Odkryj 11 atrakcji, ciekawych miejsc i niezwykłych rzeczy do zrobienia w miejscu takim jak Wałbrzych (Polska). Nie przegap obowiązkowych atrakcji turystycznych, do których zaliczyć można: Zamek Książ, Muzeum Porcelany i Stara Kopalnia. Wśród innych popularnych atrakcji, które warto zobaczyć, znajduje się m.in. Kolegiata NMP i św. Aniołów Stróżów.
Poniżej znajdziesz pełną listę miejsc wartych odwiedzenia w miejscowości Wałbrzych (Dolnośląskie).
Spis treści
Zamek Książ
Zamek na klifie w malowniczym lesie. Książ – kompleks zamkowy, zlokalizowany w wałbrzyskiej dzielnicy Książ na Pogórzu Wałbrzyskim, będący częścią Książańskiego Parku Krajobrazowego. Przez obiekt przebiega Szlak Zamków Piastowskich i jest trzecim co do wielkości zamkiem w Polsce.
Budowla posiada ponad 400 pomieszczeń (wraz z zabudowaniami gospodarczymi ok. 600), jej powierzchnia od parteru do 4 piętra liczy 10 062 m², natomiast 5 piętro ma 894 m², łącznie jest to około 11 tys. m² (bez wliczania powierzchni piwnic zamkowych). Wraz z kilkunastoma budowlami znajdującymi się przy samym zamku, do administracji Książa przynależy 16 822 m² powierzchni użytkowej.[1]
Adres: Piastów Śląskich 1, 58-306 Wałbrzych
Muzeum Porcelany
Muzeum Porcelany w Wałbrzychu – muzeum założone w 1908 roku z inicjatywy Altertumsverein für das Waldenburger Gebirgsland powołane z inicjatywy Juliusa Joppicha i otrzymało nazwę Altertumsmuseum für das Waldenburger Gebirgsland. W 1926 roku opiekę nad muzeum, które zmieniło nazwę na Heimatmuseum in Waldenburg, przejął ówczesny Zarząd Miejski w Wałbrzychu. Kolekcje przeniesiono do reprezentacyjnego Pałacu Albertich w Wałbrzychu przy ulicy 1 Maja, wówczas Gottesbergerstrasse 23. Pierwszym etatowym kierownikiem muzeum został Friedrich Stelter, a od 1936 roku funkcję tę pełnił Heinrich Bartsch.
Po drugiej wojnie światowej zbiory wałbrzyskiego muzeum zostały zabezpieczone przez miejscowe władze terenowe. Pierwszym powojennym kustoszem i kierownikiem muzeum został Marek Sagan. Pod jego kierunkiem zbiory muzeum zostały uporządkowane i przygotowane do ponownej ekspozycji. W 1947 roku nastąpiło uroczyste otwarcie muzeum dla publiczności. W 1949 roku muzeum zostało upaństwowione i otrzymało nazwę Muzeum w Wałbrzychu, a jego wieloletnim kierownikiem został Eufrozyn Sagan. W 1975 roku wałbrzyskie muzeum regionalne zostało podniesione do rangi Muzeum Okręgowego, obejmując swym zakresem merytorycznym cały obszar nowo utworzonego województwa wałbrzyskiego.
Na mocy decyzji ministra kultury z 2002, muzeum w Wałbrzychu wpisane zostało do Państwowego Rejestru Muzeów.
W 2015 roku po remoncie swojej siedziby i nowej aranżacji sal wystawienniczych muzeum pełniące dotychczas rolę muzeum regionalnego zostało przekształcone w Muzeum Porcelany, skupiając się na eksponowaniu liczącej ponad 10.000 obiektów kolekcji porcelany śląskiej (w tym pochodzącej z fabryk wałbrzyskich) oraz historycznej porcelany z manufaktur i fabryk europejskich (m.in. Niemiec, Austrii, Czech, Rosji, Danii, Francji, Holandii i Anglii). Część pomieszczeń została zaaranżowana w stylu dawnej mieszczańskiej rezydencji z wykorzystaniem własnych zbiorów, głównie malarstwa, mebli oraz rzemiosła artystycznego.
