane również jako: Telescopio Solar Sueco
Szwedzki 1-m Solar Telescope to refrakcyjny teleskop słoneczny znajdujący się w Obserwatorium Roque de los Muchachos na La Palmie na Wyspach Kanaryjskich. Jest on zarządzany przez Instytut Fizyki Słońca Uniwersytetu Sztokholmskiego. Podstawowym elementem jest pojedyncza soczewka ze stopionej krzemionki, co czyni go drugim co do wielkości optycznym teleskopem refrakcyjnym używanym na świecie. Soczewka o średnicy 110 cm ma średnicę apertury 98 cm. Teleskop SST jest najczęściej używany jako teleskop Schupmanna, dzięki czemu koryguje aberracje chromatyczne pojedynczego elementu pierwotnego.
Teleskop SST jest teleskopem próżniowym, co oznacza, że jest on wewnętrznie ewakuowany, aby uniknąć zakłóceń obrazu przez powietrze znajdujące się wewnątrz. Jest to szczególny problem w przypadku teleskopów słonecznych, ponieważ nagrzewanie się od dużej ilości zbieranego światła jest przenoszone na powietrze, co powoduje pogorszenie obrazu.
Od 2005 roku SST wytwarza obrazy Słońca o najwyższej rozdzielczości spośród wszystkich teleskopów. Jest to w dużej mierze zasługa jego systemu optyki adaptacyjnej, który w 2013 roku został zmodernizowany do 85-elektrodowego monomorficznego zwierciadła deformowalnego z CILAS.
Istnieją dwa tryby pracy, wybierane przez przełączanie wiązki z jednego stołu optycznego na drugi. Jeden tryb to tryb spektrografu, wykorzystujący spektrograf TRIPPEL. Drugi tryb to tryb obrazowania, w którym wiązka jest rozdzielana na część czerwoną i niebieską za pomocą 500-nm dichroicznego beamsplittera. Obie wiązki mają podwójne filtry przestrajalne Fabry'ego-Pérota, CRISP w czerwieni i CHROMIS w błękicie. Dane obrazowe są zwykle kompensowane pod kątem aberracji czoła fali szczątkowej za pomocą metody rekonstrukcji obrazu MOMFBD.
SST zastąpił SVST - Szwedzki Próżniowy Teleskop Słoneczny - który miał średnicę 47,5 cm.[11]