Odkryj 11 atrakcji, ciekawych miejsc i niezwykłych rzeczy do zrobienia w miejscu takim jak Bieszczadzki Park Narodowy (Polska). Nie przegap obowiązkowych atrakcji turystycznych, do których zaliczyć można: Krzemień, Kopa Bukowska i Bieszczadzki Ośrodek Historii Turystyki Górskiej „Zielony Domek”. Wśród innych popularnych atrakcji, które warto zobaczyć, znajduje się m.in. Góra Halicz.
Poniżej znajdziesz pełną listę miejsc wartych odwiedzenia w miejscowości Bieszczadzki Park Narodowy (Podkarpackie).
Spis treści
Krzemień
Szczyt w Polsce. Krzemień – drugi pod względem wysokości szczyt polskich Bieszczadów i całych Bieszczadów Zachodnich.[1]
Kopa Bukowska
Szczyt w Polsce. Kopa Bukowska – szczyt w Bieszczadach Zachodnich, należący do grupy Tarnicy i Halicza.
Znajduje się w paśmie połonin, w grzbiecie ciągnącym się od Krzemienia do Halicza; oddzielają ją od tych szczytów płytkie przełęcze. Górę otaczają doliny: Roztok (od północy), Roztockiego (od wschodu) i Wołosatki (od południa). W okolicy szczytu występują skałki, nieco mniej licznie niż na Krzemieniu. Wierzchołek znajduje się poza ruchem turystycznym, jednak czerwony Główny Szlak Beskidzki na odcinku Przełęcz Goprowska – Halicz trawersuje południowy stok na wysokości ok. 1240 m..
Ciekawa flora. Występują tutaj m.in. tak rzadkie w Polsce rośliny, jak: sesleria Bielza, wiechlina fioletowa i turzyca dacka. Występował także pierwiosnek Hallera i było to jego jedyne stanowisko w Polsce. Wyginął jednak.[2]
Bieszczadzki Ośrodek Historii Turystyki Górskiej „Zielony Domek”
Bieszczadzki Ośrodek Historii Turystyki Górskiej „Zielony Domek” w Ustrzykach Górnych – placówka muzealna Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego z ekspozycją poświęconą historii turystyki górskiej na terenach Bieszczadów Zachodnich oraz Karpat Wschodnich, znajdujące się w Ustrzykach Górnych. Placówka pozostaje pod opieką Wielkopolskiego Klubu Przodowników Turystyki Górskiej PTTK im. Kazimierza Kantaka przy Wielkopolskiej Korporacji Oddziałów PTTK w Poznaniu.[3]
Góra Halicz
Znane również jako: Halicz
Szczyt w Polsce. Halicz – trzeci pod względem wysokości szczyt w polskiej części Bieszczadów i całych Bieszczadach Zachodnich.[4]
Tarnica
Góra z bliźniaczymi szczytami i widokiem na dolinę. Tarnica – najwyższy szczyt polskich Bieszczadów i województwa podkarpackiego, wznoszący się na krańcu pasma połonin, w grupie tzw. gniazda Tarnicy i Halicza. Należy do Korony Gór Polski.
Szczyt Tarnicy wznosi się ponad 500 m nad dolinę Wołosatki i wyróżnia się osobliwą sylwetką. Od sąsiedniego masywu Krzemienia grzbiet (faktycznie zwornikiem jest Tarniczka) oddzielony jest głęboką Przełęczą Goprowską, natomiast z Szerokim Wierchem łączy się charakterystyczną, ostro wciętą w grzbiet przełęczą o wysokości 1286 m, od której pochodzi nazwa góry (w języku rumuńskim słowo „tarnița” oznacza siodło, przełęcz). Wąski, ostry, nieco wydłużony grzbiet góry, z dwoma wyraźnymi wierzchołkami (1346 i 1339 m), wyścielają złomiska skał i zdobią bruzdy naturalnych zagłębień, a także resztki wojennych okopów. Z południowej strony opada w dół wysoka skalna ściana, a niżej rozścielają się wielkie pola kamiennego rumoszu. Na głównej kulminacji znajduje się punkt geodezyjny. W 1987 na szczycie ustawiono 7-metrowy krzyż, upamiętniający – wraz z wmurowaną tablicą – pobyt ks. Karola Wojtyły 5 sierpnia 1953. Po złamaniu się krzyża na wiosnę 2000, w dniu 2 września tego roku postawiono nowy stalowy krzyż (liczący ok. 8,5 metra, ważący ok. 500 kg; wyniesiony przez pielgrzymów na Tarnicę w częściach), który 16 września 2000 poświęcił bp Adam Dyczkowski.
