Kongsberg - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Norweskie Muzeum Górnictwa znajduje się w Kongsberg w okręgu Viken w Norwegii.

Norweskie Muzeum Górnictwa dokumentuje historię dawnych Kopalni Srebra Kongsberg (Kongsberg Sølvverk). Muzeum zostało założone w 1938 roku, a otwarte dla zwiedzających w 1945 roku. Muzeum dokumentuje rozwój górnictwa w okresie, kiedy działały kopalnie srebra w Kongsbergu.

Już w XV wieku na tym terenie prowadzono wydobycie. Wydobywano wówczas rudę miedzi. Około roku 1540 znaleziono także rudę ołowiu zawierającą srebro. Złoża srebra w Kongsberg zostały po raz pierwszy odkryte w 1629 roku, a kopalnie działały do 1958 roku.

Dziedzictwo kulturowe pochodzi z XVIII w., ale przez cały okres działalności kopalni zachowały się ślady wydobycia. Zachował się dom kapitana górniczego, chałupy, stajnie, fundamenty koła wodnego, a także system akweduktów i zapór. W pobliżu wejścia do kopalni srebra znajdują się schrony, z których niegdyś korzystali górnicy. Budynki te zostały wzniesione w latach 1867-1874. Kolejka górnicza ciągnięta przez lokomotywy spalinowe zabiera zwiedzających 342 metry pod powierzchnię ziemi i 2,3 km w głąb góry. Wewnątrz dawnej kopalni można zwiedzać z przewodnikiem. Ciekawym urządzeniem jest winda górnicza zbudowana w 1881 roku.^[2]

Kościół Kongsberg to budynek i zbór Kościoła Norwegii znajdujący się w miejscowości Kongsberg w okręgu Viken w Norwegii.

Kościół w Kongsbergu, duży barokowy kościół, został zaprojektowany przez Joachima Andreasa Stukenbrocka, a jego budowa trwała od 1740 do 1761 roku. Ma prostą bryłę zewnętrzną i bogato zdobione rokokowe wnętrze. Kościół w Kongsbergu został zbudowany z cegły i zaprojektowany na planie krzyża. Inspiracją dla projektu kościoła był kościół Garnisons w Kopenhadze.

Praktycznie wszystkie elementy wyposażenia kościoła są drewniane, ale filary i powierzchnie zostały pokryte marmurem. Dzięki temu cały kościół ma chłodny, niebieski kolor. Po obu stronach ołtarza i ambony znajdują się filary, na których umieszczona jest empora organowa. Barokowe organy pochodzą z 1765 roku i zostały wykonane przez organmistrza Gottfrieda Heinricha Glogera. W latach pięćdziesiątych XIX wieku zostały odrestaurowane przez Paula Brantzega, a w 1932 roku przez Josefa Hilmara Jørgensena. W 1928 roku Tinius Olsen przekazał znaczną sumę na renowację organów, które zostały uszkodzone przez wodę pod koniec lat 80-tych XIX wieku. Chrzcielnica została wyrzeźbiona z marmuru wydobytego z Holmestrand w Vestfold. Żyrandole zostały wyprodukowane w Nøstetangen glassverk w Hokksund w drugiej połowie XVII wieku.

W sanktuarium znajdują się dekoracje sufitowe autorstwa Erica Gustava Tunmarcka. Autorem dekoracji i wystroju wnętrza kościoła był między innymi inżynier górniczy Michael Heltzen.^[3]