Brasília - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Oficjalna siedziba prezydenta Brazylii. Palácio do Planalto, Pałac Planalto – oficjalna siedziba prezydenta Republiki Brazylii. Budynek o powierzchni 36 000 m² znajduje się przy Praça dos Três Poderes w stolicy kraju, Brasílii. Zaprojektowany został, podobnie jak większość założenia urbanistycznego Brasilii, przez światowej sławy architekta Oscara Niemeyera i ukończony w 1960.

Budynek w stylu modernistycznym z płaskim dachem. Czterokondygnacyjny z efektowną kładką nad stawem, kamienną mównicą i z wielkim tarasem widokowym dookoła budynku. Brak ścian elewacyjnych ze względów praktycznych i estetycznych. Zastosowano szklane ściany kurtynowe. Prostopadłościenna bryła jest rozbudowana o zewnętrzny szkielet i umieszczona na smukłych kolumnach (fr. pilotis). Fasada została wykonana z białego marmuru i granitu. Budynek powstał ze stalowego szkieletu i żelazobetonu. Został wyposażony w podziemny garaż. Futurystyczny styl budowli miał oddawać nowoczesność ówczesnej Brazylii.

Zwiedzanie pałacu możliwe jest tylko w niedziele pomiędzy 9:30 a 13:00 i trwa 20 minut.^[1]

Unikalny modernistyczny most z 2002 roku. Ponte Juscelino Kubitschek – stalowo-betonowy most łukowy w Brasílii zbudowany w latach 2000–2002, jako część przeprawy przez jezioro Paranoá położone w stolicy Brazylii.

Konstrukcja mostu ma łączną długość 1200 metrów, przeprawa ma 24 metry szerokości i obejmuje dwie jezdnie po trzy pasy ruchu w każdym kierunku oraz chodniki dla rowerzystów i pieszych po obu stronach. Przeprawa mostowa przebiegająca bezpośrednio nad wodą składa się z trzech przęseł po 240 metrów każde.

Most został zaprojektowany przez architekta Alexandra Chana i konstruktora Mário Vila Verde.

Obiekt nazwano na cześć Juscelino Kubitscheka de Oliveira, prezydenta Brazylii w latach 1956–1961, który w czasach swojej kadencji założył miasto Brasília, oraz uczynił z niej stolicę kraju.^[6]

Teatr Narodowy im. Cláudio Santoro to budynek wieloteatralny w Brasílii w Brazylii. Został zaprojektowany przez Oscara Niemeyera w stylu Modern. Budowę rozpoczęto 30 lipca 1960 roku, a zakończono w 1966 roku. Zbudowany w kształcie ściętej piramidy, jest największym budynkiem w Brasilii zaprojektowanym przez Niemeyera specjalnie z myślą o sztuce. Budynek został zamknięty na czas renowacji w 1976 r., a otwarto go ponownie 21 kwietnia 1981 r.

Teatr Narodowy jest prowadzony przez Sekretariat Kultury Dystryktu Federalnego i mieści trzy sale: 60-miejscową salę teatralną Alberto Nepomuceno, 407-miejscową salę teatralną Martins Pena oraz 1 407-miejscową salę teatralną Villa-Lobos. W kompleksie znajduje się również galeria wystawowa dostępna dla publiczności.

Od ponad dwóch lat teatr jest w remoncie i pozostaje zamknięty dla zwiedzających.^[7]

Plac z białego kamienia z biurami zarządowymi. Praça dos Três Poderes jest placem w Brasílii, stolicy Brazylii. Nazwa pochodzi od trzech organów władzy znajdujących się wokół placu: władzy wykonawczej, reprezentowanej przez Palácio do Planalto; władzy ustawodawczej, reprezentowanej przez Congresso Nacional; oraz władzy sądowniczej, reprezentowanej przez Supremo Tribunal Federal.

Plac został zaprojektowany przez Lúcio Costę i Oscara Niemeyera jako miejsce harmonijnego spotkania trzech mocarstw, a obecnie stał się atrakcją turystyczną Brasílii.

Na placu znajduje się największa na świecie flaga, która jest wywieszana regularnie (w tym przypadku bez przerwy). Wciągnięta flaga brazylijska waży około 600 kilogramów (1300 funtów) i nigdy nie została zdjęta (nie licząc comiesięcznej wymiany) od czasu inauguracji stolicy 21 kwietnia 1960 roku. Flaga jest zmieniana co miesiąc w obecności Batalionu Gwardii Prezydenckiej, Dragonów Niepodległości, innych oddziałów, a czasem także prezydenta Brazylii.^[8]

Panteon Ojczyzny i Wolności im. Tancredo Nevesa to cenotaf w stolicy Brazylii, Brasílii, poświęcony czci bohaterów narodowych. Powstał w czasie szoku narodowego po śmierci w 1985 roku Tancredo Nevesa, pierwszego cywilnego prezydenta wybranego w wyborach po dwudziestu latach rządów wojskowych.

