Mumbaj - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Świątynie skalne z buddyjskimi kapliczkami. Jaskinie Kanheri to grupa jaskiń i skalnych pomników wyciosanych w masywnej bazaltowej wychodni w lasach Parku Narodowego Sanjay Gandhi, na dawnej wyspie Salsette na zachodnich obrzeżach Bombaju w Indiach. Zawierają one buddyjskie rzeźby i płaskorzeźby, malowidła i inskrypcje, datowane od I w. n.e. do X w. n.e. Kanheri pochodzi z sanskrytu Krishnagiri, co oznacza czarną górę.

Znajduje się na zboczu wzgórza, a dostęp do niej umożliwiają wykute w skale schody. Kompleks jaskiniowy obejmuje sto dziewięć jaskiń. Najstarsze z nich są stosunkowo proste i pozbawione ozdób, w przeciwieństwie do późniejszych jaskiń na tym terenie oraz bogato zdobionych jaskiń Elephanta w Bombaju. Każda jaskinia ma kamienny cokół, który służył jako łóżko. W sali zgromadzeń z ogromnymi kamiennymi filarami znajduje się stupa (świątynia buddyjska). Wyciosane w skale kanały nad jaskiniami doprowadzały wodę deszczową do cystern, które zaopatrywały kompleks w wodę. Po przekształceniu jaskiń w stałe klasztory na ich ścianach wyrzeźbiono skomplikowane płaskorzeźby Buddy i Bodhisattwów. Jaskinie Kanheri zostały zbudowane w I wieku i do III wieku stały się ważną osadą buddyjską na wybrzeżu Konkan.

Większość jaskiń to buddyjskie viharas, przeznaczone do mieszkania, nauki i medytacji. Większe jaskinie, które funkcjonowały jako chaityas, czyli sale do kultu zbiorowego, są wyłożone misternie rzeźbionymi buddyjskimi rzeźbami, płaskorzeźbami, filarami i wykutymi w skale stupami. Najbardziej charakterystyczną postacią jest Avalokiteshwara. Duża liczba viharas świadczy o tym, że istniało tu dobrze zorganizowane osiedle mnichów buddyjskich. Z ośrodkiem tym związane były także liczne centra handlowe, takie jak porty Sopara, Kalyan, Nasik, Paithan i Ujjain. Kanheri było ośrodkiem uniwersyteckim w czasach, gdy obszar ten znajdował się pod panowaniem imperiów Maurayan i Kushan. Pod koniec X wieku buddyjski nauczyciel Atisha (980-1054) przybył do Krishnagiri Vihara, aby studiować medytację buddyjską pod kierunkiem Rahulagupty.^[1]

Zespół siedmiu wykutych w skale świątyń. Groty Elefanty – zespół siedmiu wykutych w skale świątyń na indyjskiej wyspie Elefancie na Morzu Arabskim.

Głównym obiektem kultu jest wykuty w skale, niemal pełnoplastyczny wizerunek Śiwy Mahesiamurti o wysokości niemal 6 metrów. Jest to popiersie o trzech twarzach, wyrażających trzy aspekty boga: z lewej strony wąsaty i groźny to Śiwa Bhajrawa, pośrodku Wielki Bóg – Mahadewa, z prawej żeńska, miłosierna postać Śiwy – Uma. Główna świątynia ma kształt długiej na około 30 metrów sali, której główne elementy konstrukcyjne tworzą kształt mandali. W świątyniach Elefanty liczne są również emblematyczne wizerunki Siwy jako lingamu. Innym znanym przedstawieniem są zaślubiny Śiwy i Parwati w świątyni Ganesia gumpha. Świątynia ta służyła Portugalczykom za magazyn prochu, i na skutek jego wybuchu została poważnie uszkodzona.

Zespół Grot Elefanty od 1987 znajduje się na liście światowego dziedzictwa UNESCO.^[2]

Chhatrapati Shivaji Maharaj Vastu Sangrahalaya, pierwotnie nazwane Prince of Wales Museum of Western India, to muzeum w Bombaju, które dokumentuje historię Indii od czasów prehistorycznych do współczesnych.

