Bangkok - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Dawna rezydencja królewska i muzeum. Wielki Pałac Królewski – kompleks budynków w Bangkoku. Służył jako oficjalna rezydencja króla Tajlandii od XVIII wieku do połowy XX wieku. Po śmierci króla Anandy Mahidola w Wielkim Pałacu w 1946, król Bhumibol Adulyadej zmienił królewską siedzibę na pałac Chitralada.

Budowa Wielkiego Pałacu rozpoczęła się w roku 1782, gdy u władzy był Rama I.

Kompleks pałacowy znajduje się na wschodnim brzegu rzeki Menam; otoczony jest murem obronnym o łącznej długości 1900 metrów. Teren kompleksu zajmuje powierzchnię 218 400 m².

Ważnymi częściami pałacu są:

• Wat Phra Kaew, "świątynia szmaragdowego Buddy"
• Chakri Mahaprasad Hall, budowla w stylu włoskiego odrodzenia

Turyści mogą zwiedzać teren kompleksu pałacowego i wybrane budowle. Wstęp na teren kompleksu jest płatny i możliwy tylko w wyznaczonych godzinach.^[2]

Khlong Lat Mayom Floating Market to pływający targ w dzielnicy Taling Chan w Bangkoku, obok pływających bazarów Taling Chan i Wat Saphan.

Znajduje się przy Bang Ramat Rd, Bang Ramat Subdistrict, Taling Chan District w Thonburi. Rynek został założony przez Chuan Chuchan, lokalnego rolnika, który od listopada 2004 roku rozwija plantacje i społeczności mieszkańców wsi w nowy rynek i atrakcję.

Najważniejszymi atrakcjami tego targu były różnorodne tajskie potrawy, takie jak grillowane owoce morza, kai yang (tajski kurczak z grilla), som tam (pikantna sałatka z papai), larb (laotańska sałatka mięsna), wieprzowina satay, żeberka wieprzowe z grilla oraz tajskie słodycze, z których wiele to rzadkie potrawy, takie jak khanom khai pla (słodka ikra rybia), khanom ko (słodka południowa słodycz tajska), khanom nim nuan (lokalna słodycz z Rayong) itp.

Oprócz żywności rynek ten podzielony jest na sześć stref, w których sprzedaje się wiele rodzajów ciekawych towarów, w tym ubrania, wyroby rękodzielnicze, produkty lokalne, antyki, zabawki dla dzieci, dekoracje do domu, rośliny ozdobne, świeże owoce i warzywa, a także rybne zabiegi lecznicze.

Ponadto można stąd popłynąć łodzią na dwa inne pływające targi w Taling Chan, a także podziwiać krajobrazy po obu stronach rzeki.

Pływający targ Khlong Lat Mayom działa tylko w soboty i niedziele oraz w święta państwowe w godzinach od 9:00 do 17:00.

Można tam dotrzeć nie tylko płynąc łodzią po rzece Khlong, ale także podróżując songthaew (minibusem w tajskim stylu) ze szpitala Siriraj Piyamaharajkarun za 8 bahtów.^[14]

Świątynia buddyjska w Bangkoku. Wat Paknam Bhasicharoen to królewski wat położony w dzielnicy Phasi Charoen, w Bangkoku, nad rzeką Chao Phraya. Należy do bractwa Maha Nikaya i jest początkiem tradycji Dhammakaya. Jest to duża i popularna świątynia, wspierana przez zamożnych członków społeczności.

