Belo Horizonte - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Nowoczesny kościół katolicki ukończony w 1943 r.. Kościół św. Franciszka z Asyżu to kaplica w regionie Pampulha w Belo Horizonte, w stanie Minas Gerais, w południowo-wschodniej Brazylii. Został zaprojektowany przez brazylijskiego architekta Oscara Niemeyera w stylu organicznego modernizmu. Składa się z czterech pofałdowanych betonowych paraboli z zewnętrznymi mozaikami. We wnętrzu znajduje się mural autorstwa Candido Portinariego, a na zewnątrz - krajobraz zaprojektowany przez Roberto Burle Marxa.

Zakrzywione linie kościoła zachwyciły artystów i architektów, ale zgorszyły konserwatywną kulturę miasta. Pomimo ukończenia budowy w 1943 roku i wezwania Juscelino Kubitscheka do jego poświęcenia, kościół nie został konsekrowany aż do 1959 roku. Przez 14 lat władze kościelne, na czele z Antonio dos Santos Cabralem, zabraniały odprawiania w kaplicy nabożeństw katolickich.

Od lipca 2016 r. kościół jest wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO, stanowiąc część Pampulha Modern Ensemble, kolekcji budynków Niemeyera w Pampulha.^[1]

Praça Sete de Setembro zwykle nazywany Praça Sete, to plac w Belo Horizonte, Minas Gerais, Brazylia, w centrum śródmieścia miasta. Znajduje się on na skrzyżowaniu dwóch głównych alei, Afonso Pena i Amazonas, oraz ulic Rio de Janeiro i Carijós.

W jego centrum znajduje się obelisk podarowany przez mieszkańców sąsiedniej Capela Nova do Betim, obecnie miasta Betim, mieszkańcom stolicy stanu, z okazji obchodów stulecia niepodległości Brazylii, 7 września 1822 roku. Lizak", bo tak się nazywa, jest wykonany z granitu i składa się z 7-metrowej igły wspartej na kwadratowym cokole ozdobionym słupem w każdym z jego wierzchołków. Został zaprojektowany przez architekta Antonio Rego, a zbudowany przez inżyniera Antonio Gonçalves Gravatá. historia.^[2]

Praça Raul Soares to główny plac Belo Horizonte. Zbudowany w stylu francuskim, znajduje się u zbiegu czterech głównych alei: Amazonas, Augusto de Lima, Bias Fortes i Olegário Maciel. Plac został nazwany na cześć byłego gubernatora stanu Minas Gerais, Raula Soaresa de Moura.

W 2008 r. plac przeszedł rewitalizację, która została sfinansowana w ramach miejskiego programu budżetu partycypacyjnego i kosztowała równowartość 2 600 000 dolarów amerykańskich. Odnowiono kwietniki, chodniki, dużą fontannę i fontanny do picia. Projekt miał na celu zapewnienie większego bezpieczeństwa i dostępności dla pieszych. Wymieniono zniszczone drzewa, zmieniono rozmiar latarni i usunięto lub skorygowano reklamy zgodnie z odpowiednimi przepisami. Ulepszono chodniki, aby zapewnić łatwy dostęp osobom niepełnosprawnym i niedowidzącym.

Praça Raul Soares znajduje się na liście IEPHA (Instituto Estadual do Patrimônio Histórico e Artístico de Minas Gerais) i dlatego nie może być przebudowana, a jedynie odrestaurowana.^[5]

Praça Diogo de Vasconcelos lub Praça da Savassi to publiczny plac Savassi, w mieście Belo Horizonte. Znajduje się on u zbiegu alei Cristóvão Colombo i Getúlio Vargas. Przepływają tędy również ulice Pernambuco i Antônio de Albuquerque.

