Czandigarh - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Ogród różany Zakir Hussaina to ogród botaniczny w Chandigarh w Indiach, rozciągający się na powierzchni 30 akrów, w którym rośnie 50 000 krzewów różanych 1600 różnych gatunków. Nazwany na cześć byłego prezydenta Indii Zakira Hussaina i założony w 1967 r. pod kierunkiem Mohindera Singha Randhawy, pierwszego głównego komisarza Chandigarh, jest największym ogrodem w Azji. W ogrodzie rosną nie tylko róże, ale także drzewa o wartościach leczniczych. Niektóre z roślin leczniczych, które można tu spotkać, to bel, bahera, harar, kamfora i żółty gulmohar. Rośliny różane zostały posadzone na wykutych trawnikach i klombach.

Oprócz organizowania innych imprez Ogród Różany Zakir służy jako miejsce corocznego festiwalu różanego zwanego Festiwalem Róż, ważnego wydarzenia kulturalnego w Chandigarh w lutym lub marcu. Obchodzony głównie jako hołd dla wspaniałości samej róży, atrakcje obejmują jedzenie, napoje, przejażdżki i konkursy o różnym charakterze, takie jak fotograficzny, ogrodniczy, krajobrazowy, bonsai oraz Różany Książę i Księżniczka. W konkursach mogą brać udział mieszkańcy lub instytucje z pobliskich miejscowości.^[2]

Inderjit Singh Bindra Stadium to boisko do krykieta znajdujące się w Sahibzada Ajit Singh Nagar w Pendżabie. Popularnie nazywany jest stadionem Mohali. Stadion został zbudowany przez Geetanshu Kalra z Ambala City i jest domem dla drużyny Pendżabu. Budowa stadionu zajęła około ₹ 25 crore i 3 lata. Oficjalna pojemność stadionu wynosi 26 950 widzów. Stadion został zaprojektowany przez biuro Ar. Khizir and Associates, a zbudowany przez R.S. Construction Company z siedzibą w Chandigarh. Stadion Inderjit Singh Bindra jest domem dla drużyny krykieta Punjab i Punjab Kings. Nazwa stadionu pochodzi od imienia byłego prezydenta BCCI i byłego prezydenta PCA Inderjita Singha Bindry.

W porównaniu z innymi stadionami krykietowymi tutejsze reflektory są niekonwencjonalne, ponieważ słupy świetlne mają bardzo małą wysokość. Ma to na celu uniknięcie kolizji samolotów z pobliskiego lotniska w Chandigarh ze słupami świetlnymi. Z tego powodu na stadionie znajduje się 16 reflektorów. Do grudnia 2019 roku odbyło się na nim 13 testów, 25 ODI i 5 T20I.^[3]

Government Museum and Art Gallery, Chandigarh, jest głównym muzeum północnych Indii, posiadającym kolekcje rzeźb gandharskich, rzeźb ze starożytnych i średniowiecznych Indii, miniaturowych obrazów Pahari i Rajasthani. Swoje istnienie zawdzięcza podziałowi Indii w sierpniu 1947 roku. Przed podziałem większość kolekcji przedmiotów sztuki, obrazów i rzeźb znajdujących się w muzeum znajdowała się w Centralnym Muzeum w Lahore, ówczesnej stolicy Pendżabu. Muzeum posiada jedną z największych kolekcji artefaktów gandharskich na świecie.

Po podziale dokonanym 10 kwietnia 1948 r. nastąpił podział zbiorów. Sześćdziesiąt procent obiektów zatrzymał Pakistan, a czterdzieści procent kolekcji przypadło w udziale Indiom.

Muzeum zostało otwarte 6 maja 1968 r. przez dr. M. S. Randhawa, ówczesnego głównego komisarza Chandigarh.^[4]

Ogród Japoński to park znajdujący się w Sektorze 31 na terytorium związkowym Chandigarh. Wybudowany w 2014 roku na 13 akrach ziemi przez rząd indyjski, został zainaugurowany przez Shivraja Patila 7 listopada.

014. Składa się ze zbiorników wodnych, wież pagód, wodospadów, centrum medytacyjnego, bożka Buddy i złotych bambusów. Jest to pierwszy ogród w Chandigarh z japońskim akcentem. Ogród został zbudowany kosztem 6 miliardów rupii.

