Kitchener - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Doon Heritage Village, znajdująca się w Muzeum Regionu Waterloo im. Kena Seilinga, to malownicza 60-hektarowa żywa wioska historyczna, która pokazuje zwiedzającym, jak wyglądało życie w Regionie Waterloo w roku 1914. Wioska znajduje się na terenie dawnej wioski Doon, obecnie części Kitchener, Ontario, Kanada, obok Homer Watson Park.

Wioska dziedzictwa Doon jest otwarta sezonowo od maja do grudnia. Muzeum Regionu Waterloo im. Kena Seilinga jest otwarte codziennie przez cały rok, natomiast we wrześniu, październiku i listopadzie wioska nie jest otwarta w weekendy.

Wioska historyczna Doon odtwarza życie na wsi w hrabstwie Waterloo w 1914 roku. Na powierzchni ponad 24 hektarów (60 akrów) znajdują się ponad 22 budynki. Niektóre z nich to odrestaurowane budynki podarowane i przeniesione z całego regionu Waterloo i południowo-środkowego Ontario, a niektóre to rekonstrukcje oparte na oryginalnych budynkach.

Budynki w wiosce żywej historii obejmują stację petersburskiej kolei Grand Trunk, dom Petera Martina, wagonownię i stodoły, lichwę Detweilera, sklep z suchymi towarami i artykułami spożywczymi, zakład zaprzęgowy, zakład krawiecki, pocztę, tartak, kuźnię, targ mięsny, warsztat naprawczy, dom Petera McArthura, dom Seiberta, dom Sararasa, stodołę Brickera, kościół Freeport United Brethren in Christ i remizę strażacką.

Wioska dziedzictwa Doon, działająca od 1957 roku, oraz pobliskie Muzeum Regionu Waterloo im. Kena Seilinga, otwarte w 2010 roku, są własnością i są zarządzane przez Regionalne Miasto Waterloo.^[1]

Victoria Park to najstarszy park w Kitchener, Ontario, Kanada, położony w centrum miasta. Jest miejscem licznych imprez i uroczystości.

Na mapie Berlina (Kitchener) z 1879 roku zaznaczono Park Miejski, położony między Mill Street a Highland Road, gdzie dziś znajdują się parki Highland Courts i Woodside. Znajduje się on na terenie pierwotnej zagrody Josepha E. Schneidera; władze miejskie zakupiły kilka akrów od rodziny w 1895 roku i osuszyły bagna znajdujące się na tym terenie. Zakupowi 27 akrów sprzeciwiały się początkowo niektóre partie z powodu zbyt dużej odległości od miasta. Park otwarto 27 sierpnia 1896 roku; w tym czasie istniało już jezioro, mosty i trzy wyspy.

Park został nazwany na cześć królowej Wiktorii z okazji jej diamentowego jubileuszu na brytyjskim tronie. Stworzone przez człowieka jezioro jest zasilane przez Schneider Creek, otacza trzy małe wyspy i jest poprzecinane wieloma mostami. W parku znajduje się również pawilon Victoria Park, Galeria i Archiwum Victoria Park, estrada oraz zabytkowa stanica wodna, pub i miejsce spotkań muzycznych. Po raz pierwszy pawilon pojawił się w parku w 1902 r. w odpowiedzi na skargi, że nie ma gdzie się schronić, gdy zaczyna padać. Zaprojektowana przez Charlesa Knechtela konstrukcja została podpalona w 1916 roku i uznano, że jest zbyt zniszczona, by ją odbudować. W 1924 r. zbudowano drugi pawilon, który w dużej mierze opierał się na oryginalnym projekcie Knechtela. Usytuowany w tym samym miejscu, co oryginał, front pawilonu zwrócony jest w stronę wody, podczas gdy oryginał zwrócony był w stronę głównej wyspy parku.

Przy wejściu na ulicę Gaukel znajduje się wieża zegarowa, która niegdyś stała na szczycie starego ratusza Kitchener (z 1924 r., obecnie w miejscu centrum handlowego Market Square), a wcześniej - miejskiej straży pożarnej. Została ona przeniesiona do wejścia do parku i uzupełniona fontanną oraz rzeźbą bagażu, autorstwa miejscowego artysty Ernesta Daetwylera, symbolizującą różne fale imigracji, które miały swój udział w historii miasta.