Jego oficjalna nazwa upamiętnia polityka i historyka Diogo de Vasconcelosa, który wyróżnił się jako pionier w obronie dziedzictwa historycznego i artystycznego, górniczego i narodowego, i jest uważany za pierwszego historyka sztuki w Brazylii. Oficjalna nazwa nie jest tak popularna jak nieformalna nazwa Plac Savassi, która wywodzi się od piekarni Savassi, która miała swoją siedzibę na rogu Rua Pernambuco i avenida Cristóvão Colombo. Oryginalną piekarnię można było jeszcze zobaczyć w tym miejscu, za butikiem PlateboutiqueToulon, do czasu zainstalowania kawiarni Arturo's, kiedy to została usunięta.

Plac jest żywym miejscem spotkań mieszkańców Belo-Horyzontu, ponieważ znajduje się w centrum dzielnicy Savassi, ważnego miasta handlowego. Szeroka gama klientów obejmuje zarówno rodziny, które chodzą na zakupy lub do kawiarni i restauracji w okolicy, jak i młodą cyganerię, która odwiedza bary lub spędza weekendowe noce nad brzegiem placu. Od 2006 roku miejsce, w którym niegdyś znajdowały się głównie butiki, restauracje i bary z przekąskami, zostało zajęte przez firmy telefonii komórkowej. Bywalcy tradycyjnej kawiarni "Trzy serca" przyszli zaprotestować przeciwko jej zamknięciu w tym miejscu z powodu otwarcia sklepu operatora Claro. Po proteście kawiarnia została ponownie otwarta na mniejszej powierzchni, odpowiadającej niewielkiej części starego obiektu, z dostępem tylko przez Rua Antonio de Albuquerque.^[6]

Mineirinho Arena, czasami nazywana po prostu Mineirinho, jest największą krytą areną sportową w Brazylii. Znajduje się w Belo Horizonte w Brazylii i mieści 25 000 osób.

Mineirinho znajduje się w kompleksie sportowym stadionu Mineirão w Pampulha, który był jednym z głównych miejsc rozgrywania Pucharu Konfederacji FIFA 2013 i Mistrzostw Świata FIFA 2014. Swój przydomek (małe Mineiro) zawdzięcza temu, że znajduje się w pobliżu większego Mineirão (duże Mineiro), czyli stadionu.

W czasie budowy nieistniejąca już organizacja ADEMG (Administração de Estádios do Estado de Minas Gerais), odpowiedzialna za budowę areny, była zarządzana przez dziennikarzy sportowych, którzy postanowili uhonorować Felipe Drummonda, jednego z najważniejszych dziennikarzy sportowych w historii Minas Gerais, za jego pracę dziennikarską.^[7]

Bazylika Matki Bożej z Lourdes, znana również jako Bazylika w Belo Horizonte, to kościół katolicki zbudowany w przeważającym stylu neogotyckim, który znajduje się w Belo Horizonte w Brazylii. Jego budowa została ukończona około 1923 roku. Autorem projektu był Manoel Tunes, a prace wykonał Antonio Gonçalves Gravatá. W 1958 r. decyzją papieża Piusa XII został podniesiony do rangi bazyliki.

Kościół jest trzynawowy, ma 47 metrów długości i 17 szerokości. We wnętrzu znajdują się trzy obrazy Matki Bożej w wezwaniu Matki Bożej z Lourdes: drewniany, zwykle używany podczas procesji i koronacji; rzeźbiony w gipsie, mający ponad 100 lat, który znajduje się w Grocie w Lourdes, i jeszcze jeden w ołtarzu, który został przywieziony z Rio de Janeiro z okazji konsekracji kościoła do rangi bazyliki, co formalnie miało miejsce w 1958 r.^[10]

Muzeum Pamięci Minas Gerais Vale to muzeum artystyczno-kulturalne poświęcone tradycjom mieszkańców stanu Minas Gerais, znajdujące się w Belo Horizonte, w stanie Minas Gerais. Dawny budynek Departamentu Skarbu został odrestaurowany i przystosowany do prezentowania społeczeństwu historii stanu Minas Gerais. Pomnik, sponsorowany przez firmę Vale, która zainwestowała w projekt 27 milionów dolarów, został zaprojektowany przez Flávio Grillo. Została ona otwarta 30 listopada 2010 r. i stanowi część Kręgu Kulturowego Praça da Liberdade.

