Australia - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Park rozrywki i miejsce rozrywki. Luna Park Sydney to wpisany na listę dziedzictwa kulturowego park rozrywki znajdujący się przy Olympic Drive 1 w nadmorskiej dzielnicy Milsons Point w Nowej Południowej Walii w Australii, na północnym brzegu Sydney Harbour. Właścicielem parku rozrywki jest Luna Park Reserve Trust, agencja rządu Nowej Południowej Walii. 5 marca 2010 r. park został wpisany do rejestru zabytków stanu Nowa Południowa Walia.

Park został zbudowany w 1935 roku około 600 metrów od północnego podejścia do mostu Sydney Harbour Bridge i działał przez siedemdziesiąt miesięcy do 1972 roku, kiedy to został otwarty przez cały rok. Luna Park został zamknięty w połowie 1979 roku, zaraz po pożarze Ghost Train, w którym zginęło sześcioro dzieci i jeden dorosły. Większą część parku rozebrano i zbudowano nowy park rozrywki, który początkowo działał pod nazwą Harbourside Amusement Park, a następnie powrócił do nazwy Luna Park. Park został ponownie zamknięty w 1988 roku, kiedy to niezależna inspekcja inżynieryjna stwierdziła, że kilka przejażdżek wymaga pilnej naprawy. Właścicielom nie udało się naprawić i ponownie otworzyć parku przed upływem terminu wyznaczonego przez rząd Nowej Południowej Walii, w związku z czym własność przeszła w ręce nowego podmiotu.

Otwarty ponownie w 1995 roku Luna Park został zamknięty po trzynastu miesiącach z powodu kolejki górskiej Big Dipper. Skargi na hałas od mieszkańców klifu nad parkiem spowodowały, że godziny pracy kolejki zostały mocno ograniczone, a w rezultacie spadek frekwencji sprawił, że park stał się nierentowny. Po kolejnej przebudowie Luna Park został ponownie otwarty w 2004 roku i działa do dziś.

Luna Park jest jednym z dwóch parków rozrywki na świecie, które są chronione przez przepisy rządowe; kilka budynków na terenie parku znajduje się także w (nieistniejącym już) Rejestrze Posiadłości Narodowych oraz w Rejestrze Dziedzictwa Stanu Nowa Południowa Walia. W Bibliotece Stanowej Nowej Południowej Walii znajdują się plany architektoniczne i rysunki przejażdżek oraz budynków Luna Parku (Milson's Point, Nowa Południowa Walia), w tym przejażdżki Ghost Train. Wśród planów i rysunków znajdują się także te z Luna Park (St Kilda, Wiktoria) i Luna Park (Glenelg, Australia Południowa).

Park był wykorzystywany jako miejsce kręcenia kilku filmów i programów telewizyjnych.^[3]

Salamanca Market to targ uliczny znajdujący się przy Salamanca Place w Hobart, w stanie Tasmania, w Australii.

Targ w Salamance jest jedną z najczęściej odwiedzanych atrakcji turystycznych Tasmanii i zdobył wiele nagród za swoją doskonałość.

Targ znajduje się przy historycznym Salamanca Place, obok nabrzeża w Hobart. Ma ponad 300 straganiarzy i działa w każdą sobotę w godzinach 8.30-15.00.

Można tu znaleźć największy w Tasmanii wybór produktów wytwarzanych lokalnie, w tym ręcznie obrabiane szkło, tasmańskie drewno, stylową odzież, biżuterię na zamówienie, produkty organiczne, dzieła sztuki, kosmetyki do kąpieli i pielęgnacji ciała, ceramikę, wyroby skórzane, ręcznie wyrabiane sery, chleby, wina i alkohole oraz gorące potrawy.

Jego właścicielem i operatorem jest miasto Hobart.^[8]

Galeria Sztuki Współczesnej to muzeum sztuki znajdujące się w Centrum Kulturalnym Queensland w dzielnicy South Bank w Brisbane, Queensland, Australia. Galeria jest częścią QAGOMA.

