Tajlandia - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Dawna rezydencja królewska i muzeum. Wielki Pałac Królewski – kompleks budynków w Bangkoku. Służył jako oficjalna rezydencja króla Tajlandii od XVIII wieku do połowy XX wieku. Po śmierci króla Anandy Mahidola w Wielkim Pałacu w 1946, król Bhumibol Adulyadej zmienił królewską siedzibę na pałac Chitralada.

Budowa Wielkiego Pałacu rozpoczęła się w roku 1782, gdy u władzy był Rama I.

Kompleks pałacowy znajduje się na wschodnim brzegu rzeki Menam; otoczony jest murem obronnym o łącznej długości 1900 metrów. Teren kompleksu zajmuje powierzchnię 218 400 m².

Ważnymi częściami pałacu są:

• Wat Phra Kaew, "świątynia szmaragdowego Buddy"
• Chakri Mahaprasad Hall, budowla w stylu włoskiego odrodzenia

Turyści mogą zwiedzać teren kompleksu pałacowego i wybrane budowle. Wstęp na teren kompleksu jest płatny i możliwy tylko w wyznaczonych godzinach.^[2]

Wat Plai Laem jest świątynią na wyspie Ko Samui, w Tajlandii. Podobnie jak pobliska Wat Phra Yai, czyli "Świątynia Wielkiego Buddy", jest to nowoczesna świątynia buddyjska. Projekt świątyni zawiera elementy tradycji chińskiej i tajskiej i został częściowo zaprojektowany przez wybitnego tajskiego artystę Jarita Phumdonminga. Jej główny posąg w stylu chińskim nie przedstawia Buddy Gautamy. Jest to forma bodhisattwy współczucia i miłosierdzia, Avalokiteśvary, zwanego Cundi. Ta forma bóstwa znana jest w języku chińskim jako "Guanyin z osiemnastoma ramionami".

Oprócz głównego posągu znajduje się tu również biały posąg Budai oraz mniejsze kapliczki poświęcone Ganeszy, Wisznu, Śiwie i Sakce.

Chociaż jest to obraz plenerowy, znajduje się on w misternie wykonanym ubosocie na platformie-pawilonie otoczonym jeziorem świątynnym.^[14]

Szczyt w Tajlandii. Doi Inthanon – najwyższy szczyt Tajlandii o wysokości 2565 m n.p.m. znajdujący się w Parku Narodowym Doi Inthanon w prowincji Chiang Mai. Góra należy do pasma Thanon Thong Chai, które jest krańcową częścią Himalajów, łańcucha górskiego rozciągającego się od Nepalu, poprzez Birmę po Tajlandię.

W przeszłości góra była również znana jako Doi Luang, co znaczy duża góra, lub Doi Ang Ka, czyli szczyt stawu wrony. Obecna nazwa została nadana w 1939 r. na cześć ostatniego króla Chiang Mai o imieniu Inthawichayanon, który zasłynął z ochrony lasów na północy. Nakazał on, aby po śmierci jego ciało zostało złożone na górze Doi Luang. Tak też uczyniono, a nazwę zmieniono na Doi Inthanon.

Na szczyt prowadzi droga asfaltowa. Znajduje się tam duża stacja radarowa i Tajskie Narodowe Obserwatorium.^[16]

Świątynia z dużym posągiem Buddy. Phra Pathommachedi lub Phra Pathom Chedi to stupa w Tajlandii. Stupa znajduje się w Wat Phra Pathommachedi Ratcha Wora Maha Wihan, świątyni w centrum miasta Nakhon Pathom, w prowincji Nakhon Pathom, w Tajlandii. Phra Pathommachedi to najwyższa stupa w Tajlandii. Szczyt jej iglicy sięga 120,45 metrów, a obwód podstawy wynosi 235,50 metrów.

