Oslo - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Park miejski z muzeum i rzeźbami. Park Frogner to park publiczny położony w dzielnicy West End w Oslo, w Norwegii. Park jest historyczną częścią Frogner Manor, a dwór znajduje się w południowej części parku i mieści się w nim Muzeum Oslo. Zarówno park, jak i cała gmina Frogner oraz Frognerseteren wywodzą swoje nazwy od nazwy Frogner Manor.

W parku Frognera znajduje się instalacja Vigelanda, stała instalacja rzeźbiarska stworzona przez Gustava Vigelanda w latach 1924-1943. Składa się ona z rzeźb oraz większych konstrukcji, takich jak mosty i fontanny. Instalacja nie jest osobnym parkiem, lecz nazwą rzeźb znajdujących się w większym Parku Frognera. Nieformalnie instalacja Vigelanda jest czasem nazywana "Parkiem Vigelanda" lub "Parkiem Rzeźb Vigelanda"; dyrektor Muzeum Oslo Lars Roede powiedział, że "Park Vigelanda" "tak naprawdę nie istnieje" i jest "nazwą dla turystów", w przeciwieństwie do "bardziej przyziemnej nazwy dla mieszkańców Oslo - Parku Frognera".

Park dworu Frogner był historycznie mniejszy i skupiony wokół dworu. W XVIII wieku został urządzony jako park barokowy przez właściciela, późniejszego generała Hansa Jacoba Scheela. W XIX wieku XIX-wieczny park romantyczny został założony przez ówczesnego właściciela, przemysłowca Benjamina Wegnera. Duża część posiadłości została sprzedana, aby umożliwić rozbudowę miasta w XIX wieku, a pozostała część została zakupiona przez gminę Christiania w 1896 roku i przekształcona w park publiczny. W 1914 r. odbyła się tam wystawa jubileuszowa, a w latach 20. XX w. powstała aranżacja rzeźb Vigelanda. Oprócz parku rzeźb, dworu i pobliskiego pawilonu, w parku znajdują się także Frognerbadet i Frogner Stadion. W centrum parku znajduje się staw Frogner.

Park Frogner jest największym parkiem w mieście i zajmuje powierzchnię 45 hektarów; instalacja rzeźbiarska jest największym na świecie parkiem rzeźb wykonanym przez jednego artystę. Park Frogner jest najpopularniejszą atrakcją turystyczną w Norwegii, którą co roku odwiedza od 1 do 2 milionów osób i która jest dostępna dla zwiedzających przez cały czas. Park Frogner i instalacja Vigeland zostały objęte ochroną na mocy ustawy o dziedzictwie kulturowym 13 lutego 2009 r. jako pierwszy park w Norwegii.^[1]

Nadbrzeżna twierdza i dawne więzienie. Twierdza Akershus – zamek zbudowany w celu obrony stolicy Norwegii - Oslo.

Nazwa Akershus powstała z połączenia Aker (nazwa okolicy, w której została założona) oraz hús (forteca, zamek). Pierwsze prace nad fortecą zaczęły się ok. 1290 r. po ataku w 1287 roku zbuntowanego norweskiego szlachcica Alva Erlingssona na Oslo, a zlecił je Haakon V Długonogi (Håkon V Magnusson). Pierwsza wzmianka na temat twierdzy pojawiła się w jednym z listów Haakona w 1300 r. Po raz pierwszy w bitwie twierdza została użyta w 1306 roku. Położona bezpośrednio nad morzem miała strategiczne znaczenie dla Oslo, a co za tym idzie dla Norwegii.

Przez stulecia twierdza służyła kolejnym władcom Norwegii. Po pożarze Oslo w 1624 r. król zjednoczonej Danii i Norwegii Chrystian IV Oldenburg zdecydował się odbudować miasto, leżące do tej pory nieco na wschód od fortecy, właśnie w jej pobliżu. Twierdza przetrwała wiele oblężeń, głównie szwedzkich (w tym oblężenie przez Karola XII) i nigdy nie została zdobyta przez wroga. W roku 1940, w czasie II wojny światowej twierdza była oblężona przez Niemców, ale nawet wtedy nie została zdobyta, tylko przekazana w wyniku kapitulacji. W czasie okupacji niemieckiej w twierdzy było więzienie. W 1945 odbyła się tu egzekucja Vidkuna Quislinga.