GOMA, otwarta 2 grudnia 2006 r., jest największą galerią sztuki nowoczesnej i współczesnej w Australii i mieści pierwszą w tym kraju specjalnie wybudowaną kinematotekę. Galeria znajduje się na Kurilpa Point, obok budynku Queensland Art Gallery (QAG) i State Library of Queensland, a jej okna wychodzą na rzekę Brisbane i CBD. Galeria Sztuki Współczesnej ma łączną powierzchnię ponad 25 000 metrów kwadratowych (270 000 stóp kwadratowych), a największa galeria wystawowa ma powierzchnię 1 100 metrów kwadratowych (12 000 stóp kwadratowych). Budynek został zaprojektowany przez firmę architektoniczną Architectus z Sydney.^[10]

Galeria z kolumnadą założona w 1881 r.. Art Gallery of South Australia, założona jako National Gallery of South Australia w 1881 roku, znajduje się w Adelajdzie. Jest najważniejszym muzeum sztuk wizualnych w australijskim stanie Australia Południowa. Posiada kolekcję liczącą prawie 45 000 dzieł sztuki, co czyni ją drugą co do wielkości państwową kolekcją sztuki w Australii. Jako część dzielnicy kulturalnej North Terrace, galeria sąsiaduje od zachodu z Muzeum Południowoaustralijskim, a od wschodu z Uniwersytetem Adelajdy.

Oprócz stałej kolekcji, która jest szczególnie znana ze zbiorów sztuki australijskiej, AGSA organizuje coroczny Festiwal Współczesnej Sztuki Aborygenów i Wyspiarzy z Cieśniny Torresa, znany pod nazwą Tarnanthi, co roku prezentuje szereg wystaw gościnnych, a także organizuje wystawy objazdowe w galeriach regionalnych. Zbiory AGSA są również bogato reprezentowane w sztuce europejskiej (w tym brytyjskiej), azjatyckiej i północnoamerykańskiej.

Od lutego 2022 r. dyrektorem AGSA jest Rhana Devenport ONZM.^[15]

Narodowe miejsce pamięci o żołnierzach. Australian War Memorial – australijski pomnik-muzeum, którego głównym zadaniem jest przypominanie współczesnym Australijczykom dokonań ich sił zbrojnych w wojnach toczonych z udziałem Związku Australijskiego. Główną część budowli zajmuje muzeum wojska. Australian War Memorial został odsłonięty/otwarty w 1941 roku i jest uznawany za jeden z najważniejszych tego typu obiektów na świecie.

Memorial znajduje się w stolicy Australii, Canberze, na północnym krańcu głównej osi widokowej biegnącej od gmachu parlamentu, poprzez szczyt Wzgórza Ainslie. Punktów tych nie łączy ciągły szlak komunikacyjny, ale z gmachu parlamentu dobrze widoczny jest War Memorial, a z frontowych schodów War Memorial − parlament.

Australian War Memorial składa się z trzech elementów: Miejsca Pamięci (świątynia) z Grobem Nieznanego Żołnierza, Galerii (muzeum) i Centrum Badań. Na zewnątrz znajduje się tzw. Ogród Rzeźb. Memorial jest otwarty codziennie od godz. 10 do 17, a zamknięty jedynie w Dzień Bożego Narodzenia.

Australian War Memorial co roku 25 kwietnia organizuje obchody Anzac Day.^[16]

Dawna siedziba parlamentu, a obecnie miejsce wystaw i koncertów. Old Parliament House, znany wcześniej jako Provisional Parliament House siedziba parlamentu Australii w latach 1927-1988. Budynek został oficjalnie otwarty 9 maja 1927 po przeniesieniu siedziby rządu z Melbourne do Canberry. Obecnie odbywają się w nim wystawy malarstwa, wykłady i koncerty, a część pomieszczeń zajmowana jest przez Australijskie Archiwum Państwowe.