Nazwa Phra Pathommachedi oznacza pierwszą świętą stupę, podarowaną przez króla Mongkuta. Pierwotnie nazwa Phra Thom Chedi oznacza dużą stupę w starożytnym języku khmerskim lub królewską stupę w języku północno-tajskim. Jednym z powszechnych nieporozumień dotyczących tej stupy jest to, że Phra Pathommachedi jest najstarszą i pierwszą stupą w Suvarnabhumi, starożytnej nazwie Azji Południowo-Wschodniej. Współcześni historycy uważają, że stupa ta była jedną z głównych stup starożytnego Nakhon Pathom, największej osady kultury Dvaravati na obszarze Nakhon Pathom wraz z pobliską Phra Prathon Chedi (Thai: พระประโทณเจดีย์) w okresie od VI do VIII wieku.^[18]

Wat Chaloem Phra Kiat Worawihan, lub zwyczajowo znana jako Wat Chaloem Phra Kiat to tajska świątynia na terenie podokręgu Bang Si Mueang, dystryktu Mueang Nonthaburi, prowincji Nonthaburi nad rzeką Chao Phraya, uważana za starożytną świątynię, która liczy sobie ponad 160 lat.

Świątynia jest zaliczana do drugiej rangi świątyń królewskich w prowincji, podobnie jak Wat Paramaiyikawat w Ko Kret. Została zbudowana w 1849 r. przez króla Nangklao (Rama III), aby zadedykować ją swojej matce (Królowej Konsorcjum Sri Sulalai) i dziadkom, którzy mieszkali w tej okolicy. Nadał jej nazwę "Wat Chaloem Phra Kiat", ponieważ nie została ukończona. Dyrektorem projektu był Somdet Chao Phraya Borom Maha Prayurawongse (Tish Bunnag). Budowa nie została ukończona za panowania króla Nangklao z powodu jego śmierci. Za panowania króla Mongkuta (Rama IV) budowę przekazano drugiemu synowi Prayurawongse, Chaophraya Thiphakorawongowi (Kham Bunnag), który ukończył ją w 1858 roku.

Świątynia ta, w odróżnieniu od innych świątyń w Tajlandii, ma wyjątkową cechę, ponieważ jej mury graniczne są ufortyfikowane na wzór murów Wielkiego Pałacu. Na tym terenie znajdował się kiedyś stary fort o nazwie "Pom Thapthim". Forty te zostały odrestaurowane w 1992 roku.

Ponadto sala święceń jest połączeniem tajsko-chińskich stylów architektonicznych, co stanowi majestatyczną scenerię. W sali święceń umieszczono główny posąg Buddy Maravijaya, nazwany "Phra Buddha Maha Logapinantapatima". Ten posąg Buddy został odlany w królewskiej odlewni, razem z głównym posągiem Buddy z Wat Ratchanatdaram na wyspie Rattanakosin.

Od strony południowej znajduje się wielkie sanktuarium świątyni, które nosi nazwę "Wihan Sila Khao". Król Mongkut rozkazał w 1858 r. sprowadzić tu kolejny główny posąg Buddy o nazwie "Phra Sila Khao". W pobliżu znajduje się również kaplica, która również jest dziełem sztuki tajsko-chińskiej, z umieszczonym wewnątrz posągiem "Phra Buddha Patima Chaiwat" lub "Phra Chai Lang Chang". Z tyłu kaplicy wyróżnia się biała pagoda w stylu Langka o wysokości 45 m, w której wnętrzu znajdują się relikwie Buddy.

Pomnik króla Nangklao znajduje się wzdłuż rzeki Chao Phraya za świątynią.^[26]

Most Phra Nang Klao to most nad rzeką Chao Phraya w rejonie dystryktu Mueang Nonthaburi, w prowincji Nonthaburi.

Oprócz przeprawy przez rzekę Chao Phraya, most łączy także obszar pomiędzy Sai Ma i Bang Kraso z podokręgami Suan Yai wzdłuż drogi Rattanathibet (autostrada 302). Obecnie nad mostem znajduje się most równoległy.

Budowa mostu Phra Nang Klao rozpoczęła się w 1983 r., a zakończyła w 1985 r. (wraz z mostem Pathum Thani) przez Departament Dróg Wiejskich (DRR), przy całkowitym budżecie wynoszącym 505,77 mln bahtów.

Most został nazwany na cześć króla Nangklao (Rama III), trzeciego monarchy z dynastii Chakri, którego matka (królowa Sri Sulalai) pochodziła z Nonthaburi.