W parku znajduje się odlany z brązu posąg królowej Wiktorii autorstwa kawalera Raffaele Zaccaquiniego oraz armata. Posąg został odsłonięty w maju 1911 r., w Dniu Wiktorii, w dziesiątą rocznicę jej śmierci. Princess of Wales Chapter of the IODE zebrał 6 000 dolarów potrzebnych na budowę pomnika.

W 1897 r. w parku zainstalowano duże popiersie z brązu przedstawiające cesarza Wilhelma I, wykonane przez Reinholda Begasa i przywiezione z Niemiec, aby uhonorować znaczącą w tym regionie ludność niemiecko-kanadyjską. Zostało ono usunięte i wrzucone do jeziora przez wandali w sierpniu 1914 roku, na początku I wojny światowej. Popiersie wydobyto z jeziora i przeniesiono do pobliskiego klubu Concordia, ale 15 lutego 1916 r. zostało ponownie skradzione, a następnie przemaszerowało ulicami miasta w tłumie złożonym głównie z żołnierzy 118 Batalionu i nigdy więcej go nie widziano. Podobno 118. batalion przetopił popiersie, aby zrobić z niego obrączki na serwetki dla swoich członków. W 1996 r. w parku stanął pomnik z tablicą opisującą historię oryginalnego popiersia.

Jesienią 2011 roku rozpoczęto warte 10,1 miliona dolarów prace konserwatorskie nad parkowym jeziorem. W sumie z dna jeziora usunięto 85 000 ton osadów. Wzdłuż 2,2 km linii brzegowej ustawiono tysiące betonowych i kamiennych bloków jako mur oporowy, aby zapobiec erozji. Chociaż ogólna powierzchnia jeziora została nieznacznie zmniejszona, poszerzono tor wodny w pobliżu ujścia potoku Schneidera na północnym krańcu parku, aby utworzyć "zatokę czołową", która spowalnia przepływ wody i umożliwia osadzanie się osadów w jednym miejscu, co ułatwia ich usuwanie.

W 2014 r. zakończono gruntowną renowację Domu Łódki. Budynek był pierwotnie wykorzystywany do przechowywania kajaków w lecie oraz jako przebieralnia dla łyżwiarzy, ale przez kilka lat mieściła się w nim również herbaciarnia. Budynek był zamknięty między wrześniem 2013 r. a styczniem 2015 r., a następnie ponownie otwarty jako restauracja z miejscami siedzącymi wewnątrz i na zewnątrz, prowadzona przez Marka Forwella. Działalność została zamknięta w październiku 2019 r.; właściciel wynajmował budynek od miasta Kitchener i skorzystał z opcji wyjścia zawartej w umowie najmu.

Pod koniec 2019 roku miasto ogłosiło, że w jego budżecie znalazły się 3 miliony dolarów na Park Wiktorii, które zostaną wykorzystane w latach 2021-2023 na osiągnięcie rezultatów omówionych w planie generalnym. Choć żaden pojedynczy nowy element nie będzie znaczący, fundusze pozwolą na odnowienie istniejących obiektów, w tym drzew.^[3]

Waterloo Pioneer Memorial Tower została zbudowana w 1926 roku w Kitchener dla upamiętnienia przybycia Pennsylvania Dutch do południowo-zachodniego Ontario. Jej pomysłodawcą był William Henry Breithaupt, który chciał w ten sposób zabliźnić rany zadane przez nacjonalizm podsycany w mieście podczas I wojny światowej, co doprowadziło do wzrostu nastrojów antyniemieckich i ostatecznie do zmiany nazwy miasta z Berlin na Kitchener.

Z wieży rozciąga się widok na rzekę Grand w miejscu, które zostało wykarczowane przez pierwszych pionierów zasiedlających te tereny. Jej ściany zbudowane są z kamienia polnego, taras widokowy nawiązuje do szlaku Grand River Trail, którym podróżowali pionierzy, a dach wieńczy łopatka pogodowa w kształcie wozu Conestoga. Przez wiele lat był on przedstawiany w nagłówku lokalnej gazety "The Record".

Wieża o wysokości 18,9 m została uznana za budynek o znaczeniu historycznym w 1989 r. i jest sklasyfikowanym obiektem dziedzictwa federalnego, który "upamiętnia przybycie pionierów z Pensylwanii i Niemiec do regionu Waterloo w latach 1800-1803".^[6]

Kitchener City Hall to przystanek szybkiego systemu tranzytowego Ion Regionu Waterloo. Znajduje się on wzdłuż Duke Street, na wschód od Young Street, w centrum Kitchener. Na zachód od stacji znajduje się jej imiennik, Kitchener City Hall. Została otwarta w 2019 roku.

