Winnipeg - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Budynek Legislacyjny Manitoby, pierwotnie nazwany Budynkiem Parlamentu Manitoby, jest miejscem spotkań Zgromadzenia Ustawodawczego Manitoby, znajdującym się w centrum Winnipegu, a także dwunastym obiektem dziedzictwa prowincji Manitoba. Oprócz siedziby Zgromadzenia Ustawodawczego, w budynku mieszczą się również biura premiera Manitoby, gubernatora porucznika oraz ministrów i wiceministrów departamentów rządu prowincji.

Neoklasycystyczny budynek w stylu Beaux-Arts został ukończony w 1920 r. wraz ze słynnym Złotym Chłopcem - pokrytym złotem posągiem z brązu wzorowanym na rzymskim bogu Merkurym (greckim Hermesie), który znajduje się na szczycie kopuły budynku. Wysoka na 77 metrów budowla została zaprojektowana i zbudowana przez Franka Worthingtona Simona (1862-1933) i Henry'ego Boddingtona III, a także innych murarzy i wielu wykwalifikowanych rzemieślników. Po zniesieniu Rady Legislacyjnej w 1876 r. trzeci budynek ma jedną izbę.^[2]

Obiekt sportowy w Winnipeg, Kanada. Bell MTS Place – hala sportowa znajdująca się w Winnipeg w prowincji Manitoba w Kanadzie. Budowę rozpoczęto w 2003 roku, obiekt może pomieścić 15 004 kibiców hokeja, a podczas koncertów pojemność hali zwiększa się do 16 345 osób. Obecnie w obiekcie tym swoje mecze rozgrywa drużyna występująca w NHL – Winnipeg Jets. Hala znajduje się na terenie nieistniejącego domu towarowego Eaton's na powierzchni 41 000 m². Obecnie jest zarządzana przez True North Sports & Entertainment. Budynek został wzniesiony kosztem 133,5 milinów dolarów kanadyjskich. Została otwarta 16 listopada 2004 roku zastępując zburzoną Winnipeg Arena. Pierwotnie hala miała zostać nazwana True North Centre jednak prawo do nazewnictwa zdobyła firma telekomunikacyjna – Manitoba Telecom Services.

Od chwili otwarcia do 2011 roku była domowym lodowiskiem drużyny hokejowej występującej w American Hockey League – Manitoba Moose, jednak z chwilą przeniesienia drużyny Atlanta Thrashers do Winnipeg drużyna Łosiów zmieniła swoją lokalizację na St. John's. Manitoba Moose powrócili do Winnipeg w 2015, znów grając w Bell MTS Place.

Oprócz spotkań hokejowych, odbywają się tutaj koncerty. Sam budynek jest znany ze swoich doskonałych właściwości akustycznych.^[3]

Air Force Heritage Museum and Air Park, w Winnipeg, Manitoba, prezentuje samoloty i artefakty związane z historią Kanadyjskich Sił Powietrznych. W parku znajdują się pomniki poświęcone kanadyjskim lotniczym służbom poszukiwawczym i ratowniczym oraz ludziom, którzy szkolili się w ramach Planu Szkolenia Lotniczego Brytyjskiej Wspólnoty Narodów. Muzeum zostało założone w 1975 roku. Pomniki w parku zostały poświęcone w 1999 roku.

W parku lotniczym znajduje się największa stała ekspozycja kanadyjskich samolotów wojskowych w Kanadzie. W przyległym muzeum znajdują się takie eksponaty, jak dzieła sztuki lotniczej, Krzyże Wiktorii (w tym pośmiertne odznaczenie Andrzeja Mynarskiego) oraz jeden z zachowanych koronkowych gobelinów z okresu Bitwy o Anglię.

Statki powietrzne na wystawie statycznej to m.in: CF 116 Freedom Fighter, CT 134 A Musketeer trainer, CX 144 Challenger prototype air transport, CH 136 Kiowa Helicopter, CP-121 Tracker anti submarine warfare, CF-104 Starfighter interceptor/fighter, CF-101 Voodoo interceptor, Harvard Mk. 4 Trainer, CF 100 Canuck, F86 Sabre Mk. VI, CT-133 Silver Star.

W parku znajduje się również antena radaru poszukiwawczego AN/FPS 508 z linii Pinetree.^[5]

Nowoczesne muzeum o globalnym zasięgu. Kanadyjskie Muzeum Praw Człowieka jest kanadyjską korporacją i muzeum narodowym znajdującym się w Winnipeg, w stanie Manitoba, w sąsiedztwie The Forks. Celem muzeum jest "badanie tematu praw człowieka ze szczególnym, ale nie wyłącznym odniesieniem do Kanady, zwiększenie zrozumienia praw człowieka przez społeczeństwo, promowanie szacunku dla innych oraz zachęcanie do refleksji i dialogu".

