Melbourne - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Droga w Melbourne. Collins Street to główna ulica w centrum Melbourne, w stanie Wiktoria, w Australii. Została wytyczona podczas pierwszego badania Melbourne, oryginalnego Hoddle Grid z 1837 roku, i szybko stała się najbardziej pożądanym adresem w mieście. Ulica Collins została nazwana na cześć porucznika-gubernatora Tasmanii Davida Collinsa, który przewodził grupie osadników zakładających krótkotrwałą osadę Sorrento w 1803 roku.

Od lat 50. XX wieku wschodni kraniec Collins Street jest potocznie nazywany "Paris End" ze względu na liczne zabytkowe budynki, stare drzewa, wysokiej klasy butiki handlowe i pierwsze w mieście kawiarnie z chodnikami. Podobnie jak wszystkie główne ulice w centrum Melbourne, Hoddle Grid ma dokładnie 99 stóp szerokości, co pozwoliło na zainstalowanie tramwajów w 1885 roku. Bloki położone dalej na zachód, wokół Queen Street, stały się w XIX wieku finansowym sercem Melbourne, ulubioną siedzibą wielkich banków i firm ubezpieczeniowych, a tradycja ta trwa do dziś - wzdłuż Queen Street znajdują się najbardziej prestiżowe biurowce i drapacze chmur.^[4]

Sklepy i stragany w historycznym miejscu. Queen Victoria Market jest głównym punktem orientacyjnym w centralnej dzielnicy biznesowej Melbourne, w stanie Wiktoria, w Australii. Zajmuje powierzchnię ponad siedmiu hektarów i jest największym targiem na otwartym powietrzu na półkuli południowej.

Zbudowany etapami w latach 60. XIX wieku i oficjalnie otwarty w 1878 roku, Queen Victoria Market jest ostatnim zachowanym głównym rynkiem w CBD, a wraz z Prahran Market i South Melbourne Market, ostatnim z rynków z epoki wiktoriańskiej, który nadal działa w mieście. Jest on wpisany zarówno na Victorian Heritage Register, jak i na National Heritage List i stanowi jedno z głównych miejsc turystycznych w Melbourne, przyciągając około 10 milionów odwiedzających rocznie.^[6]

Zespół sanktuariów i miejsc pamięci z okresu I wojny światowej. Shrine of Remembrance - pomnik wojenny w Melbourne, w stanie Wiktoria, w Australii, znajdujący się w Kings Domain przy St Kilda Road. Został zbudowany w celu uhonorowania mężczyzn i kobiet z Wiktorii, którzy służyli w I wojnie światowej, ale obecnie funkcjonuje jako pomnik dla wszystkich Australijczyków, którzy służyli w każdej wojnie. Jest miejscem corocznych uroczystości z okazji Dnia Anzaca i Dnia Pamięci i jest jednym z największych pomników wojennych w Australii.

Sanktuarium, zaprojektowane przez architektów Phillipa Hudsona i Jamesa Wardropa, weteranów I wojny światowej, utrzymane jest w stylu klasycznym, wzorowanym na Grobowcu Mauzolosa w Halikarnasie i Partenonie w Atenach. Element wieńczący dach zigguratu nawiązuje do Pomnika Choragicznego Lizykratesa. Sanktuarium, zbudowane z granitu Tynong, pierwotnie składało się tylko z centralnego sanktuarium otoczonego ambulatorium. W sanktuarium znajduje się marmurowy Kamień Pamięci, na którym wyryto słowa: "Większej miłości nikt nie ma" (J 15,13). Raz w roku, 11 listopada o godz. 11.00 (Dzień Pamięci), przez otwór w dachu wpada promień słońca, który oświetla słowo "Miłość" w napisie. Pod sanktuarium znajduje się krypta, w której umieszczono wykonany z brązu pomnik ojca i syna żołnierza oraz tablice z wykazem wszystkich jednostek Australijskich Sił Imperialnych.