Stacja obsługuje tylko pociągi w kierunku północnym; najbliższy peron południowy znajduje się na stacji Victoria Park, około 250 metrów dalej, przy ulicach Young i Gaukel.

Ściana dworca składa się ze szklanych płytek we wzór naprzemiennych poziomych pasów w dwóch odcieniach zieleni i bieli, naśladujących kolorystykę wieży biurowej ratusza, którego nazwa pochodzi od nazwy stacji.

Peron jest połączony z chodnikami przy ulicy Duke po obu jej końcach, a piesi przechodzący przez ulicę idą wzdłuż peronu.

W pobliżu stacji znajduje się główna dzielnica katolicka Kitchener na północy (w tym kościół św. Marii oraz siedziba Waterloo Catholic District School Board); w budynku dawnego St. Jerome's College na zachodzie mieści się obecnie Wydział Pracy Socjalnej Uniwersytetu Wilfrid Laurier. Bezpośrednio na południe od stacji znajduje się osiedle mieszkaniowe "City Centre".^[8]

Woodside National Historic Site to dom z dzieciństwa byłego premiera Kanady Williama Lyona Mackenzie Kinga. King mieszkał tam w latach 1886-1893. Dom znajduje się w mieście Kitchener, w prowincji Ontario, w Kanadzie. Dom został zbudowany w 1853 roku. Grupa lokalnych obywateli utworzyła organizację Mackenzie King Woodside Trust, aby uchronić dom przed rozbiórką i nabyć nieruchomość. Dom został odrestaurowany tak, aby odzwierciedlał epokę wiktoriańską. Teren o powierzchni 11,5 akra obejmuje zalesione tereny, ogrody i trawnik. Wyświetlana jest prezentacja wideo na temat rodziny King i Woodside. Organizowane są programy i imprezy specjalne poświęcone epoce wiktoriańskiej.

W 1952 r. dom i teren został uznany za Narodowe Miejsce Historii Kanady (National Historic Site of Canada).^[9]

Kitchener Farmer's Market jest jednym z najstarszych nieprzerwanie działających lokalnych rynków rolnych w Kanadzie. Znajduje się w Kitchener w Ontario i odzwierciedla ciągłe związki Kitchener ze społecznością mennonicką i rolnikami, które nadal istnieją na tym obszarze.

Targ jest otwarty co tydzień w soboty przez cały rok i ma ponad 80 rolników/sprzedawców. Na różnych straganach sprzedawane są różnorodne produkty, w tym świeże produkty, surowe i wędliny, sery, jaja, ryby, miód, dania gotowe, chleby i ciasta, a także produkty specjalne, takie jak czekolada, produkty z Bliskiego Wschodu i kombucha. Dostępne są również produkty nieżywnościowe, takie jak kwiaty, produkty do pielęgnacji skóry i ręcznie robione prezenty, a sprzedawcy rzemieślnicy zmieniają się co tydzień.^[11]

Block Line to przystanek szybkiego systemu tranzytowego Ion Regionu Waterloo. Jest on zlokalizowany wzdłuż Courtland Avenue w Kitchener, na północ od Block Line Road. Został otwarty 21 czerwca 2019 roku.

Dostęp do peronu jest możliwy od południa, od strony chodnika Block Line, oraz od północy, od strony skrzyżowania Courtland i Hillmount.

Na stacji znajduje się dzieło "Trzy siostry" autorstwa artystek z plemienia Haudenosaunee/ Anishinaabe, Lindsey Lickers i Katharine Harvey, posiadające cyfrowo zadrukowaną szklaną ścianę z obrazami opowiadającymi o historii i kulturze Pierwszych Ludów.

Mary's High School znajduje się około 500 metrów (1600 stóp) na południowy zachód od stacji, a w pobliżu znajdują się obiekty rekreacyjne Peter Hallman Ball Yard i Activa Sportsplex.

W związku z dostosowaniem tras autobusów po uruchomieniu lekkiej kolei miejskiej w czerwcu 2019 r., na kilku trasach autobusy muszą zawracać, aby zatrzymać się na stacji. Ma to być rozwiązanie tymczasowe, dopóki nie zostaną wybudowane zatoki autobusowe i terminal autobusowy.^[12]