Whitehorse - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Miles Canyon Basalts reprezentuje pakiet skał, który obejmuje różne odsłonięcia bazaltowych law i stożków, które wybuchały i płynęły przez starożytny krajobraz przedlodowcowy w południowo-środkowym Jukonie.

Skały wulkaniczne są najlepiej wyeksponowane i najłatwiej dostępne w Miles Canyon, gdzie rzeka Yukon przecina kolejne strumienie na południe od Whitehorse. Wiosną dobre ekspozycje można zobaczyć także w dole rzeki, w pobliżu zapory wodnej na rzece Yukon w Whitehorse, która została zbudowana w celu pozyskiwania energii z katarakt, jakimi były White Horse Rapids. Te bystrza i Kanion Milesa stanowiły poważne wyzwanie dla poszukiwaczy złota zmierzających do Klondike Gold Rush, a także ustanowiły w górnym biegu rzeki przystanek końcowy dla łodzi napędzanych kołami wiosłowymi. To właśnie bazalty Kanionu Milesa przyczyniły się do powstania miasteczka Closeleigh, a w końcu miasta Whitehorse.

Największym nagromadzeniem tych skał są potoki lawy i stożki żużlowe w kompleksie wulkanicznym Alligator Lake na południowy zachód od Whitehorse.

Sądzono, że bazalty z Kanionu Milesa pochodzą z plejstocenu. Badania geologiczne poparte analizami geochronologicznymi wskazują jednak, że skały te są znacznie starsze. Typowe" przepływy z Miles Canyon wzdłuż rzeki Yukon mają około 8,4 mln lat, a przepływy z Alligator Lake mają około 3,2 mln lat. Stożki z Alligator Lake mogą być młodsze, ale uległy zlodowaceniu, więc nie są całkowicie polodowcowe.^[1]

Yukon Beringia Interpretive Centre to obiekt badawczy i wystawienniczy położony na km 1423 na Alaska Highway w Whitehorse, Yukon, który został otwarty w 1997 roku. Głównym tematem centrum jest historia Beringii, 3200-kilometrowego pasa ziemi rozciągającego się od rzeki Kołymy na Syberii do rzeki MacKenzie w Kanadzie, który w plejstocenie nie był zlodowacony z powodu niewielkich opadów śniegu w suchym klimacie. Beringia jest przedmiotem szczególnego zainteresowania archeologów i paleontologów, ponieważ odegrała kluczową rolę w migracjach wielu zwierząt i ludzi między Azją a Amerykami. Termin Beringia został po raz pierwszy użyty przez szwedzkiego botanika Erica Hulténa w 1937 roku.

Podczas długiej historii Beringii niektóre zwierzęta migrowały w kierunku wschodnim (mastodonty, gomfotery, mamuty, różni członkowie rodziny jeleniowatych, żubry, owce i piżmowoły), inne w kierunku zachodnim (konie, wielbłądy), a jeszcze inne wykazują wiele epizodów dyspersji (np. lemingi i norniki).^[2]

SS Klondike to nazwa dwóch statków typu sternwheel, z których drugi jest obecnie narodowym obiektem historycznym znajdującym się w Whitehorse, w Jukonie, w Kanadzie. Pierwszy z nich kursował między Whitehorse a Dawson City wzdłuż rzeki Jukon w latach 1929-1936, a drugi, będący niemal dokładną repliką pierwszego, w latach 1937-1950.

Klondike I został zbudowany przez British Yukon Navigation Company (filię przedsiębiorstwa kolejowego White Pass and Yukon Route) w 1929 r. i wyróżniał się tym, że miał o 50% większą ładowność niż zwykły sterowiec rufowy, a jednocześnie miał płytkie zanurzenie i spełniał wymagania dotyczące wielkości, aby móc pływać po rzece Jukon. Klondike I miał ładowność 270 ton metrycznych bez konieczności pchania barki.