CMHR, utworzone w 2008 r. na mocy ustawy C-42 zmieniającej kanadyjską ustawę o muzeach, jest pierwszym nowym muzeum narodowym utworzonym w Kanadzie od 1967 r. i pierwszym muzeum narodowym w Kanadzie zlokalizowanym poza National Capital Region. Uroczyste otwarcie muzeum odbyło się 19 września 2014 r.

Stowarzyszenie Przyjaciół Kanadyjskiego Muzeum Praw Człowieka jest organizacją charytatywną odpowiedzialną za pozyskiwanie i utrzymywanie wszelkich form filantropii na rzecz Muzeum.^[8]

Bazylika katolicka z fasadą z 1906 r.. Katedra Świętego Bonifacego to rzymskokatolicka katedra Świętego Bonifacego w Winnipeg, w stanie Manitoba, w Kanadzie. Jest to ważny budynek w Winnipegu i główny kościół rzymskokatolickiej archidiecezji Saint Boniface, obsługujący wschodnią część prowincji Manitoba, a także lokalną społeczność Franco-Manitoban. Kościół znajduje się w centrum miasta, przy 190 avenue de la Cathédrale, Saint Boniface. Przed pożarem 22 lipca 1968 roku, który zniszczył poprzedni budynek, kościół był bazyliką mniejszą.

Katedra jest zwrócona w stronę Rzeki Czerwonej. W parku Verendrye znajduje się pomnik Pierre'a La Vérendrye autorstwa Josepha-Émile'a Bruneta. Po drugiej stronie rzeki znajduje się The Forks w centrum Winnipeg.^[11]

Muzeum sztuki. Winnipeg Art Gallery to muzeum sztuki w Winnipeg, w stanie Manitoba, w Kanadzie. Jego stała kolekcja obejmuje ponad 24 000 dzieł artystów kanadyjskich, rdzennych mieszkańców Kanady i artystów z całego świata. Muzeum posiada również największą na świecie kolekcję sztuki Eskimosów. Oprócz eksponatów ze swojej kolekcji, muzeum zorganizowało i gościło wiele objazdowych wystaw sztuki. Kompleks budynków muzeum składa się z budynku głównego o powierzchni 11 000 metrów kwadratowych oraz przylegającego do niego budynku Qaumajuk o powierzchni 3700 metrów kwadratowych.

Obecna instytucja została formalnie założona w 1963 r., choć jej początki sięgają Muzeum Sztuk Pięknych w Winnipegu, muzeum sztuki otwartego dla publiczności w 1912 r. przez Biuro Rozwoju i Przemysłu w Winnipegu. W następnym roku biuro otworzyło Szkołę Sztuk Pięknych w Winnipegu i prowadziło muzeum sztuki i szkołę artystyczną do 1923 roku, kiedy to te dwie jednostki zostały włączone jako Galeria i Szkoła Sztuk Pięknych w Winnipegu. W 1926 roku powstało Stowarzyszenie Galerii Sztuki Winnipeg, które miało pomagać instytucji w prowadzeniu muzeum. Winnipeg Gallery and School of Art została rozwiązana w 1950 roku, ale jej kolekcja została wypożyczona na czas nieokreślony Stowarzyszeniu Galerii Sztuki Winnipeg, które kontynuowało jej wystawianie.

W 1963 r. Stowarzyszenie Galerii Sztuki Winnipeg zostało formalnie zarejestrowane jako Galeria Sztuki Winnipeg przez Zgromadzenie Ustawodawcze Manitoby. Muzeum przeniosło się do obecnej siedziby we wrześniu 1971 r., kiedy to otwarto specjalnie wybudowany budynek zaprojektowany przez Gustavo da Roza. W 2021 r. muzeum otworzyło zaprojektowany przez Michaela Maltzana budynek Qaumajuk, w którym ma być przechowywana kolekcja sztuki Eskimosów.^[12]

Duże muzeum z eksponatami historii naturalnej. Muzeum Manitoby, wcześniej Muzeum Człowieka i Przyrody Manitoby, to muzeum historyczne w Winnipeg w stanie Manitoba, a także największe w prowincji centrum non-profit zajmujące się dziedzictwem kulturowym i edukacją naukową.