Został założony na początku XX wieku przez prominentnych mieszkańców Bombaju z pomocą rządu dla upamiętnienia wizyty Jerzego V, który w tym czasie był księciem Walii. Muzeum znajduje się w sercu południowego Mumbaju, w pobliżu Bramy Indii. Nazwa muzeum została zmieniona w 1998 r. na Shivaji, założyciela imperium Maratha.

Budynek został zbudowany w stylu indo-saraceńskim, z elementami innych stylów architektonicznych, takich jak: Mughal, Maratha i Jain. Budynek muzeum otoczony jest ogrodem z palmami i rabatami kwiatowymi.

W muzeum znajduje się około 50 000 eksponatów dotyczących starożytnej historii Indii, a także przedmioty pochodzące z innych krajów: Sztuka, Archeologia i Historia Naturalna. W muzeum znajdują się artefakty cywilizacji doliny Indusu oraz inne zabytki ze starożytnych Indii z czasów Guptów, Mauryów, Chalukyów i Rashtrakutów.^[3]

Nehru Science Centre to największe interaktywne centrum nauki w Indiach. Znajduje się w Worli, w Bombaju. Centrum zostało nazwane na cześć pierwszego premiera Indii, Jawaharlala Nehru. W 1977 roku centrum rozpoczęło działalność od wystawy "Światło i wzrok", a następnie w 1979 roku zbudowano park naukowy. W dniu 11 listopada 1985 r. centrum zostało otwarte dla publiczności przez Rajiva Gandhiego, ówczesnego premiera Indii.

W 1977 roku Centrum Nauki Nehru, pomyślane jako Muzeum Nauki i Techniki pod koniec lat sześćdziesiątych, przyjęło ostateczny kształt największego w Indiach interaktywnego centrum nauki, które dorównuje światowym trendom w tego typu instytucjach publicznych. Centrum otworzyło swoją pierwszą półstałą wystawę "Światło i wzrok" w 1977 r., a następnie pierwszy na świecie Park Nauki w 1979 r., podczas Międzynarodowego Roku Dziecka. 11 listopada 1985 roku premier Rajiv Gandhi otworzył w pełni rozwinięte centrum nauki dla publiczności.

Centrum Nauki Nehru, największe centrum nauki w kraju, dysponuje rozległym parkiem naukowym o powierzchni 8 akrów (32 000 m2), w którym rosną różne gatunki roślin, drzew i krzewów. W parku znajduje się ponad 500 praktycznych i interaktywnych eksponatów naukowych dotyczących energii, dźwięku, kinematyki, mechaniki, transportu itp. W budynku KBN, o unikalnej architekturze, znajduje się kilka stałych ekspozycji naukowych o różnej tematyce.

Krajowa Rada Muzeów Nauki (NCSM), organ macierzysty Nehru Science Centre w Bombaju, wraz ze swoimi 25 centrami nauki / muzeami w całym kraju, dysponuje najlepszą infrastrukturą i wykwalifikowaną kadrą do tworzenia koncepcji, projektowania, opracowywania i organizowania wysokiej jakości eksponatów naukowych oraz innych powiązanych programów i działań edukacyjnych.

Centrum jest jednym z czterech narodowych muzeów nauki w NCSM, działającym jako Centrala Strefy Zachodniej, pod której patronatem znajduje się pięć centrów nauki w Nagpur, Calicut, Bhopal, Dharampur i Goa. W ramach swojej działalności centrum regularnie organizuje szeroko zakrojone programy edukacji naukowej, zajęcia i konkursy dla zwykłych ludzi, a w szczególności dla studentów.

Każdego roku centrum odwiedza ponad 750 tys. osób.

Ponad 500 praktycznych i interaktywnych eksponatów naukowych poświęconych jest różnym aspektom nauki i techniki, a także kolekcja historycznych artefaktów nauki i techniki. W centrum organizowany jest także Pokaz Naukowy 3D.