Na rampie wjazdowej po wschodniej stronie rzeki znajduje się stacja MRT Phra Nang Klao Bridge (PP08) na purpurowej linii MRT.^[29]

Muzeum Kolei Tajsko-Birmańskiej w Kanchanaburi – interaktywne centrum i muzeum tzw. Kolei Śmierci, zlokalizowane w Kanchanaburi w Tajlandii, 128 km na zachód od Bangkoku.

Muzeum sąsiaduje z obszernym cmentarzem wojennym z okresu II wojny światowej, na którym spoczywają jeńcy wojenni, zmarli i zamordowani podczas budowy linii kolejowej z Bangkoku do Rangunu w Birmie w latach 1942-1943. Liczbę ofiar tej budowy szacuje się na ok. 100 tys. cywili i 16 tys. jeńców.

Muzeum wykorzystuje techniki interaktywne, celem przybliżenia informacji związanych z budową linii i życiem więźniów, w szczególności posługując się makietami i dioramami, prezentującymi fragmenty linii, ich budowę, czy też tereny obozów (w tym makiety z wykorzystaniem świateł wyobrażających pory dnia i efektów dźwiękowych). Placówka dysponuje też dużą ilością ciekawie pokazanych oryginalnych przedmiotów z czasów budowy. Ekspozycja dzieli się na 9 części, tzw. galerii: wprowadzenie, projektowanie i konstrukcja linii, geografia linii, życie w obozach, mini kino, śmierć w obozach, funkcjonowanie gotowej linii, bombardowanie i zniszczenie linii oraz linia po wojnie. W jednej z sal wyeksponowany jest wstrząsający pomnik wycieńczonych jeńców.

W muzeum znajduje się sklep i kawiarnia. Organizowane są wycieczki autokarowe szlakiem kolei, a także przejazdy po istniejącej części linii do Nam Tok. Kilkaset metrów od muzeum znajduje się słynny most na rzece Kwai (Kwae Yai).

Na terenie Kanchanaburi rozegrała się część scen filmu Droga do zapomnienia, który miał premierę we wrześniu 2013 (w Polsce w kwietniu 2014).^[30]

Wat Bang Oi Chang to starożytna świątynia położona na obrzeżach Khlong Bangkok Noi w dystrykcie Bang Kruai, w prowincji Nonthaburi, na przedmieściach Bangkoku.

Jego nazwa oznacza "miejsce świątyni laski dla słoni". Ze względu na jej położenie, w okresie Ayutthaya, do obowiązków społeczności należało dostarczanie karmy dla słoni, zazwyczaj trzciny cukrowej i innych roślin królewskim słoniom. Ponadto było to miejsce, gdzie gęsto rosły drzewa wodorostowe (po tajsku Oi Chang), stąd nazwa "Bang Oi Chang". W tamtych czasach ludzie używali kory z drzewa wodnika dla słoni. Tłukli korę do miękkości. Miękką korę nakładano na grzbiet każdego słonia bojowego, pod howdah. Pomagało to chronić skórę słonia przed ocieraniem się bezpośrednio o siedzenie.

Przyjmuje się, że świątynia ta została zbudowana w późnym okresie Ayutthaya, około 1761 r., przez miejscową ludność. W czasie wojny z Birmą za panowania króla Taksina teren świątyni był również wykorzystywany jako miejsce gromadzenia wojska na czas wojny. Znajdowało się tu również miejsce leczenia rannych i zwierząt pociągowych.

Wat Bang Oi Chang jest także wspomniany w Nirat Phra Pathom (นิราศพระประธม, "podróż do Phra Pathom Chedi"), poemacie słynnego poety Sunthona Phu z 1842 roku. Kiedy podróżował do prowincji Nakhon Pathom, by złożyć hołd Phra Pathom Chedi, przypłynął do tej świątyni łodzią.

