Québec - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Muzeum i czynny fort z długą historią. Citadelle of Quebec, znana również jako La Citadelle, jest czynną instalacją wojskową i drugorzędną oficjalną rezydencją monarchy kanadyjskiego i gubernatora generalnego Kanady. Znajduje się na szczycie Cap Diamant, w sąsiedztwie Plains of Abraham w Quebec City, Quebec. Cytadela zawiera najstarszy budynek wojskowy w Kanadzie i stanowi część fortyfikacji Quebec City, które jest jednym z zaledwie dwóch miast w Ameryce Północnej nadal otoczonych fortyfikacjami, drugim jest Campeche w Meksyku.

Strategiczne znaczenie Cap Diamant zostało dostrzeżone przez Francuzów już w 1608 roku. Na tym terenie zostało zbudowanych kilka fortyfikacji obronnych, najpierw przez Francuzów, a następnie przez Brytyjczyków po podbiciu Nowej Francji. Współczesna cytadela została zbudowana w latach 1820-1850 w celu zabezpieczenia Quebec City przed potencjalnym atakiem amerykańskim. Brytyjczycy korzystali z cytadeli do 1871 roku, kiedy to formalnie przekazali ją rządowi kanadyjskiemu. Po przekazaniu cytadela była wykorzystywana jako obiekt wojskowy przez Kanadyjskie Siły Zbrojne oraz jako rezydencja królewska i wicekrólewska.

Citadelle jest Narodowym Zabytkiem Kanady (National Historic Site of Canada) i stanowi część Narodowego Zabytku Fortyfikacji Québecu (National Historic Site of Canada). Twierdza znajduje się w historycznej dzielnicy Starego Québecu, która w 1985 roku została uznana za obiekt światowego dziedzictwa. Rocznie odwiedza ją około 200 000 osób.^[1]

Muzeum związane z naukami humanistycznymi. Musée de la civilisation, często bezpośrednio tłumaczone w anglojęzycznych mediach poza Quebekiem jako Muzeum Cywilizacji, to muzeum znajdujące się w Quebec City, Quebec, Kanada. Znajduje się w historycznej dzielnicy Old Quebec w pobliżu rzeki Świętego Wawrzyńca. Zostało zaprojektowane przez architekta Moshe Safdie i otworzyło swoje podwoje dla publiczności 19 grudnia 1988 roku.

Wcześniejsze budynki Banque de Paris i Maison Estèbe, które znajdowały się przy ulicy Saint-Pierre, zostały włączone w strukturę muzeum. W muzeum organizowane są wystawy stałe i czasowe, zwykle związane z naukami humanistycznymi, dostępne są także wystawy wirtualne. Instytucja prowadzi również Quartier des découvertes (Strefa Odkryć), skierowaną do dzieci, oraz oferuje inne usługi, takie jak zwiedzanie z przewodnikiem, centrum informacji o Ameryce Francuskiej, pokazy, butiki z pamiątkami, kawiarnię i salę rekreacyjną.^[2]

Duży wodospad otoczony parkiem. Montmorency – duży wodospad na rzece Montmorency, w prowincji Quebec, w Kanadzie. Wodospad znajduje się na pograniczu Beauport, dzielnicy miasta Québec, i gminy Boischatel, około 12 km od centrum starego miasta Québecu, a najbliższe otoczenie to Parc de la Chute-Montmorency.

Mierzący 84 m wysokości i 46 m szerokości Montmorency jest największym wodospadem prowincji Quebec i jest o 30 m wyższy od wodospadu Niagara. Basen u stóp wodospadu ma 17 m głębokości. Jest to jednocześnie końcowy odcinek rzeki Montmorency, która – spadając z urwiska – uchodzi do Rzeki Świętego Wawrzyńca. Nazwę nadał wodospadowi w roku 1613 Samuel de Champlain, który chciał w ten sposób uczcić Henryka II, księcia Montmorency, który w latach 1620-1625 był wicekrólem Nowej Francji.

