Odkryj 20 atrakcji, ciekawych miejsc i niezwykłych rzeczy do zrobienia w Azerbejdżanie. Nie przegap obowiązkowych atrakcji turystycznych, do których zaliczyć można: Baszta Dziewicza (Baku), Miasto Wewnętrzne (Baku) czy Muzeum Historii Azerbejdżanu (Baku).
Poniżej znajdziesz listę miejsc wartych zobaczenia w Azerbejdżanie.
Spis treści
Baszta Dziewicza, Baku
Znane również jako: Qız qalası
Zabytkowa wieża. Baszta Dziewicza w Baku – zabytkowa baszta w Baku, stolicy Azerbejdżanu. Jest jednym z symboli miasta. Stoi na wschodnich obrzeżach Starego Miasta, bezpośrednio nad przebiegającym poniżej ruchliwym prospektem Nafciarzy.
W roku 2000 obiekt (wraz ze Starym Miastem i pałacem szachów Szyrwanu) został umieszczony na Liście Światowego Dziedzictwa UNESCO.
Krótko po wpisie, w listopadzie 2000 doszło w Azerbejdżanie do trzęsienia ziemi, które uszkodziło basztę. W latach 2003–2009 znajdowała się ona na liście dziedzictwa zagrożonego.[1]
Adres: Downtown Baku, Baku
Miasto Wewnętrzne, Baku
Znane również jako: İçərişəhər
Zabytkowe centrum miasta i mury z XII w.. Miasto Wewnętrzne – historyczne centrum Baku, stolicy Azerbejdżanu, w 2000 wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO, wraz z kompleksem pałacowym szachów Szyrwanu i basztą Dziewiczą.[2]
Adres: Asef Zeynalli Street, 1000 Baku
Muzeum Historii Azerbejdżanu, Baku
Znane również jako: Milli Azərbaycan Tarixi Muzeyi
Eksponaty historyczne w dawnym dworze. Muzeum Historii Azerbejdżanu – muzeum założone w Baku w 1920, jest największym muzeum Azerbejdżanu i jednym z największych na całym Zakaukaziu.
Muzeum mieści się w zabytkowej willi znanego azerskiego magnata naftowego i mecenasa sztuki Hacı Zeynalabdina Tağıyeva, zbudowanej w latach 1895-1896. Willa Tağıyeva jest dziełem polskiego architekta Józefa Gosławskiego (1865-1904). Budynek prezentujący styl nawiązujący do włoskiego renesansu zajmuje cały kwartał między ulicami. Gdy bolszewicy zajęli Baku i przejęli władzę w Azerbejdżanie, decyzją Ludowego Komisariatu z 25 października 1920 w budynku powstało „Państwowe Muzeum Azerbejdżańskiej SRR”. Po odzyskaniu niepodległości, muzeum przyjęło obecną nazwę. W 2008 roku z inicjatywy prezydenta İlhama Əliyeva muzeum przeszło remont, w wyniku którego uzyskane zostały światowe standardy. Dodatkowo 8 z sal poświęcono pierwszemu właścicielowi budynku Hacı Zeynalabdinowi Tağıyevowi.
Obecnie, wraz z 10 kolekcjami, w muzeum znajduje się 5 wydziałów akademickich, w tym archeologii, etnografii i numizmatyki, a także laboratorium konserwatorskie.
Ekspozycja muzealna zajmuje 35 sal i ukazuje historię kraju od czasów paleolitu do współczesności. Kolekcja archeologiczna liczy 22 000 eksponatów - narzędzia z okresu paleolitu, mezolitu, neolitu i eneolitu; przedmioty użytkowe z brązu, żelaza; naczynia ceramiczne i porcelanowe i ozdoby. Szczególnie ważnym eksponatem jest znaleziony w jaskini Azıx (nieopodal miasta Füzuli w Górskim Karabachu) fragment szczęki człowieka pierwotnego sprzed około 350 tys. lat.