Sanktuarium przechodziło długi proces rozwoju, który rozpoczął się w 1918 r. od wstępnej propozycji budowy pomnika w stylu wiktoriańskim. Utworzono dwa komitety, z których drugi rozpisał konkurs na projekt pomnika. Zwycięzca został ogłoszony w 1922 roku. Jednak opozycja wobec tej propozycji, kierowana przez Keitha Murdocha i dziennik "Herald Sun", zmusiła ówczesne rządy do ponownego przemyślenia projektu. Zaproponowano kilka alternatywnych rozwiązań, z których najbardziej znaczącym była propozycja placu Anzac i cenotafu z 1926 roku. W odpowiedzi generał Sir John Monash wykorzystał marsz z okazji Dnia Anzaca w 1927 r. do uzyskania poparcia dla budowy sanktuarium, a jeszcze w tym samym roku uzyskał poparcie rządu Wiktorii. Kamień węgielny położono 11 listopada 1927 r., a Sanktuarium zostało oficjalnie poświęcone 11 listopada 1934 r.^[7]

Zoo z epoki wiktoriańskiej z ponad 320 gatunkami zwierząt. The Royal Melbourne Zoological Gardens, powszechnie znany jako Melbourne Zoo – najstarszy ogród zoologiczny w Australii, zlokalizowany 4 km na północ od centrum Melbourne.

Ogród zoologiczny w Melbourne wzorowany był na londyńskim zoo. Zoo zostało otwarte w 1862 w Royal Park na powierzchni 22 ha. Wcześniej zwierzęta trzymane były w ogrodach botanicznych w Melbourne. W 1870, gdy sekretarzem ogrodu został Albert Alexander Cochrane Le Souef, pojawiły się pierwsze egzotyczne zwierzęta. Obecnie w zoo mieszkają zwierzęta należące do 460 gatunków.

Jednym z najbardziej znanych zwierząt zoo był słoń Queenie, wykorzystywany do przejażdżek dla dzieci do lat 40. XX wieku.

19 stycznia 2008 gazeta The Age opublikowała zarzuty stosowania okrucieństwa wobec zwierząt. Dyrektor zoo Matt Vincent stwierdził, że nie dochodziło do żadnych tego typu sytuacji.^[8]

Zabytkowy park z epoki wiktoriańskiej z muzeami. Ogrody Carlton to obiekt światowego dziedzictwa położony na północno-wschodnim skraju Central Business District na przedmieściach Carlton, w Melbourne w Australii. Jest to popularne miejsce pikników i grillowania, a wpisane na listę dziedzictwa kulturowego Ogrody Carlton są domem dla wielu dzikich zwierząt, w tym oposów szczurzych.

Na terenie o powierzchni 26 hektarów (64 akrów) znajduje się budynek Wystawy Królewskiej, Muzeum Melbourne, kino Imax, korty tenisowe i wielokrotnie nagradzany plac zabaw dla dzieci. Prostokątny teren ograniczony jest ulicami Victoria Street, Rathdowne Street, Carlton Street i Nicholson Street. Od budynku Wystawy ogrody łagodnie opadają w kierunku południowo-zachodnim i północno-wschodnim. Zgodnie z wpisem na Listę Światowego Dziedzictwa Budynki Wystawy Królewskiej i Ogrody Carlton mają "znaczenie historyczne, architektoniczne, estetyczne, społeczne i naukowe (botaniczne) dla stanu Wiktoria".

Ogrody są przykładem wiktoriańskiego projektowania krajobrazu, z rozległymi trawnikami i różnorodnymi europejskimi i australijskimi nasadzeniami drzew, na które składają się liściaste dęby angielskie, topole białe, platany, wiązy, drzewa iglaste, cedry, dęby turkusowe, araukarie i rośliny wiecznie zielone, takie jak figi Moreton Bay, połączone z rabatami kwiatowymi z roślin jednorocznych i krzewów. Sieć ścieżek obsadzonych drzewami zapewnia formalne aleje, które podkreślają fontanny i architekturę budynku Wystawy. Należy do nich wielka aleja platanów, która prowadzi do budynku wystawy. Dwa małe ozdobne jeziorka zdobią południową część parku. W części północnej znajduje się muzeum, korty tenisowe, magazyn techniczny i domek kustosza oraz plac zabaw dla dzieci zaprojektowany w formie wiktoriańskiego labiryntu. Ogrody z końca XIX w. charakteryzują dramatyczne aleje obsadzone drzewami, majestatyczna fontanna, formalne kwietniki i miniaturowe jeziorka.