Od podnóża do krawędzi wodospadu prowadzą schody pozwalające zwiedzającym na obejrzenie kaskady z kilku różnych poziomów. Można się tam również przedostać kolejką linową. Z jednego brzegu na drugi wiedzie nad krawędzią wodospadu wiszący most. Po wschodniej stronie parku znajdują się pozostałości ziemnego fortu zbudowanego w roku 1759 przez Jamesa Wolfe'a. Desant brytyjski poniżej Québecu został odparty przez Louisa de Montcalma właśnie u podnóża wodospadu Montmorency, przy czym zginęło 440. żołnierzy. Ostateczne zwycięstwo przyniosło Brytyjczykom sforsowanie klifu i zaskakujące natarcie z podnóży Równiny Abrahama.

Wodospad był miejscem, gdzie rozgrywała się kluczowa scena nakręconego w roku 1947 filmu Whispering City.

Poeta John Keats uwiecznił wodospad w poemacie zatytułowanym Sleep and Poetry w roku 1816.^[3]

Muzeum z kolekcją dzieł od XVI wieku do współczesności . Musée national des beaux-arts du Québec, w skrócie MNBAQ, to muzeum sztuki w Quebec City, Quebec, w Kanadzie. Muzeum znajduje się w Parku Pola Bitwy i jest kompleksem składającym się z czterech budynków. Trzy z nich zostały wybudowane specjalnie na potrzeby muzeum. Jeden z nich został początkowo zbudowany jako więzienie prowincjonalne, a następnie przekształcony w muzeum.

Instytucja została otwarta jako Musée de la province de Québec w 1933 roku. Muzeum było prowincjonalnym muzeum archiwów, sztuki i nauk przyrodniczych do 1962 roku, kiedy to usunięto z niego kolekcję przyrodniczą. W następnym roku zmieniono nazwę muzeum na Musée du Quebec. Archiwa prowincjonalne zostały przeniesione z muzeum w 1979 roku, pozostawiając instytucję jedynie z kolekcją sztuki. W 2002 r. muzeum przemianowano na Musée national des beaux-arts du Québec.

Kolekcja obejmuje ponad 40 000 dzieł od XVI wieku do czasów współczesnych. W kolekcji znajdują się przede wszystkim dzieła wyprodukowane w Quebecu lub przez artystów z Quebecu, ale także dzieła z innych części Kanady i świata. Muzeum jest stowarzyszone z Kanadyjskim Stowarzyszeniem Muzeów, Siecią Informacyjną Dziedzictwa Kanadyjskiego oraz Wirtualnym Muzeum Kanady.^[5]

Cartier-Brébeuf National Historic Site jest Narodowym Miejscem Historycznym Kanady i został wyznaczony przez Historic Sites and Monuments Board of Canada w 1958 roku na podstawie rekomendacji Johna Diefenbakera, ówczesnego premiera Kanady. Jest on zarządzany przez Parks Canada i znajduje się u zbiegu rzek Saint-Charles i Lairet w Quebec City, Quebec, Kanada, a dokładniej w dzielnicy La Cité-Limoilou. Na miejscu znajduje się centrum interpretacyjne oraz park miejski o powierzchni 6,8 ha, charakteryzujący się nierównomiernym krajobrazem i podzielony na dwa sektory: wschodni i zachodni, oddzielone rzeką Lairet. Znajduje się tam również kilka pomników i elementów upamiętniających.

Miejsce to upamiętnia drugą podróż Jacquesa Cartiera, a dokładniej lata 1535-1536, kiedy to on i jego koledzy z okrętu zimowali w pobliżu irokeskiej wioski Stadacona (Quebec City). Przypomina również o założeniu pierwszej rezydencji misjonarzy jezuickich w Quebecu w latach 1625-1626.

Co więcej, od końca XVII w. aż do otwarcia narodowego miejsca historycznego w 1972 r. mieściły się tu liczne zakłady rzemieślnicze i przemysłowe, takie jak garbarnia, garncarnia, cegielnia, stocznia, tartak, złomowisko i składowisko śniegu.