Wat Paknam została założona w 1610 roku, w okresie Ayutthaya, i była wspierana przez tajskich królów aż do końca XIX wieku. Na początku XX wieku świątynia była już prawie opuszczona i popadała w ruinę. Świątynia przeżyła wielkie odrodzenie i stała się szeroko znana pod przewodnictwem mistrza medytacji Luang Pu Sodh Candasaro, który był jej opatem w pierwszej połowie XX wieku. Siedem lat po śmierci Luang Pu nowym opatem został Somdet Chuang Varapuño. Somdet Chuang trafił na międzynarodowe czołówki gazet w 2015 r., kiedy to jego nominacja na Najwyższego Patriarchę (pełniącego obowiązki głowy tajskiej wspólnoty monastycznej) została wstrzymana, a w końcu cofnięta z powodów powszechnie interpretowanych jako polityczne. Doprowadziło to do gorącej debaty i protestów w Tajlandii. W ramach tego procesu Somdet Chuang i jego asystent zostali oskarżeni o oszustwa podatkowe. Okazało się jednak, że nie było wystarczających podstaw do postawienia zarzutów Somdetowi Chuangowi. Jeśli chodzi o pozostałe zarzuty wobec jego asystenta, to został on uniewinniony z powodu braku dowodów, dwa dni po wycofaniu nominacji Somdeta Chuanga na patriarchę.

Wat Paknam jest znana z działalności charytatywnej i ogólnokrajowego projektu propagowania pięciu przykazań w tajskim społeczeństwie. Świątynia jest popularna wśród mae chi (mniszek). Jedna z jej mae chi, Mae chi Chandra Khonnokyoong, założyła później inną świątynię, która stała się powszechnie znana: Wat Phra Dhammakaya. Wat Paknam jest obecny na arenie międzynarodowej i ma długą historię działalności i kontaktów z buddystami z innych krajów. W 2012 roku Somdet Chuang ukończył budowę ogromnej stupy w świątyni, nazwanej "Maharatchamongkhon". Dzięki niej świątynia stała się popularną atrakcją dla międzynarodowych turystów. Od 2017 roku rozpoczęto budowę wielkiego wizerunku Buddy, który ma stanąć przed stupą. W 2019 r. wizerunek był nadal w budowie i miał zostać ukończony w połowie 2020 r.^[17]

Atrakcja turystyczna w Bangkoku. Sanam Luang to 74,5 rai otwartego pola i placu publicznego przed Wat Phra Kaew i Wielkim Pałacem, Bangkok, Tajlandia. Sanam Luang znajduje się w dzielnicy Phra Nakhon, historycznym centrum Bangkoku.

W Kronice Królewskiej napisano: "Przed Wat Mahathat, Sanam Luang leży między Pałacem Królewskim a Pałacem Przednim. Gdy na Polu Phra Men odbywała się królewska kremacja, stos ustawiano w centrum, na południe od niego znajdował się Pawilon Pałacu Królewskiego, a na północ - Pawilon Księcia Pałacu Frontowego. Muzyka z Pałacu Królewskiego i z Pałacu Przedniego grana była po przeciwnych stronach Sanam Luang".

Sanam Luang było oficjalnie znane jako "Thung Phra Men" (królewskie miejsce kremacji) (tajski: ทุ่งพระเมรุ). Od czasów panowania króla Ramy I jest wykorzystywana jako miejsce kremacji królów, królowych i wysoko postawionych książąt. W 1855 r. król Rama IV zmienił jej nazwę z "Thung Phra Men" na "Thong Sanam Luang", w powszechnym użyciu obecnie skracaną do "Sanam Luang".

Departament Sztuk Pięknych wymienia Sanam Luang jako miejsce historyczne.^[19]

Zoo z safari, pokazami wodnymi i karmieniem zwierząt. Safari World to atrakcja turystyczna w Bangkoku, w Tajlandii, składająca się z dwóch parków o nazwie Marine Park i Safari Park, zarządzanych przez Safari World Public Limited. Park został otwarty w 1988 roku, a jego całkowita powierzchnia wynosiła 480 akrów dla otwartego zoo i 180 akrów dla parku ptaków. W dniu 17 kwietnia 1989 r. rozpoczęto gruntowną renowację w celu zwiększenia efektywności wykorzystania terenu, a całkowity obszar zagospodarowany na park rozrywki składa się obecnie z otwartego zoo i parku morskiego na 500 rajach ziemi.