Centrum Nauki Nehru, pomyślane jako Muzeum Nauki i Techniki pod koniec lat sześćdziesiątych, przyjęło ostateczny kształt największego w Indiach interaktywnego centrum nauki w 1977 roku, aby dorównać światowym trendom w tego typu instytucjach publicznych. Centrum otworzyło swoją pierwszą półstałą wystawę "Światło i wzrok" w 1977 r., a następnie pierwszy na świecie Park Nauki w 1979 r., podczas Międzynarodowego Roku Dziecka. Pełnoprawne centrum nauki zostało ostatecznie otwarte dla publiczności 11 listopada 1985 r. przez premiera Rajiva Gandhiego.

Narodowa Rada Muzeów Nauki (NCSM), organ macierzysty Nehru Science Centre w Bombaju, wraz ze swoimi 29 Centrami Nauki/Muzeami w całym kraju, dysponuje najlepszą infrastrukturą i wykwalifikowaną kadrą do tworzenia koncepcji, projektowania, opracowywania i organizowania wysokiej jakości eksponatów naukowych oraz innych powiązanych programów i działań edukacyjnych.

Centrum jest otwarte dla zwiedzających codziennie od 10.00 do 18.00, także w niedziele i święta, przez cały rok, z wyjątkiem dwóch dni: Jeden w drugim dniu święta Holi (Dhulandi lub dzień kolorów) i drugi w dniu Diwali.^[7]

Bandra-Worli Sea Link to most o długości 5,6 km i szerokości 8 pasów ruchu, który łączy Bandrę na zachodnich przedmieściach Bombaju z Worli w południowym Bombaju. Jest to czwarty najdłuższy most w Indiach, po Bhupen Hazarika Setu, Dibang River Bridge i Mahatma Gandhi Setu. Jest to most wantowy z wiaduktami z betonu sprężonego i stali po obu stronach. Był planowany jako część proponowanej Zachodniej Autostrady, która miała połączyć Zachodnie Przedmieścia z Nariman Point w głównej dzielnicy biznesowej Bombaju, ale obecnie planuje się, że stanie się częścią Drogi Nadbrzeżnej do Kandivali.

Most o długości 1M został zbudowany przez firmę Hindustan Construction Company na zlecenie Maharashtra State Road Development Corporation (MSRDC). Pierwsze cztery z ośmiu pasów mostu zostały oddane do użytku publicznego 30 czerwca 2009 roku. Wszystkie osiem pasów otwarto 24 marca 2010 roku.

Połączenie morskie skraca czas przejazdu między miastami Bandra i Worli w godzinach szczytu z 20-30 minut do 10 minut. W październiku 2009 r. średni dzienny ruch na linii BWSL wynosił około 37 500 pojazdów.^[12]

Fontanna Wellingtona to zabytkowa budowla znajdująca się przed Komendą Główną Policji Maharasztry przy Shyamaprasad Mukherjee Chowk w Forcie w Bombaju, stanowiąca część wiktoriańskiego zespołu Mumbaju, wpisanego na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Został wzniesiony w 1865 r. dla upamiętnienia wizyt Arthura Wellesleya, 1. księcia Wellington, który przybył do Indii w latach 1801 i 1804.

Fontanna jest zbudowana w stylu neoklasycznym z bazaltu. Ma dwie kondygnacje, na dolnej znajduje się osiem płaskorzeźb przedstawiających zwycięstwa księcia. Górna kondygnacja jest wykonana z metalu i zawiera żeliwne liście. Na fontannie znajdują się łacińskie inskrypcje upamiętniające osiągnięcia księcia.

W latach 2016-17 zespół kierowany przez architekta konserwatora zabytków Vikasa Dilawari odrestaurował fontannę, usuwając z bazaltowej struktury wiele warstw farby. Jednak system inżynierii wodnej był nienaruszony w czasie renowacji. Projekt został sfinansowany przez Mahindra and Mahindra Ltd. i otrzymał honorowe wyróżnienie w konkursie UNESCO Asia-Pacific Awards for Cultural Heritage Conservation.^[16]

Jaskinie Mahakali, zwane też Jaskiniami Kondiwitów, to grupa 19 wykutych w skale pomników zbudowanych między I w. p.n.e. a VI w. n.e.