Obecnie można tu oglądać ekspozycję muzealną, organizować animacje dla uczniów szkół podstawowych i średnich, organizować imprezy tematyczne oraz korzystać z naturalnych siedlisk w parku miejskim. Przez teren parku przebiega również ścieżka rowerowa i park linearny rzeki Saint-Charles.^[7]

Legislatura Quebecu i bezpłatne wycieczki z przewodnikiem. Budynek Parlamentu Quebecu to ośmiopiętrowa budowla, w której mieści się siedziba Zgromadzenia Narodowego Quebecu, zlokalizowana w Quebec City, Quebec, Kanada. Budynek Parlamentu został zaprojektowany przez architekta Eugène-Étienne Taché w stylu Drugiego Cesarstwa i zbudowany w latach 1877-1886 w sercu wzgórza Parliament Hill w Quebecu. Zgromadzenie Narodowe zebrało się tam po raz pierwszy 27 marca 1884 r., mimo że budynek został w pełni ukończony zaledwie dwa lata później, 8 kwietnia 1886 r. W latach 1910-1930 rząd wybudował kilka przyległych budynków, aby powiększyć swoje biura, tworząc kompleks parlamentarny, którego głównym gmachem jest Budynek Parlamentu. Siedziba rządu jest następcą kilku wcześniejszych budynków, z których najwcześniejszy został zbudowany w 1620 r., a wśród nich były dwa inne domy parlamentu, które pełniły funkcje ustawodawcze od 1791 r.

Z geograficznego punktu widzenia budynek znajduje się na Place de l'Assemblée-Nationale, w dzielnicy Vieux-Québec-Cap-Blanc-colline Parlementaire, będącej częścią dzielnicy La Cité-Limoilou, tuż za murami Starego Quebecu. Jednakże budynek Parlamentu, wraz z kilkoma przyległymi budynkami i terenem, został uznany za "narodowe miejsce historyczne" (franc. site historique national) i jako taki został wyłączony spod kontroli prowincjonalnego Ministerstwa Kultury i Komunikacji oraz władz miejskich. Niezależnie od tego oznaczenia prowincja Quebec podpisała długoterminową umowę dzierżawy (zwaną emfiteuzą) terenu przed Zgromadzeniem Narodowym, czyli od wejścia frontowego do fortyfikacji starego miasta, ponieważ ta działka od 1881 r. należy do rządu federalnego.^[9]

Cmentarz Mount Hermon to cmentarz ogrodowy i National Historic Site of Canada. Położony jest w dzielnicy Sillery, w okręgu Sainte-Foy-Sillery-Cap-Rouge, w mieście Quebec, w prowincji Quebec, w Kanadzie. Cmentarz został uznany za Narodowe Miejsce Historii Kanady w 2007 roku.

Impulsem do utworzenia cmentarza o powierzchni 11 hektarów (26 akrów) była potrzeba zapewnienia anglikańskiego miejsca pochówku dla anglojęzycznej społeczności anglikańskiej Quebec City w połowie XIX wieku.

Cmentarz znajduje się na rogu drogi Saint-Louis (chemin Saint-Louis) i Côte de Sillery (dawniej Côte de l'Église), na 109 010 m2 (0,042 m²) terenu z widokiem na rzekę Świętego Wawrzyńca, w kierunku południowo-wschodnim.

Na Mount Hermon pochowanych jest ponad 17 000 osób. Cmentarz Mount Hermon jest pierwszym cmentarzem ogrodowym (z franc. cimetière-jardin) założonym w Kanadzie. Mount Hermon, podobnie jak inne cmentarze ogrodowe powstałe w Ameryce Północnej, czerpał inspirację z paryskiego Cimetière du Père-Lachaise.

W 1914 r. na terenie cmentarza postawiono pomnik poświęcony ofiarom zatonięcia rozbitego statku Empress of Ireland, a w późniejszych latach inne pomniki. Poważna utrata życia na pokładzie rozbitego statku Empress of Ireland miała znaczący wpływ na Mount Hermon, podobnie jak na sąsiadujący z nim cmentarz przy chemin Saint-Louis: cmentarz Saint-Patrick, który również został przeniesiony z miasta Quebec w 1879 roku. Oba cmentarze przyjęły na siebie odpowiedzialność za znaczną liczbę pasażerów statku, którzy zginęli na pokładzie lub na morzu.

Osobno, na terenie Mount Hermon znajduje się Dzwon Treggetta, który został podarowany w podzięce rodzinie Treggettów, której członkowie z czterech pokoleń pełnili funkcję nadzorców Mount Hermon w latach 1865-2014.

Ponadto na cmentarzu znajdują się kwatery przeznaczone dla osób pochodzenia greckiego (francuska nazwa: section de la communauté grecque orthodoxe), chińskiego (francuska nazwa: section de la communauté chinoise) i kambodżańskiego (francuska nazwa: lots des cambodgiens).