W dniu 1 lutego 1994 r. Safari World zmieniło nazwę na Safari World Public Company Limited. Później została zaakceptowana przez Stock Exchange of Thailand (SET) i stała się pierwszym i jedynym parkiem rozrywki notowanym na SET 16 lutego 1995 r.^[22]

Muzeum w Bangkoku. Muzeum Narodowe w Bangkoku jest głównym muzeum oddziału Muzeów Narodowych w Tajlandii i jednym z największych muzeów w Azji Południowo-Wschodniej. Znajdują się w nim eksponaty związane z tajską sztuką i historią. Muzeum mieści się w dawnym pałacu wicekróla, położonym między Uniwersytetem Thammasat a Teatrem Narodowym, naprzeciwko Sanam Luang.

Muzeum zostało założone i otwarte w 1874 r. przez króla Chulalongkorna w celu eksponowania królewskich zbiorów jego ojca, króla Mongkuta. Obecnie w galeriach znajdują się eksponaty obejmujące historię Tajlandii od czasów neolitu. Wśród zbiorów znajduje się Inskrypcja Króla Rama Chamhaenga, która w 2003 r. została wpisana na listę Programu Pamięć Świata UNESCO w uznaniu jej znaczenia.

Oprócz przechowywania i eksponowania tajskich artefaktów z okresu Dvaravati, Srivijaya, Sukhothai i Ayutthaya, muzeum posiada również bogate zbiory regionalnych azjatyckich sztuk buddyjskich, takich jak indyjska Gandhara, chińska Tang, wietnamska Cham, indonezyjska Jawa i kambodżańska sztuka khmerska.

W kwietniu 2019 r. muzeum zakończy trwający dziesięć lat remont sal wystawowych. Odnowionych zostało już dwanaście sal. W ciągu najbliższych trzech lat odnowione zostaną cztery kolejne sale. Wszystkie otrzymają nowe wnętrza, lepsze oświetlenie i multimedialne wyświetlacze wspomagane komputerowo.^[26]

Trok Mo Market, znany również jako Thesa Market, a oficjalnie jako Ratchabophit Phatthana Community, to mokry rynek i społeczność w Bangkoku. Jest uważany za jeden z najbardziej ruchliwych i najstarszych rynków w Bangkoku. Znajduje się na terenie podokręgu Wat Ratchabophit, w dystrykcie Phra Nakhon lub na wyspie Rattanakosin, w strefie starego miasta Bangkoku. Obok Pak Khlong Talat i Tha Tian Market jest to jeden z najbardziej wilgotnych rynków w Bangkoku.

Rynek znajduje się wzdłuż Soi Thesa, bocznej uliczki odchodzącej od Ratchabophit Road obok Wat Ratchabophit i łączącej się z Bamrung Mueang Road w pobliżu Giant Swing i Wat Suthat z ratuszem Bangkoku.

Rynek ten jest starszy niż 70 lat lub więcej. Jego nazwa oznacza "uliczkę garncarską". Ponieważ w przeszłości, około 100 lat temu, na tym terenie znajdował się sklep z wyrobami garncarskimi, zanim został sprzedany do pobliskiego Ban Mo.

W tamtych czasach rynek miał większy obszar niż obecnie, który rozciąga się do placu Giant Swing i obecnej lokalizacji ratusza w Bangkoku. Do 1973 roku targ nosił nazwę "Sao Chingcha Market", dlatego sprzedawcy przenieśli się w obecne miejsce. Z powodu budowy ratusza w Bangkoku, który miał zastąpić to miejsce.

Obecnie jest znane jako targowisko różnych towarów, takich jak owoce morza, świeże owoce, warzywa, ryż i curry, a także ubrania. Ponadto jest to popularne miejsce, w którym codziennie oddaje się zasługi, dając jedzenie mnichom. Poza tym na końcu rynku, przy Bamrung Mueang Road, znajduje się centrum buddyjskich sklepów z jałmużną. Wszystkie te sklepy zbudowane są w stylu chińsko-portugalskim, a większość z nich prowadzona jest przez tajskich Chińczyków.