Wpis do Wiktoriańskiego Rejestru Dziedzictwa mówi po części: "Ogrody Carlton mają znaczenie naukowe (botaniczne) ze względu na wyjątkową kolekcję roślin, w tym drzew iglastych, palm, drzew zimozielonych i liściastych, z których wiele osiągnęło wyjątkowe rozmiary i formę. Aleje wiązów Ulmus procera i Ulmus × hollandica mają duże znaczenie, ponieważ z powodu holenderskiej choroby wiązów na całym świecie zachowało się niewiele egzemplarzy. W Ogrodzie znajduje się rzadki okaz Acmena ingens (znanych jest tylko pięć innych okazów), rzadko spotykany Harpephyllum caffrum oraz największy odnotowany w Wiktorii Taxodium distichum, a także znakomite okazy Chamaecyparis funebris i Ficus macrophylla, na południowy zachód od budynku Wystawy Królewskiej. "Do dzikich zwierząt należą oposy szczotkowate, kaczki i pisklęta kaczek na wiosnę, żabienice tawułki, kookaburry. Częste są mewy indyjskie i mewy srebrzyste. W nocy nietoperz Goulda i nietoperze z białymi paskami polują na owady, a lisy szarogłowe odwiedzają ogrody, gdy rodzime drzewa kwitną lub owocują.

W ogrodach znajdują się trzy ważne fontanny: Fontanna Wystawowa, zaprojektowana przez rzeźbiarza Josepha Hochgurtela na Wystawę w 1880 r., Fontanna Francuska oraz Fontanna Westgartha.

Na terenie przylegającym od północy do Budynku Wystawy znajdowało się wcześniej boisko sportowe, znane jako Exhibition Oval lub Exhibition Track. Asfaltowy tor kolarski o owalnej długości 5 km został zbudowany w 1890 roku, a następnie odnowiony w 1896 roku w celu poprawy nawierzchni, poszerzenia i wyokrąglenia zakrętów. Do lat 20. XX wieku na torze odbywały się wyścigi kolarskie, a także wyścigi motocykli o małej mocy. Tor kolarski został usunięty w 1928 roku i zastąpiony torem ziemnym do wyścigów motocyklowych o dużej mocy, które w tamtym czasie zyskiwały na popularności. W 1936 roku na jego miejscu zbudowano nowy tor owalny o długości 7,5 mili, który jednak został zlikwidowany w 1939 roku, gdy Sąd Najwyższy orzekł, że tor narusza ustawę o wystawach, która wymagała, by publiczność miała wolny dostęp do terenów wystawowych; sam tor przeniesiono do Napier Park w Essendon. Przez cały czas istnienia toru trawiasty owal pośrodku torów wyścigowych był wykorzystywany do różnych imprez sportowych i karnawałowych, a w pewnym momencie, podczas sporu między Victorian Football League a Grounds Management Association w 1931 roku, owal był w gotowości, by służyć jako miejsce rozgrywek VFL w sezonie 1931. Ogrody wraz z Budynkiem Wystawowym i fontannami są obecnie popularnym miejscem do fotografowania ślubów.^[10]

Kolekcje przyrodnicze i kulturowe. Muzeum Melbourne to muzeum historii naturalnej i kulturowej znajdujące się w Carlton Gardens w Melbourne w Australii.

Muzeum, znajdujące się w sąsiedztwie budynku Wystawy Królewskiej, zostało otwarte w 2000 r. jako projekt Rządu Wiktorii, w imieniu Muzeów Wiktorii, które zarządzają obiektem.

W 2011 r. muzeum otrzymało nagrodę dla najlepszej atrakcji turystycznej w konkursie Australian Tourism Awards.

Poza galeriami w muzeum znajdują się takie miejsca jak Curious?, gdzie można spotkać się z pracownikami i uzyskać odpowiedzi na pytania dotyczące zbiorów, badań i kulisów pracy Muzeów Wiktorii, a także kawiarnia i sklep z pamiątkami. Na zapleczu budynku znajdują się niektóre z Wiktoriańskich Zbiorów Państwowych, w których zgromadzono ponad 17 milionów eksponatów, w tym przedmioty związane z kulturą rdzennych mieszkańców Australii i Wysp Pacyfiku, geologią, badaniami historycznymi, paleontologią, techniką i społeczeństwem, zoologią, a także zbiory biblioteczne, w których zgromadzono monografie i serie naukowe z XVIII i XIX wieku. Największy na świecie kinowy ekran IMAX, który również jest częścią kompleksu muzealnego, wyświetla filmy i filmy dokumentalne na dużym ekranie w formacie 3-D.^[11]