Muzeum znajduje się w pobliżu ratusza i zostało zaprojektowane w 1965 r. przez Herberta Henry'ego Gatenby Moody'ego z pracowni Moody and Moore. Muzeum, w tym planetarium i Science Gallery, zajmuje się gromadzeniem, badaniem i udostępnianiem ludzkiego i naturalnego dziedzictwa, kultury i środowiska Manitoby.

Hudson's Bay Company przekazała Muzeum swoją historyczną, liczącą trzy wieki kolekcję (oraz fundusze pomocnicze) w 1994 r., co stało się największą darowizną korporacyjną, jaką kiedykolwiek otrzymało Muzeum. Instytut Witraży w Kanadzie udokumentował witraże znajdujące się w muzeum.^[14]

Park krajobrazowy z pokazami świetlnymi. Fort Garry, znany również jako Upper Fort Garry, był placówką handlową Hudson's Bay Company u zbiegu rzek Red i Assiniboine w dzisiejszym centrum Winnipeg. Został założony w 1822 r. na lub w pobliżu miejsca, gdzie znajdował się Fort Gibraltar Kompanii Północno-Zachodniej, założony przez Johna Willsa w 1810 r. i zniszczony przez ludzi gubernatora Semple'a w 1816 r. podczas wojny pemmican. Fort Garry został nazwany na cześć Nicholasa Garry'ego, zastępcy gubernatora Kompanii Zatoki Hudsona. Służył jako centrum handlu futrami w Kolonii Rzeki Czerwonej. W 1826 r. poważna powódź zniszczyła fort. Został on odbudowany w 1835 roku przez HBC i nazwany Górnym Fortem Garry, aby odróżnić go od "Dolnego Fortu" lub Dolnego Fortu Garry, położonego 32 km w dół rzeki, który powstał w 1831 roku. W połowie i pod koniec XIX wieku Górny Fort Garry odgrywał niewielką rolę w faktycznym handlu futrami, ale był centralnym punktem administracji HBC i okolicznych osad. Rada Assiniboia, organ administracyjny i sądowniczy Kolonii Rzeki Czerwonej, kierowany głównie przez urzędników Kompanii Zatoki Hudsona, spotykała się w Górnym Forcie Garry.

W 1869 r. Kompania Zatoki Hudsona zgodziła się zrzec swojego monopolu na północnym zachodzie, w tym na Górny Fort Garry. Na przełomie 1869 i 1870 roku fort został zajęty przez Louisa Riela i jego zwolenników z plemienia Métis podczas Buntu nad Rzeką Czerwoną. Po rebelii obszar wokół fortu nadal się rozrastał. W 1873 roku powstało miasto Winnipeg i nazwa Fort Garry przestała być używana. W latach 1881-1884 większa część fortu została zburzona, aby wyprostować Main Street (znajdował się on przy Main Street i Assiniboine Avenue).

Chociaż do dziś pozostała tylko główna brama fortu, nazwa "Fort Garry" przetrwała dzięki różnym instytucjom i firmom. Obszar lub dzielnica Winnipeg biegnąca wzdłuż Rzeki Czerwonej na południe od oryginalnego fortu nosi nazwę Fort Garry. Hotel znajdujący się obok fortu nosi nazwę Fort Garry Hotel, który został zbudowany dla firmy Grand Trunk Pacific Railway. Po obu stronach hotelu znajdują się ulice Fort Street i Garry Street. Wiele firm przyjęło tę nazwę, np. Fort Garry Industries i Fort Garry Brewing Company. Fort Garry Horse był elementem garnizonu wojskowego Winnipeg przez cały XX i XXI wiek.^[18]

Esplanade Riel to most dla pieszych znajdujący się w Winnipeg w stanie Manitoba. Został nazwany na cześć Louisa Riela.

Jest to most wantowy przęsłowy na rzece Czerwonej łączący centrum Winnipeg z St. Boniface. W skład mostu wchodzi architektoniczna wieża kompozytowa, która jest sprężona, a u jej podstawy znajduje się wspornikowy, półokrągły plac. Na placu przewidziano miejsce na działalność handlową oraz restaurację.

Esplanade Riel jest jedynym mostem z restauracją w Ameryce Północnej. Jego pierwszą restauracją był Salisbury House. Salisbury House to sieć restauracji lokalnych w Winnipeg. Kolejnym najemcą była Chez Sophie sur le pont (na moście), która została otwarta latem 2013 roku i zamknięta w lutym 2015 roku. Esplanade Riel stała się punktem orientacyjnym i jest wykorzystywana w wielu materiałach promocyjnych.

