Hohhot - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Świątynia buddyjska w Hohhot. Świątynia Da Zhao lub Świątynia Wuliang, lub Ih Juu w języku mongolskim, to tybetański klasztor buddyjski zakonu Gelugpa w mieście Hohhot, w Mongolii Wewnętrznej w północnych Chinach. Jest to najstarsza i największa świątynia w mieście. Znajduje się na zachód od ulicy Danan w dzielnicy Yuquan.

W 1557 r., kiedy tybetański przywódca Mongołów Altan Chan rozpoczął jej budowę, była to pierwsza budowla w Hohhot, wokół której później rozrosła się reszta miasta. Uważa się, że świątynia została ukończona w 1579 r. za panowania dynastii Ming (1368-1644).

Świątynia Dazhao zawdzięcza swoją sławę zdumiewającemu srebrnemu posągowi Buddy Siakjamuniego, mierzącemu 10 stóp. Trzeci Dalajlama, Sonam Gyatso, odwiedził świątynię w 1586 r. i poświęcił srebrny posąg Buddy. W konsekwencji Hohhot stało się centrum religijnym dla ludzi z całej Mongolii, którzy przybywali, aby otrzymać błogosławieństwo.

W świątyni znajduje się również sanktuarium poświęcone cesarzowi Kangxi pod koniec XVII wieku oraz malowidła ścienne w korytarzu, które upamiętniają jego wizytę. W Da Zhao znajduje się również imponująca kolekcja instrumentów muzycznych i rzeźb smoków związanych z legendami mongolskimi.

Klasztor jest miejscem buddyjskich festiwali odbywających się przez cały rok.^[3]

Xilitu Zhao, znany również jako Shiretu Juu lub przez formalną chińską nazwę Yanshou Temple, to starożytny buddyjski klasztor tybetański sekty Gelugpa w Hohhot, stolicy Mongolii Wewnętrznej w Chinach. Pierwotna świątynia została zbudowana w 1585 roku, ale później została zniszczona przez pożar i odbudowana w XIX wieku. Położona jest na wschód od ulicy Dana w dzielnicy Yuquan, naprzeciwko świątyni Da Zhao.

Klasztor o powierzchni 13 160 metrów kwadratowych jest wyraźną mieszanką architektury han i tybetańskiej, co odzwierciedla jego międzykulturowe wpływy. Od 1735 r. świątynia ta pełni funkcję oficjalnej rezydencji Żywego Buddy, co jest angielskim tłumaczeniem chińskiego terminu oznaczającego wcielonego lamę, i pełni ją do dziś, mieszcząc 11. Wielkiego Żywego Buddę. Kompleks uległ zniszczeniu podczas rewolucji kulturalnej (1966-1976), ale od tego czasu został całkowicie odrestaurowany. Świątynia, choć otwarta dla zwiedzających, pozostaje aktywnym miejscem kultu dla mnichów mongolskich i ich uczniów.^[5]

Atrakcja w Hohhot. Grobowiec Zhaojun, położony nad rzeką Da Hi dziewięć kilometrów na południe od Hohhot w Mongolii Wewnętrznej, jest podobno miejscem spoczynku Wang Zhaojun, prostej kobiety z dynastii Han, która poślubiła Xiongnu Chanyu, koczowniczego wodza ze stepów. Grobowiec znany jest również pod swoją mongolską nazwą Temür Urkhu, co oznacza "Żelazna Ściana". Inny przydomek, "Zielony Kopiec", odnosi się do legendy, według której jesienią, gdy trawa i drzewa usychają, rośliny na kopcu cmentarnym nadal kwitną.

Grobowiec, jedna z głównych atrakcji miasta Hohhot, zajmuje około 13 tys. m2 powierzchni, a na 33-metrowym kopcu znajduje się trumna Zhaojuna. Grobowiec ma charakter honorowy. Wang Zhaojun nie jest tu faktycznie pochowana. Jej prawdziwy grób i przyczyna śmierci nie są znane. Mimo to "grobowiec" jest co roku odwiedzany przez tysiące chińskich turystów. Jest on znany z atrakcyjnej scenerii.

Pierwsza chińska pisemna wzmianka o cmentarzu pochodzi z czasów dynastii Tang, a jej autorem jest Du You (杜佑) w książce A Comprehensive Guide (通典). Były szef państwa chińskiego Dong Biwu napisał napis na tabliczce wejściowej do grobowca.^[7]

Świątynia w Hohhot, Chiny. Świątynia Pięciu Pagód – świątynia buddyjska w zabytkowej części Hohhotu, w regionie autonomicznym Mongolia Wewnętrzna, w północnych Chinach.

Świątynię Pięciu Pagód wybudowano w latach 1727–1732 jako część dawnego kompleksu świątynnego Cideng (chiń. 慈灯寺; pinyin Cídēng sì), który zrekonstruowano w 2006 roku. Wzniesiona na planie prostokąta świątynia liczy ok. 16,5 metra wysokości. Głównym materiałem użytym do budowy były kamienie i cegły. Budynek dzieli się na trzy części: podest, znajdującą się na podeście główną część budowli oraz pięć pagód na samej górze. Dolny fragment głównej części budynku zdobi inkrustowana Diamentowa Sutra zapisana sanskrytem, pismem mongolskim oraz tybetańskim. Ściany ozdobione są 1561 płaskorzeźbami przedstawiającymi Buddę w różnych pozach. Do świątyni prowadzą łukowate drzwi z wizerunkami Czterech Niebiańskich Królów po bokach.

Nad głównym budynkiem góruje pięć pagód – cztery narożne i jedna centralna. Pagody narożne składają się z pięciu pięter, podczas gdy środkowa, najwyższa pagoda posiada siedem kondygnacji. Ściany pagód zdobią płaskorzeźby Buddy i bodhisattwów.

Na kamiennym ekranie za świątynią znajdują się trzy płaskorzeźby, z czego jedna to stara mongolska mapa nieba ukazująca 24 planety i ok. 1550 gwiazd, zgrupowanych w ok. 270 konstelacjach; podzielona jest na sekcje zodiakalne i księżycowe. Ma być jedyną starożytną mapą tego typu w języku mongolskim.^[8]