Tarnica stanowi najbardziej atrakcyjny punkt widokowy w polskich Bieszczadach. Oprócz wspaniałej panoramy najbliższych grzbietów polskiej części Bieszczadów, w pogodne dni można dostrzec: Tatry, Gorgany, Ostrą Horę, Połoninę Równą, Połoninę Krasną, Świdowiec, a przy bardzo dobrych warunkach pogodowych możemy dostrzec: Pasmo Wyhorlacko-Gutyjskie, Góry Ignis, górę Vlădeasa i Pietrosula Rodnei w Górach Rodniańskich.
W rejon tych gór prowadzą zaledwie dwa piesze szlaki turystyczne. Pierwszy to końcowy odcinek Głównego Szlaku Beskidzkiego (Ustroń – Wołosate), wiodący od schroniska w Ustrzykach Górnych (znaki czerwone). Odcinek ten w swojej końcowej partii jest bardzo atrakcyjny widokowo, prowadząc do przełęczy pod Tarnicą 1286 m połoninami Szerokiego Wierchu. Drugim jest bardziej stromy szlak niebieski Biała – Grybów, który prowadzi z Wołosatego bezpośrednio na przełęcz pod szczytem Tarnicy. Z przełęczy na szczyt prowadzi krótki (15 min) boczny szlak koloru żółtego. Tuż przy nim, kilkanaście metrów od szczytu, znajduje się Jaskinia w Tarnicy. Wejście do niej zostało zasypane w 2008 roku ze względu na bezpieczeństwo turystów.
Z rzadkich w Polsce gatunków roślin stwierdzono występowanie zarazy macierzankowej.
Piesze szlaki turystyczne (czasy przejścia do Przełęczy pod Tarnicą):
Ustrzyki Górne – Szeroki Wierch – Przełęcz pod Tarnicą – Halicz – Rozsypaniec – Przełęcz Bukowska – Wołosate:- z Ustrzyk Górnych 3 h (↓ 2:15 h)
- z Halicza 1:15 h (z powrotem 1:35 h), z Wołosatego 4:50 h (↓ 4:05 h)
- z Wołosatego 2 h (↓ 1:10 h)
- z Bukowego Berda 1201 m n.p.m. 1:40 h (z powrotem 2 h)
Hasiakowa Skała
Hasiakowa Skała – najdalej na wschód wysunięta kulminacja Połoniny Wetlińskiej w Bieszczadach, położona na północ od Przełęczy Wyżnej i na zachód od doliny potoku Prowcza. Na północ odchodzi ze szczytu boczny grzbiet Jawornika i Dwernika Kamienia, ciągnący się aż do doliny Sanu. Od wysokości ok. 1100 m n.p.m. stoki pokrywa połonina. Kilka metrów na południe od najwyższego punktu znajduje się schronisko „Chatka Puchatka”, najwyżej położone w Bieszczadach.
Przez wierzchołek prowadzi znakowany na czerwono Główny Szlak Beskidzki Smerek – Berehy Górne, z którym łączy się szlak żółty z Przełęczy Wyżnej. Do niego z kolei (w dolnej części) dochodzi czarny szlak z kempingu „Górna Wetlinka”.[6]
Wielka Rawka
Szczyt w Polsce. Wielka Rawka – najwyższy szczyt pasma granicznego w Bieszczadach Zachodnich.
Masyw Wielkiej Rawki leży w środkowej części pasma granicznego; południowym stokiem biegnie granica z Zakarpaciem, do 1945 z Królestwem Węgier. Kopuła szczytowa ma charakter wyrównanego, przebiegającego w kierunku NW–SE grzbietu o długości wierzchowiny ok. 700 m. Jest to boczny grzbiet odbiegający ze zwornika znajdującego się na południowo-wschodnim krańcu szczytowego wypłaszczenia, gdzie łączy się on z głównym grzbietem Karpat. Biegnie on dalej na północ, w kierunku Małej Rawki, opadając najpierw na płytką przełęcz (1254 m), a następnie osiągając szczyt. W głównym grzbiecie sąsiednimi kulminacjami są na południowym zachodzie Krzemieniec oddzielony przełęczą o wysokości 1137 m, na południowym wschodzie zaś nienazwany szczyt o wysokości 1123 m, za którym wznosi się Wielka Semenowa.