Ten buddyjski klasztor znajduje się na wschodnich przedmieściach Andheri w mieście Mumbai (Bombaj) w zachodnich Indiach. Zabytek składa się z dwóch grup jaskiń wykutych w skale - 4 jaskinie bardziej na północnym zachodzie i 15 jaskiń bardziej na południowym wschodzie. Większość jaskiń to viharas i cele dla mnichów, ale w jaskini 9 w grupie południowo-wschodniej znajduje się chaitya. Jaskinie na północnym zachodzie powstały głównie w IV-V wieku, natomiast grupa południowo-wschodnia jest starsza. Zabytek zawiera również wykute w skale cysterny i pozostałości innych struktur.

Jaskinie są wyrzeźbione w litej czarnej skale bazaltowej (wulkaniczne brekcje pułapkowe, podatne na wietrzenie).

W największej jaskini w Kondivite (Jaskinia 9) znajduje się siedem przedstawień Buddy i postaci z mitologii buddyjskiej, ale wszystkie są okaleczone.

Znajduje się w pobliżu skrzyżowania dróg Jogeshwari-Vikhroli Link Road i SEEPZ. Droga, która łączy te zabytki z Andheri Kurla Road, nosi nazwę Mahakali Caves Road. Jaskinie znajdują się na wzgórzu, z którego rozciąga się widok na drogę Jogeshwari-Vikhroli Link Road i strefę SEEPZ++. Bezpośredni autobus kursujący w ramach programu BEST łączy jaskinie ze stacją Andheri. Jaskinie były zagrożone wtargnięciem na ich teren, ale teraz są ogrodzone stalą od strony drogi i otoczone murem na zboczu wzgórza.^[18]

Basilica of Our Lady of the Mount Bandra, potocznie zwana Mount Mary Church, to bazylika Kościoła łacińskiego w Indiach, znajdująca się w dzielnicy Bandra w Bombaju.

Święto Narodzenia Najświętszej Marii Panny (Marymas) obchodzone jest tu 8 września, w dniu narodzin dziewicy-matki Jezusa Chrystusa. Po tym święcie odbywa się tygodniowy jarmark lub karnawał, znany w regionie Konkan jako Bandra Fest, który co roku odwiedzają tysiące ludzi.

W dniu 21 października 1954 r. papież Pius XII wydał dekret papieskiej koronacji czczonego obrazu maryjnego, podpisany i poświadczony notarialnie przez kardynała Giovanniego Battistę Montiniego ze Świętej Kongregacji Obrzędów. Wielu pielgrzymów odwiedza bazylikę podczas dorocznego festynu Bandra Fest.^[26]

Taraporewala Aquarium lub Taraporevala Aquarium to najstarsze akwarium w Indiach i jedna z głównych atrakcji Bombaju. Żyją w nim ryby morskie i słodkowodne. Akwarium znajduje się przy Marine Drive. Akwarium posiada długi na 12 stóp i 180-stopniowy tunel ze szkła akrylowego. Ryby są trzymane w dużych szklanych zbiornikach, które będą oświetlone światłami LED.

W akwarium żyje 2000 ryb z ponad 400 gatunków. W nowym akwarium pojawiły się ryby z zagranicy. Wśród 70 nowych odmian ryb morskich znalazły się m.in. helikopter, arowana, gruper, żółto-pasiasty tang, płaszczka o niebieskich plamach, gwiazdy morskie, błazenek, hark, triggerfish, idol mauretański, Azure Damsel, Blueline Demoiselle, Purple Firefish, Cloudy Damsel, Copperband Butterflyfish, Schooling Bannerfish, Raccoon Butterflyfish, White Tail Trigger, Clown Triggerfish i Blue Ribbon Eel. Wśród 40 nowych odmian ryb słodkowodnych znajdą się Red Devil, Jaguar, Electric Blue, Jack Dempsey, Frontosa i Catfish. Ryby te będą trzymane w większych niż dotychczas zbiornikach z importowaną szybą flexi zapewniającą lepszą widoczność. W akwarium nadal żyją rekiny, żółwie, płaszczki, mureny, żółwie morskie, małe rozgwiazdy i płaszczki.