Zaprojektowany przez Johna Murdocha budynek miał służyć jako budynek parlamentu przez najwyżej 50 lat i dlatego określany był jako "tymczasowy" (provisional). Murdoch wraz z zespołem asystentów zaprojektował nie tylko sam budynek ale także otaczające go ogrody, a nawet opisał ogólnie wyposażenie, meble i styl wnętrz. Old Parliament House został zaprojektowany w modnym w latach 20. i 30. Canberze stylu "stripped Classical" – posiadał cechy budowli neoklasycystycznych (porządek linii, symetria układu) ale bez elementów takich jak kolumny, belkowanie czy frontony.^[17]

Wieloletnie zoo z lubianymi zwierzętami. Zoo w Adelajdzie jest drugim najstarszym ogrodem zoologicznym w Australii i działa na zasadzie non-profit. Znajduje się na terenach parkowych na północ od centrum miasta Adelaide w Południowej Australii. Jest zarządzane przez Królewskie Towarzystwo Zoologiczne Południowej Australii (Royal Zoological Society of South Australia Incorporated), które jest pełnoprawnym członkiem instytucjonalnym Stowarzyszenia Ogrodów Zoologicznych i Akwariów (Zoo and Aquarium Association) oraz Światowego Stowarzyszenia Ogrodów Zoologicznych i Akwariów (World Association of Zoos and Aquariums).

W zoo żyje około 300 rodzimych i egzotycznych gatunków, a na jego terenie znajduje się ponad 3000 zwierząt. Najnowsze wybiegi w zoo znajdują się w drugiej fazie ekspozycji w Azji Południowo-Wschodniej, znanej jako Immersja, która zapewnia zwiedzającym doświadczenie spaceru przez dżunglę, z tygrysami sumatrzańskimi i orangutanami, które wydają się być na wyciągnięcie ręki.

Pięć budynków na terenie zoo zostało wpisanych jako obiekty dziedzictwa państwowego do Rejestru Dziedzictwa Południowoaustralijskiego, w tym wejście frontowe przy Frome Road i dawna Słoniarnia. Zoo jest także ogrodem botanicznym, a na jego terenie znajduje się wiele egzotycznych i rodzimych roślin, w tym figowiec z Zatoki Moreton, zasadzony w 1877 roku.

Ekspozycja pandy olbrzymiej, która została otwarta w grudniu 2009 roku, jest domem dla dwóch pand olbrzymich, Wang Wang i Funi, które pozostaną w zoo co najmniej do 2024 roku.^[21]

Zamek Kryal to replika średniowiecznego zamku położona osiem kilometrów na wschód od Ballarat w Australii, w Leigh Creek, na północ od Dunnstown, u podnóża góry Warrenheip. Nazwa zamku pochodzi od inicjału imienia i nazwiska jego budowniczego, Keitha Ryalla, który zbił majątek na sprzedaży zbroi. Budowę rozpoczęto w 1972 roku, a atrakcja została otwarta dla zwiedzających w 1974 roku.

W zamku znajduje się fosa i most zwodzony, labirynt, wieże zamkowe, zapasy i zbrojownia. Odbywają się tu także pokazy walk rycerskich, teatr na żywo, błazen, kuglarz i połykacz ognia, a także muzeum "Wosk tortur". Zamek oferuje także noclegi oraz organizuje wesela i konferencje.

W 2007 r. nieruchomość została wystawiona na sprzedaż z ceną wywoławczą 10 mln dolarów, ale nie znalazła nabywcy. Niektóre strony były zainteresowane przekształceniem jej w dom publiczny w stylu średniowiecznym. Po kilku latach obecności na rynku, w styczniu 2011 roku obiekt został sprzedany Jayowi Finchowi i Wendy Alexander, którzy zamierzali kontynuować jego działalność jako hotel i park rozrywki. Jednak w sierpniu 2011 roku własność nieruchomości została zwrócona Keithowi Ryallowi, po tym jak rodzina Finchów nie była w stanie uregulować płatności za nią.