W muzeum prezentowana jest także kolekcja polskiego malarstwa współczesnego (z dziełami takich artystów, jak Jerzy Duda-Gracz, Franciszek Starowieyski, Zdzisław Beksiński, Jerzy Nowosielski) oraz kolekcja ceramiki polskiej z lat 50. i 60. XX wieku.
W muzeum funkcjonują:
- Dział Ceramiki,
- Dział Sztuki,
- Dział Historii Miasta i Regionu,
- Biblioteka
- Dział Edukacji i Promocji
Adres: 1 Maja 9, 58-300 Wałbrzych
Stara Kopalnia
Centrum Nauki i Sztuki Stara Kopalnia – placówka muzealna, zlokalizowana na terenie zabytkowej Kopalni Węgla Kamiennego „Julia”. Otwarta została 9 listopada 2014 roku po gruntownym rozbudowaniu Muzeum Przemysłu i Techniki mieszczącego się w tym miejscu od 1999 roku. Stara Kopalnia – Centrum Nauki i Sztuki została wpisana 2015 roku na listę Europejskiego Szlaku Dziedzictwa Przemysłowego – ERIH.[3]
Adres: Piotra Wysockiego 29, 58-304 Walbrzych
Kolegiata NMP i św. Aniołów Stróżów
Kolegiata w Wałbrzychu, Polska. Kolegiata Najświętszej Maryi Panny Bolesnej i św. Aniołów Stróżów w Wałbrzychu – siedziba dekanatu i centralna świątynia Wałbrzycha. 3 maja 2010 została podniesiona do godności kolegiaty.[4]
Adres: 21 Stanisława Moniuszki, Wałbrzych
Palmiarnia
Palmiarnia w Wałbrzychu – palmiarnia o powierzchni ok. 1900 m², znajdująca się na terenie wałbrzyskiego Lubiechowa, przy ulicy Wrocławskiej 158. Jest to jeden z najstarszych obiektów tego typu w Polsce, wybudowany w latach 1911–1913 z polecenia Henryka XV von Pless. Palmiarnia, przy której funkcjonuje kawiarnia i sklep z roślinami, jest dostępna dla zwiedzających. W palmiarni rośnie ponad 250 gatunków roślin z całego świata. Ściany palmiarni od wewnątrz pokrywa tuf wulkaniczny z Etny.[5]
Adres: Wrocławska 158, Wałbrzych
Kościół Matki Bożej Nieustającej Pomocy
Kościół katolicki w Wałbrzychu, Polska. Parafia Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Wałbrzychu – rzymskokatolicka parafia znajdująca się w dekanacie wałbrzyskim południowym w diecezji świdnickiej. Została erygowana 27 czerwca 1989 roku. Jej pierwszym proboszczem był ks. mgr prałat Kazimierz Marchaj. W dniu 27 czerwca 2014 roku, po 25 latach od powstania parafii, nastąpiła konsekracja kościoła, której dokonał ks. bp prof. Ignacy Dec.[6]
Adres: 12a Adama Asnyka, Wałbrzych
Kościół Zmartwychwstania Pańskiego
Kościół pw. Zmartwychwstania Pańskiego w Wałbrzychu jest to kościół o układzie bazylikowym wybudowany w stylu neogotyckim z dostawioną z lewego boku wieżą o podstawie kwadratu z hełmem iglicowym.
Wzniesiony został w latach 1867-1870 przez protestantów według projektu Karla Lüdecke. Po zakończeniu II wojny światowej odbywały się w nim zarówno nabożeństwa protestanckie, jak i katolickie.
Od 1 marca 1972 świątynia należy do wyznawców kościoła rzymskokatolickiego, gdyż została odkupiona przez Kurię Biskupią we Wrocławiu, na terenie której ówcześnie znajdował się kościół.
Świątynia posiada nawę główną pokrytą dwuspadowym dachem oraz dwie nawy boczne pokryte dachami jednospadowymi. Na frontowej elewacji nad portalem umieszczona jest różyca (rozeta), która w 2008 roku była poddawana renowacji. Obecnie jest to jedyny oryginalnie zachowany witraż, który nie został wymieniony podczas remontu w latach 70. XX wieku.
