Luoyang - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Rzeźby w jaskiniach klifowych wpisane na listę UNESCO. Groty Dziesięciu Tysięcy Buddów, także Jaskinie Smoczych Wrót – jedna ze świątyń wykutych w wapiennych skałach ciągnących się wzdłuż rzeki Yi He, w pobliżu miejscowości Longmen we wschodnich Chinach. Świątynie w Longmen poświęcone są Buddzie, indyjskiemu księciu, którego nauki stały się podstawą buddyzmu.

Prace rzeźbiarskie w jaskiniach Longmen zaczęły się w 494 roku, gdy cesarz Xiaowen z Północnej dynastii Wei przeniósł stolicę państwa do miasta Luoyang w prowincji Henan. Jaskinie leżą w odległości 12 kilometrów od Luoyang, które jest dziś wielkim miastem. Na ścianach znajdują się tysiące małych figurek Buddy, od których jaskinia wzięła swą nazwę. Posążki te wykonane są w technice płaskorzeźby. Małym Buddom towarzyszą muzycy grający na fletach, cymbałach, harfach i innych instrumentach. Miękki wapień pozwalał na bardzo szczegółowe ukształtowanie postaci. W jaskini znajduje się także duży posąg Buddy w towarzystwie czterech uczniów.

W latach 1915–1916 władze miasta oceniły, że groty zawierają 97306 figur buddów. Jednak ostatnie liczenie wykazało, że jest ich 142289.

Dla historyków największe znaczenie mają inskrypcje, niektóre datowane, towarzyszące wyobrażeniom buddów i bodhisattwów. Wynika z nich, że najbardziej aktywne okresy kreatywności w grotach to lata 500–530 i 650–710. Pierwszy z tych okresów związany był z rozkwitem Północnej dynastii Wei. Drugi – z okresem panowania wielkiej protektorki buddyzmu cesarzowej Wu Zetian. Był to także okres, kiedy chińscy pielgrzymi Xuanzang i Yijing byli aktywni jako tłumacze oraz kiedy tacy wybitni nauczyciele jako Daoxuan, Fazang i Shandao propagowali swoje nauki.

Z ilości wyobrażeń danych buddów i bodhisattwów można zorientować się, który z nich cieszył się największą popularnością, a tym samym był przedmiotem kultu:

Najpopularniejszymi byli Amitabha i Awalokiteśwara, których wyobrażenie liczą więcej niż połowę wyobrażeń buddów i bodhisattwów w powyższej tabeli.

Bardzo interesujące dane wynikają z zestawienia ilości wyobrażeń z okresem, w którym zostały stworzone. Wynika z nich, kiedy dany budda czy bodhisattwa cieszył się największym kultem:

W okresie północnej dynastii Wei zdecydowanie górowali Siakjamuni i Maitreja. Jednak w okresie dynastii Tang najpopularniejszymi stają się Amitabha i Awalokiteśwara. Przyczyną tego było aktywne nauczanie takich mistrzów Szkoły Czystej Krainy jak Daochuo i Shandao.

Inskrypcje dzieli się zwykle na trzy rodzaje, ze względu na ich pochodzenie:

Jaskinie skalne przestano rzeźbić w IX wieku, wraz z końcem dynastii Tang.

W 2000 roku jaskinie w Longmen wpisano na listę światowego dziedzictwa UNESCO.^[2]

Muzeum Luoyang to muzeum historyczne w Luoyang, w prowincji Henan, w Chinach. Położone jest w dolinie Żółtej Rzeki. Oferuje eksponaty związane z bogatym dziedzictwem kulturowym Luoyang, ważnego ośrodka kultury chińskiej, który był stolicą wielu chińskich dynastii, w tym Wschodniej Zhou i Wschodniej Han.

Muzeum zostało zbudowane w 1958 roku w Guanlin, siedem kilometrów (4,3 mil) na południe od miasta Luoyang. W 1973 roku przeniesiono je na północną stronę ulicy Zhongzhou, w pobliże parku Wangcheng, który zajmuje powierzchnię 67 hektarów i jest największym parkiem publicznym w Luoyang. Nowe muzeum zostało otwarte 1 maja 1974 roku. Zgromadzono w nim zabytki pochodzące z wykopalisk na obrzeżach Luoyang, w starej części miasta. Są wśród nich zabytki z pałaców i świątyń. Artefakty te tworzą historyczną przeszłość Luoyang, reprezentując elementy starożytnego miasta dziewięciu stolic, od czasów neolitu do 937 r. n.e.^[4]