W styczniu 2012 roku zamek Kryal został przejęty przez Castle Tourism & Entertainment Pty Ltd. Zamek został zamknięty w celu przeprowadzenia gruntownego remontu i modernizacji, a następnie ponownie otwarty w 2013 r., po przekształceniu go w obiekt o wielu zastosowaniach, oferujący turystykę dzienną i nocną oraz rozrywkę. Znajdują się tu apartamenty zamkowe z czterogwiazdkowym zakwaterowaniem, a także obiekty wielofunkcyjne, weselne i konferencyjne. Opracowano koncepcje średniowiecznej przygody, fantazji i parku tematycznego. Ponownie wprowadzono średniowieczny sport, jakim jest jousting, a także atrakcje dźwiękowe i świetlne.^[25]

Najwyższa góra w Australii. Góra Kościuszki – najwyższy szczyt lądowej części Australii, niekiedy podawany jako najwyższy szczyt Australii i Oceanii, choć w klasyfikacji tej części świata jest poza pierwszą dziesiątką. Jest położona w Nowej Południowej Walii, w Parku Narodowym Kościuszki, w Górach Śnieżnych w paśmie Alp Australijskich.

Góra została odkryta, zdobyta i nazwana przez Pawła Edmunda Strzeleckiego w czasie jego historycznej wyprawy z Jamesem Macarthurem z Sydney do Melbourne. Ich trasa, nieprzebyta wcześniej przez Europejczyków, prowadziła poprzez Alpy Australijskie oraz żyzną krainę, nazwaną przez Strzeleckiego Gippsland, na cześć ówczesnego gubernatora Nowej Południowej Walii, sir George’a Gippsa. W wyprawie brał ponadto udział James Riley oraz aborygeńscy przewodnicy Charlie Tarra i Jackey. Celem Strzeleckiego były badania naukowe m.in. geologiczne, oraz zdobycie i nazwanie najwyższego szczytu Australii. Natomiast Macarthur był głównie zainteresowany odkrywaniem nowych pastwisk i terenów nadających się do zagospodarowania przez osadników. Ich trasa na Górę prowadziła z Geehi zboczem dziś nazywanym Hannel’s Spur. 12 marca 1840 r. Strzelecki i Macarthur stanęli na najwyższym szczycie pasma górskiego widocznym od strony Geehi, obecnie noszącym nazwę Mt Townsend. Tu Strzelecki dokonał pomiarów geodezyjnych i stwierdził, że sąsiednia góra jest trochę wyższa. W obecności Macarthura, zdejmując kapelusz z głowy, uroczyście nazwał tę najwyższą górę Mt Kosciusko, by uczcić pamięć gen. Tadeusza Kościuszki, bohatera walk w Ameryce i w Polsce o wolność, niepodległość i równość. Z Mount Townsend Strzelecki powędrował samotnie, by zdobyć ten najwyższy szczyt. Tymczasem Macarthur powrócił do obozowiska, które na zboczu poniżej mieli przygotować Charlie Tarra i Jackey.

W oparciu o raporty Strzeleckiego nazwa Mt Kosciusko została w 1851 r. naniesiona przez Stanowego Geodetę Thomasa Townsenda na mapy hrabstwa Selwyn, a od 1860 r. znalazła się na mapach większej prowincji Wallace, a następnie Nowej Południowej Walii. Geodeta Townsend w latach 1846-7 przeszedł szczytowym pasmem Gór Śnieżnych i po Strzeleckim był drugą osobą, która stanęła na Mt Kosciusko. Przypomnieć należy, że obaj autorzy informacji, zarówno E.J. Halliday w 1892 r. jak i B.T. Dowd w 1940 r. reprezentowali Land Office of New South Wales, urząd stanu Nowa Południowa Walia (NPW) m.in. rejestrujący oficjalne nazewnictwo NPW.

W 1870 r. geodeci Stanu Wiktoria dokonali własnych pomiarów i błędnie przypisali nazwę Mt Kosciusko innej górze - sąsiedniemu szczytowi, który obecnie nazywa się Mt Townsend. Ten błąd stał się przyczyną zamieszania, którego konsekwencje są odczuwalne nawet współcześnie. W roku 1885 austriacki podróżnik i badacz dr R. von Lendenfeld, prowadzony przez lokalnego osadnika i hodowcę owiec J.M. Spencera powtórzył trasę Strzeleckiego sprzed 45 lat. Posługiwał się jednak błędną mapą wiktoriańską. Podobnie jak Strzelecki wszedł na górę, błędnie oznaczoną na wiktoriańskiej mapie jako Mt Kosciusko. Po dokonaniu pomiarów Lendenfeld stwierdził iż sąsiedni szczyt jest wyższy, więc nazwał go Mt Townsend. Nadał też nazwy okolicznym szczytom i strumieniom. Swój raport przesłał do władz Nowej Południowej Walii. Nie czekając na jego zatwierdzenie, opublikował w wielu gazetach komunikat, że odkrył i nazwał najwyższy szczyt Australii imieniem Mt Townsend. Jego zdaniem Mt Kosciusko był drugim w kolejności najwyższym szczytem Australii.

Władze Nowej Południowej Walii zaakceptowały wiele nazw proponowanych przez Lendenfelda, z wyjątkiem nazwy najwyższej góry, która już miała oficjalną nazwę Mt Kosciusko. Proponowaną przez Lendenfelda nazwę Mt Townsend nadano natomiast drugiej co do wysokości górze; to nazewnictwo obowiązuje do chwili obecnej.

W 1892 r. postawiono na najwyższej górze punkt triangulacyjny.

W roku 1997 w wyniku kampanii prasowej i dyplomatycznej dodano do nazwy najwyższej góry literkę Z i od tej pory nazywa się ona oficjalnie Mt Kosciuszko. Australijska wymowa nazwy odbiega znacznie od jej wymowy w języku polskim – w przybliżeniu brzmi "kozyjosko".

Spotykane często w popularnych publikacjach i w internecie historie o zamianie nazw gór nie znajdują potwierdzenia ani w faktach ani w oficjalnych dokumentach. Do zamieszania przyczynia się również słynny obraz Eugene von Guerarda z 1863 r. ‘widok z góry Kościuszki’ przedstawiający de facto widok z Mt Townsend, a nie z Góry Kościuszki.

Wiele zamętu wprowadza też sprawa przypisywania Górze Kościuszki nazwy aborygeńskiej – Targangil. Ta nazwa pojawiła się po raz pierwszy w liście J.M. Spencera, przewodnika Lendenfelda. Spencer odnosił tę nazwę do góry dziś nazywanej Mt Townsend, która na błędnej mapie wiktoriańskiej zaznaczona była jako Mt Kosciusko. A więc Targangil to Mt Townsend. Góra Kościuszki nie miała nazwy aborygeńskiej – co potwierdza A.E.J. Andrews, ekspert od historii Gór Śnieżnych i autor monografii „Kosciusko, The Mount in History”.

Trasy turystyczne na Górę Kościuszki

Oficjalne szacunki mówią, że szczyt odwiedza ponad 30,000 turystów rocznie.

Najpopularniejszą i najłatwiejszą trasą na najwyższy szczyt lądowej Australii jest trasa z Thredbo. Ma ok. 6,5 km a zaczyna się wjazdem wyciągiem krzesełkowym oszczędzającym wędrówki 560m pod górę. Szlak prowadzi w kierunku płn.-zach. na przełęcz Rawson Pass wygodną trasą po stalowej kracie chroniącej środowisko. Na przełęczy znajdują się słynne ekologiczne toalety zbudowane w 2007. Z przełęczy na szczyt Góry droga wiedzie serpentyną długości ok. 1,4 km.

Drugą popularną trasą jest szlak z Charlotte Pass, dokąd można dojechać samochodem. Szlak prowadzi ok. 9,5 km górską drogą w kierunku południowo-zachodnim, przecinając Snowy River oraz przechodząc koło Seaman’s Hut, malowniczej chatki służącej za schronienie dla turystów. Obie trasy spotykają się. Trasa z Charlotte Pass łączy się na przełęczy Rawson ze szlakiem z Thredbo. Dłuższym i trudniejszym ale bardziej malowniczym wariantem tej trasy jest odgałęzienie północne na Blue Lake (Niebieskie Jezioro).

Strzelecki wchodził na Górę inną trasą, najtrudniejszą, zboczem Hannel’s Spur, od północno-zachodniej strony Góry. Szlak zaczyna się od Geehi Campground i prowadzi przez Moira Flat oraz Byatts Camp, z odgałęzieniem na Mt Townsend. Jest to najbardziej stroma trasa w Australii o różnicy poziomów 1800 m. Niegdyś pędzono przez Hannel’s Spur owce na wypas, obecnie już zabroniony ze względu na ochronę środowiska. Szlak jest zarośnięty i kiepsko oznakowany, wymaga przeprawy przez rzekę i podąża nim nie więcej niż kilku wytrawnych turystów rocznie.

W 1983 r. pokonał tę trasę dr Janusz Rygielski prawdopodobnie jako drugi Polak po Strzeleckim. W lutym 2009 Oskar Kantor z Mariuszem Krzyżelewskim oraz z amerykańskimi wspinaczami Martinem Douthitt oraz Dale Torokiem przeszli tę samą trasę; była to prawdopodobnie pierwsza w historii filmowana wyprawa z Geehi na Górę Kosciuszki. Zimą, w sierpniu 2009 r. Oskar Kantor z inna ekipą (z Mariuszem Szłapakiem i Stefanem Lewandowskim) powtórzył trasę, dokonując prawdopodobnie pierwszego zimowego wejścia na Mt Kosciuszko, co też zostało sfilmowane.

Najwyższe szczyty Australii i kontynentu

Najwyższe szczyty Australii znajdują się poza lądową częścią Australii. Są to:

• Dome Argus (4 030 m czyli 13 220 ft),
• Mount McClintock (3 490 m czyli 11 450 ft),
• Mount Menzies (3 355 m czyli 11 007 ft) w Australian Antarctic Territory,
• Mawson Peak (2 745 m czyli 9 006 ft) na Heard Island.

Najwyższe szczyty kontynentu australijskiego, obejmującego cały szelf na którym leży Australia, są na wyspie Nowa Gwinea (odsyłamy do szczegółowej listy najwyższych szczytów Nowej Gwinei). Do najwyższych szczytów kontynentu należą:

• Puncak Jaya (4 884 m czyli 16 024ft) na Nowej Gwinei. Jest to najwyższa w świecie góra położona na wyspie, najwyższa góra w Indonezji oraz najwyższa góra na Australijskim kontynencie i w Oceanii;
• Puncak Mandala (4 760 m czyli 15 620 ft) w indonezyjskiej prowincji Papua. Jest to druga z kolei najwyższa góra kontynentu australijskiego, Oceanii, Australazji, Nowej Gwinei oraz Indonezji;
• Puncak Trikora (4 750 m czyli 15 580 ft) w indonezyjskiej prowincji Papua;
• Mount Wilhelm (4 509 m czyli 14 793 ft) w Papui Nowej Gwinei. Jest to najwyższa góra tego kraju;
• Mount Victoria (4 072 m czyli 13 360 ft) w Centralnej Prowincji w Papua Nowej Gwinei;
• Mount Giluwe (4 368 m czyli 14 331 ft) - wulkaniczna góra w Papua Nowej Gwinei. Jest to najwyższy szczyt wulkaniczny kontynentu australijskiego.

Fannie Bay Gaol to zabytkowy areszt w Fannie Bay, na Terytorium Północnym, w Australii. Od 20 września 1883 r. do 1 września 1979 r. funkcjonował jako więzienie Jej Królewskiej Mości i więzienie pracy.

W 1888 r. zastępca szeryfa (a później rezydent rządowy) John George Knight zebrał szkice i rysunki wykonane przez aborygeńskich więźniów, które miały być wystawione na wystawie z okazji stulecia Melbourne pod tytułem Świt sztuki. Dr Philip Jones, starszy kurator z Wydziału Antropologii Muzeum Południowoaustralijskiego, nazwał tę wystawę pierwszą wystawą sztuki aborygeńskiej.

