Sarpsborg - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Muzeum Borgarsyssel to muzeum znajdujące się w Sarpsborg w okręgu Viken w Norwegii. Nazwa muzeum pochodzi od Borgarsysla, staronordyjskiej nazwy okręgu Østfold.

Została założona w 1921 r. i dokumentuje historię kultury Østfold od czasów średniowiecza. Kolekcja na wolnym powietrzu obejmuje około dwudziestu zabytkowych budynków. Mikołaja, który został zbudowany za panowania króla Øysteina (1103-1123). Kaplica Olafa została zbudowana w Muzeum Borgarsyssel jako sala wystawowa z okazji Jubileuszu Świętego Olafa (Olavsjubileet) w 1930 r.

Od 1947 roku Muzeum Borgarsyssel jest głównym muzeum okręgowym Østfold. Od 1 stycznia 2006 roku jest ono częścią Muzeum Østfold (Østfoldmuseet), które koordynuje działalność wszystkich muzeów w okręgu.^[1]

Tryskający wodospad z zabytkowym mostem. Wodospad Sarp to wodospad znajdujący się w Sarpsborg w Viken w Norwegii. Jest to drugi co do wielkości wodospad w Europie pod względem zrzutu wody, po wodospadzie na Renie.

Jest to ostatni wodospad na rzece Glomma, która jest najdłuższą rzeką w Norwegii. Wodospad Sarp ma jeden z największych przepływów spośród wszystkich wodospadów w Europie. Zarówno wodospady Renu, jak i Dettifoss są większymi i potężniejszymi wodospadami w Europie, ale podczas gdy te wodospady mają od 200 do 500 m3/s średniego przepływu wody, wodospad Sarp ma około 577 m3/s. Tuż nad wodospadem Sarp znajduje się most drogowy z punktem widokowym. Punkty widokowe znajdują się także po wschodniej stronie wodospadu.^[2]

Most Sarp to seria mostów, które przecinają Sarpefossen, wodospad na rzece Glomma w Sarpsborg, w Norwegii. W obecnym układzie jeden most prowadzi ścieżkę, jeden prowadzi jeden tor linii Østfold Line, a jeden dwa pasy drogi krajowej nr 118. Mosty drogowy i drogowy mają długość około 91 metrów, a most kolejowy 247 metrów.

Pierwszym mostem w tym miejscu był murowany most wiszący otwarty 25 lutego 1854 roku. Został on przebudowany na most wielowarstwowy i otwarty z torami kolejowymi na górnym poziomie kratownicy w dniu 2 stycznia 1879 roku. W celu wzmocnienia linii kolejowej 9 maja 1931 r. otwarto nowy most kolejowy z kratownicą stalową. Poprzedni most został następnie przebudowany na szerszy most drogowy. W wyniku wypadku, który miał miejsce 15 kwietnia 1940 r., straż pożarna wysadziła jeden z filarów, zawalając konstrukcję nośną. W 1943 r. ukończono budowę nowego mostu drogowego. W 1977 r. oba mosty uzupełniono o osobny most dla pieszych. W planach jest zastąpienie istniejących mostów czteropasmowym mostem drogowym i trzytorowym mostem kolejowym, co ma nastąpić nie później niż w 2030 roku.^[3]

Kamień runiczny z Tune – kamień runiczny datowany na około 400 rok, znajdujący się obecnie w zbiorach Muzeum historycznego w Oslo. Zawiera najdłuższą znaną inskrypcję w języku pranordyckim.

Zabytek został po raz pierwszy odnotowany w 1627 roku przez proboszcza parafii w Tune w okręgu Østfold; wmurowany był wówczas w ogrodzenie przykościelnego cmentarza. Inskrypcja runiczna ma charakter kommemoratywny. Ryta jest bustrofedonem na dwu stronach kamienia. Z powodu odłamania się górnej części kamienia niewielki fragment tekstu jest nieczytelny. Wyryty napis głosi:

co znaczy: