Rio de Janeiro - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Szczyt z kolejką linową i panoramicznym widokiem. Głowa Cukru – góra usytuowana w Rio de Janeiro w Brazylii nad Zatoką Guanabara nad Oceanem Atlantyckim. Wznosi się na wysokość 396 m n.p.m. Nazwę nadali przybyli tu koloniści z Portugalii.

Góra jest jednym granitowo-kwarcowym monolitem wyrastającym prosto z Oceanu Atlantyckiego. Znajduje się na terenie utworzonego w 2006 roku Parku Narodowego Góry Cukrowej i Wzgórza Urca. Od 2012 roku park znajduje się na Liście Światowego Dziedzictwa UNESCO.

Na górę można wjechać kolejką linową, która może pomieścić 65 pasażerów. Kursuje co 20 minut. Została wybudowana w 1912 roku, a odbudowana i wyremontowana na przełomie lat 1972 i 1973.

Na górze znajduje się ponad 270 dróg wspinaczkowych.^[2]

Centrum kultury i sztuki w dawnym pałacu. Paço Imperial, czyli Pałac Cesarski, znany wcześniej jako Pałac Królewski w Rio de Janeiro i Pałac Wicekrólów, to zabytkowy budynek w centrum Rio de Janeiro w Brazylii. Paço Imperial został zbudowany w XVIII wieku jako rezydencja dla gubernatorów kolonialnej Brazylii. Od 1808 r. był używany jako rezydencja królewska przez króla Portugalii Jana VI jako króla Portugalii, a później także jako króla Brazylii. W 1822 r. stał się pałacem miejskim monarchów Cesarstwa Brazylii, Pedra I i Pedra II, którzy używali go nie jako rezydencji, ale jako miejsca pracy. Przez prawie 150 lat, od 1743 do 1889 roku, był to jeden z głównych ośrodków politycznych Brazylii.

Pałac Cesarski (Paço Imperial) znajduje się na Praça XV de Novembro w centrum Rio. Ze względu na swoje znaczenie architektoniczne i historyczne jest jednym z najważniejszych budynków historycznych w Brazylii. Obecnie służy jako centrum kulturalne.^[5]

Wysoka góra nad oceanem. Pedra da Gávea – formacja skalna wznosząca się na wysokość 842 m n.p.m. która znajduje się na terenie parku Floresta da Tijuca w Rio de Janeiro. Skała zbudowana jest z gnejsów i granitów, a w związku ze swą lokalizacją na brzegu Atlantyku i brakiem pokrywy roślinnej poddawana jest od tysiącleci nasilonej erozji. Prawdopodobnie erozja spowodowała powstanie na pionowej ścianie skierowanej na ocean naturalnej rzeźby stanowiącej imitację ludzkiej twarzy – pareidolicznego symulakrum. Na przestrzeni minionych stu kilkudziesięciu lat wysnuwano rozmaite teorie odnoszące się do wyglądu skały, ale badania archeologiczne nie potwierdziły jak dotąd podejrzeń, że jest dziełem człowieka.

Należy jednak podkreślić, że skała jest widoczna z morza i stanowi doskonały punkt odniesienia w nawigacji.^[7]

Palácio Laranjeiras jest oficjalną rezydencją gubernatora stanu Rio de Janeiro w Brazylii.

Pałac znajduje się na terenie parku Eduardo Guinle, położonego w dzielnicy Laranjeiras w Rio de Janeiro.

Pałac, dawniej rezydencja jednej z najbogatszych rodzin brazylijskich, został zakupiony przez brazylijski rząd federalny w 1947 r. w celu przyjmowania gości, takich jak zagraniczne głowy państw i szefowie rządów. W tym czasie stolicą Brazylii było miasto Rio de Janeiro. W 1974 r. rząd federalny przekazał pałac na własność dawnemu stanowi Guanabara.

Zanim pałac stał się oficjalną rezydencją gubernatora stanu, był rezydencją prezydencką. Jego użytkowanie jako oficjalnej rezydencji rozpoczęło się w okresie prezydentury Jucelino Kubitscheka, który wolał wykorzystywać siedzibę prezydenta, Pałac Catete, wyłącznie jako miejsce pracy. Prezydent Kubitschek używał pałacu Laranjeiras jako swojej głównej rezydencji do czasu przeniesienia stolicy federacji do Brasílii.