Ostatnia egzekucja w Darwin odbyła się w Fannie Bay Gaol w 1952 roku, kiedy to Jerry Coci i Jonus Novotny, imigranci z Czechosłowacji, zostali powieszeni za zabójstwo taksówkarza.

Szubienica została zbudowana specjalnie na potrzeby tej egzekucji, w ambulatorium. W jednym końcu budynku wykopano w podłodze dół, a po obu stronach znajdowały się ceglane ściany podtrzymujące belkę. Do dołu prowadziła mała klapa i schody, aby lekarz mógł zbadać ciała po egzekucji. Przed egzekucją więźniowie byli przetrzymywani w drucianych klatkach w drugim końcu izby chorych.

Szubienicę można obejrzeć, a zwiedzający mogą nacisnąć dźwignię, która uruchamiała pułapkę. Więzienie zostało zniszczone, podobnie jak duża część Darwin, przez cyklon Tracy w 1974 roku.

Początkowo więźniarki były umieszczane w pomieszczeniach dla strażników, ale w 1928 r. wybudowano sekcję żeńską, a więźniowie płci męskiej i żeńskiej byli przetrzymywani w oddzielnych budynkach. W żeńskim bloku więziennym znajdował się niewielki ogród, który miał zapewnić więźniom zajęcie. Na początku lat 70. XX w. w bloku tym umieszczano również uchodźców, którzy przypłynęli łodzią.

Na środku trawnika umieszczono dwie cele dla więźniów agresywnych lub chorych psychicznie. Cele te posiadały małe podwórko otoczone ogrodzeniem cyklonowym. Cele o zaostrzonym rygorze wyposażone były w haki wmontowane w ściany, służące do krępowania więźniów, oraz bardzo wąskie drzwi, uniemożliwiające ucieczkę po wejściu strażnika.

W 1983 r. więzienie zostało wpisane do nieistniejącego już Rejestru Zabytków Narodowych, a w 1995 r. do Rejestru Zabytków Terytorium Północnego.

Obecnie w więzieniu znajduje się muzeum otwarte dla zwiedzających.^[34]

Akwarium w Cairns, pierwsze publiczne akwarium zbudowane w Australii od 18 lat, jest domem dla ponad 16 000 okazów i 10 ekosystemów. W wartym 54 miliony dolarów trzypoziomowym obiekcie o powierzchni 7 800 m² w Queensland znajduje się 71 zbiorników, w tym największy w Australii zbiornik słodkowodny o pojemności 400 000 litrów, zbiornik głębinowy i pierwszy na świecie prawdziwy zbiornik z ruchem pływowym. Posiada 10 realistycznie odtworzonych siedlisk i jest jedynym akwarium tego typu, w którym można zobaczyć zagrożone lub rzadko spotykane gatunki endemiczne, takie jak monitory z drzewa szmaragdowego, żółwie malowane z rzeki Jardine, ryby wstęgowate i rekiny młoty. Akwarium jest również interaktywnym ośrodkiem badawczym i edukacyjnym oraz siedzibą Centrum Rehabilitacji Żółwi w Cairns.^[35]

Katedra Najświętszej Marii Panny Gwiazdy Morza jest głównym miejscem kultu katolickiego w mieście Darwin w Australii i siedzibą biskupa diecezji Darwin.

W czasie II wojny światowej pierwszy kościół Mariacki był siedzibą garnizonu kapelanii wojskowej dla australijskich oddziałów w mieście. Po wojnie konieczna stała się budowa większego obiektu. Architektem był Ian Ferrier z Brisbane, zatrudniony w tym czasie przez firmę Donoghue Cusick & Edwards, która dokończyła budowę po jego odejściu w 1957 roku.

Pierwszy kamień wydobyty z Rum Jungle, miejsca pierwszej kopalni uranu na tym terenie, został poświęcony przez biskupa O'Loughlina 13 lipca 1958 roku. Prace budowlane powierzono Carlowi Johanssonowi do 1962 r., kiedy to zastąpił go John D'Arcy.