Dział numizmatyczny muzeum posiada ponad 150 tys. monet z różnych okresów i z różnych części świata (w tym lokalne monety z czasów panowania szachów Szyrwanu). Ponadto w kolekcji znajduje się wiele obiektów takich jak ordery, medale, różne odznaki, banknoty, pieczęcie czy znaczki pocztowe.
Zbiory etnograficzne obejmują ok. 9 tys. przedmiotów, spośród których na szczególną uwagę zasługują stroje ludowe z różnych regionów oraz kolekcje dywanów.
Kolekcja broni, w większości pochodzenia wschodniego, liczy ponad 600 eksponatów z różnych epok i krajów. Najciekawsze są kaukaskie kindżały, które zyskały światową renomę dzięki zaletom bojowym i artystycznemu wykonaniu.[3]
Adres: 4 Haji Zeynalabdin Taghiyev St, 1005 Baku
Ghazanchetsots Cathedral, Şuşa
Katedra. Katedra Świętego Zbawiciela, powszechnie nazywana Ghazanchetsots, to ormiańska katedra apostolska w Szuszy w Azerbejdżanie, w spornym regionie Górskiego Karabachu. Jest to katedra diecezji Artsakh Ormiańskiego Kościoła Apostolskiego. Wysoka na 35 metrów, Ghazanchetsots jest jednym z największych ormiańskich kościołów na świecie. Jako symbol Szuszy i regionu Karabachu, a także ormiańskiej tożsamości kulturowej i religijnej, został wpisany na listę zabytków kultury i historii samozwańczej Republiki Artachu.
Katedra została zbudowana w latach 1868-1887, a konsekrowana w 1888 roku. Została uszkodzona podczas masakry Ormian w mieście w marcu 1920 roku i zniszczenia ich połowy miasta przez Azerów, a następnie przez dziesięciolecia podupadała aż do czasów sowieckich. Podczas pierwszej wojny o Górski Karabach Azerbejdżan wykorzystał katedrę jako zbrojownię, w której przechowywano setki pocisków. Po pierwszej wojnie katedra została gruntownie odrestaurowana i ponownie poświęcona w 1998 roku. Podczas wojny w 2020 roku została uszkodzona przez ataki Azerbejdżanu, co zostało uznane przez Human Rights Watch za "możliwą zbrodnię wojenną".
W Azerbejdżanie katedra nosi nazwę Gazanchy (azerbejdżański: Qazançı); państwo zaprzecza jej ormiańskiemu dziedzictwu apostolskiemu, określając ją ogólnikowo jako "chrześcijańską". Ogłoszenie przez Azerbejdżan "renowacji" kościoła po tym, jak znalazł się on pod kontrolą Azerbejdżanu w 2020 roku, spotkało się z krytyką i zaniepokojeniem zarówno ze strony amerykańskiej Komisji ds. Międzynarodowej Wolności Religijnej, jak i różnych grup ormiańskich.[4]
Adres: Ghazanchetsots Street, 5800 Shusha
Yukhari Govhar Agha Mosque, Şuşa
Znane również jako: Yuxarı Gövhər ağa məscidi
Meczet Yukhari Govhar Agha to meczet znajdujący się w mieście Shusha w Azerbejdżanie, w spornym regionie Górskiego Karabachu. Meczet nosi również nazwę Boyuk Juma of Govhar Agha.[5]
Shushi Carpet Museum, Şuşa
Muzeum Dywanów Shushi zostało założone przez Vardana Astsatryana w 2011 roku. Muzeum otworzyło swoje podwoje dla zwiedzających w 2013 roku, kiedy jego siedziba, Shusha, znajdowała się pod kontrolą samozwańczej Republiki Artsakh.