Dziś w twierdzy znajduje się szereg muzeów o charakterze militarnym. Akershus jest jedną z atrakcji turystycznych Oslo. Wstęp na teren twierdzy jest wolny przez cały rok. Na zamku znajduje się też mauzoleum norweskiej rodziny królewskiej.

Służbę wartowniczą w twierdzy pełni Gwardia Królewska (Hans Majestet Kongens Garde).^[2]

Muzeum z 3 statkami wikingów z IX wieku. Muzeum Łodzi Wikingów w Oslo – ekspozycja muzealna na Półwyspie Bygdøy w Oslo w Norwegii, będąca częścią Muzeum Historii Kultury w Oslo, prezentująca znalezione w wykopaliskach archeologicznych łodzie wikingów.

Muzeum wybudowano specjalnie na potrzeby udostępnienia łodzi wykopanych w kurhanach na południu Norwegii. Prezentowane są w nim trzy dębowe łodzie wraz ze znalezionymi w nich przedmiotami:

• łódź z Oseberg – najokazalsza z łodzi, z wysoko wzniesionymi dziobem i rufą ma 22 m długości i 5 m szerokości,
• łódź z Gokstad – większa i szersza: 25 m długości i 5 m szerokości,
• łódź z Tune – znacznie zniszczona, miała prawdopodobnie około 22 m długości i 4,35 m szerokości.

Życie w Norwegii od 1500 roku do dziś. Norweskie Muzeum Ludowe – muzeum i skansen, jeden z największych w Europie i jedna z największych atrakcji Oslo, położony na półwyspie Bygdøy.

Zostało założone 19 grudnia 1894 roku, znajduje się w nim 155 budynków, położonych na 140 tys. m², a powierzchnia wewnętrzna budynków wynosi 27 tys. m². W skansenie zgromadzono eksponaty z norweskich wsi i miast, głównie z okresu od XVII do XIX wieku, jednak są obiekty starsze, jak kościół klepkowy Gol stavkirke, który powstał około 1212 roku.

Budynki pogrupowane są według regionów, jest też rekonstrukcja terenu miejskiego - przeniesiono tutaj kamienice ze sklepami, warsztatami i mieszkaniami, a także dawną stację benzynową.

Latem w skansenie odbywają się imprezy, poszczególne sektory ożywają - w warsztatach pracują rzemieślnicy, w zagrodach pojawiają się zwierzęta. Urządzane są wystawy czasowe i stałe, m.in. poświęcone życiu Samów.

Skansen jest otwarty dla turystów przez 360 dni w roku.^[6]

Budynek z lat 50., w którym przyznano Pokojową Nagrodę Nobla. Ratusz w Oslo – budynek w którym mają swą siedzibę władze miasta Oslo, stolicy Norwegii. W budynku znajduje się również galeria sztuki oraz pomieszczenia biurowe. Ratusz w Oslo jest miejscem gdzie corocznie organizowana jest ceremonia wręczania pokojowej nagrody Nobla

Decyzja o budowie ratusza w tym miejscu nie była przypadkowa, z miejsca tego roztacza się ciekawy widok na Oslofjord, także statki wpływające do portu w Oslo widzą ratusz na pierwszym planie, gdyż ten znajduje się dokładnie na końcu Oslofjord w centrum miasta.

Budowa obiektu rozpoczęła się w 1931 roku, po czym została przerwana z powodu II wojny światowej, otwarcie więc nastąpiło dopiero 15 maja 1950 roku. Wieża wschodnia wznosi się na wysokość 66 metrów, wieża zachodnia na 63 metry.