Grzbiet Wielkiej Rawki kulminuje w kilku niewyraźnych wierzchołkach. Najwyższym punktem jest wychodnia piaskowca usytuowana w jego środkowej części, której wysokość wynosi 1307 m. Kilkadziesiąt metrów od tego miejsca stoi betonowy słup, dawny znak geodezyjny. Na mapach zaznaczany jest jeszcze wierzchołek północno-zachodni 1303 m. Stoki są dość strome, z północno-wschodnich zboczy schodzą niekiedy lawiny. Zachodnie opadają do doliny Górnej Solinki, północno-wschodnie – Rzeczycy, z kolei południowe, należące do zlewiska Morza Czarnego, odwadnia Bystry Potok w zlewni Użu.
Wielka Rawka jest najwybitniejszym, czyli odznaczającym się największą minimalną deniwelacją względną, wzniesieniem Bieszczadów Zachodnich. Wynoszącą wysokość szczytu 1307 m i przełęczy Beskid 784 m, 523 m wybitność zawdzięcza temu, iż w okolicy nie ma wyższych szczytów, a przełęcz Beskid, względem której oblicza się ten współczynnik, leży stosunkowo nisko. Również wysokości względem den sąsiednich dolin są duże – od 450 (Górna Solinka) do 800 m (Bystry Potok).
Szczytowe partie góry pokrywa połonina, której dolna granica przebiega wyjątkowo wysoko – od ok. 1200 do ponad 1260 m. Spowodowane jest to tym, iż ze względu na strome stoki nie prowadzono tutaj wypasu bydła. Jednak ze względu na brak lasu na szczycie, a także położenie i wyniosłość nad okoliczny teren, Wielka Rawka jest atrakcyjnym miejscem widokowym. Rozciąga się stąd panorama na wszystkie masywy pasma połonin, pasmo graniczne, Bieszczady Wschodnie, Połoninę Równą oraz góry Słowacji, między innymi Wyhorlat.
Grzbietem Wielkiej Rawki prowadzi żółty łącznikowy szlak turystyczny z Małej Rawki, na zworniku łączący się z niebieskim (szlak Rzeszów – Grybów) wiodącym z Ustrzyk Górnych pasmem granicznym, przez Krzemieniec, aż do Nowego Łupkowa.
Z rzadkich w Polsce gatunków roślin stwierdzono występowanie czeremchy skalnej i tocji karpackiej.[7]
Kruhly Wierch
Kruhly Wierch – jeden z czterech wierzchołków Połoniny Caryńskiej w Bieszczadach Zachodnich, stanowiący jej najwyższe wzniesienie.
Z Kruhlego Wierchu rozciąga się doskonały widok na Góry Sanocko-Turczańskie, Połoninę Wetlińską oraz masyw Małej i Wielkiej Rawki.[8]
Smerek
Szczyt w Polsce. Smerek – szczyt w Bieszczadach Zachodnich. Pod taką nazwą najczęściej jest opisywany na mapach i w przewodnikach. Na niektórych jednak mapach opisany jest pod nazwą Wysoka.[9]
Osadzki Wierch
Osadzki Wierch – drugi co do wysokości i najwyższy dostępny szlakiem turystycznym szczyt w paśmie Połoniny Wetlińskiej w Bieszczadach Zachodnich.
Wierzchołek stanowi krótką, kamienistą grań o stromych stokach pokrytych grehotami. Na Osadzkim Wierchu grzbiet Połoniny Wetlińskiej zmienia kierunek (patrząc od wschodu) z NE-SW na NW-SE; ponadto na zachód odchodzi boczny grzbiet kulminujący w Hnatowym Berdzie. Z uwagi na występowanie połoniny, szczyt jest punktem widokowym na okoliczne pasma Bieszczadów oraz Gór Sanocko-Turczańskich.[10]
Mała Rawka
Mała Rawka – góra będąca kulminacją grzbietu Dział. Znajduje się niedaleko wsi Ustrzyki Górne w Bieszczadach Zachodnich. Na północny wschód odbiega z niej grzbiet, poprzez Wyżniańską Przełęcz biegnący ku Połoninie Caryńskiej. Leży 15 minut szlakiem górskim od Wielkiej Rawki, oddzielona od niej wysoko położoną przełęczą, na której rośnie najwyżej występujący w polskich Bieszczadach las. Jej szczyt pokrywa niewielka połonina będąca doskonałym punktem widokowym na najbardziej znane bieszczadzkie masywy: grupę Tarnicy, Połoninę Wetlińską i Caryńską. Zdobycie Małej Rawki wiąże się z pokonaniem przewyższenia około 300 metrów od jej podnóży.
Z rzadkich w Polsce gatunków roślin stwierdzono występowanie tocji karpackiej i czeremchy skalnej[11]