Wnętrze świątyni jest pełne ciekawych rzeczy i wielu innych cennych relikwii, takich jak wiszący (uniesiony jak na wzgórzu) odcisk stopy Buddy odlany z brązu ponad 200 lat temu, jedyny taki na świecie, muzeum świątynne wystawia wiele starych przedmiotów, w tym drewniane szafy do przechowywania pism Tripiṭaka. Wśród nich znajdują się szafy ukazujące obce wpływy, takie jak społeczności Chińczyków i Kāma (bóg miłości i namiętności), z portretem króla Chulalongkorna (Ramy V) podarowanym świątyni, gdy zasłużył się on w świątyni, jak twierdzi wójt, także przedmioty używane w życiu codziennym ludzi w przeszłości, stare monety, naczynia kuchenne, broń wojenną, drewnianą łódź itp.

Ponadto, główny posąg Buddy z Sukhothai w Māravijaya nazywa się "Phra Si Satsada" (พระศรีศาสดา), można go uznać za ważny posąg Buddy o długiej legendzie i historii, obok Phra Phuttha Chinnarat w prowincji Phitsanulok i Phra Phuttha Chinnasi z Wat Bowonniwet w Bangkoku. Kiedyś prawie został wysłany do sanktuarium w Wat Pradu Chimphli w Bangkoku po stronie Thonburi, ale został odrzucony przez króla Mongkuta (Rama IV), ponieważ był to ważny posąg Buddy.^[32]

Phra Prathon Chedi jest jedną z najstarszych stup w Tajlandii o wysokości 50 metrów. Stupa znajduje się w Wat Phra Prathon Chedi Wora Viharn, świątyni w Nakhon Pathom w Tajlandii, 3 km na wschód od Phra Pathommachedi.

Nazwa Phra Prathon Chedi oznacza świętą stupę Thona lub Thanan (Thai: ทะนาน), nazwa starożytnej miary. Według legendy, po kremacji Gautamy Buddy, jego relikwie zostały równo podzielone pomiędzy 8 rodzin królewskich i jego uczniów przy użyciu złotej Thony. Ta złota Thona została ostatecznie wysłana do starożytnego Nakhon Chai Si w Suvarnabhumi i w 590 roku przechowywana w kamiennej stupie. Król Sri Lanki chciał zdobyć złotą Thonę, więc wysłał wybitnego mnicha, by poprosił o nią króla Nakhon Chai Si. Król zgodził się w zamian za jedną Thonę ze świętymi relikwiami Buddy i zbudował nową stupę do przechowywania świętych relikwii, którą jest Phra Pathommachedi. W 656 roku król Lavo rządził Nakhon Chai Si, odbudował stupę i nazwał ją Phra Prathon Chedi.^[33]

Most Ratsadaphisek to most przecinający rzekę Wang w rejonie Tambon Hua Wiang, w mieście Lampang, w prowincji Lampang, w północnej Tajlandii. Służy on do połączenia zewnętrznego i wewnętrznego miasta Lampang.

Pierwotnie był to drewniany most, który władca Nakhon Lampang, Chao Noranan Chaichaowalit (เจ้านรนันทไชยชวลิต) wraz z mieszkańcami Lampang zbudował go dla upamiętnienia rocznicy 25-lecia wstąpienia na tron króla Chulalongkorna (Ramy V) w 1894 roku. Nazwa "Ratsadaphisek" odnosi się do obchodów 25-lecia lub srebrnego jubileuszu. Istnieje jednak inna nazwa, która ze względu na swoje właściwości jest powszechnie nazywana "Białym Mostem". Most zawalił się dwukrotnie z powodu dużej liczby kłód zrzucanych w dół rzeki w okresie monsunów i został odbudowany w 1917 r. w formie mostu żelbetowego.

W czasie II wojny światowej most pomalowano w barwy maskujące, aby uniknąć zbombardowania go przez aliantów, którzy zostali również poinformowani, że most nie ma znaczenia strategicznego. Po wojnie pomalowano go na biało. Na przyczółku mostu znajdują się białe emblematy kogutów i królewskich garudów.