Podstawa budynku zajmuje obszar 4.560 m², powierzchnia całkowita to około 38.000 m². Centralna hala ma powierzchnię 1.500 m² i mierzy 20,8 m wysokości.^[8]

Muzeum okupacji hitlerowskiej w czasie II wojny światowej. Norweskie Muzeum Ruchu Oporu, znane również jako Norweskie Muzeum Frontu Wewnętrznego, to muzeum znajdujące się w twierdzy Akershus w Oslo.

Zbiory muzeum koncentrują się na norweskim ruchu oporu podczas okupacji Norwegii przez nazistowskie Niemcy w latach 1940-1945. W muzeum można zobaczyć sprzęt, zdjęcia i dokumenty z okresu wojny.

Muzeum zostało założone jako fundacja w 1966 roku. Muzeum zostało otwarte dla publiczności w maju 1970 roku przez księcia Haralda z okazji 25. rocznicy wyzwolenia Norwegii. Projekt architektoniczny powierzono norweskiemu architektowi Otto Torgersenowi (1910-2000), który we współpracy z kluczowym personelem reprezentującym różne oddziały sił podziemnych stworzył chronologiczną galerię obejmującą okres od preludium w latach trzydziestych XX wieku do wyzwolenia w 1945 roku.

Pierwszym dyrektorem muzeum był Knut Haugland, który kierował nim do 1983 roku. Tore Gjelsvik był przewodniczącym rady muzeum w latach 1964-1973. Arnfinn Moland został mianowany kierownikiem muzeum w 1995 roku.^[13]

Hvervenbukta to kąpielisko i teren rekreacyjny na południowy wschód od centrum Oslo w Norwegii, położony nad brzegiem Bunnefjorden w dzielnicy Søndre Nordstrand, niedaleko Ljan i Holmlia.

Pierwotnie teren ten należał do dworu Ljan. Główny budynek pochodził z 1765 roku i spłonął w 1913 roku. Dawna gmina Aker przejęła te nieruchomości w 1937 roku. Niektóre z pozostałych na tym terenie budynków są obecnie wykorzystywane przez artystów i rzemieślników.

W tym miejscu znajduje się jedna z najpopularniejszych plaż w Oslo, z możliwością kąpieli wzdłuż piaszczystej plaży i ze skał wzdłuż fiordu. Kąpielisko w Hvervenbukta ma kawiarnię z tarasem i kioskiem, toalety i wychodek, stoły piknikowe, prysznice i urządzenia z wodą pitną. Kąpielisko jest przystosowane dla osób niepełnosprawnych, a w miesiącach letnich pełni w nim dyżur ratownik.

W miejscowości Hvervenbukta znajduje się również kemping.^[18]

Wodne muzeum sztuki współczesnej. Muzeum Sztuki Współczesnej Astrup Fearnley to prywatna galeria sztuki współczesnej w Oslo w Norwegii. Została założona i otwarta dla publiczności w 1993 roku. Kolekcja skupia się głównie na amerykańskich artystach z lat 80., ale obecnie rozwija się w kierunku międzynarodowej sceny sztuki współczesnej, z takimi artystami jak Jeff Koons, Richard Prince, Cindy Sherman, Matthew Barney, Tom Sachs, Doug Aitken, Olafur Eliasson i Cai Guo-Qiang. Każdego roku muzeum organizuje 6-7 wystaw czasowych. Astrup Fearnley Museum of Modern Art współpracuje z międzynarodowymi instytucjami i organizuje wystawy, które podróżują po całym świecie. W 2012 roku muzeum przeniosło się do dwóch nowych budynków zaprojektowanych przez Renzo Piano w Tjuvholmen.^[19]

Teatr w Oslo, Norwegia. Teatr Narodowy w Oslo – jeden z najważniejszych norweskich teatrów dramatycznych.

