Bergen - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Stare nabrzeże z tradycyjnymi budynkami. Bryggen znane także jako Tyskebryggen – jest to szereg hanzeatyckich budynków handlowych w Bergen, Norwegia, które znajdują się od 1979 roku na liście światowego dziedzictwa UNESCO. Ich nazwa ma to samo pochodzenie co flandryjskie miasto Brugia.

W 1360 roku Liga Hanzeatycka ustanowiła w Bergen Kantor, czyli placówkę handlową, która zaczęła się rozwijać wraz z rozwojem miasta jako ważne centrum wymiany handlowej. Wraz ze wzrostem handlu przybywało budynków w Bryggen.

Sześć budynków od strony północnej spłonęło w 1955 roku, a następnie zrekonstruowano je w 1970 roku.

Obecnie Bryggen pełni funkcje turystyczne, mieszczą się w nich m.in. sklepy z pamiątkami, restauracje, puby oraz muzea.^[1]

Ozdobny drewniany kościół z 1150 roku. Fantoft stavkirke – kościół klepkowy znajdujący się w Bergen, w Norwegii. Obecna budowla jest rekonstrukcją dawnego kościoła, spalonego w 1992 roku.

Pierwotny kościół powstał około 1150 roku, w wiosce Fortun(ang.) obok Sognefjordu. W XIX wieku, podobnie jak w wielu innych przypadkach, mieszkańcy postanowili go rozebrać, aby wybudować nową, większą świątynię. Stary kościół sprzedano i rozebrano – w 1879 roku kupił go konsul z Bergen Fredrik Georg Gade i kazał go przetransportować na obecne miejsce. Po złożeniu kościoła w 1883 roku zmieniono nieco jego wygląd, głównie dach – dodano nowe elementy, m.in. zdobienia kalenic w kształcie głów smoków. W 1916 roku właścicielem został Jacob Kjone, miłośnik architektury drewnianej.

6 czerwca 1992 roku kościół doszczętnie spłonął – początkowo sądzono, że od uderzenia pioruna lub zwarcia w instalacji elektrycznej. O podpalenie go, jak i kilku innych kościołów oskarżono Varga Vikernesa, muzyka blackmetalowego projektu Burzum, jednakże został uznanym za niewinnego. Fotografia spalonego kościoła znalazła się na okładce płyty Aske, wiele osób uważa, że Vikernes osobiście zrobił to zdjęcie.

Kościół odbudowano (korzystając ze starych rysunków oraz zdjęć) w formie sprzed pożaru i otworzono ponownie w 1997 roku. W większości wykorzystano identyczne materiały budowlane, podobnie jak techniki budowlane. Jedyną częścią oryginalnego wyposażenia jest metalowy krzyż, który znaleziono w popiele.^[7]

Zabytkowy kościół zbudowany w 1100 roku. Kościół Mariacki jest kościołem parafialnym Kościoła Norweskiego w gminie Bergen, w okręgu Vestland, w Norwegii. Znajduje się on w dzielnicy Bryggen, w centralnej części miasta Bergen. Jest jednym z kościołów parafii katedralnej w Bergen, należącej do bergenskiej parafii domprosti w diecezji Bjørgvin. Duży kościół z szarego kamienia został zbudowany na planie długiego kościoła, na podstawie planów sporządzonych przez nieznanego architekta. Kościół mieści około 240 osób. Budowę kościoła rozpoczęto prawdopodobnie w latach 30. lub 40. XI wieku, a zakończono około roku 1180, co czyni go najstarszym zachowanym budynkiem w całym mieście Bergen. Kościół spłonął w kilku pożarach, a także był kilkakrotnie odnawiany i rekonstruowany, ostatnio w 2013 roku.^[8]

Wielowiekowy zabytek z wieżą zegarową. Katedra w Bergen – jest główną świątynią diecezji Bjørgvin. Usytuowana w centrum miasta Bergen w Norwegii, pierwsza udokumentowana wzmianka o niej pochodzi z 1181. Zachowała dawne wezwanie Świętego Olafa.

Podczas panowania króla Haakona IV Starego, klasztor Franciszkanów został założony obok kościoła, wtedy znanego jako Olavskirken lub kościół Świętego Olafa, który został do niego włączony. Kościół spłonął w 1248 i ponownie w 1270, ale został odbudowany po obu pożarach. W 1463 spłonął ponownie, ale tym razem nie został odbudowany aż do 1550, mimo że został ustanowiony katedrą w roku 1537.

