Park Narodowy Banff - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Jezioro zasilane lodowcem z przystanią dla kajaków. Moraine – zasilane lodowcowo jezioro w Parku Narodowym Banff w Albercie w Kanadzie. Leży około 14 km od miejscowości Lake Louise w dolinie Valley of the Ten Peaks na wysokości mniej więcej 1885 m n.p.m. Jego powierzchnia wynosi 0,5 km², długość brzegu około 4,8 km a maksymalna głębokość 14 m.

Jezioro jest zasilane przez wodę z topniejących lodowców pasma Bow Range. Powstało w wyniku zablokowania odpływu wód lodowcowych przez osuwisko skalne z góry Tower of Babel.

Wokół jeziora znajduje się wiele szlaków turystycznych. Po jeziorze można również pływać kajakiem.

Widok na jezioro i góry jest zwany Twenty Dollars View (Widok za 20 dolarów), ponieważ znajdował się on na kanadyjskim banknocie dwudziestodolarowym, wydawanym w 1969 i 1979. Oprócz tego wizerunki jeziora były wykorzystywane m.in.:

• jako tapeta w reklamach systemu Android,
• jako jedna z domyślnych tapet na telefonach BlackBerry Pearl oraz Palm Pre,
• w zestawie tapet dla Windows 7 w pakietach "Kanada" oraz "Zima",
• na stronie głównej wyszukiwarki Bing.

Jezioro polodowcowe z historyczną chatą. Bow Lake to małe jezioro w zachodniej Albercie, w Kanadzie. Położone jest nad rzeką Bow River, w Górach Skalistych Kanady, na wysokości 1920 m n.p.m.

Jezioro leży na południe od szczytu Bow, na wschód od pasma Waputik (widoki obejmują pole lodowe Wapta, lodowiec Bow, szczyt Bow, górę Thompson, lodowiec Crowfoot i górę Crowfoot) oraz na zachód od przełęczy Dolomite, szczytu Dolomite i szczytu Cirque.

Jezioro Bow jest jednym z jezior leżących na trasie Icefields Parkway w Parku Narodowym Banff i Parku Narodowym Jasper. Inne jeziora to Hector Lake, Lake Louise, Peyto Lake, Mistaya Lake, Waterfowl Lakes, Chephren Lake i Sunwapta Lake.

Historyczna Simpson's Num-Ti-Jah Lodge jest położona na brzegu Bow Lake u podnóża góry Jimmy Simpson.

Jezioro Bow jest najbliżej położonym jeziorem u źródeł rzeki Bow, a jego całkowita powierzchnia wynosi 3,21 km2. Woda w jeziorze pochodzi z topnienia lodowca Bow Glacier, a jego turkusowe zabarwienie zawdzięcza glacjalnym glinom zwałowym.^[4]

Mount Rundle to góra w Kanadyjskim Parku Narodowym Banff, górująca nad miastami Banff i Canmore w stanie Alberta. Jej nazwa w języku Cree brzmiała Waskahigan Watchi, czyli góra domu. W 1858 roku John Palliser przemianował górę na cześć wielebnego Roberta Rundle'a, metodysty zaproszonego przez Kompanię Zatoki Hudsona do pracy misyjnej w zachodniej Kanadzie w latach czterdziestych XIX wieku. W ramach swojej pracy misyjnej wprowadził tam sylabikę - język pisany opracowany dla Cree. Odwiedził Stoney-Nakoda w okolicach dzisiejszej góry Rundle tylko w latach 1844 i 1847.

Mt. Rundle można właściwie uznać za małe pasmo górskie, ponieważ rozciąga się ono na długości ponad 12 kilometrów (7,5 mil), po południowej stronie Trans-Canada Highway na wschód od Banff do Canmore, z siedmioma wyraźnymi szczytami po drodze. Trzeci szczyt na południowy wschód od Banff jest najwyższy i ma wysokość 9 675 stóp (2 949 m). Na zachód od drogi Spray Lakes znajduje się East End of Rundle - lokalnie znany jako EEOR - który wznosi się nad Whiteman's Gap na południe od Canmore. Szczyty Rundle są częścią pasma South Banff Ranges, wraz z jego rodzeństwem - Sundance Range, Sulphur Mountain i Goat Range.^[10]

Jezioro polodowcowe z widokiem na góry. Hector Lake to małe jezioro polodowcowe w zachodniej Albercie, w Kanadzie. Znajduje się na rzece Bow, w paśmie Waputik w Górach Skalistych Kanady.

Nazwę nadano mu na cześć Jamesa Hectora, geologa i przyrodnika z Ekspedycji Pallisera.

