Lunenburg - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Fisheries Museum of the Atlantic to muzeum w Lunenburgu w Nowej Szkocji w Kanadzie, działające sezonowo od połowy maja do połowy października. Muzeum upamiętnia rybackie dziedzictwo atlantyckiego wybrzeża Kanady. Muzeum, mieszczące się w jaskrawo pomalowanych na czerwono budynkach, z pływającymi statkami przy nabrzeżu, oferuje wiele atrakcji, sklep z pamiątkami o tematyce morskiej oraz restaurację.

Emerytowani rybacy i doświadczeni "interpretatorzy dziedzictwa" podkreślają wrażenia z wizyty w muzeum. Od połowy maja do połowy października codziennie odbywają się ciekawe zajęcia i pokazy.

Muzeum Rybołówstwa Atlantyckiego jest prowadzone przez ochotniczą Radę Dyrektorów Towarzystwa Muzeum Morskiego w Lunenburgu, na zlecenie Muzeum Nowej Szkocji.^[1]

Opera w Lunenburgu to budynek znajdujący się na liście światowego dziedzictwa UNESCO w Lunenburgu, w Nowej Szkocji, w Kanadzie. W 1907 roku, ziemia potrzebna do budowy Opery została zakupiona przez Lożę Wschodzącego Słońca Międzynarodowego Zakonu Odd Fellows od C. E. Kaulbacha za 3 560 dolarów i w tym samym roku rozpoczęto budowę Opery. Budowę ukończono w 1908 r. i w tym samym roku otwarto budynek na pierwszy koncert. Opera działała jako sala koncertowa wodewilu i teatr na żywo do lat 40. XX wieku, kiedy to została przekształcona w kino - Capitol Theatre.

Teatr Capitol działał do lat siedemdziesiątych XX wieku, a w połowie lat siedemdziesiątych budynek został zakupiony przez Jacka Sheriffa, byłego profesora języka angielskiego na Uniwersytecie Acadia i wieloletniego promotora sztuki w Nowej Szkocji. Po śmierci Sheriffa Towarzystwo Przystani Ludowej (Folk Harbour Society) we współpracy z innymi organizacjami z Lunenburga rozpoczęło kampanię mającą na celu zakup, odrestaurowanie i eksploatację budynku.

Jednak renowacja opery w Lunenburgu rozpoczęła się w 2006 roku, kiedy to została ona zakupiona przez biznesmena Farleya Blackmana. Trwająca dziesięć lat renowacja sprawiła, że zabytkowy budynek zyskał nowy dach, siding, okna, drzwi, izolację, miejsca siedzące i wiele innych elementów. Blackman kupił budynek po tym, jak pojawiły się pogłoski, że mógłby on zostać przekształcony w budynek mieszkalny, w którym na parterze znajdowałyby się sklepy sprzedające t-shirty. W artykule zamieszczonym w lokalnej gazecie Lighthouse Now powiedział: "Pomyślałem, że ten budynek powinien być wykorzystany zgodnie z jego pierwotnym przeznaczeniem. Byłby on przeznaczony dla sztuki - sztuki dla sztuki. To okazja dla ludzi, aby uczyć się bez podróżowania po świecie. Niech świat przyjedzie do Lunenburga".

W 2019 r. został zakupiony przez Lunenburg Folk Harbour Society z pomocą finansową Fundacji Rodziny Fordi. Opera w Lunenburgu została oficjalnie ponownie otwarta 5 października 2019 r., a Lunenburg Folk Harbour Society ma plany wykorzystania budynku jako centrum sztuki, miejsca organizacji Lunenburg Folk Harbour Festival, a także otwarcia przestrzeni na wynajem przez inne grupy.^[3]

Kościół anglikański św. Jana był pierwszym kościołem założonym w Lunenburg, Nowa Szkocja, Kanada. Jest drugim kościołem Kościoła Anglikańskiego zbudowanym w Nowej Szkocji i drugim najstarszym nieprzerwanie działającym kościołem protestanckim w dzisiejszej Kanadzie. W dniu 1 listopada 2001 r. kościół św. Jana uległ znacznemu zniszczeniu w wyniku pożaru. Został odrestaurowany i ponownie poświęcony 12 czerwca 2005 r.

Wczesna kongregacja składała się głównie z zagranicznych protestantów, w tym Niemców wyznania luterańskiego. Pierwszym misjonarzem wysłanym przez Towarzystwo Szerzenia Ewangelii był ks. Jean-Baptiste Moreau (duchowny) (pochowany w krypcie pod kościołem). Dettlieb Christopher Jessen podarował dzwon kościelny, który jest eksponowany na terenie kościoła. (Jessen zlecił wykonanie dzwonu odlewni Whitechapel Bell Foundry w Londynie, tej samej, która wykonała Big Bena i Dzwon Wolności). Jessen podarował także kościołowi srebrną patenę i kielich (1814). Dzwony na wieży podarował ppłk Charles Edwin Kaulbach (1902). Ks. Roger Aitken ukończył budowę plebanii dla kościoła przy Townsend Street (ok. 1816 r.). Kamienny pomnik Johna Creightona Sr. w kościele został wykonany przez Johna Bacona (1777-1859), XIX-wiecznego rzeźbiarza. Paul's Cathedral i wielu w Opactwie Westminsterskim.

Kościół pozostaje tętniącym życiem centrum duchowym w społeczności lokalnej i poza nią. Jest częścią diecezji Nowa Szkocja i Wyspa Księcia Edwarda w Kościele Anglikańskim Kanady. W styczniu 2019 roku parafia powitała swoją pierwszą kobietę rektora, ks. dr Laurę Marie Piotrowicz.^[5]