Katedra została poświęcona i otwarta dla wiernych przez biskupa O'Loughlina 19 sierpnia 1962 r., a konsekrowana 20 sierpnia 1972 r.^[37]

Sovereign Hill to skansen znajdujący się w Golden Point, na przedmieściach Ballarat, w stanie Wiktoria, w Australii. Sovereign Hill przedstawia pierwsze dziesięć lat Ballarat po odkryciu tam złota w 1851 roku. Zostało oficjalnie otwarte 29 listopada 1970 r. i stało się znaną w całym kraju atrakcją turystyczną. Jest jedną z najpopularniejszych atrakcji Wiktorii i najsłynniejszą w Ballarat.

Kompleks, którego akcja rozgrywa się w Australii w latach 50. XIX w., znajduje się na terenie o powierzchni 25 hektarów, związanym z najbogatszą na świecie gorączką złota aluwialnego. Na terenie kompleksu znajduje się ponad 60 historycznie odtworzonych budynków, z przebranymi pracownikami i wolontariuszami, którzy odpowiadają na pytania i pozują do zdjęć. Rekreację uzupełniają antyki, dzieła sztuki, książki i dokumenty, maszyny, zwierzęta hodowlane i gospodarskie, powozy i urządzenia odpowiadające epoce.^[39]

Wollongong Entertainment Centre to wielofunkcyjna hala widowiskowo-sportowa znajdująca się w Wollongong, w stanie Nowa Południowa Walia, w Australii.

WEC został otwarty 5 września 1998 r. koncertem Boba Dylana i Patti Smith; wzięło w nim udział 4 935 osób. Dylan wystąpił w tym miejscu ponownie w 2011 roku, gromadząc 3 214 osób, i ponownie w 2018 roku.

Arena znajduje się 3 minuty spacerem od centrum miasta i gościła wiele różnych wydarzeń, w tym tenisowy Puchar Federacji, mistrzostwa świata w boksie i międzynarodowe koncerty muzyczne.

Co roku w Centrum Rozrywki WIN odbywają się zawody Wakakirri Story Dance Wollongong Heat, Southern Stars, a także liczne koncerty i wystawy.

Budynek został zaprojektowany przez architekta rządu Nowej Południowej Walii.^[41]

Kiandra to opuszczone miasteczko górnictwa złota i miejsce narodzin australijskiego narciarstwa. Miasto znajduje się w Górach Śnieżnych w Nowej Południowej Walii w Australii, w Snowy Monaro Regional Council na terenie Parku Narodowego Kościuszki. Jego nazwa jest pochodną aborygeńskiego słowa "Gianderra" oznaczającego "ostre kamienie na noże". Wcześniej nazywała się Gibson's Plains, od nazwiska dr Gibsona, który osiedlił się w tym okręgu w 1839 roku. Przez sto lat Kiandra była najwyżej położonym miastem w Australii.

Kiandra leży około 90 km (56 mil) na północny zachód od Coomy, przy autostradzie Snowy Mountains, między Adaminaby a Talbingo. Znajduje się na wysokości 1400 m n.p.m. i jest położona na wysokim, bezdrzewnym grzbiecie nad brzegiem rzeki Eucumbene, która zimą jest pokryta śniegiem i wieją tu silne wiatry. Leży w bioregionie górskich użytków zielonych Alp Australijskich, zgodnie z tymczasową regionalizacją biogeograficzną dla Australii.

Po dziesięcioleciach upadku, w latach 2009-2020 przeprowadzono prace konserwatorskie w pozostałych budynkach Kiandry, w tym prace w historycznym schronisku Kiandra Courthouse Chalet i domku rybackim Wolgal Lodge, prowadzone przez NSW National Parks and Wildlife Service (NPWS) i wolontariuszy, co umożliwiło okazjonalne udogodnienia i ograniczone zakwaterowanie w Kiandrze.

Pozostałe budynki w mieście zostały zniszczone lub poważnie uszkodzone podczas sezonu 2019-20 australijskich pożarów buszu.^[46]