Jezioro powstało w dolinie Waputik Range, na północ od pola lodowego Waputik, między Pulpit Peak, Mount Balfour, Crowfoot Mountain i Bow Peak. Lodowiec Hectora i góra Hector wznoszą się po przeciwnej stronie rzeki Bow.

Jezioro Hectora jest jednym z jezior, które ciągną się wzdłuż Icefields Parkway w Parku Narodowym Banff i Parku Narodowym Jasper. Inne takie jeziora to Bow Lake, Lake Louise, Peyto Lake, Mistaya Lake, Waterfowl Lakes, Chephren Lake i Sunwapta Lake.

Jezioro Hector jest drugim jeziorem u źródeł rzeki Bow, pierwszym jest Bow Lake. Jego całkowita powierzchnia wynosi 5,23 km2 (2,02 m²).^[11]

Mount Assiniboine, znana również jako Assiniboine Mountain, to góra o piramidalnym wierzchołku położona w paśmie Great Divide, na granicy Kolumbii Brytyjskiej i Alberty w Kanadzie.

Z wysokością 3 618 m (11 870 stóp) jest najwyższym szczytem w Południowych Pasmach Kontynentalnych Gór Skalistych Kanady. Mount Assiniboine wznosi się prawie 1.525 m (5.003 ft) powyżej Lake Magog. Ze względu na swoje podobieństwo do Matterhornu w Alpach, nosi przydomek "Matterhorn Gór Skalistych".

Góra Assiniboine została nazwana przez George'a M. Dawsona w 1885 roku. Kiedy Dawson zobaczył górę Assiniboine z Copper Mountain, dostrzegł pióropusz chmur ciągnący się od szczytu. Przypomniało mu to pióropusze dymu wydobywające się z tipi Indian Assiniboine.

Góra Assiniboine leży na granicy Parku Prowincjonalnego Mount Assiniboine w Kolumbii Brytyjskiej i Parku Narodowego Banff w Albercie. Na górę można dostać się tylko przez sześciogodzinną wędrówkę lub pokonując 27 km (17 mil) konno, trzygodzinną przejażdżkę rowerem (obecnie zabroniona, aby zmniejszyć liczbę spotkań ludzi z grizzly) lub helikopterem.^[17]

The Bow Hut to schronisko alpejskie położone na wysokości 2350 m n.p.m. na wschodnim skraju pola lodowego Wapta w Parku Narodowym Banff. Jest to największe, najlepiej wyposażone i najbardziej dostępne z czterech schronisk alpejskich na polu lodowym Wapta. Służy jako baza wypadowa dla szerokiej gamy wycieczek narciarskich i wypraw alpinistycznych na pół tuzina szczytów Wapty. Jest to najłatwiejszy i najbezpieczniejszy punkt wyjścia na trawers Wapty, a do Balfour Hut, kolejnego schroniska na trawersie, można z niego łatwo dojść w ciągu jednego dnia. Może też służyć jako przystanek pośredni w dłuższym trawersie, który zaczyna się w mniej dostępnej chacie Peyto. Schronisko jest utrzymywane przez Alpine Club of Canada.

Chata może pomieścić 30 osób i jest wyposażona w lampy i kuchenkę zasilane propanem oraz piec na drewno do ogrzewania. Do dyspozycji są dwie wewnętrzne toalety bębnowe.^[21]

Kanion Mistaya to kanion znajdujący się w zachodniej części kanadyjskiej prowincji Alberta. Jest on utworzony przez rzekę Mistaya. Turyści odwiedzający Park Narodowy Banff często odwiedzają go ze względu na charakterystycznie zakrzywione ściany kanionu oraz łatwy dostęp, ponieważ znajduje się tuż przy Icefields Parkway. Ścieżka do kanionu o długości 0,5 km znajduje się na dużym parkingu po zachodniej stronie Parkway, w połowie drogi na długie wzgórze na południe od rzeki North Saskatchewan. Na wzgórzu znajdują się właściwie dwa takie parkingi; parking Mistaya jest wyraźnie oznaczony znakami przy autostradzie i na początku szlaku. W lecie szlak jest łatwy do przejścia, ale zbyt stromy dla wózków inwalidzkich. Kanion jest głęboki i nie ma poręczy. Wczesną wiosną szlak jest oblodzony.

Wędrowcy zauważą, że szlak na przełęcz Howse prowadzi dalej obok kanionu.^[26]

Jezioro Minnewanka to jezioro polodowcowe znajdujące się we wschodniej części Parku Narodowego Banff w Kanadzie, około pięciu kilometrów na północny wschód od miasta Banff. Jezioro ma 21 km długości i 142 m głębokości, co czyni je drugim najdłuższym jeziorem w parkach górskich Gór Skalistych Kanady.