Trok Mo Market jest targiem porannym, otwartym od 05.00 do około 11.00.^[27]

Krom Phra Ratchawang Bowon Sathan Mongkhon กรมพระราชวังบวรสถานมงคล, potocznie nazywany Pałacem Przednim, był tytułem uparaja Syjamu, różnie tłumaczony jako "wicekról", "wicekról" lub "władca/książę Pałacu Przedniego", jako że posiadacz tytułu rezydował w fizycznej rezydencji o tej samej nazwie. Urząd Przedniego Pałacu był uważany za drugi po królu i traktowany jako następca prawny. Nazwa ta, mająca podwójne znaczenie, pochodzi z okresu Ayutthaya, a jej posiadacz zyskał znaczne uprawnienia w okresie Rattanakosin. Lokatorami Pałacu Przedniego byli zazwyczaj syn lub brat panującego monarchy. Urząd ten istniał do śmierci ostatniego lokatora, księcia Vichaichana, w 1885 roku. Król Chulalongkorn zlikwidował wówczas urząd pretendenta na następcę, wprowadzając w jego miejsce zachodnią koncepcję księcia koronnego jako następcy pozornego, a nowy urząd nazwał "Księciem Korony Syjamu".^[28]

Buddyjska świątynia z malowidłami ściennymi. Wat Suthat Thepwararam to świątynia buddyjska w Bangkoku, w Tajlandii. Jest to świątynia królewska pierwszego stopnia, jedna z dziesięciu takich świątyń w Bangkoku. Budowę rozpoczął król Rama I w 1807 roku. Początkowo nosiła nazwę "Wat Maha Sutthawat" i znajdowała się w gaju combretum. Dalszą budowę i dekoracje przeprowadził król Rama II, który pomógł wyrzeźbić drewniane drzwi, ale świątynia została ukończona dopiero za panowania króla Ramy III w 1847 lub 1848 roku. W świątyni znajduje się wizerunek Buddy Phra Sri Sakyamuni, który został przeniesiony z prowincji Sukhothai. Na dolnym tarasie podstawy znajduje się 28 chińskich pagód, które symbolizują 28 Buddów urodzonych na tej ziemi. W Wat Suthat znajduje się także Phra Budda Trilokachet w ubosocie i Phra Budda Setthamuni w Sala Kan Parian.

W 2005 r. świątynia została zgłoszona do UNESCO jako przyszły obiekt Światowego Dziedzictwa Kulturowego.^[29]

Świątynia buddyjska w Bangkoku. Wat Pavaranivesh Vihara Ratchawarawihan to główna świątynia buddyjska w dzielnicy Phra Nakhon, w Bangkoku, w Tajlandii. Jest to miejsce zamieszkania Nyanasamvara Suvaddhana, zmarłego Najwyższego Patriarchy Tajlandii, a także miejsce ostatniego spoczynku dwóch byłych królów z dynastii Chakri: króla Vajiravudha i króla Bhumibola Adulyadeja. Świątynia została założona w 1824 r. przez Mahasakti Pol Sepa, wicekróla za panowania króla Ramy III.

Świątynia jest ośrodkiem tajskiego buddyzmu Theravada w porządku Thammayut Nikaya. Znajduje się w niej sanktuarium Phra Phuttha Chinnasi (พระพุทธชินสีห์), posąg Buddy, który pochodzi z około 1357 roku. Bowonniwet był główną świątynią patronacką panującej dynastii Chakri. To tutaj wielu królewskich książąt i królów studiowało i służyło w zakonie, w tym król Bhumibol i jego syn, obecny król Vajiralongkorn.^[30]

Future Park Rangsit to jedno z największych centrów handlowych w Azji, położone przy Phahonyothin Road w Pathum Thani. Obszar ten jest bramą do prowincji centralnej, północnej i północno-wschodniej Tajlandii. Future Park Rangsit, o powierzchni 280 000 stóp kwadratowych, został otwarty 17 marca 1995 roku.