Akwarium jest utrzymywane przez Departament Rybołówstwa. W 16 zbiornikach morskich i 9 słodkowodnych znajduje się 31 gatunków ryb, a w 32 zbiornikach tropikalnych - 54 gatunki ryb. W części tropikalnej akwarium znajdują się takie ekosystemy, jak "akwarium z mchem" dla ciężarnych ryb, "akwarium plantacyjne" z importowanymi odmianami lilii wodnych i innych roślin wodnych oraz "akwarium wyspowe".^[28]

Kamala Nehru Park jest częścią kompleksu Wiszących Ogrodów w Bombaju, w stanie Maharasztra, w Indiach, o powierzchni ok. 16 000 m². Znajduje się na szczycie wzgórza Malabar Hill w Bombaju i jest rozwijany i utrzymywany przez Departament Inżyniera Wodnego Korporacji Miejskiej Wielkiego Bombaju. Jest to jeden z najpiękniejszych ogrodów w Bombaju, popularny wśród dzieci i turystów. Z ogrodu roztacza się widok na znajdującą się poniżej ulicę Marine drive, znaną również jako Queen's necklace.

Konstrukcja buta jest inspirowana rymowanką z przedszkola Była sobie stara kobieta, która mieszkała w bucie.

Soli Arceivala, były urzędnik ds. środowiska BMC, wicedyrektor VJTI przez 15 lat, dyrektor NEERI, zaprojektował but starej kobiety w parku Kamala Nehru.^[29]

Wankhede Stadium, wymowa) to międzynarodowy stadion krykietowy w Bombaju. Po remoncie przeprowadzonym z okazji Mistrzostw Świata w Krykiecie w 2011 roku stadion ma pojemność 33 108 miejsc. Przed modernizacją pojemność wynosiła około 45 000.

W przeszłości stadion był gospodarzem wielu ważnych meczów krykieta, przede wszystkim finału Pucharu Świata w krykiecie w 2011 roku, w którym Indie pokonały Sri Lankę i zostały pierwszym krajem, który zdobył Puchar Świata w krykiecie na własnej ziemi. Stadion był gospodarzem ostatniego meczu w międzynarodowej karierze Sachina Tendulkara. Ponadto odbyło się na nim wiele meczów podczas mistrzostw świata w krykiecie w 1996 i 2011 roku. Stadion był także gospodarzem meczu, w którym Ravi Shastri trafił sześć szóstek w jednej nadwyżce.^[30]

Global Vipassana Pagoda to medytacyjna sala kopułowa mogąca pomieścić około 8000 medytujących Vipassanę w pobliżu Gorai, na północny zachód od Bombaju, Maharashtra, Indie. Pagoda została otwarta przez Pratibhę Patil, ówczesną prezydent Indii, 8 lutego 2009 roku. Zbudowano ją na podarowanej ziemi na półwyspie między potokiem Gorai a Morzem Arabskim. Pagoda ma służyć jako pomnik pokoju i harmonii. Światowa Pagoda Vipassany została zbudowana z wdzięczności dla Sayagyi U Ba Khina, nauczyciela Vipassany i pierwszego Głównego Księgowego Niepodległej Birmy, który przyczynił się do powrotu Vipassany do Indii, kraju, z którego się wywodzi.

Celem Globalnej Pagody Vipassany, zbudowanej w całości dzięki dobrowolnym datkom, jest: 1) dzielenie się informacjami o Vipassanie oraz 2) rozpowszechnianie informacji o Gotamie Buddzie i jego naukach. Vipassanā jest praktyczną kwintesencją uniwersalnych, niesekciarskich nauk Buddy.