Nawy oddzielone są od siebie łącznie dwunastoma kolumnami o przekroju kwadratowym, które symbolizują Dwunastu Apostołów. W prawej znajduje się obraz Jezusa Miłosiernego, a na bocznej ścianie Świętego Maksymiliana. Z kolei w lewej nawie znajduje się od 2012 roku specjalny ołtarz zawierający relikwie krwi Świętego Jana Pawła II.
Prezbiterium wydzielone jest podwyższeniem i tęczą, a zamknięte pięcioboczną absydą. W trzech oknach umieszczone witraże wykonane w latach 80. XX w. Przedstawiają one Zmartwychwstanie Chrystusa, Przemienienie na Górze Tabor oraz Wniebowstąpienie. Na lewej ścianie absydy zamykającej prezbiterium wisi obraz Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny, pędzla Adolfa Hyły. W centralnej części ołtarza znajduje się figura Chrystusa Zmartwychwstałego, która do roku 2015 znajdowała się powyżej łuku tęczowego prezbiterium.
Na emporze kościoła znajdują się zabytkowe organy z 1871 roku, wykonane przez firmę Schlag & Söhne ze Świdnicy. Instrument posiada 14 rejestrów oraz mechaniczne: trakturę gry i trakturę rejestrów.
W ramach prac remontowych prowadzonych w XXI wieku:
- w 2006 r. dokonano wymiany pokrycia dachowego wieży kościelnej,
- w 2007 r. oczyszczono mur frontu oraz wieży kościelnej,
- w 2008 r. odnowiono rozetę,
- w 2015 r. poddano restauracji i umieszczono w prezbiterium figurę Chrystusa Zmartwychwstałego,
- w 2017 r. poddano restauracji główny portal wejściowy, wraz z nadświetlem
- w 2018 r. wymieniono dach nad traktami północnym i południowym
- w 2019 r. wymieniono dach nad prezbiterium,
- dodatkowo sukcesywnie prowadzono w latach 2008-2012 wymianę okien na zbliżone do oryginalnych witraże.
Adres: Guglielmo Marconiego 3B, 58-300 Wałbrzych
Cerkiew Wszystkich Świętych
Cerkiew pod wezwaniem Wszystkich Świętych – była prawosławna cerkiew parafialna w Wałbrzychu. Należała do dekanatu Wrocław diecezji wrocławsko-szczecińskiej Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego.
Obiekt mieści się przy ulicy Władysława Reymonta, w dzielnicy Podgórze II (górne).
Jest to poewangelicki neogotycki kościół wybudowany na początku XX wieku. Był remontowany po pożarze w 1994. Według założeń dr. Jerzego Uścinowicza, architekta z Białegostoku, wewnątrz kościoła miała zostać wybudowana cerkiew w kształcie rotundy. Planów tych jednak nie zrealizowano, a obiekt nie jest obecnie własnością PAKP.[8]
Adres: 4A Władysława Reymonta, Wałbrzych
Stary Zdrój
Stary Zdrój – dzielnica mieszkaniowa Wałbrzycha i jego jednostka pomocnicza, przez którą przepływa rzeka Pełcznica. Stary Zdrój był dawniej uzdrowiskiem oraz osobną miejscowością. Przed II wojną światową Stary Zdrój włączono do Wałbrzycha.
Wcześniej nosiła nazwy: Aqua Antiqua 1357, Alden Wasser 1372, Alt Waser 1730, Altwasser 1945.
Według danych z Urzędu Miejskiego w Wałbrzychu na 16 kwietnia 2014 dzielnicę Stary Zdrój zamieszkiwało 8601 osób.[9]
Biały Kamień
Biały Kamień – dzielnica mieszkaniowa Wałbrzycha i jego jednostka pomocnicza leżąca w zachodniej części. Dawniej samodzielne miasto. Z Białego Kamienia pochodzi najstarszy zapis o wydobyciu węgla w regionie wałbrzyskim. Według danych z Urzędu Miejskiego w Wałbrzychu na 16 kwietnia 2014 dzielnice Biały Kamień i Konradów zamieszkuje 14278 osób.[10]
Galeria pod Atlantami
Biblioteka
Adres: Rynek 9, Wałbrzych