Klondike I wszedł na mieliznę w czerwcu 1936 r. na północ od odcinka "The Thirty Mile" rzeki Yukon (na 61°40′17″N 134°52′22″W). Firma uratowała kocioł, silniki i wiele elementów wyposażenia statku, aby w następnym roku zbudować Klondike II. Kadłub SS Klondike I jest nadal widoczny przy niskiej wodzie przez kajakarzy na rzece Yukon.

Klondike II przewoził towary do początku lat 50. Z powodu budowy autostrady łączącej Dawson City i Whitehorse, wiele rufowców z rzeki Jukon zostało wycofanych z eksploatacji. Próbując ratować Klondike II, przekształcono go w statek wycieczkowy. Przedsięwzięcie to zakończyło się w 1955 r. z powodu braku zainteresowania, a Klondike II został pozostawiony na pastwę losu w stoczni w Whitehorse.

Statek został podarowany Parks Canada i był stopniowo restaurowany aż do 1966 r., kiedy to władze miasta zgodziły się na przeniesienie go na obecne miejsce, będące wówczas częścią obszaru zamieszkiwanego przez squattersów. Do wykonania tego zadania potrzebne były trzy buldożery, osiem ton mydła Palmolive, dwunastoosobowa załoga i trzy tygodnie. Proces ułatwiły nasmarowane walce do bali.

W dniu 24 czerwca 1967 r. SS Klondike został uznany za kanadyjski Narodowy Obiekt Historyczny (National Historic Site of Canada) i jest obecnie otwarty w okresie letnim jako atrakcja turystyczna.^[3]

MacBride Copperbelt Mining Museum, formalnie Copperbelt Railway & Mining Museum, jest prowadzone przez Miles Canyon Historic Railway Society, składające się z zarządu liczącego sześciu członków. Cele towarzystwa są następujące: a) zachowanie, promowanie i ochrona dziedzictwa kolejowego Jukonu; b) rozwój i obsługa Waterfront Trolley; c) rozwój i obsługa Copperbelt Railway & Mining Museum; oraz d) promowanie i rozwój turystyki w mieście Whitehorse i Jukonie.

Ośmiohektarowa działka, na której znajduje się CR&MM, została przekazana w 1998 roku przez Yukon Electrical Company. W tym samym roku rozpoczęto budowę pierwszej pętli torów wąskotorowych, a w kolejnych latach dobudowywano kolejne odcinki, w wyniku czego w 2011 roku powstała ósemka o długości 1,8 km.

Muzeum znajduje się przy Alaska Highway 91928 - dwa kilometry na północ od Two Miles Hill. Samo muzeum zostało zbudowane na podstawie planów, aby odtworzyć stację kolejową z 1906 roku. Muzeum jest otwarte 7 dni w tygodniu, w godzinach 10-17, od początku czerwca do weekendu Labour Day we wrześniu. Jest to muzeum non-profit, które utrzymuje się z funduszy rządowych oraz darowizn od turystów i patronów.

Wózek wodny Whitehorse Waterfront Trolley jest również zarządzany przez MCHRS w imieniu rządu terytorialnego Jukonu.^[4]

Uniwersytet Jukonu to publiczny uniwersytet w kanadyjskim terytorium Jukonu. Główny kampus uniwersytetu znajduje się w Whitehorse, choć instytucja posiada również 12 kampusów na całym terytorium. Uniwersytet przyznaje stopnie naukowe licencjata, dyplomy, certyfikaty, a także prowadzi szkolenia zawodowe oraz kształcenie podstawowe dla dorosłych. Instytucja ta jest obecnie jedynym uniwersytetem działającym na północy Kanady.

Instytucja wywodzi się z założonego w 1963 roku Centrum Szkolenia Zawodowego i Technicznego w Whitehorse, przemianowanego następnie w 1965 roku na Centrum Szkolenia Zawodowego i Szkoleniowego Jukonu. Instytucja działała jako ośrodek kształcenia policealnego, zapewniając swoim uczniom szkolenia zawodowe. W latach 80. XX wieku instytucja została zreorganizowana jako college. Instytucja działała jako Yukon College do czasu przekształcenia jej w uniwersytet w 2020 r., co było pierwszym uniwersytetem w którymkolwiek z północnych terytoriów Kanady.^[6]