Obecnie most Ratsadaphisek, podobnie jak Wat Phra That Lampang Luang, uważany jest za jeden z symboli prowincji Lampang. Na końcu mostu, po wewnętrznej stronie miasta, znajduje się bardzo ruchliwy lokalny pchli targ, szczególnie w nocy z soboty na niedzielę, zwany "Kat Kong Ta" (กาดกองต้า).^[34]

Obiekt historyczny w Tajlandii. Phra Nakhon Khiri to park historyczny w Phetchaburi w Tajlandii, położony na wzgórzu górującym nad miastem. Nazwa Phra Nakhon Khiri oznacza "wzgórze świętego miasta", ale miejscowi znają je lepiej jako Khao Wang, czyli "wzgórze z pałacem".

Park składa się z trzech grup budynków na trzech szczytach 95-metrowego wzgórza. Na zachodnim szczycie znajduje się pałac z przyległymi budowlami. Na środkowym lub centralnym szczycie znajduje się duża chedi o nazwie Phra That Chom Phet. Na wschodnim szczycie znajduje się Wat Phra Kaeo, świątynia królewska, zbudowana na wzór Wat Phra Kaeo w Bangkoku. Cały kompleks został zbudowany jako pałac letni przez króla Mongkuta, a budowę ukończono w 1860 roku.

Miejsce to zostało zarejestrowane jako park historyczny 27 sierpnia 1979 roku, a w dwóch budynkach pałacowych mieści się obecnie oddział Tajskiego Muzeum Narodowego.^[39]

Park z replikami zabytków Tajlandii. Ancient Siam to park-muzeum zbudowany przez Lek Viriyaphant i zajmujący ponad 200 akrów w kształcie Tajlandii.

Starożytny Syjam jest nazywany największym na świecie muzeum pod gołym niebem. W pobliżu Farmy Krokodyli w prowincji Samut Prakan, na 320-hektarowym "mieście" znajduje się 116 konstrukcji słynnych zabytków i atrakcji architektonicznych Tajlandii. Teren Starożytnego Syjamu odpowiada z grubsza kształtowi królestwa, a zabytki znajdują się w odpowiednich miejscach geograficznych. Niektóre z budowli są naturalnej wielkości replikami istniejących lub dawnych obiektów, inne są przeskalowane. Jeszcze inne to "twórcze projekty", a nie repliki jakichkolwiek historycznych budowli.

Repliki zostały zbudowane z pomocą ekspertów z Muzeum Narodowego, aby zapewnić historyczną dokładność. Wśród wybitnych dzieł znajduje się były Wielki Pałac Ayutthaya (zniszczony podczas inwazji birmańskiej w 1767 r.), sanktuarium Phimai w Nakhon Ratchasima oraz Wat Khao Phra Viharn na granicy z Kambodżą.^[40]

Samutprakarn Crocodile Farm and Zoo to zoo z krokodylami w prowincji Samut Prakan w Tajlandii. Park twierdzi, że trzyma w niewoli największego na świecie krokodyla o imieniu Yai, mierzącego 6 m i ważącego 1114 kg. Yai jest jednym z ponad 100 000 krokodyli znajdujących się na farmie.

Odwiedzający farmę krokodyli mogą zobaczyć wiele innych zwierząt, takich jak słonie, lwy, tygrysy, małpy, konie i hipopotamy. Codziennie odbywają się pokazy krokodyli, które słyną z tego, że artyści wykonują sztuczki, takie jak wkładanie głowy i ramion do paszczy krokodyla. Pokazy słoni pokazują zręczność słoni, które chodzą po linach, jeżdżą na deskorolkach i tańczą. Zwiedzający mogą także wybrać się na krótką przejażdżkę na słoniu, pojechać kolejką, popływać łodzią wiosłową lub zwiedzić muzeum dinozaurów.

Wstęp dla osób dorosłych spoza Tajlandii wynosi 300 bahtów. Wstęp dla dzieci wynosi 200 bahtów. Obywatele Tajlandii płacą 60 bahtów za wstęp. Obcokrajowcy mieszkający w Tajlandii płacą 300 bahtów. Farma krokodyli w Samutprakarn znajduje się przy 555 Moo 7 Taiban Road, Taiban Sub-District, Amphur Muang, Samutprakarn, Tajlandia. Czynna jest codziennie w godzinach od 8:00 do 18:00.^[41]