Heide Museum of Modern Art, znane również jako Heide, jest muzeum sztuki w Bulleen, na przedmieściach Melbourne, Victoria, Australia. Założone w 1981 roku muzeum mieści sztukę nowoczesną i współczesną w trzech odrębnych budynkach wystawowych i znajduje się na terenie szesnastu akrów ogrodów wpisanych na listę zabytków oraz parku rzeźb.

Muzeum mieści się na terenie dawnej farmy mlecznej należącej do znanych dobroczyńców sztuki Johna i Sunday Reedów. Po zakupie farmy w 1934 roku nazwali ją Heide w nawiązaniu do Szkoły Heidelberskiej, impresjonistycznego ruchu artystycznego, który rozwinął się w pobliskim Heidelbergu w latach 80. XIX wieku. Heide stało się miejscem spotkań kolektywu młodych malarzy modernistów znanych jako Heide Circle, do którego należeli Sidney Nolan, John Perceval, Albert Tucker i Joy Hester, którzy często zatrzymywali się w XIX-wiecznym domu Reedów, znanym obecnie jako Heide I. Dziś należą oni do najbardziej znanych artystów Australii i są uważani za liderów Angry Penguins, modernistycznego ruchu artystycznego nazwanego tak od czasopisma kulturalnego wydawanego wspólnie przez Reedów i poetę Maxa Harrisa. O bliskim związku Heide z tym ruchem świadczy wiele eksponatów.

W latach 1964-1967 Reedowie wybudowali nową rezydencję, Heide II, obecnie uważaną za jeden z najwspanialszych przykładów architektury modernistycznej w Wiktorii. W 1980 roku, po kilku latach negocjacji, Reedowie sprzedali Heide II, większość przyległej nieruchomości i znaczące dzieła ze swojej kolekcji sztuki rządowi Wiktorii z przeznaczeniem na utworzenie publicznego muzeum sztuki i parku. Od tego czasu muzeum powiększyło swoją kolekcję dzięki wielu indywidualnym darom i zgodnie z pierwotnym celem Reedów nadal wspiera młodych i początkujących artystów.

W 1993 roku do kompleksu Heide dołączył Heide III, nowy budynek galerii zaprojektowany przez Andrew Andersonsa. Budynek ten został rozbudowany podczas gruntownej przebudowy Heide w latach 2005-2006. W tym okresie wybudowano także Centrum Edukacyjne Sidney Myer, odrestaurowano Heide II i otaczające go ogrody oraz zbudowano nowe obiekty.^[14]

The Block Arcade to zabytkowy pasaż handlowy w centralnej dzielnicy biznesowej Melbourne w stanie Wiktoria w Australii. Zbudowany w latach 1891-1893, jest uważany za jeden z najwspanialszych pasaży handlowych epoki wiktoriańskiej i należy do najpopularniejszych atrakcji turystycznych Melbourne.

Zaprojektowany przez architektów Twentyman & Askew blok jest jednym z najbardziej bogato zdobionych wnętrz w Melbourne, z mozaikową podłogą, szklanym zadaszeniem, wykończeniami z kutego żelaza i rzeźbionego kamienia. Arkada ma kształt litery L z ośmiokątną rotundą na rogu, łączącą Collins Street na południowym krańcu z Elizabeth Street na zachodzie. Po stronie północnej arkada łączy się z Block Place, zadaszoną aleją dla pieszych, która prowadzi do Little Collins Street, naprzeciwko najstarszego pasażu handlowego w Melbourne, Royal Arcade. Sześciokondygnacyjne fasady zewnętrzne Block Arcade przy ulicach Collins i Elizabeth są jednymi z najlepiej zachowanych przykładów architektury wiktoriańskiej w stylu manierystycznym w Australii.