Otwarta dla ruchu pieszego w 2003 r. i uroczyście otwarta latem 2004 r. Esplanade Riel została zaprojektowana przez architektów Guy'a Préfontaine'a i Étienne'a Gaboury'ego z biura Gaboury Préfontaine Perry Architects Inc. Oryginalny rysunek znajduje się w budynku Inżynierii Uniwersytetu Manitoba w Winnipegu.

Esplanade Riel została zbudowana w ramach projektu Provencher Twin Bridges, który kosztował 72 miliony dolarów i obejmował nowy czteropasmowy, dzielony most drogowy oraz nowe jezdnie i chodniki łączące mosty z centrum Winnipeg i Waterfront Drive.

W styczniu 2013 r. miasto Winnipeg rozwiązało umowę najmu z Salisbury House, a w marcu zatwierdziło pięcioletnią umowę najmu z francuską restauracją Chez Sophie sur le pont. Oryginalna Chez Sophie, założona w 2005 r., znajduje się przy Avenue de la Cathedrale. Właścicielami restauracji są Stephane i Sophie Wild, którzy pochodzą z Alzacji we Francji. Chez Sophie została zamknięta 2 lutego 2015 r.

Mon Ami Louis został otwarty jako nowy najemca w lipcu 2015 r., serwując bardziej "przystępne" potrawy, w przeciwieństwie do haute cuisine. Została zamknięta w 2020 roku.^[20]

Kildonan Park to park w dzielnicy West Kildonan w północnej części Winnipegu, w stanie Manitoba, w Kanadzie.

Założony w 1909 roku jako park o powierzchni 73 akrów (30 ha), mieści Pawilon Peguis, Rainbow Stage, Chatkę Czarownicy, odkryty basen olimpijski, staw z kaczkami, boisko do piłki nożnej, a także stoły piknikowe i miejsca do grillowania. Park został pierwotnie zaprojektowany przez George'a Championa, który był jego kuratorem. W parku znajdują się miejsca piknikowe i wiaty, które można wynająć. Zimą w parku znajduje się staw do jazdy na łyżwach i dwie zjeżdżalnie saneczkowe.

Park Kildonan ma 39 hektarów (390 000 m2) powierzchni parkowej, 25 hektarów (250 000 m2) powierzchni trawiastej do koszenia i 27 000 metrów kwadratowych (2,7 ha) ścieżek, w tym ścieżkę obwodową o długości 1,9 kilometra (1,2 mil).^[23]

Statua Królowej Wiktorii była rzeźbą królowej Wiktorii, która stała na terenie Budynku Ustawodawczego Manitoby w Winnipeg, Manitoba, Kanada.

Został zaprojektowany przez brytyjskiego rzeźbiarza George'a Framptona, kosztował 15 000 dolarów i został opłacony z funduszy publicznych oraz prywatnych darowizn. Frampton wykorzystał ten sam model siedzącej królowej w dwóch innych posągach: Statua Królowej Wiktorii w St Helens, Merseyside, oraz Memorial to Queen Victoria w Leeds, West Yorkshire, oba w Anglii. Statua została odsłonięta 1 października 1904 r. przez Sir Rodmonda Roblina. Posąg przedstawia królową siedzącą na tronie, z berłem w prawej ręce i orłem w lewej.

W nocy 23 czerwca 2020 r. pomnik został zdewastowany czerwoną i białą farbą podczas fali antyrasistowskich protestów. 1 lipca 2021 roku, w Dniu Kanady, pomnik został przewrócony i oblany farbą podczas protestu przeciwko śmierci rdzennych dzieci w kanadyjskich szkołach. Głowa, korona i orbita posągu zostały usunięte siłą przez protestujących w ciągu jednej nocy, choć głowa została później odzyskana z rzeki Assiniboine bez korony. Posąg jest obecnie poddawany ocenie pod kątem możliwości jego odrestaurowania.^[28]

Riel House to National Historic Site upamiętniający życie polityka i działacza Métisów Louisa Riela, a także codzienne życie rodzin Métisów w Red River Settlement. Dom znajduje się w historycznej parafii St. Vital, w Winnipegu, w kanadyjskiej prowincji Manitoba. Od 1865 r. rezydencja należała do matki Riela, Julie Riel, i mieściła jego braci i ich rodziny. Louis Riel mieszkał razem z nimi od powrotu do Red River w 1868 roku, poprzez ruch oporu w Red River, aż do wygnania w 1870 roku. Tam też przez dwa dni w grudniu 1885 r., po skazaniu i egzekucji za morderstwo i zdradę, spoczywało jego ciało, zanim zostało pochowane w St. Boniface. Dom pozostawał w posiadaniu potomków Riela do 1968 r., kiedy to został przejęty przez Winnipeg Historical Society.