Projekt architektoniczny autorstwa architektów Carlosa Maia, Débory Mendes, Eduardo França, Humberto Hermeto i Igora Macedo oraz projekt muzeograficzny autorstwa projektanta Gringo Cardia. Miejsce pamięci wykorzystuje zasoby wirtualne, aby zgromadzić w jednej przestrzeni część bogactwa kulturowego stanu, od XVIII wieku do czasów współczesnych, z uwzględnieniem perspektywy futurystycznej.

Środowiska, które łączą rzeczywistość z wirtualnością, odtwarzają świat pisarzy Minas Gerais, świat gospodarstw rolnych, plemion tubylczych i quilombos, baroku, popularnych festiwali, rzemiosła, polityki i archeologii ziemi Minas Gerais.

Muzeum Sztuki i Rzemiosła Artystycznego to brazylijskie muzeum znajdujące się w mieście Belo Horizonte. Jest to pierwsze brazylijskie muzeum poświęcone w całości tematyce pracy, sztuki i rzemiosła, otwarte 14 grudnia 2005 r. Muzeum zajmuje powierzchnię 9000 m² i mieści się w historycznym kompleksie dawnej stacji Centralnej Kolei Brazylijskiej (Estrada de Ferro Central do Brasil), przy Praça Rui Barbosa, znanej bardziej jako Praça da Estação, oraz dawnej stacji Belo Horizonte Estrada de Ferro Oeste de Minas. Jest to jedno z najlepiej zorganizowanych muzeów w Brazylii pod względem organizacji, struktury wystaw i wykorzystania zasobów audiowizualnych.

Muzeum jest inicjatywą Instytutu Kultury im. Flávio Gutierreza i powstało w wyniku przekazania na rzecz dziedzictwa publicznego kolekcji ponad 2000 eksponatów z XVIII-XX w. przez przedsiębiorcę kulturalnego Angela Gutierreza, który uczestniczył również w tworzeniu Muzeum Oratorium w Ouro Preto. Kolekcja ukazuje bogactwo produkcji ludowej w epoce przedindustrialnej: robótki, sztuki i rzemiosła, które dały początek współczesnym zawodom. Zwiedzając ją, przy wsparciu zasobów muzealnych i działań edukacyjnych, zwiedzający będzie mógł zapoznać się z szerokim obrazem historii i stosunków społecznych pracy w Brazylii na przestrzeni ostatnich trzech stuleci.

Katedra Chrystusa Króla, znana również jako Katedra Belo Horizonte, to katolicka katedra religijna, obecnie w budowie, znajdująca się w Belo Horizonte, w stanie Minas Gerais, w Brazylii. Budynek jest najnowszym projektem znanego architekta Oscara Niemeyera dla tego miasta i będzie siedzibą archidiecezji Belo Horizonte.

Katedra jest poświęcona Chrystusowi Królowi, zgodnie z wyborem biskupa Antonio dos Santos Cabrala, który przybył do Belo Horizonte w 1922 roku, aby ustanowić diecezję stołeczną. Pierwotna propozycja lokalizacji katedry znajdowała się dzisiaj na placu Miltona Camposa, na szczycie Alei Afonso Pena, w południowej i centralnej części Belo Horizonte, w czasach, gdy w Belo Horizonte były tylko trzy kościoły: Matki Bożej Dobrej Podróży, tymczasowa siedziba diecezji, kościół św. Józefa i kościół Matki Bożej Różańcowej, jednak na miejsce budowy wybrano działkę przy alei Cristiano Machado w północnej części miasta.

Prace, finansowane z darowizn, rozpoczęły się w 2013 roku i mają zostać zakończone do 2020 roku.^[13]