Od momentu przeniesienia siedziby rządu do nowej stolicy kraju, Brasílii, w 1960 roku, aż do 1974 roku, kiedy to został przekazany rządowi stanu Rio de Janeiro, Pałac Laranjeiras pozostał oficjalnym pałacem Prezydencji Republiki, służącym jako rezydencja i miejsce pracy szefa rządu narodu, kiedy prezydent przebywał w Rio de Janeiro. W pierwszym dziesięcioleciu po założeniu Brasílii prezydenci często podróżowali do Rio de Janeiro i spędzali tam dużo czasu, ponieważ Rio de Janeiro, choć nie było już stolicą, w latach 60. nadal było siedzibą wszystkich zagranicznych ambasad. Brasília nie była uważana za dobre miejsce do życia, ponieważ w nowej stolicy nie było jeszcze wielu usług, dlatego w latach 60. kilka ważnych oficjalnych decyzji rządu miało miejsce w pałacu Laranjeiras. W latach siedemdziesiątych, wraz z rozwojem miasta Brasília, zmniejszyło się wykorzystanie pałacu przez Prezydencję, co doprowadziło do podjęcia przez rząd federalny decyzji o przekazaniu pałacu rządowi stanowemu Rio de Janeiro.^[9]

Duża kolekcja sztuki i galeria rzeźb. Museu Nacional de Belas Artes to narodowe muzeum sztuki znajdujące się w mieście Rio de Janeiro w Brazylii. Muzeum, oficjalnie założone w 1937 roku z inicjatywy ministra edukacji Gustavo Capanemy, zostało zainaugurowane w 1938 roku przez prezydenta Getúlio Vargasa. Z kolei zbiory muzealne wzięły swój początek z przeniesienia dworu portugalskiego do Brazylii na początku XIX wieku, kiedy to król Jan VI przywiózł ze sobą część portugalskiej kolekcji królewskiej. Ta kolekcja sztuki pozostała w Brazylii po powrocie króla do Europy i stała się podstawową kolekcją Narodowej Szkoły Sztuk Pięknych. Kiedy w 1937 r. utworzono muzeum, stało się ono spadkobiercą nie tylko kolekcji Szkoły Narodowej, ale także jej siedziby - budynku w stylu eklektycznym z 1908 r., zaprojektowanego przez hiszpańskiego architekta Adolfo Moralesa de los Ríosa.

Museu Nacional de Belas Artes jest jedną z najważniejszych instytucji kulturalnych w kraju, a także najważniejszym muzeum sztuki brazylijskiej, szczególnie bogatym w XIX-wieczne obrazy i rzeźby. Kolekcja obejmuje ponad 20 000 dzieł, wśród których znajdują się obrazy, rzeźby, rysunki i grafiki artystów brazylijskich i międzynarodowych, od średniowiecza po sztukę współczesną. Znajdują się tu również mniejsze zbiory sztuki dekoracyjnej, ludowej i afrykańskiej. Biblioteka muzeum posiada kolekcję liczącą około 19 000 tytułów. Budynek został wpisany na listę brazylijskiego dziedzictwa narodowego w 1973 roku.^[18]

Museu da Imagem e do Som do Rio de Janeiro zostało zainaugurowane 3 września 1965 roku, w ramach obchodów czwartego stulecia miasta Rio de Janeiro. MIS to muzeum Sekretarza Kultury stanu Rio de Janeiro poświęcone kulturze carioca.

Instytucja ta zapoczątkowała pionierskie muzeum audiowizualne gender, które będzie naśladowane w innych brazylijskich miastach. Oprócz tego, że MIS pełnił funkcję ośrodka dokumentacji muzyki i obrazu, był także centrum kulturalnym awangardy lat 60. i 70. ubiegłego wieku, miejscem spotkań i inicjowania nowych idei i zachowań. Obecnie MIS ma swoją siedzibę administracyjną w Lapa oraz oddział na Praça XV w tym samym regionie.

Budowa nowej siedziby MIS na Copacabanie została ogłoszona w 2009 roku, w miejscu dawnego klubu nocnego Help, dawnego miejsca prostytucji w mieście. W budynku znajdzie się również miejsce dla kolekcji Muzeum Carmen Mirandy, które obecnie znajduje się w Parku Flamengo. Inauguracja jest zaplanowana na 2018 rok.^[23]

Opactwo Matki Bożej z Montserrat, bardziej znane jako Mosteiro de São Bento, to opactwo benedyktyńskie położone na Morro de São Bento w centrum Rio de Janeiro w Brazylii. Kościół w stylu manierystycznym jest głównym przykładem portugalskiej architektury kolonialnej w Rio i całym kraju.