Główne wejście znajduje się przy 1801 Saint-Louis Road, na północnym krańcu cmentarza. Wejście dla pieszych znajduje się w południowo-zachodniej części cmentarza, u północnego wylotu avenue des Voiliers, jedną przecznicę na wschód od Côte de Sillery. Na terenie cmentarza znajdują się zarówno drogi utwardzone, jak i żwirowe.^[16]

Katedra w Quebec City. Katedra Trójcy Przenajświętszej jest katedrą anglikańskiej diecezji Quebec i siedzibą dwóch parafii: Parafii Quebec i la Paroisse de Tous les Saints. Znajduje się po zachodniej stronie Place d'Armes w Quebec City.

W momencie powstania diecezja Quebec obejmowała zarówno Górną, jak i Dolną Kanadę. Obecnie jej terytorium obejmuje 720 tys. km2 w środkowej i wschodniej części prowincji Quebec, ale nie obejmuje okolic Montrealu. W 93 kongregacjach jest 7 817 anglikanów na listach parafialnych. Katedra Świętej Trójcy została uznana za Narodowe Miejsce Historyczne Kanady w 1989 roku, a w 1993 roku umieszczono na niej tablicę pamiątkową. Została również uznana za zabytek przez ustawodawstwo prowincji.^[17]

Obwarowania Quebec City to mury miejskie, które otaczają zachodni kraniec Górnego Miasta w Quebec City, Quebec, Kanada. Mury obronne pochodzą z XVII wieku, a w ciągu swojej historii przeszły szereg modyfikacji i ulepszeń. Mury miejskie rozciągają się na długości 4,6 km, a południowe części wałów stanowią część Citadelle of Quebec.

Wały zostały zbudowane po raz pierwszy w 1690 roku w celu obrony Górnego Miasta Quebec City. W 1745 roku mury zostały przebudowane dalej na zachód, na wzór projektów stworzonych przez Gasparda-Josepha Chaussegrosa de Léry. Mury obronne przetrwały kilka oblężeń w połowie XVIII wieku, a wojska brytyjskie utrzymały się w obwarowanym mieście podczas francuskiego oblężenia Quebecu w 1760 roku i amerykańskiego oblężenia Quebecu w 1775 roku. W latach dwudziestych i trzydziestych XIX wieku Brytyjczycy rozbudowali i ulepszyli wały i resztę sieci obronnej miasta. Jednak pod koniec XIX wieku kilka niszczejących obiektów związanych z fortyfikacjami Quebec City zostało rozebranych, choć główne elementy obronne pozostały. W 1948 r. wały zostały uznane za część większego Narodowego Historycznego Miejsca Fortyfikacji Québecu. W 1985 roku fortyfikacje, wraz z pozostałą częścią Starego Quebecu, zostały wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO; obszar ten jest jedynym nienaruszonym przykładem ufortyfikowanej osady kolonialnej w Ameryce Północnej na północ od Meksyku.^[21]

Ratusz w Quebec City jest siedzibą władz lokalnych w Quebec City, Quebec, Kanada. Jego inauguracja odbyła się 15 września 1896 roku w dzielnicy Old Quebec. Budynek jest nachylony w dół, ponieważ został zbudowany na wzgórzu i był kiedyś siedzibą kolegium jezuickiego od lat 30. XVIII wieku do 1878 roku.

W 1984 r. ratusz został uznany za Narodowe Miejsce Historii Kanady. Budynek znajduje się również w "Arrondissement historique du Vieux-Québec" (Dzielnica Historyczna Starego Quebecu), dzielnicy, która została wyznaczona na mocy prawa prowincjonalnego w 1963 roku i wpisana na Listę Światowego Dziedzictwa w 1985 roku.

Położony przy rue des Jardins i zaprojektowany przez architekta Georges-Émile Tanguay (1858-1923), jest drugim stałym ratuszem na Starym Mieście. W latach 1842-1896 ratusz znajdował się w domu generała dywizji armii brytyjskiej Williama Dunna (oficera brytyjskiego), syna byłego zarządcy Thomasa Dunna (porucznika gubernatora) (przy rue Saint-Louis i rue Sainte-Ursule). Przed rokiem 1842 władze miasta znajdowały się w różnych miejscach. Formalna Rada Miasta Quebec została ustanowiona w 1833 roku.

