Darwin - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Fannie Bay Gaol to zabytkowy areszt w Fannie Bay, na Terytorium Północnym, w Australii. Od 20 września 1883 r. do 1 września 1979 r. funkcjonował jako więzienie Jej Królewskiej Mości i więzienie pracy.

W 1888 r. zastępca szeryfa (a później rezydent rządowy) John George Knight zebrał szkice i rysunki wykonane przez aborygeńskich więźniów, które miały być wystawione na wystawie z okazji stulecia Melbourne pod tytułem Świt sztuki. Dr Philip Jones, starszy kurator z Wydziału Antropologii Muzeum Południowoaustralijskiego, nazwał tę wystawę pierwszą wystawą sztuki aborygeńskiej.

Ostatnia egzekucja w Darwin odbyła się w Fannie Bay Gaol w 1952 roku, kiedy to Jerry Coci i Jonus Novotny, imigranci z Czechosłowacji, zostali powieszeni za zabójstwo taksówkarza.

Szubienica została zbudowana specjalnie na potrzeby tej egzekucji, w ambulatorium. W jednym końcu budynku wykopano w podłodze dół, a po obu stronach znajdowały się ceglane ściany podtrzymujące belkę. Do dołu prowadziła mała klapa i schody, aby lekarz mógł zbadać ciała po egzekucji. Przed egzekucją więźniowie byli przetrzymywani w drucianych klatkach w drugim końcu izby chorych.

Szubienicę można obejrzeć, a zwiedzający mogą nacisnąć dźwignię, która uruchamiała pułapkę. Więzienie zostało zniszczone, podobnie jak duża część Darwin, przez cyklon Tracy w 1974 roku.

Początkowo więźniarki były umieszczane w pomieszczeniach dla strażników, ale w 1928 r. wybudowano sekcję żeńską, a więźniowie płci męskiej i żeńskiej byli przetrzymywani w oddzielnych budynkach. W żeńskim bloku więziennym znajdował się niewielki ogród, który miał zapewnić więźniom zajęcie. Na początku lat 70. XX w. w bloku tym umieszczano również uchodźców, którzy przypłynęli łodzią.

Na środku trawnika umieszczono dwie cele dla więźniów agresywnych lub chorych psychicznie. Cele te posiadały małe podwórko otoczone ogrodzeniem cyklonowym. Cele o zaostrzonym rygorze wyposażone były w haki wmontowane w ściany, służące do krępowania więźniów, oraz bardzo wąskie drzwi, uniemożliwiające ucieczkę po wejściu strażnika.

W 1983 r. więzienie zostało wpisane do nieistniejącego już Rejestru Zabytków Narodowych, a w 1995 r. do Rejestru Zabytków Terytorium Północnego.

Obecnie w więzieniu znajduje się muzeum otwarte dla zwiedzających.^[2]

Katedra Najświętszej Marii Panny Gwiazdy Morza jest głównym miejscem kultu katolickiego w mieście Darwin w Australii i siedzibą biskupa diecezji Darwin.

W czasie II wojny światowej pierwszy kościół Mariacki był siedzibą garnizonu kapelanii wojskowej dla australijskich oddziałów w mieście. Po wojnie konieczna stała się budowa większego obiektu. Architektem był Ian Ferrier z Brisbane, zatrudniony w tym czasie przez firmę Donoghue Cusick & Edwards, która dokończyła budowę po jego odejściu w 1957 roku.

Pierwszy kamień wydobyty z Rum Jungle, miejsca pierwszej kopalni uranu na tym terenie, został poświęcony przez biskupa O'Loughlina 13 lipca 1958 roku. Prace budowlane powierzono Carlowi Johanssonowi do 1962 r., kiedy to zastąpił go John D'Arcy.