Nazwa pasażu pochodzi od praktyki "robienia bloku", czyli modnego ubierania się i spacerowania po odcinku Collins Street między ulicami Elizabeth i Swanston. Jest on wpisany do Rejestru Dziedzictwa Wiktoriańskiego.^[15]

Budynek w Australii. Eureka Tower – apartamentowiec znajdujący się w centrum Melbourne w Australii. Budowa rozpoczęła się w 2001 roku, a fasadę ukończono 1 czerwca 2006 roku. Konstrukcja wznosi się na 297 metrów i 20 centymetrów nad ziemię. Budynek ma 91 pięter i jeden poziom podziemny. Na ostatnim piętrze ma się znajdować klub nocny i taras widokowy.

Eureka Tower jest drugim co do wysokości budynkiem na półkuli południowej oraz drugim co do wysokości budynkiem mieszkalnym na świecie (po Q1 Tower w Gold Coast). Mierząc wysokość tylko do dachu, jest najwyższa.

Eureka Tower została zaprojektowana przez firmę architektoniczną z Melbourne Fender Katsalidis Australia a zbudowana przez firmę Grocon (Grollo Australia). Właściciele apartamentów i ich lokatorzy nabyli swoje mieszkania w tym budynku między poziomem ulicy a 80 piętrem w lipcu 2006 roku. W wieżowcu znajduje się 560 apartamentów.^[16]

Lokalne i egzotyczne rośliny nad rzeką. Królewskie Ogrody Botaniczne w stanie Wiktoria – ogrody botaniczne położone na obszarze Melbourne i Cranbourne w Australii.

Ogrody Melbourne powstały w 1846 r. kiedy po południowej stronie rzeki Yarra przeznaczono ziemię pod nowy ogród botaniczny. Teren rozciąga się przez 36 hektarów, opadając w stronę rzeki, licznie pokryty drzewami, podwyższonymi grządkami, jeziorami i trawnikami. W jego obrębie znajduje się prawie 50 000 pojedynczych roślin, reprezentujących 8500 różnych gatunków. Prezentuje się je podzielone na 30 kolekcji.

Cranbourne Gardens zostało założone w 1970 roku, po tym jak grunty zostały nabyte przez Ogrody na południowo–wschodnich obrzeżach Melbourne w celu założenia placówki poświęconej roślinom australijskim. Jako głównie dzikie miejsce, ważne dla zachowania różnorodności biologicznej, zostało otwarte dla zwiedzających w 1989 roku.

Królewskie Ogrody Botaniczne są domem dla State Botanical Collection, która mieści się w National Herbarium of Victoria, i zawiera 1,5 miliona zakonserwowanych roślin, glonów i grzybów oraz najbardziej wszechstronną bibliotekę botaniczną Australii.^[20]

Capital City Trail to ścieżka wspólnego użytku w Melbourne, Victoria, Australia, która okrąża centrum miasta i niektóre wewnętrzne wschodnie i północne przedmieścia. Ma długość 29 km i w większości składa się z odcinków innych szlaków, takich jak Merri Creek Trail, Main Yarra Trail, Moonee Ponds Creek Trail i Inner Circle Rail Trail.

Popularny punkt startowy szlaku znajduje się na moście Princes Bridge w pobliżu stacji Flinders Street. Rowerzyści mogą wyruszyć w kierunku wschodnim lub zachodnim. W przypadku kierunku zachodniego można skorzystać z obu brzegów rzeki, ale bardziej popularna jest strona południowa.

Capital City Trail biegnie tą samą ścieżką, co Main Yarra Trail, aż do wodospadu Dights Falls, gdzie dalej biegnie tą samą ścieżką, co Merri Creek Trail, w ramach pętli wokół miasta.^[26]

Montsalvat to kolonia artystów w Eltham, na przedmieściach Melbourne w stanie Wiktoria, w Australii. Założona przez Justusa Jorgensena w 1934 roku, kolonia znajduje się wśród ogrodów na pięciu hektarach ziemi i jest siedzibą kilkudziesięciu budynków, w tym domów, hal, pracowni, galerii i stajni.

Wszystkie budynki Montsalvat zostały zaprojektowane i zbudowane przez mieszkańców przy użyciu materiałów pochodzących z różnych źródeł, w tym z budynków z epoki wiktoriańskiej, które zostały wówczas wyburzone w centrum miasta. Teren i budynki są obecnie wykorzystywane do organizowania wystaw, przedstawień, konferencji, seminariów, ślubów i przyjęć, jednak na Montsalvat nadal mieszkają artyści pracujący w różnych mediach. Przez cały rok artyści-rezydenci oferują zajęcia z różnych dziedzin sztuki.