Po pożarach w 1623 i 1640, katedra w Bergen otrzymała obecny wygląd zewnętrzny Wieża przy nawie została zburzona, a obecna wieża została wybudowana. W trakcie renowacji w 1880 roku przez architekta Christiana Christiego, rokokowe wnętrze zostało zastąpione przez nadanie wnętrzu z powrotem ich dawnego średniowiecznego wyglądu.

Kula armatnia pochodząca z Bitwy pod Vågen (1665) między flotami angielską i holenderską została osadzona w ścianie zewnętrznej katedry.

W dniu 18 marca 2007 Drone doomowa grupa Sunn O))) nagrała album Domkirke na żywo w katedrze podczas festiwalu Borealis.^[9]

Muzeum Sztuki Dekoracyjnej Norwegii Zachodniej zostało założone w 1887 r. z inicjatywy Johana Bøgha. W 1896 r. muzeum przeniosło się do budynku stałej ekspozycji, renesansowej budowli zaprojektowanej przez Henry'ego Buchera. Budynek spłonął podczas pożaru Bergen w 1916 r., ale udało się go uratować.

W zbiorach znajdują się starsze lokalne dzieła ze srebra, mebli, szkła, porcelany i tkanin. W chwili otwarcia muzeum otrzymało znaczny datek od kupca Christiana Sundta.

W pierwszych latach działalności na ostatnim piętrze znajdowała się Galeria Sztuki w Bergen. Zbiory zostały stamtąd przeniesione do budynku dawnej elektrowni, gdy ten stał się dostępny. Parter zajmowało również Muzeum Rybołówstwa.

Po połączeniu z Muzeum Sztuki w Bergen muzeum jest miejscem wystaw czasowych. Szczególny nacisk kładzie się na rzemiosło z ostatnich 500 lat, a także na Kolekcję Chińską, unikalny zbiór sztuki chińskiej. Jest to głównie spadek po Johanie Wilhelmie Normannie Munthe, który mieszkał w Chinach od 22 roku życia do swojej śmierci w 1935 roku.

Muzeum było również odpowiedzialne za teren Alvøen i dwór Damsgård, ale obecnie zostały one przejęte przez nowe Muzeum Miejskie w Bergen.^[13]

Most w Norwegii. Most Askøy to most wiszący przecinający Byfjorden pomiędzy gminami Bergen i Askøy w okręgu Vestland w Norwegii. Jego długość wynosi 1057 metrów, a główne przęsło 850 metrów. Do czasu otwarcia mostu Hardanger w sierpniu 2013 roku jego przęsło było najdłuższe wśród wszystkich mostów wiszących w Norwegii. Most prowadzi dwa pasy drogi powiatowej nr 562 oraz ścieżkę rowerową i pieszą. Dwa betonowe pylony mostu mają 152 metry wysokości i znajdują się w Brøstadneset w gminie Bergen oraz Storeklubben w gminie Askøy. Most ma w sumie siedem przęseł, przy czym wszystkie przęsła oprócz głównego są betonowymi wiaduktami. Prześwit poniżej mostu wynosi 62 metry.

Pierwsze plany zastąpienia promu Kleppestø-Nøstet mostem, który zapewniłby stałe połączenie z wyspą Askøy, pojawiły się w latach 60. ubiegłego wieku. Przedstawiano różne propozycje, w tym umieszczenie mostu dalej na wschód i bliżej Bergen oraz budowę zatopionego, pływającego tunelu. Na początku lat 70. utworzono firmę pobierającą opłaty za przejazd, która miała sfinansować budowę mostu, ale planowane koszty były zbyt wysokie, aby pokryć je wyłącznie z opłat za przejazd, a ponadto brakowało autostrady prowadzącej do Bergen od strony zachodniej. Z tego powodu budowa mostu została odłożona na później. Na początku lat 80-tych pojawiły się kontrowersje, czy na promie powinny być pobierane zaawansowane opłaty za przejazd, ale ostatecznie były one pobierane od 1984 r. aż do otwarcia mostu. Budowę rozpoczęto w 1989 r., a most otwarto przed terminem 12 grudnia 1992 r., wraz z nowym odcinkiem drogi, który obejmował tunel Stongafjell i tunel Olsvik. Most pozostał płatny do 2006 roku.^[19]

Bryggens Museum to muzeum znajdujące się w Bergen, w Norwegii.