Katedra została poświęcona i otwarta dla wiernych przez biskupa O'Loughlina 19 sierpnia 1962 r., a konsekrowana 20 sierpnia 1972 r.^[3]

Jezioro Alexander to sztuczne jezioro nazwane na cześć Aleca Fong Lima, który był burmistrzem Darwin w latach 1984-1990. Jezioro znajduje się w Fannie Bay Darwin, Terytorium Północne, Australia, i zostało oficjalnie otwarte 21 lipca 1991 roku do użytku rekreacyjnego przez mieszkańców Darwin. Woda w jeziorze jest odświeżana za pomocą pomp tłoczących wodę z sąsiedniego portu przez filtry mające zapobiegać przedostawaniu się organizmów morskich do środka. Dzięki temu systemowi udało się powstrzymać duże drapieżniki, takie jak krokodyle słonowodne i rekiny bycze, a także śmiertelnie niebezpieczne meduzy. Jezioro zostało jednak dwukrotnie zamknięte dla pływaków, raz z powodu dużego kiryska pomarańczowego, a raz z powodu pojawienia się żądlących gatunków meduz Cassiopea.^[4]

Muzeum Wojskowe w Darwin zostało pierwotnie założone jako muzeum artylerii przez Królewskie Australijskie Stowarzyszenie Artylerii (Royal Australian Artillery Association Inc) w celu eksponowania fotografii i artefaktów związanych z historią Darwin podczas II wojny światowej. Obecnie muzeum posiada dużą ekspozycję przedmiotów z czasów wojny, w tym eksponaty marynarki wojennej, armii i sił powietrznych z Australii, USA i innych sił zbrojnych. Muzeum znajduje się wśród betonowych dział i innych umocnień na terenie, który w czasie wojny był jedną z najsilniej ufortyfikowanych części Australii.

W szczytowym okresie, około 1943 roku, w Darwin i okolicach stacjonowało ponad 110 000 żołnierzy sił zbrojnych. To właśnie z Darwin generał Douglas MacArthur rozpoczął swoją kampanię wyzwolenia Manili, a w szerszym ujęciu - odzyskania Filipin spod japońskiej okupacji.

Podczas wojny Darwin został zbombardowany 64 razy w ciągu prawie dwóch lat, przy czym dwa pierwsze naloty tylko 19 lutego 1942 roku spowodowały śmierć około 243 osób. Inne źródła podają znacznie wyższe liczby, nawet do 1000, a tablica pamiątkowa na Esplanadzie w Darwin z widokiem na port mówi o 292 zabitych. W dniu 28 lutego 2010 r. telewizja ABC News podała informację, że Rada Miasta Darwin zleciła historykowi marynarki Johnowi Bradfordowi ustalenie prawdy o liczbie zabitych.^[8]

Outrigger Pandanas to drugi co do wysokości budynek w Darwin. Znajduje się on przy 43 Knuckey Street, we wschodniej części centralnej dzielnicy biznesowej Darwin. Wybudowany w latach 2006-2007, z częścią biurową Pandanas Office Suite ukończoną w 2009 roku, ma dach na wysokości 91 m nad ziemią. Składa się z 29 poziomów o mieszanym przeznaczeniu mieszkalnym i komercyjnym.

Budynek jest obecnie zarządzany przez Saville Hotel Group, która zarządza ponad 150 ośrodkami wypoczynkowymi, hotelami i apartamentami w Australii i Nowej Zelandii. Etap 1 kompleksu biurowego Pandanas jest obecnie budowany przez Gwelo Investments Pty Ltd. Obiekt będzie obejmował 4.000 metrów kwadratowych (43.000 stóp kwadratowych) powierzchni biurowej na sześciu poziomach wraz z powierzchnią handlową na parterze.^[11]

Zgromadzenie Ustawodawcze Terytorium Północnego – główny organ władzy ustawodawczej w Terytorium Północnym w Australii. Jest ciałem jednoizbowym i liczy 25 członków, wybieranych na cztery lata z zastosowaniem ordynacji preferencyjnej.

Zgromadzenie powstało w 1974 jako pierwszy w historii Terytorium w pełni wybieralny parlament. Zastąpiło istniejącą od 1947 Radę Ustawodawczą, pochodzącą częściowo z wyboru, a częściowo z nominacji. Od 1979 Zgromadzenie ma uprawnienia bardzo zbliżone do parlamentów stanowych, choć - w przeciwieństwie do nich - jego akty mogą podlegać uchyleniu przez parlament federalny. W praktyce procedura ta stosowana jest sporadycznie, ale nie zaniechano jej całkowicie. Uchylone zostało m.in. ustawodawstwo dopuszczające eutanazję.

Przywódca większości w Zgromadzeniu tradycyjnie obejmuje stanowisko szefa ministrów.^[13]