Jej tradycyjna birmańska konstrukcja jest wyrazem wdzięczności dla kraju Myanmar za zachowanie praktyki Vipassany. Kształt pagody jest kopią Pagody Shwedagon w Rangunie, Myanmar. Została ona zbudowana z połączenia starożytnych Indii i nowoczesnej technologii, dzięki czemu może przetrwać tysiąc lat.^[31]

DY Patil Stadium sahdev znany również jako DY Patil Sports Stadium to stadion do krykieta i piłki nożnej w kampusie D. Y. Patil w Nerul w Navi Mumbai, Maharashtra, Indie. Został zaprojektowany przez firmę Hafeez Contractor. Jest własnością prywatną i stanowi siedzibę Akademii Sportowej D.Y. Patil. Jest to przede wszystkim stadion krykietowy, ale odbywa się na nim wiele różnych imprez, od krykieta i piłki nożnej po koncerty muzyczne i imprezy okolicznościowe.

Stadion został oficjalnie otwarty 4 marca 2008 r. i przez krótki czas był domowym boiskiem drużyny IPL Mumbai Indians. Odbyły się na nim trzy mecze IPL drużyny Mumbai Indians, a także finał Indian Premier League w 2008 roku i finał Indian Premier League w 2010 roku. IPL powróci na stadion DY Patil w 2022 roku, kiedy to odbędzie się na nim 20 meczów w fazach grupowych. Jest to jeden z czterech obiektów, na których rozgrywane są wszystkie mecze fazy grupowej.

Był to drugi domowy stadion klubu Mumbai City FC. Stadion był także gospodarzem meczów piłkarskich w ramach Mistrzostw Świata FIFA U-17 2017 i Pucharu Azji Kobiet AFC 2022.

W 2014 roku ogłoszono, że DY Patil Stadium będzie domowym boiskiem drużyny ISL Mumbai City FC. Wszystkie mecze domowe Mumbai City FC były rozgrywane na stadionie DY Patil. Stadion był także gospodarzem finału Hero ISL 2014 pomiędzy Atlético de Kolkata a Kerala Blasters FC. Stadion był także gospodarzem Mistrzostw Świata FIFA U-17 w 2017 roku. Wybrano go zamiast Cooperage Ground. Zostanie on ponownie wykorzystany do rozegrania finału Mistrzostw Świata Kobiet U-17 w 2020 roku. Pojemność 55 000 miejsc sprawia, że jest to dziewiąty co do wielkości stadion krykietowy w Indiach. Na stadionie zastosowano siedzenia kubełkowe i dachy wspornikowe, dzięki czemu nie ma potrzeby stosowania słupów. Na tym stadionie co roku odbywa się także międzyszkolny mecz krykieta dla szkoły D.Y Patil International.

Wyjątkową cechą stadionu jest wspornikowy dach, który nie wymaga żadnych podpór, dzięki czemu widzowie mogą oglądać mecz z każdego miejsca na trybunie.

Znajduje się tu również Centrum Sportowe TMGA DY Patil. W Centrum Sportowym TMGA DY Patil znajdują się 4 twarde korty tenisowe, odkryte lodowisko piłkarskie, odkryte boisko do koszykówki, 3 kryte korty do badmintona, 2 baseny i siłownia o wysokiej wydajności. W budowie jest także 5-gwiazdkowa restauracja.^[32]

Castella de Aguada, znana również jako Bandra Fort, to fort znajdujący się w mieście Bandra w Bombaju. "Castella" jest błędną pisownią portugalskiego "Castelo", choć wydaje się, że jego portugalscy budowniczowie nazywali go Forte de Bandorá. Znajduje się na Land's End w Bandra. Został zbudowany przez Portugalczyków w 1640 roku jako wieża strażnicza z widokiem na zatokę Mahim, Morze Arabskie i południową wyspę Mahim. Wartość strategiczna fortu wzrosła w 1661 r., gdy Portugalczycy przekazali Anglikom siedem wysp Bombaju leżących bezpośrednio na południe od Bandry. Nazwa wskazuje na jego pochodzenie jako miejsca, w którym w początkowym okresie obecności Portugalczyków u wybrzeży dostępna była świeża woda w postaci fontanny dla portugalskich statków pływających po wybrzeżach. Fort położony jest na kilku poziomach, od poziomu morza do wysokości 24 metrów. Castella de Aguada pojawiła się w kilku filmach hindi, takich jak Dil Chahta Hai i Budda Mil Gaya.^[33]