Úbeda - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Plac Vázquez de Molina, znajdujący się w Úbedzie, w Regionie Autonomicznym Andaluzji, jest jednym z najlepszych przykładów architektury renesansowej w Hiszpanii. Renesansowa wartość architektoniczna tego placu była jednym z motywów decyzji UNESCO o wpisaniu Úbedy na listę światowego dziedzictwa w lipcu 2003 roku.

Najważniejsze budynki na tym placu to: Pałac Deána Ortegi (Palacio del Deán Ortega): renesansowy pałac zaprojektowany przez hiszpańskiego architekta Andrésa de Vandelvira w XVI wieku. Obecnie mieści się w nim hotel Parador, jeden z najstarszych w Hiszpanii. Pałac Vázquez de Molina (Palacio de Vázquez de Molina): kolejny budynek w stylu renesansowym zaprojektowany przez Vandelvira, znany również jako Pałac Łańcuchów (Palacio de las Cadenas) ze względu na ozdobne łańcuchy, które niegdyś zwisały z jego fasady. Jego budowę zlecił Juan Vázquez de Molina, sekretarz stanu Filipa II. Obecnie jest to siedziba władz miejskich Úbedy. Basílica de Santa María de los Reales Alcázares: kościół zbudowany na ruinach mauretańskiego meczetu w Úbedzie. W jego budowie wykorzystano kilka stylów: gotycki, renesansowy i barokowy. Został poważnie uszkodzony podczas hiszpańskiej wojny domowej. Od 1983 r. jest zamknięty w celu renowacji. Święta Kaplica Zbawiciela (Sacra Capilla del Salvador): Francisco de los Cobos, sekretarz Karola V, kazał wybudować tę kaplicę jako swój własny panteon. Zaprojektował ją architekt Diego de Siloé, a budowę prowadziła firma Vandelvira. Kaplica ta jest jednym z najbardziej charakterystycznych zabytków architektonicznych miasta. Jej fasada, wyrzeźbiona w kamieniu przez Estebana Jamate, jest jedną z najpiękniejszych w Andaluzji.^[2]

Pałac Vela de los Cobos to renesansowy pałac szlachecki położony w historycznym centrum miasta Úbeda, we Wspólnocie Autonomicznej Andaluzji, w Hiszpanii. Budynek powstał na zlecenie wójta miasta Úbeda Francisco Vela de los Cobos w połowie XVI w. Zaprojektował go Andrés de Vandelvira, a wykonał kamieniarz Jorge Leal. Stanowi część renesansowego zespołu zabytkowego Úbedy, który wraz z Baezą został w 2003 r. wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.

Imponująca kamienna fasada składa się z trzech kondygnacji, na niższym piętrze znajdują się drzwi z nadprożem, obramowane dwiema kolumnami korynckimi, na pierwszym piętrze wyróżniają się balkony, środkowy przedstawia herby rodowe podtrzymywane przez dwa telamony lub wojowników, dwa boczne są obramowane kolumnami jońskimi i trójkątnymi frontonami, na końcu znajduje się piękny narożny balkon charakterystyczny dla renesansu andaluzyjskiego. Najwyższe piętro składa się z otwartej galerii utworzonej przez półokrągłe łuki wsparte na filarach. Wnętrze uległo kilku przekształceniom, m.in. w XIX w. zniknął centralny dziedziniec. Obecnie znajduje się w nim kolekcja dzieł sztuki i ważna biblioteka. Pałacu Vela de los Cobos nie należy mylić z pałacem de los Cobos, również znajdującym się w mieście Úbeda, który został zbudowany na zlecenie Francisco de los Cobos, sekretarza Karola V.

Kaplica Najświętszego Zbawiciela Świata to świątynia zbudowana pod patronatem Francisco de los Cobos jako panteon przylegający do jego pałacu w Úbedzie, na obecnym placu Vázquez de Molina.

Zamówiona w 1536 r., stanowiła część szeroko zakrojonego programu artystycznego (obejmującego m.in. pałac, uniwersytet i szpital), którego celem było uczczenie sławy, fortuny i osobistej chwały osobistego sekretarza Karola V. W tym celu zwrócił się on o pomoc do wybitnych artystów. Wstępny projekt powierzono urodzonemu w Burgos Diego de Siloé, a od 1540 r. prace prowadził Andrés de Vandelvira. Kościół został konsekrowany w 1559 r. Jej pierwszym kapelanem był Deán Ortega, dla którego zbudowano duży pałac po lewej stronie głównej fasady kaplicy.

Salwador był najbardziej ambitnym przedsięwzięciem wśród wszystkich prywatnych obiektów sakralnych hiszpańskiego renesansu. Uznany za zabytek historyczno-artystyczny w 1931 r., stał się jednym z najbardziej znanych symboli miasta, którego renesansowy zespół zabytkowy, wraz z Baezą, został w 2003 r. wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.