Jezioro zasilane jest przez rzekę Cascade, płynącą na wschód od Góry Kaskadowej, która wpada do zachodniego krańca jeziora przez Kanion Stewart. Jezioro zasilają także liczne strumienie spływające z gór Inglismaldie, Girouard i Peechee, położonych po południowej stronie jeziora.

Ludność rdzenna od dawna zamieszkiwała tereny wokół jeziora Minnewanka, już 10 000 lat temu, jak wynika z odkrytych przez archeologów narzędzi kamiennych i grotu włóczni z punktu Clovis. Obszar ten jest bogaty w zwierzynę (np. łosie, jelenie mule, owce bighorn, niedźwiedzie), a łatwa dostępność skał w górzystym terenie była kluczem do wyrobu broni myśliwskiej.

Na zachodni kraniec jeziora można dojechać drogą Lake Minnewanka z autostrady Trans-Canada. Wycieczki łodzią są dostępne w pobliżu parkingu. Szlak dla pieszych i rowerów górskich biegnie wzdłuż północnego brzegu jeziora, mijając Stewart Canyon i sześć kempingów backcountry. Kilka kilometrów na północ od jeziora znajduje się góra Aylmer, która wznosi się na wysokość 3 162 m (10 374 stóp) i jest najwyższym szczytem w tym rejonie parku.

Pierwsza tama została zbudowana w 1912 r. i służyła tylko do przechowywania wody. Podczas II wojny światowej obowiązywanie Ustawy o Parkach Narodowych zostało zawieszone, a znacznie większa zapora nasypowa, która istnieje obecnie, została zbudowana w 1941 roku i podniosła jezioro na wysokość 30 m (98 stóp). W wyniku tego zatopiona została wioska wypoczynkowa Minnewanka Landing, która istniała tam od 1888 roku, a rzeka Cascade została skierowana poza swój dawny bieg, co spowodowało, że większa część koryta rzeki poniżej tamy jest sucha przez większą część roku (z wyjątkiem rzadkich zdarzeń związanych z wysokim poziomem wody, kiedy otwierane jest rozlewisko tamy). Większość wody z rzeki Cascade jest kierowana do jeziora Two Jack, gdzie wpływa do 4-kilometrowego kanału. Stamtąd jest kierowana do dwóch śluz zasilających dwa generatory w elektrowni Cascade o łącznej mocy 34 MW. Obiekt ten jest własnością firmy TransAlta i dostarcza energię elektryczną do dzielnicy Banff Townsite. W celu zwiększenia ilości wody wpływającej do śluz zbudowano małą zaporę na rzece Ghost, która kieruje dodatkową wodę do jeziora Minnewanka z drenażu Ghost. Ze względu na obecność zatopionej wioski, zatopionych pali mostu i zatopionej tamy (tej z 1912 r.) jezioro jest popularne wśród płetwonurków rekreacyjnych. Budowa zapory spowodowała przymusowe przesiedlenie mieszkańców z obszaru zbiornika.^[31]

Mount Niblock to góra w Parku Narodowym Banff w pobliżu Lake Louise w stanie Alberta w Kanadzie.

Góra została nazwana w 1904 r. na cześć Johna Niblocka, nadinspektora w Canadian Pacific Railway. Niblock był wczesnym propagatorem turystyki w Górach Skalistych i miał wpływ na nazewnictwo niektórych przystanków CPR w zachodniej Kanadzie.

Mt. Niblock jest popularną trasą wspinaczkową w rejonie Lake Louise i czasami łączy się ją tego samego dnia z Mount Whyte (2 983 m), choć ta druga jest trudniejsza. Najlepszy czas na wspinaczkę na Mt. Niblock to okres od lipca do września, kiedy normalna trasa jest zazwyczaj wolna od śniegu. Próby wejścia na szczyt wiosną lub wczesnym latem mogą wiązać się z dużym zagrożeniem lawinowym.

Aby dostać się na górę Niblock, należy podążać szlakiem, który zaczyna się w pobliżu Chateau Lake Louise, mija Mirror Lake, a następnie Lake Agnes. Idź prawą stroną szlaku wzdłuż linii brzegowej na daleki koniec jeziora, aż do momentu, gdy zacznie on skręcać w lewo w kierunku Big Beehive. W tym miejscu można znaleźć oczywistą ścieżkę prowadzącą do niższych zboczy piargowych i krótkich klifów. Bardziej szczegółowy opis trasy można znaleźć w książce Scrambles in the Canadian Rockies.^[32]