Uroczyste otwarcie nastąpiło 1 września 1899 roku. Budynek, zaprojektowany przez Henrika Bulla, jest usytuowany między pałacem królewskim i parlamentem. Na nowej scenie kontynuowano działalność teatru Christiania założonego w roku 1829. Podczas trzydniowej inauguracji wystawiono fragmenty sztuk Ludviga Holberga, Wroga ludu Henrika Ibsena i Sigurda Jorsalfara Bjørnstjerne Bjørnsona. Początkowo Teatr Narodowy był finansowany ze środków prywatnych i dopiero w roku 1929 państwo udzieliło mu skromnej dotacji. Pierwszym dyrektorem teatru został syn Bjørnstjerne Bjørnsona, Bjørn. Za „złoty wiek” sceny narodowej uchodzą lata dyrekcji Vilhelma Kraga.

W 1990 odbył się na scenie teatru pierwszy światowy Festiwal Ibsenowski. W latach 90. XX wieku w teatrze wystawiał, odnosząc sukcesy, polski reżyser Piotr Chołodziński (m.in. Kurka wodna Witkacego).

Obecnie teatr prowadzi działalność w czterech jednostkach administracyjnych: Hovedscenen (Scena Główna), Amfiscenen (Amfiteatr), Malersalen (Malarnia), znajdujących się w budynku macierzystym, oraz Torshovteatret (Teatr Torshov) w dzielnicy Torshov.^[20]

Kolekcja międzynarodowych antyków. Muzeum historyczne w Oslo – ekspozycja muzealna w Oslo przy ulicy Fredriksgate 2, jedna z placówek Kulturhistorisk museum w Oslo.

Muzeum historyczne w Oslo zostało otwarte w 1904 roku w trzypiętrowym budynku zaprojektowanym w stylu art noveau przez Henrika Bulla. Muzeum zawiera eksponaty historyczne od najstarszej działalności ludzkiej z terenów Norwegii, po okres wikingów i późnego średniowiecza, jak i ekspozycje dotyczące historii starożytnego Egiptu, Ameryki, Afryki oraz Dalekiego Wschodu.

Do najcenniejszych zbiorów zalicza się ekspozycję Gabinetu Monet zawierającą grosz Olafa Świętego z 1015 roku oraz monetę z pierwszym norweskim herbem z czasów Haakona V. W kolekcji znajdują się jedne z najlżejszych monet świata jak i srebrne monety o wadze przekraczającej 100 gramów. Kolekcja dotycząca epoki wikingów zawiera dużą liczbę broni, narzędzi, ozdób oraz najlepiej zachowany na świecie hełm wikiński tzw. hełm z Gjermundbu. Ozdobą kolekcji Od epoki lodowej do chrześcijaństwa jest Miecz Snartemo z ok. 500 roku n.e. jedno z najbogatszych znalezisk z wczesnej epoki żelaza. Kolekcja średniowieczna zawiera m.in. bogato zdobione drewniane portale kościelne, rzeźby świętych, przedmioty życia codziennego oraz trzy kamienie runiczne, tzw. kamień z Tune, kamień z Dynna i kamień z Alstad z wyrytymi inskrypcjami w alfabecie runicznym.

Skromną ekspozycję dotyczącą starożytnego Egiptu wzbogacają mumie, m.in. mumia Dismutenibtes, córki strażnika świątynnego, które zostały przekazane muzeum przez Oskara II. Stałą ekspozycją Muzeum historycznego w Oslo jest wystawa Daleki Wschód, na której prezentowane są dzieła sztuki oraz rzemiosła z Japonii, Korei, Tybetu oraz Chin, m.in. jedwabne stroje, maski teatralne, trony, zbroje i miecze samurajskie.^[26]

Kościół Fossum to ośrodek kościelny w Stovner w Oslo, w Norwegii. Kościół został zaprojektowany przez biuro architektoniczne Anker & Hølaas i wykonany przez firmę Selvaagbygg. Kościół został konsekrowany we wrześniu 1976 roku. Kościół Fossum ma 200 miejsc siedzących w okręcie i 400 w salach bocznych.

Dekoracja ołtarza została wykonana przez Zdenkę Rusovą w 1976 r. Jest to mosiężny krzyż na malowanej powierzchni z motywem płomieni. Na ścianach bocznych znajduje się dwanaście obrazów z motywami z życia Jezusa, wykonanych przez Ewę Calber Westelius w 1996 roku.