Ogród Japoński składa się z dwóch etapów. Faza 1 została zainaugurowana 7 listopada 2014 r., a Faza 2 parku została otwarta dla zwiedzających 4 czerwca 2016 r. Obie fazy parku są połączone tunelem ozdobionym po obu stronach pięknymi japońskimi malowidłami. Ogród został zaprojektowany z wykorzystaniem japońskiej architektury, a każdy z jego elementów ma niepowtarzalny japoński charakter.^[8]

Ogród sanitarny lub Kala Sagar to wystawa sztuki w Chandigarh w Indiach, składająca się z rzeźb wykonanych z toalet i innych przedmiotów sanitarnych.

Ogród jest wyjątkowym muzeum rządowym, w którym wystawiona jest największa na świecie kolekcja sztuki stworzona wyłącznie z uszkodzonych lub wyrzuconych artykułów sanitarnych. Kolekcja dzieł sztuki została stworzona przez artystę Vijaya Pala Goela, który założył projekt w 1998 roku. Ogród Sanitarny znajduje się w sektorze 36-D, Chandigarh UT, Indie.

Głównym celem projektu jest podniesienie świadomości społecznej w zakresie ponownego wykorzystania materiałów odpadowych dla ochrony środowiska oraz stworzenie miejsca turystycznego dla osób niepełnosprawnych, takich jak osoby upośledzone umysłowo, niedowidzące i niepełnosprawne fizycznie.

Artysta został uhonorowany przez gubernatora Pendżabu prestiżową nagrodą państwową w Dniu Niepodległości Indii w 1998 roku za swój wkład w dziedzinę sztuki.^[14]

City Bird Sanctuary Chandigarh lub Parrot Bird Sanctuary Chandigarh jest rezerwatem ptaków znajdującym się w sektorze 21 miasta Chandigarh w Indiach. Jest to przede wszystkim siedlisko papug. Żyją tu setki papug. Przylatują stąd stadami rano i wieczorem. Do tego sanktuarium przylegają dwa parki. Na drzewach w tych parkach również siedzą stada papug. Jest to drugie sanktuarium dzikich zwierząt w Chandigarh. Rezerwat Przyrody Sukhna w pobliżu jeziora Sukhna jest kolejnym rezerwatem przyrody w mieście. Został on zgłoszony na podstawie paragrafu 18 Ustawy o Dzikiej Przyrodzie z 1972 roku.

Papugi budzą się i śpią zgodnie z fotoperiodyzmem. Miejska Korporacja U.T. Chandigarh zainstalowała wysokie słupy oświetleniowe, które zakłócają rytm snu papug. Gazeta Tribune (Chandigarh) zwróciła uwagę na problem, jaki dotyka papugi, po tym jak jeden z mieszkańców i miłośników ptaków, Harman Singh Sidhu, zwrócił na to uwagę. Departament Dzikiej Przyrody w Chandigarh został poinformowany o problemie, a wysokie słupy oświetleniowe zostały wyłączone.

Park znany jest także z pięknie zaprojektowanych ławek, które młodzież nazywa "ławkami Tadż Mahal".^[16]

Sąd Najwyższy Pendżabu i Haryany to wspólny Sąd Najwyższy dla indyjskich stanów Pendżab i Haryana oraz Terytorium Unijnego Chandigarh z siedzibą w Chandigarh w Indiach. Usankcjonowana liczba sędziów tego Sądu Najwyższego wynosi 85, na którą składa się 64 sędziów stałych i 21 sędziów dodatkowych, w tym sędzia główny. Według stanu na 28 marca 2022 r. w Sądzie Najwyższym zasiada 48 sędziów, w tym 42 sędziów stałych i 6 sędziów dodatkowych.

Budynek sądu znany jest jako Pałac Sprawiedliwości. Zaprojektowany przez Le Corbusiera, wraz z kilkoma innymi jego dziełami został w lipcu 2016 r. wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.

Wśród byłych sędziów są Madan Mohan Punchhi, P. Sathasivam, Tirath Singh Thakur, Jagdish Singh Khehar i Ranjan Gogoi, którzy zostali wyniesieni do Sądu Najwyższego Indii, a następnie zostali Naczelnym Sędzią Indii.^[17]