W 1955 r. część historycznej dzielnicy Bryggen spustoszył pożar. Podczas wykopalisk archeologicznych odkryto wiele przedmiotów, które umożliwiły poznanie handlu, żeglugi, rzemiosła i życia codziennego w okresie średniowiecza. Wiele z tych eksponatów stanowi obecnie podstawę nowoczesnego muzeum i jest stale eksponowanych. W muzeum znajdują się także eksponaty zmieniające się.

Muzeum Bryggens powstało w 1976 roku. Architektem odpowiedzialnym za projekt był Øivind Maurseth, który zaprojektował również pobliski hotel Radisson SAS. Pierwszym kuratorem Muzeum Bryggen był archeolog Asbjørn Herteig. Od 2005 roku Muzeum Bryggens jest częścią Muzeum Miejskiego w Bergen.^[20]

Carte Blanche to norweski narodowy zespół tańca współczesnego z siedzibą w Bergen w zachodniej Norwegii. Od sierpnia 2018 roku dyrektorem artystycznym i generalnym zespołu jest Annabelle Bonnéry z Francji. Choreografowie, którzy ostatnio współpracowali z Carte Blanche, to Ina Christel Johannessen, Alan Lucien Øyen, Sharon Eyal i Rui Horta.

Zespół produkuje co najmniej trzy nowe prace choreograficzne rocznie i wystawia średnio od czterech do sześciu spektakli rocznie. Siedziba zespołu znajduje się w Bergen, jednak wiele czasu spędza on na koncertach w innych częściach Norwegii, a także za granicą. Do ostatnich międzynarodowych przedstawień należą: "Klokka 3 om ettermiddagen" Iny Christel Johannessen na festiwalu "Ice hot - Nordic dance platform" w Sztokholmie, Szwecja, "Corps de Walk" Sharon Eyal w Turku, Finlandia, jako część działań miasta jako Europejskiej Stolicy Kultury w 2011 roku, "Ambra" Iny Christel Johannessen, koprodukcja pomiędzy Carte Blanche i Iceland Dance Company wystawiana na Reykjavík Arts Festival i Bergen International Festival. Za choreografię do spektaklu "Ambra" Johannessen otrzymała w 2008 roku Nagrodę Norweskich Krytyków. "Killer Pig" i "Love" Sharon Eyal na Jacob's Pillow Dance Festival, Becket, MA, USA.

Zespół posiada międzynarodową załogę składającą się z około 15 tancerzy. Podczas przesłuchań w styczniu 2011 r. o dwa wolne miejsca walczyło 170 kandydatów reprezentujących 28 narodowości.

Historia Carte Blanche w Bergen zaczyna się w 1989 roku, początkowo jako regionalnego teatru tańca. Po burzliwych początkach, w tym bankructwie, zespół zyskał solidną pozycję i obecnie jest narodowym teatrem tańca współczesnego w Norwegii. Carte Blanche jest własnością i jest finansowany przez państwo norweskie, okręg Hordaland i miasto Bergen.^[22]

Kościół w Bergen. Nykirken to kościół parafialny Kościoła Norweskiego w gminie Bergen, w okręgu Vestland, w Norwegii. Znajduje się on w dzielnicy Nordnes miasta Bergen. Jest jednym z kościołów parafii katedralnej w Bergen, która jest częścią parafii Bergen domprosti w diecezji Bjørgvin.

Duży, biały, kamienny kościół w kształcie krzyża znajduje się na placu "Nykirkeallmenningen", pomiędzy drogą Strandgaten a zatoką Vågen. Choć powszechnie znany jest jako Nykirken, został konsekrowany w 1622 r. przez biskupa Nilsa Paaske jako "Kościół Świętej Trójcy". Kiedy w 1622 r. kościół został zbudowany, w Bergen istniało już kilka innych kościołów, które miały po kilkaset lat, więc kościół ten zyskał przydomek "nowego kościoła", który przetrwał wieki. Nazwa ta utrwaliła się przez wieki. Jest to również (prawdopodobnie) trafna nazwa, ponieważ kościoły w tym miejscu kilkakrotnie płonęły, a następnie były odbudowywane, więc dosłownie jest to zwykle "najnowszy" kościół w centrum miasta. Obecny budynek pochodzi z 1764 roku, kiedy to został całkowicie odbudowany i przeprojektowany po wielkim pożarze. Od tamtego czasu był też kilkakrotnie przebudowywany w znacznym stopniu po różnych pożarach.