Dom został odrestaurowany do stanu z 1886 roku i przekształcony w muzeum. W 1976 r. został uznany za Narodowe Miejsce Historii, a w 2000 r. za Budynek Dziedzictwa Federalnego. Właścicielem i zarządcą jest Parks Canada, ale od 2013 roku Instytut Louisa Riela (stowarzyszony z Manitoba Métis Federation) zapewnia interpretację i programowanie.^[30]

Złoty Chłopiec to skierowany w kierunku północnym posąg umieszczony na kopule budynku legislacyjnego Manitoby w Winnipeg, Manitoba, Kanada. Jest to prawdopodobnie najbardziej znany symbol prowincji, wzorowany na rzymskim bogu Merkurym i ma symbolizować dobrobyt i ducha przedsiębiorczości Manitoby.

Waży 1 650 kilogramów (3 640 lb), ma wysokość 5,25 metra (17,2 ft) od palca do szczytu pochodni i 4,27 metra (14,0 ft) od głowy do palca. Kiedy po raz pierwszy zainstalowano pochodnię, jej czubek - na wysokości 77 metrów (253 stóp) nad ziemią - był najwyższym punktem w całym Winnipegu.

Z wyjątkiem kilku miesięcy w 2002 r., kiedy posąg został opuszczony w celu renowacji (w tym złocenia), Złoty Chłopiec stoi na szczycie Gmachu Ustawodawczego od czasu jego otwarcia.^[32]

The Meeting Place jest ewangelicznym kościołem mennonickim znajdującym się w centrum Winnipegu w stanie Manitoba. Jest członkiem Kanadyjskiej Konferencji Kościołów Braci Mennonickich i Kościoła Braci Mennonickich Manitoby.

Misją The Meeting Place jest "bycie biblijnie funkcjonującą wspólnotą, która prowadzi ludzi do stania się w pełni oddanymi naśladowcami Jezusa Chrystusa". W czerwcu 2013 roku członkowie ustalili wizję, która ma zachęcać i stawiać wyzwania kościołowi, aby był zarówno doświadczający, jak i wyrażający współczucie: "Zmiana kolejności naszego życia dla współczującej sprawy Jezusa w naszych przyjaźniach, naszym mieście i naszym świecie".

W Domu Spotkań chodzi o to, by niedzielny poranek miał charakter swobodny i integracyjny. Nie obowiązuje żaden dress code i wszyscy są mile widziani. Nabożeństwa czasem zawierają elementy dramy, tańca i sztuki wizualnej, które pozwalają ludziom nawiązać kontakt z Bogiem, a także zawierają istotne i zrozumiałe przesłania trwające około 25 minut, które najczęściej są częścią cyklu nauczania. Zespół uwielbienia gra czasem utwory muzyki popularnej. W tylnej części miejsca spotkań znajduje się kawiarnia, w której uczestnicy mogą spożywać posiłki i napoje podczas nabożeństwa. Wszystko to ma na celu stworzenie atmosfery, w której zarówno osoby, które przez większość swojego życia uczęszczały do kościoła, jak i te, które być może nigdy do niego nie chodziły, mogą czuć się komfortowo, ale także zostać zachęcone do wiary w Biblię i życia zgodnie z jej naukami. Od września do czerwca w każdą niedzielę rano odbywają się dwa ponad godzinne nabożeństwa o godz. 9.00 i 11.00. W okresie letnim TMP oferuje jedno nabożeństwo o godz. 10.00.^[34]

Ukraińskie Centrum Kulturalno-Oświatowe - znane również jako Oseredok - jest muzeum, galerią i biblioteką w Winnipeg, w stanie Manitoba, sławiącym ukraińską społeczność kanadyjską. Jest to największa ukraińska instytucja kulturalna tego typu w Kanadzie.

Muzeum, założone w 1944 r. przez Ukraińską Federację Narodową Kanady, gromadzi i przechowuje materiały i artefakty, w tym dokumenty, stare mapy, rzadkie książki, filmy, fotografie, dzieła sztuki ludowej, narzędzia pionierów, instrumenty muzyczne i regionalne stroje ludowe. W galerii prezentowane są prace kanadyjskich i międzynarodowych artystów ukraińskich.

Biblioteka posiada ponad 40 000 książek i czasopism w języku ukraińskim i angielskim, w tym zbiory książek dla dzieci, folkloru, muzyki, nauk humanistycznych i ścisłych, kolekcję rzadkich książek i materiały referencyjne.

Muzeum jest stowarzyszone z CMA, CHIN i Wirtualnym Muzeum Kanady.^[35]