71 dywanów i chodników z Muzeum Dywanów w Shushi jest wystawionych w Erywaniu w Muzeum Narodowym-Instytucie Architektury imienia Aleksandra Tamanyana.[6]
Adres: 32 Mesrob Mashdots Street, Şuşa
House Museum of Mirza Fatali Akhundov, Şəki
Muzeum domu Mirzy Fatali Akhundova to znajdujące się w Sheki muzeum domu Mirzy Fatali Akhundova, azerbejdżańskiego pisarza, pedagoga, poety, filozofa materialisty i osoby publicznej, twórcy azerbejdżańskiego dramatu i krytyki literackiej w literaturze azerbejdżańskiej. Akhundov urodził się w tym domu i tu spędził dzieciństwo i młodość. Muzeum to jest również pierwszym muzeum pamięci otwartym w Azerbejdżanie.[7]
Heydar Aliyev Park, Gandża
Zespół parkowy im. Heydara Alijewa to największy park miejski w Gandży w Azerbejdżanie, położony na powierzchni 450 hektarów. W jego granicach znajdują się fontanny i ozdobne działki ogrodowe, amfiteatr, "łuk triumfalny", Centrum Młodzieży, Centrum Heydara Alijewa, Muzeum Sztuki Współczesnej, wodospad i sztuczne jezioro, a także tysiące drzew. Kompleks parkowy został otwarty w 2014 roku.[8]
Shakikhanovs' Palace, Şəki
Dom Shakikhanova lub pałac Shakikhanova, to zabytek architektury azerbejdżańskiej, znajdujący się na terenie rezerwatu Sheki.[9]
We Are Our Mountains, Stepanakert
Znane również jako: Biz və bizim dağlar
Park w Stepanakert. My jesteśmy naszymi górami to duży pomnik na północ od Stepanakertu, stolicy Republiki Artachu. Rzeźba, ukończona w 1967 roku przez Sargisa Baghdasaryana, jest powszechnie uważana za symbol ormiańskiego dziedzictwa Górskiego Karabachu. Pomnik wykonany jest z tufu wulkanicznego i przedstawia wyciosanych ze skały starca i kobietę, reprezentujących górskich mieszkańców Karabachu. W języku ormiańskim jest on znany jako "tatik-papik", co tłumaczy się jako "Babcia i Dziadek". Rzeźba ta zajmuje poczesne miejsce w herbie Artachstanu.[10]
Askeran Fortress, Stepanakert
Znane również jako: Əsgəran qalası
Twierdza Askeran to forteca w mieście Askeran. Położona nad brzegiem rzeki Qarqar, została zbudowana przez władcę chanatu karabaskiego Panah Ali Khana i składa się z dwóch części. W części lewobrzeżnej znajduje się podwójna linia kamiennych murów.
Podczas wojny rosyjsko-perskiej w latach 1804-1813 w pobliżu twierdzy znajdował się obóz rosyjski. W 1810 r. w twierdzy przeprowadzono rozmowy pokojowe między Rosjanami a Persami.
W średniowieczu w tym miejscu znajdowała się forteca i ormiańska wioska o nazwie Mayraberd.
W 2018 r. odrestaurowano mury i baszty twierdzy. Celem renowacji jest zachowanie zabytku, a także uczynienie tego miejsca interesującym dla turystów.[11]
Adres: Askeran town, Stepanakert
Shaki fortress, Şəki
Twierdza Shaki to forteca w Shaki, w Azerbejdżanie. Jej powstanie datuje się na XV wiek.[12]
Stepanakert Memorial, Stepanakert
Kompleks Memorialny Stepanakert to miejsce pamięci znajdujące się w Stepanakercie, de facto stolicy samozwańczej Republiki Artachu, de jure w Azerbejdżanie.[13]
Palace of Nakhchivan Khans, Nachiczewan
Pałac Chanów Nachiwskich to zabytek historyczno-architektoniczny z XVIII wieku znajdujący się w Nachiwanie. Zabytek zbudowany w stylu szkoły architektonicznej Nakhchivan-Maragha był rezydencją chanów nakhchivańskich przed początkiem XX wieku. Pod koniec XVIII wieku pałac został zbudowany na polecenie chana Nachicziwanu, ojca Ehsana Chana, Kelbali Chana Kangarli. Od kwietnia 1998 roku Pałac Chanów działa jako Muzeum Dywanów Nachiwanu.[14]
Tomb of Javad Khan, Gandża
Grób Dżawada Chana znajduje się w Gandży, na placu Szacha Abbasa, w pobliżu meczetu Szacha Abbasa.[15]
Khan's Garden, Gandża
Khan's Garden to ogród i zakątek wypoczynkowy znajdujący się w Gandży w Azerbejdżanie.[16]
Mauzoleum Momine Chatun, Nachiczewan
Znane również jako: Möminə Xatun türbəsi
Mauzoleum w Nachiczewan, Azerbejdżan. Mauzoleum Momine Chatun – mauzoleum znajdujące się w Nachiczewanie, stolicy Nachiczewańskiej Republiki Autonomicznej w Azerbejdżanie. Jest jedną z najbardziej charakterystycznych budowli miasta. Stoi w centrum miasta w parku imienia Momine Chatun.
30 września 1998 obiekt (wraz z trzema innymi mauzoleami) został umieszczony na azerskiej liście oczekujących na nominację do wpisania na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.
Budowla wzniesiona została w latach 1186–1187 na polecenie atabega Eldiguzydów Mohammada Dżahana Pahlawaniego, który zapragnął w ten sposób uhonorować swoją żonę Momine Chatun. Pod względem genezy obiekt może więc nasuwać skojarzenia z Tadź Mahalem. Pracami budowlanymi kierował architekt Adżemi ibn Bekr, ten sam który 25 lat wcześniej wybudował leżące niedaleko Mauzoleum Jusufa ibn Kusejra. Początkowo na miejscu istniała także medresa oraz meczet, a do całego kompleksu prowadziła ozdobna brama ze smukłymi wieżyczkami (współczesna wygląda nieco inaczej). Uważa się, iż Adżemi ibn Bekr zaprojektował nie tylko mauzoleum, ale cały kompleks. Styl Nachiczewanu różnił się od stylu Szyrwanu (panującym na Półwyspie Apszerońskim) w wykorzystaniu cegły jako podstawowego materiału budowlanego i stosowaniu do dekoracji kolorowych, zwłaszcza turkusowych emaliowanych płytek.
Obiekt był rekonstruowany w latach 1999–2003 w ramach Projektu Wspierania Dziedzictwa Kulturowego Azerbejdżanu (1999–2010) z funduszy Banku Światowego.
Mauzoleum ma postać dziesięciokątnej wieży o wysokości 25 m (niegdyś 34 m). Wnętrze jest okrągłe i ozdobione jedynie czterema owalnymi medalionami. Grób Momine Chatun znajduje się pod mauzoleum, jednak nie ma do niego dostępu. Boki mauzoleum zdobią inskrypcje w piśmie kufickim oraz ornamenty roślinne. Każda strona ma własną ornamentykę. Umieszczony na mauzoleum napis wyraża stosunek jego twórcy do sztuki: „My odchodzimy, świat pozostaje. My umrzemy, pozostanie pamięć”.[17]
House-Museum and Memorial Complex of Huseyn Javid, Nachiczewan
Dom-muzeum i kompleks memorialny Huseyn Javid to muzeum memorialne poświęcone azerbejdżańskiemu poecie i dramaturgowi, Huseyn Javid. Znajduje się ono w pobliżu mauzoleum Huseyna Dżawida w stolicy Nachiwskiej Republiki Autonomicznej, mieście Nachiwan.[18]
Sumgayit State Musical Drama Theater, Sumgait
Sumgayit State Musical Drama Theater to profesjonalny teatr działający w Sumgayit, w Azerbejdżanie. Jego nazwa pochodzi od imienia Huseyna Arablinskiego.[19]
Peace Dove, Sumgait
Znane również jako: Sülh göyərçini abidəsi
Gołąb Pokoju to alegoryczna rzeźba w Parku Kultury i Wypoczynku Nasimi w Sumgayit, Azerbejdżan. Gołąb Pokoju jest symbolem miasta Sumgayit.
Pomnik został zaprojektowany przez głównego artystę Sumgayit Vagifa Nazirova i architekta A. Guliyeva. Wykonany jest z litego betonu. Został wzniesiony w 1978 r. jako symbol pokoju w nowo utworzonym parku publicznym na wybrzeżu miasta Sumgayit.
W 2008 r. pomnik i cały park przeszedł gruntowną renowację.[20]