Od 1622 do 2002 roku kościół był kościołem parafialnym dla parafii Nykirken w centrum Bergen. W 2002 roku kilka miejskich parafii w centrum Bergen zostało połączonych, tworząc parafię katedralną w Bergen. Nykirken jest nadal regularnie używany, ale został on przekształcony w "kościół dziecięcy", w którym szczególny nacisk kładzie się na dzieci i ich rodziny. Od 2002 r. parafia zaczęła nazywać kościół "Katedrą Dziecięcą".^[26]

Løvstakken to jedna z siedmiu gór, które otaczają centrum miasta Bergen w okręgu Vestland w Norwegii. Góra o wysokości 477 metrów znajduje się pomiędzy dolinami Fyllingsdalen i Bergensdalen na Półwyspie Bergen. Løvstakken i pobliskie lasy są popularnym miejscem wędrówek wśród mieszkańców, ponieważ znajduje się ono w centralnej części drugiego co do wielkości miasta Norwegii. Gullsteinen, duże wzgórze położone na południe od szczytu Løvstakken, jest również częścią masywu górskiego i graniczy z chronionym obszarem leśnym Langeskogen.

Nazwa dzielnicy Løvstakksiden w gminie Årstad, na północ od szczytu, pochodzi od nazwy góry. W przeszłości dzielnica ta była dzielnicą Bergen, ale niedawno została rozwiązana, a jej obszary zostały połączone z gminami Årstad i Fyllingsdalen.^[27]

Malowniczy szczyt z widokiem na morze. Lyderhorn to góra w mieście Bergen w okręgu Vestland, w Norwegii. Jest to jedna z "De syv fjell", siedmiu gór otaczających centrum miasta, a także miejsce startu corocznej wycieczki górskiej Bergen Turlag. Znajduje się przy Liavatnet, około 5 kilometrów na zachód od centrum miasta. Ze względu na doskonałą widoczność z morza był on historycznie znakiem nawigacyjnym dla żeglarzy. Ørnafjellet o wysokości 329 metrów jest sąsiednim szczytem, a poniżej Ørnafjellet znajdują się dwa jeziora Skåleviksvatnet i Søre Skåleviksvatnet. Na północ od Ørnafjellet znajduje się fort Kvarven, strategiczny punkt podczas II wojny światowej, w którym do dziś zachowało się kilka bunkrów i stanowisk armatnich używanych podczas obrony Bergen. Lyderhorn, Ørnafjellet i Kvarven to popularne miejsca do wędrówek.

Folklor ludowy mówi, że Lyderhorn był miejscem spotkań czarownic w noc świętojańską, noc Valborg (noc 1 maja) i w Yule.^[33]

Most Osterøy jest mostem wiszącym w okręgu Vestland w Norwegii. Łączy on tereny rolnicze Kvisti na wyspie Osterøy w gminie Osterøy z terenami rolniczymi Herland na stałym lądzie w gminie Bergen, na wschód od miasta Bergen. Most ten jest trzecim co do wielkości mostem wiszącym w Norwegii. Jest on częścią drogi krajowej nr 566.

Most Osterøy to most wiszący o długości 1065 metrów, którego główne przęsło ma długość 595 metrów. Most ma 8 przęseł, a żaden z pomostów nie znajduje się w wodzie, tylko na lądzie. Prześwit pod mostem wynosi 53 metry (174 stopy). Obie wieże podwieszające mają wysokość 121,5 m (399 stóp) każda. Budowa mostu została zakończona 3 października 1997 r., a jej koszt wyniósł około 308 mln kr. Most został zaprojektowany przez firmę Aas-Jakobsen, zajmującą się inżynierią budowlaną.

Oddano ją do użytku 28 lat po przygotowaniu pierwszych planów połączenia między Osterøy a Bergen. Otworzył go dla ruchu Sissel Rønbeck, norweski minister transportu i komunikacji. Most został zbudowany tak, aby wytrzymać dość silne wiatry. Eksperci stwierdzili, że most powinien być w stanie przetrwać ekstremalną burzę. Most jest tak wyregulowany, że jego największe drgania występują przy wietrze o prędkości około 10 metrów na sekundę (22 mph), np. podczas lekkiej bryzy.^[35]