W budynku zastosowano mieszankę elementów klasycystycznych, średniowiecznych i châteauesque.^[23]

Most w Lévis. Most Pierre'a Laporte'a jest najdłuższym mostem wiszącym o głównym przęśle w Kanadzie. Przecina on rzekę Świętego Wawrzyńca około 200 metrów na zachód od mostu Quebec pomiędzy Quebec City a Lévis, Quebec. Jest to najdłuższy na świecie most wiszący nieobjęty opłatą.

Pierwotnie nosił nazwę New Quebec Bridge (Nowy Most Quebecki) i miał nosić nazwę Pont Frontenac (Most Frontenac), dopóki nie zmieniono jego nazwy na cześć wicepremiera Quebecu Pierre'a Laporte'a, który został porwany i zamordowany podczas Kryzysu Październikowego w 1970 r., gdy budowa mostu była bliska ukończenia. Most został zbudowany dla Departamentu Dróg Prowincji Quebec w ramach wspólnego przedsięwzięcia z prywatną firmą Parsons Transportation Group.

Prowadzi do Autoroute 73, na północ od Autoroute 20, autostrady Trans-Canada, do Quebec City i Autoroute 40, oraz na północ w kierunku Saguenay.^[24]

Park Klifu i Wodospadu Kabir Kouba to publiczny park w Quebec City w Quebecu przecięty rzeką Saint-Charles. Rwące potoki i wodospady na tym odcinku rzeki nazywane są w języku Montagnais Kabir Kouba - "rzeką tysiąca zakrętów". Centrum interpretacyjne i szlaki umożliwiają obserwację wodospadu Kabir Kouba o wysokości 28 metrów. Szlaki zapewniają również widok na kanion, który w najwyższym punkcie mierzy 42 metry, a także na bogactwo flory, fauny i skamieniałości sprzed ponad 455 milionów lat. Centrum interpretacyjne oferuje również takie usługi, jak Kabir Kouba by Lantern, pakiet "Dzień w Loretteville" oraz zwiedzanie wodospadów z przewodnikiem. Piosenka piosenkarki Claire Pelletier, Kabir Kouba, przywołuje wiele legend Huronów, którzy czczą rzekę i wodospad.^[26]

Place D'Youville, zwany także carré D'Youville, to plac publiczny w centrum miasta Quebec City, Quebec, Kanada. Znajduje się przy rue Saint-Jean, jednej z najstarszych dróg w Quebec City. Wyznacza granicę między Wzgórzem Parlamentarnym Quebecu a Starym Quebekiem. Plac został nazwany na cześć Marie-Marguerite d'Youville, francuskiej wdowy kanadyjskiej, która założyła zakon znany jako Szare Siostry w Montrealu.

Oprócz samego placu, Place D'Youville jest również używany do określenia obszaru otaczającego terminal autobusowy Réseau de transport de la Capitale (system transportu miejskiego w Quebec City), Palais Montcalm i Théâtre Capitole de Québec.

W miesiącach zimowych część placu przekształca się w lodowisko, a na jego zachodzie znajduje się rzeźba "Muzy" autorstwa Alfreda Laliberté, podarowana przez rząd Quebecu z okazji 375-lecia miasta w 1983 roku.^[32]

Luksusowy hotel. Château Frontenac to luksusowy hotel w centrum miasta Quebec, uważany za jedną z głównych jego atrakcji.

Zamek zaprojektował Bruce Price na zlecenie Canadian Pacific Railway w stylu historyzmu (neogotyk z elementami neorenesansowymi). Otwarcie nastąpiło w 1893 roku. W XX wieku, Château Frontenac przeszedł kilka transformacji, najważniejszą było dobudowanie wieży w 1926 roku, którą umieszczono w centralnej części zamku. Nazwa hotelu została nadana na cześć gubernatora Nowej Francji Louis de Buade de Frontenaca (1662-1698), Château Frontenac należy od października 2001 roku do sieci hoteli Fairmont Hotels and Resorts i jest jednym z najbardziej ekskluzywnych i luksusowych hoteli w Kanadzie. Co więcej, jest uważany za jeden z najczęściej fotografowanych hoteli na świecie. Zamek pojawił się kilkakrotnie w filmie Wyznaję (1953) Alfreda Hitchcocka.^[33]