Obecnie Montsalvat jest popularną atrakcją turystyczną, a cały kompleks znajduje się na liście Wiktoriańskiego Rejestru Dziedzictwa.^[28]

Arts Centre Melbourne, pierwotnie znane jako Victorian Arts Centre i krótko nazywane Arts Centre, jest centrum sztuk performatywnych składającym się z kompleksu teatrów i sal koncertowych w Melbourne Arts Precinct, położonym w centralnej części Melbourne na przedmieściach Southbank w Wiktorii, Australia.

Został on zaprojektowany przez architekta Sir Roya Groundsa. Plan generalny kompleksu (wraz z Narodową Galerią Wiktorii) został zatwierdzony w 1960 roku, a budowa rozpoczęła się w 1973 roku z pewnymi opóźnieniami. Kompleks otwierano etapami: Hamer Hall w 1982 roku, a Theatres Building w 1984 roku.

Arts Centre Melbourne jest położone nad rzeką Yarra i wzdłuż St Kilda Road, jednej z głównych arterii miasta, i rozciąga się na terenie Melbourne Arts Precinct.

Do najważniejszych zespołów regularnie występujących w Centrum należą Opera Australia, Balet Australijski, Melbourne Theatre Company, The Production Company, Opera Wiktoriańska, Bell Shakespeare, Teatr Tańca Bangarra i Orkiestra Symfoniczna Melbourne. Arts Centre Melbourne gości również wiele australijskich i międzynarodowych przedstawień oraz firm produkcyjnych.

Arts Centre Melbourne jest wpisane do Rejestru Dziedzictwa Wiktoriańskiego.^[30]

Old Melbourne Gaol to dawne więzienie i obecne muzeum przy Russell Street w Melbourne, w stanie Wiktoria, w Australii. Składa się z kamiennego budynku i dziedzińca. Znajduje się obok dawnego budynku straży miejskiej i sądów miejskich, a naprzeciwko komendy policji przy Russell Street. Zbudowano go w 1839 roku, a w latach 1845-1924 pełnił funkcję więzienia, w którym przetrzymywano i stracono najsłynniejszych przestępców Australii, w tym buszmena Neda Kelly'ego i seryjnego mordercę Fredericka Baileya Deeminga. W sumie przez powieszenie stracono 133 osoby. Chociaż więzienie było krótko wykorzystywane podczas II wojny światowej, formalnie zakończyło swoją działalność w 1924 r. Jego część została włączona do Uniwersytetu RMIT, a pozostała część stała się muzeum.

W trzypiętrowym muzeum prezentowane są informacje i pamiątki po więźniach i personelu, w tym maski pośmiertne straconych przestępców. Swego czasu w muzeum znajdowała się czaszka Neda Kelly'ego, którą uważano za jego czaszkę, zanim została skradziona w 1978 r., a także ołówek, którym niesłusznie skazany Colin Campbell Ross, przed wykonaniem wyroku, pisemnie protestował przeciwko swojej niewinności.^[33]

Ogrody Fitzroy to 26 hektarów położonych na południowo-wschodnim skraju Centralnej Dzielnicy Biznesowej Melbourne we wschodnim Melbourne, w stanie Wiktoria, w Australii. Ogrody są ograniczone ulicami Clarendon Street, Albert Street, Lansdowne Street i Wellington Parade oraz Ogrodami Skarbu po drugiej stronie ulicy Lansdowne na zachodzie.

Ogrody są jednym z największych ogrodów krajobrazowych epoki wiktoriańskiej w Australii i przyczyniają się do tego, że Melbourne jest uważane za australijskie miasto ogrodów. Na terenie ogrodów znajduje się ozdobne jezioro, drzewo z blizną, centrum informacji dla zwiedzających i kawiarnia, oranżeria, Cooks' Cottage (dom, w którym mieszkali rodzice Jamesa Cooka, sprowadzony z Anglii w latach 30. XX wieku), aleje wysadzane drzewami, model wioski Tudorów, pawilon zespołu muzycznego, rotunda, "Drzewo wróżek", fontanny i rzeźby.^[34]