Opactwo zostało założone przez benedyktynów przybyłych ze stanu Bahia w 1590 roku. Benedykta (Colégio de São Bento), które znajduje się w pobliżu. Kolegium, założone w 1858 r., jest jedną z najważniejszych tradycyjnych placówek edukacyjnych w Brazylii i ma wielu sławnych absolwentów. W opactwie znajduje się Faculdade de São Bento (Seminarium św. Benedykta), w którym prowadzone są kursy teologiczne i filozoficzne uznane przez Ministerstwo Edukacji. Studia teologiczne w klasztorze są również powiązane z Papieskim Ateneum św. Anzelma w Rzymie.^[24]

Parque Enrique Lage to park publiczny w mieście Rio de Janeiro, położony w dzielnicy Jardim Botânico u podnóża Corcovado, na szczycie którego znajduje się Chrystus Odkupiciel.

Teren ten był wcześniej rezydencją przemysłowca Henrique Lage i jego żony, piosenkarki Gabrielli Besanzoni. W latach 20. XX wieku Lage zlecił przebudowę rezydencji włoskiemu architektowi Mario Vodretowi, a wnętrza pomalował Salvador Payols Sabaté.

14 czerwca 1957 roku Narodowy Instytut Dziedzictwa Historycznego i Artystycznego (IPHAN) wpisał Parque Lage na listę obiektów dziedzictwa historycznego i kulturowego miasta Rio de Janeiro.

W latach 60. XX w. teren ten stał się parkiem publicznym ze ścieżkami spacerowymi prowadzącymi przez las subtropikalny. W dawnej rezydencji działa Escola de Artes Visuais do Parque Lage (Szkoła Sztuk Wizualnych w Parque Lage) oraz kawiarnia otwarta dla zwiedzających.

Rezydencja była wykorzystywana jako dom gościnny Brytyjskiej Drużyny Olimpijskiej, a w 2003 roku pojawiła się w teledysku do singla "Beautiful" Snoop Dogga.^[27]

Obiekt sportowy w Rio de Janeiro, Brazylia. Estádio Olímpico João Havelange – olimpijski stadion w Rio de Janeiro, w Brazylii. Jego popularna, skrócona nazwa to Engenhão. W 2015 roku burmistrz miasta zezwolił na używanie równoległej nazwy Estádio Nilton Santos. Obiekt został otwarty 30 czerwca 2007 roku.

Nazwa oficjalna pochodzi od nazwiska byłego prezesa FIFA (w latach 1974–1998), João Havelange'a. Nilton Santos był natomiast słynnym piłkarskim obrońcą klubu Botafogo F.R. który dzierżawi ten stadion do 2027 roku.

Problemy z konstrukcją dachu w 2013 roku spowodowały, że stadion został zamknięty. Dokonano napraw i przeprowadzono modernizację pod kątem igrzysk olimpijskich w 2016 roku. Liczba miejsc została zwiększona do 60 tysięcy.^[30]

Copacabana – dzielnica Rio de Janeiro, znana ze swojej plaży, długiej na 4 kilometry. Zamieszkuje ją 400 000 ludzi, co czyni ją jedną z najgęściej zaludnionych dzielnic świata.

Początkowo, aż do połowy XVIII wieku, nosiła nazwę Sacopenapã. Zmiana nazwy nastąpiła po zbudowaniu kaplicy, zawierającej kopię obrazu Dziewica z Copacabany. Została wcielona do Rio de Janeiro 6 lutego 1842.

Copacabana zaczyna się przy Bulwarze Księżnej Izabeli, kończy się przy Posto Seis (szósta wieża ratownicza), zaraz obok Forte de Copacabana (Twierdzy Copacabana). Dalej jest już dzielnica Ipanema.

Plaża rozciąga się od Posto Dois (druga wieża ratownicza), do Posto Seis (szósta wieża ratownicza). W pobliżu znajdują się dwie stacje metra, jedna przy Siqueira Campos, druga przy Cardeal Arcoverde.^[31]

Okolica w Rio de Janeiro. Lapa to dzielnica w mieście Rio de Janeiro w Brazylii. Znajduje się w centrum Rio i słynie z zabytków historycznych oraz życia nocnego.

W dzielnicy znajduje się Arcos da Lapa, imponujący akwedukt zbudowany w połowie XVIII wieku przez władze kolonialne. Inną ważną atrakcją historyczną jest Passeio Público, pierwszy publiczny park w mieście, zbudowany w latach 80. XVII wieku.

Od wczesnych lat pięćdziesiątych XX wieku Lapa słynie z ożywionego życia kulturalnego, gdzie znajduje się wiele restauracji i barów, w których spotykają się brazylijscy artyści i intelektualiści. Słynęła, i nadal słynie, z wielu restauracji, barów i klubów, w których można posłuchać różnych odmian muzyki brazylijskiej, takich jak bar Asa Branca czy Fundição Progresso. W Lapa znajduje się również Sala Cecília Meireles, ważne miejsce koncertów muzyki kameralnej.^[32]