W centrum handlowym znajduje się ponad 70 restauracji i punktów gastronomicznych, osiem dużych banków i instytucji finansowych, poczta oraz punkty sprzedaży wszystkich sieci telefonicznych i dostawców usług telefonii komórkowej. W ofercie rozrywkowej znajdują się kina wielosalowe i prywatne kina D-Cine, które oferują karaoke i filmy na żądanie.

Główni najemcy na placu to: Central Department Store, Robinson Department Store, Big C Supercenter, Tops SupermarketTops Market (strefa Robinson), Tops Market Food & Wine (strefa Central Department Store)

Power Buy (specjalistyczny sklep elektroniczny), Supersports (sklep z artykułami sportowymi), B2S (książki, muzyka, artykuły papiernicze), Fitness First (klub zdrowia)

Tylko trzech największych najemców zajmuje 15 akrów (61 000 m2) Future Park Rangsit - 6-akrowy (24 000 m2) Home Pro, 2-akrowy (8 100 m2) Major Cineplex oraz 4-akrowy (16 000 m2) Index Living Mall.

W sumie Future Park Rangsit City i przyległe supermarkety zajmują powierzchnię 68 akrów (280 000 m2). W tym ogromnym kompleksie obecnie przebywa 120 000 kupujących w dni powszednie i 150 000 w weekendy.^[33]

Kian Un Keng Shrine lub pisane Kuan An Keng Shrine, znane na arenie międzynarodowej jako Guanyin Shrine, to starożytny chiński dom dżinów w Bangkoku, położony na zachodnim brzegu rzeki Chao Phraya, w Wat Kanlaya Subdistrict, Thon Buri District, Thonburi side w obszarze społeczności Kudi Chin w pobliżu innych miejsc kultu, w tym Wat Prayurawongsawat, Wat Kalayanamitr i Santa Cruz Church z Bang Luang Mosque.

Ta świątynia to świątynia Hokkien. Jest to jedna z najstarszych świątyń w Thonburi i Tajlandii. Król Taksin sprowadził tu posąg bogini Guanyin. Posąg Bodhisattwy Guanyin różni się od innych świątyń, ponieważ w innych świątyniach Guanyin przeważnie stoi, a tutaj jest w pozycji siedzącej. Posąg Guanyin jest wykonany z rzeźbionego drewna i pokryty złotem. W świątyni znajdują się również malowidła ścienne i obrazy z klasycznej powieści "Romans Trzech Królestw", a także lalki ozdobione na ścianach, które zachęcają do odwiedzin i oddawania czci.

Przyjmuje się, że jego nazwa pochodzi od nazwy Kudi Chin, która oznacza "mieszkanie chińskiego mnicha".

Pierwotnie świątynia była podzielona na dwie świątynie: Pana Guan i Chor Su Kong. Później, za panowania króla Taksina, obie popadły w ruinę. Za panowania króla Ramy III Hokkieniści zburzyli obie świątynie i odbudowali je, wykorzystując chińską architekturę dziedzińca, a w ich miejsce postawili posąg Guanyin. Jego nazwa oznacza "budynek, który zapewnia Hokkieneńczykom spokój i ukojenie".

Obecnie znajduje się pod opieką rodzin Simasatian (lub Shēn, 沈) i Tantiwetchakun (lub Chen, 陳), które są ich potomkami.

W 2008 r. świątynia otrzymała nagrodę ASA Architectural Conservation Award.

Co więcej, podczas corocznego Festiwalu Wegetariańskiego w tej świątyni odbywa się specjalne wydarzenie, niespotykane w innych świątyniach. Jest to ceremonia podobna do Loi Krathong, mająca na celu odmienienie złego losu dla osób, które poczynią tu zasługi. W tym wycieczka łodzią, aby odwiedzić inną świątynię po przeciwnej stronie rzeki, Chó-su-kong Shrine w Talat Noi, Chinatown.^[34]