Organy kościelne 19-głosowe z 1991 roku, firmy Ryde & Berg, są uważane za jedne z najlepszych w Oslo.

Dzwony kościelne znajdują się w oddzielnej dzwonnicy obok kościoła. W carillonie znajduje się 12 dzwonów. Dzwony zostały odlane w 1976 r. w odlewni Olsen Nauen Bell Foundry.

Kościół Fossum znajduje się na liście Norweskiego Dyrektoriatu Dziedzictwa Kulturowego.^[28]

Muzeum Historii Naturalnej i Ogrodów. Muzeum Historii Naturalnej na Uniwersytecie w Oslo jest najstarszym i największym muzeum historii naturalnej w Norwegii. Znajduje się ono w dzielnicy Tøyen w Oslo, w Norwegii.

Jego korzenie sięgają Uniwersyteckiego Ogrodu Botanicznego, który został założony w pobliżu Dworu Tøyen w 1814 roku. Muzea zoologiczne, botaniczne i geologiczne powstały około sto lat później, gdy kampus uniwersytecki w centrum Oslo stał się zbyt mały do takich celów. Głównymi orędownikami byli Waldemar Christofer Brøgger i Nordal Wille. Przez większość XX wieku muzea i ogród botaniczny były zorganizowane w pięciu różnych jednostkach, które połączono 1 sierpnia 1999 roku. Obecna nazwa pochodzi z 2005 roku.

Muzeum Zoologiczne, w którym prezentowane są dzikie zwierzęta z Norwegii i całego świata. Ogród Botaniczny zawiera 35 000 roślin, 7 500 gatunków i dwie szklarnie wystawowe. Muzeum Geologiczne zawiera materiał badawczy obejmujący ponad 2 miliony skamieniałości, okazów skał i minerałów. Wybrane okazy są wystawione zarówno w Muzeum Geologicznym, jak i w Muzeum Zoologicznym. Jedną z atrakcji jest skamielina Darwinius masillae "Ida", naczelnego z epoki eocenu.^[32]

Hala widowiskowa w Oslo, Norwegia. Oslo Spektrum - arena położona w centrum Oslo w Norwegii. Została otwarta w 1990 roku i pierwotnie miała być domową halą drużyn hokejowych Vålerenga i Furuset, które jednak po kilku latach zrezygnowały z jej użytkowania.

Pojemność Oslo Spektrum wynosi 9.700, przez co spotyka się z krytyką, iż jest zbyt mała na popularne wydarzenia (było to najbardziej widoczne w przypadku koncertu Bruce'a Springsteena w 2007 roku, na który bilety zostały wyprzedane w mniej niż 10 minut).

W budynku odbyły się gale Nordic Music Awards, koncert z okazji przyznania Pokojowej Nagrody Nobla, Spellemannprisen (norweskie Grammy), a także wydarzenia z serii Disney on Ice. W 1996 roku w hali miał miejsce 41. Konkurs Piosenki Eurowizji.

Wśród artystów, którzy wystąpili w arenie są m.in.: Cher, Shakira, Sophie Ellis Bextor, Oasis, Frank Sinatra, Roxette, Celine Dion, Gwen Stefani, Anastacia, Children of Bodom, In Flames, Iron Maiden, Metallica, Dream Theater, Shania Twain, Sissel, Eminem, Westlife, Elton John, Robbie Williams, Guns N' Roses, Paul McCartney, Tina Turner, Ozzy Osbourne, Slayer, Bob Dylan, The Cure, Britney Spears, Kylie Minogue, Marcus and Martinus i Muse. Oslo Spektrum była również pierwszą halą, w której, jako kwartet, wystąpił zespół Spice Girls.

Oslo Spektrum znana jest z niebieskich i czerwonych koszulek noszonych przez pracowników. Niebieskie należą do ochrony, a czerwone do członków obsługi.^[34]