W przeciwieństwie do innych panteonów narodowych nie jest mauzoleum i nie zawiera grobów.

Znajduje się na Praça dos Três Poderes w Brasilii. Został zaprojektowany przez Oscara Niemeyera jako modernistyczny budynek symbolizujący gołębia. Ma trzy piętra o łącznej powierzchni 2 105 m2 (22 660 stóp kwadratowych). Kamień węgielny został położony przez prezydenta Francji Francois Mitterranda 15 października 1985 r.

W 2013 r. ponownie otwarto część wystawienniczą, w całości poświęconą Tancredo Nevesowi. Obejmuje ona kopie dokumentów, filmy Silvio Tendlera i technologie interaktywne.

Nazwiska osób uhonorowanych znajdują się w księdze "Livro de Aço" (Księga Stali), zwanej również "Livro dos Heróis da Pátria" (Księga Bohaterów Narodowych). Znajduje się ona na trzecim piętrze, pomiędzy Painel da inconfidência, rzeźbą ku czci męczenników osiemnastowiecznego powstania w Minas Gerais, a witrażem autorstwa Marianne Peretti. Za każdym razem, gdy nowe nazwisko i biografia zostają wpisane na metalowe karty, odbywa się uroczystość upamiętniająca uhonorowanego.^[9]

Wieża telewizji cyfrowej Brasilia to wieża nadawcza, która udostępniła sygnał telewizji cyfrowej dla całego Dystryktu Federalnego i okolic. Znana jest również jako "Flor do Cerrado", czyli kwiat Cerrado. Początkowo planowano otwarcie wieży dla publiczności 21 kwietnia 2010 roku w ramach obchodów 50-lecia miasta Brasília, jednak jej inauguracja nastąpiła dopiero dwa lata później, 21 kwietnia 2012 roku.

Wieża była jednym z ostatnich projektów brazylijskiego architekta Oscara Niemeyera i kosztowała 75 milionów R$.

Wieża ma 182 metry wysokości do szczytu anteny. Zamknięty budynek ma konstrukcję żelbetową na długości 120 metrów, a powyżej znajduje się 50-metrowa konstrukcja metalowa, zwieńczona 12-metrową anteną telewizyjną. W budynku głównym znajdują się dwa obserwatoria. W najwyższym z nich, 80 metrów nad ziemią, znajduje się restauracja z panoramicznym widokiem. Drugie jest wykorzystywane jako galeria sztuki.^[13]

Santuário Dom Bosco, znany również pod oficjalną nazwą Santuário São João Bosco, to kościół katolicki w Brasilii, poświęcony drugiemu patronowi miasta, São João Bosco, Dom Bosco, który podobno w XIX wieku we śnie przepowiedział istnienie stolicy Brazylii. Jest administrowany przez Zgromadzenie Salezjańskie i znajduje się w Asa Sul. Jest to jedna z najbardziej znanych świątyń religijnych w mieście, a mimo swojej nazwy dopiero od 2017 r. stała się oficjalnie sanktuarium.

Został zaprojektowany przez architekta Carlosa Alberto Navesa i jest szczególnie znany ze swoich witraży, które każdego roku przyciągają tysiące turystów i są uważane za jeden z siedmiu cudów dziedzictwa kulturowego Brasilii. Powstanie kościoła było inicjatywą salezjanów we współpracy z rządem federalnym. Zainspirowany marzeniem księdza Bosko o Brasílii, przed jeziorem Paranoá wzniesiono małą kaplicę - Ermida Dom Bosco.

Oś Monumentalna to centralna aleja w projekcie miasta Brasília.

Aleja zaczyna się przy budynku Kongresu Narodowego Brazylii i jest uważana za część drogi DF-002. Jej pierwszy odcinek znany jest jako "Esplanada Ministerstw" ("Esplanada dos Ministérios"), ponieważ otaczają ją budynki ministerstw. Na Osi Pomników znajduje się wiele ważnych budynków rządowych, pomników i miejsc pamięci.

Powszechna legenda miejska głosi, że Oś Pomnikowa jest najszerszą drogą na świecie, po której "samochody mogą jeździć obok siebie". Nie jest to prawdą, ponieważ droga składa się z dwóch alei z sześcioma pasami ruchu po obu stronach, co daje w sumie dwanaście pasów. Jednak ulica ta została wpisana do Księgi Rekordów Guinnessa jako posiadająca najszerszy pas środkowy autostrady na świecie.

21 kwietnia 2008 roku, na rok przed formalnym rozpadem, meksykańska grupa pop RBD zagrała darmowy koncert dla 500-tysięcznego tłumu na Monumental Axis w ramach Empezar Desde Cero Tour 2008. Występ miał na celu uczczenie 48. rocznicy założenia miasta Brasília. Został on zarejestrowany i wydany na DVD pod tytułem Live in Brasilia. Publiczność była największa, dla jakiej występowała grupa.^[14]