Kambodża - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Świątynia hinduska w Krong Siem Reap, Kambodża. Angkor Wat – kompleks świątynny w Kambodży, jest największym zabytkiem religijnym na świecie, na terenie o powierzchni 162,6 ha. Pierwotnie zbudowany jako świątynia hinduska, poświęcony bogu Wisznu dla Imperium Khmerów, pod koniec XII wieku stopniowo przekształcił się w świątynię buddyjską. Zbudowany przez króla Khmerów Suryavarmana II na początku XII wieku w Yaśodharapura, stolica Imperium Khmerów, jako jego państwowa świątynia i ewentualne mauzoleum. Zrywając z tradycją poprzednich królów Shaiva, zamiast tego Angkor Wat został poświęcony Wisznu. Jako najlepiej zachowana świątynia w tym miejscu, jako jedyna pozostała znaczącym centrum religijnym od czasu jej założenia. Świątynia jest na szczycie wysokiego klasycznego stylu architektury khmerskiej. Stał się symbolem Kambodży, widnieje na fladze narodowej i jest główną atrakcją kraju dla odwiedzających.

Angkor Wat łączy dwa podstawowe plany architektury świątyni Khmerów: świątynia-góra i później galeryjna świątynia. Zaprojektowany do reprezentowania gór Meru, dom dewów w mitologii hinduskiej(ang.) : w fosie o długości większej niż 5 kilometrów (3 mil) a zewnętrzna ściana o długości 3,6 km (2,2 mi) to trzy prostokątne galerie, każda wzniesiona ponad drugą. Pośrodku świątyni stoi Kwinkunks wież. W przeciwieństwie do większości świątyń Angkor, Angkor Wat jest zorientowany na zachód; uczeni są podzieleni co do znaczenia tego. Świątynia jest podziwiana za wspaniałość i harmonię architektury, jej rozległe płaskorzeźby oraz liczne dewaty(ang.) zdobiące jej ściany.^[1]

Ruiny świątyni zarośnięte drzewami. Ta Prohm – współczesna nazwa jednej ze świątyń w kompleksie Angkor znajdującym się w prowincji Siem Reap w Kambodży, zbudowanej w stylu Bayon w 2. poł. XII i XIII w. pierwotnie nazywanej Rajavihara. Świątynia znajduje się około 1 km na wschód od Angkor Thom na południowym brzegu East Baray. Została założona przez króla Khmerów Dżajawarmana VII jako świątynia buddyzmu mahajana oraz uniwersytet. Dżajawarman VII zadedykował tę świątynię swojej matce. Od 1992 roku znajduje się na Liście światowego dziedzictwa UNESCO.

W odróżnieniu od większości kamiennych budowli kompleksu Angkor, Ta Prohm zachowała się w stanie zbliżonym do tego, w jakim została odnaleziona. Malownicze połączenie korzeni drzew porastających ruiny świątynne w środku dżungli powoduje, że Ta Prohm jest jedną z najczęściej odwiedzanych atrakcji całego kompleksu Angkor.

Inskrypcja na odnalezionej w Ta Prohm steli głosi, że w przeszłości zamieszkiwało tu 18 arcykapłanów, 2740 celebrujących kapłanów, ponad 2002 asystentów oraz 61 niebiańskich tancerek. W zamkniętym skarbcu świątyni przechowywano 5 ton srebra, 35 diamentów, 45 tysięcy pereł oraz 4500 drogocennych kamieni.

Ruiny kompleksu świątynnego posłużyły w 2001 r. jako tło do akcji filmu Lara Croft: Tomb Raider.^[2]

Świątynia Angkor Thom z uśmiechniętymi twarzami. Bajon – świątynia buddyjska w khmerskim Angkor Thom, na terenie kompleksu zabytkowego Angkor, zbudowana przez króla Dżajawarmana VII, a porzucona w związku z ucieczką całej ludności z miasta w 1431 r. i przeniesieniem stolicy państwa na południe.

Świątynię wzniesiono w centrum Angkor Thom na powierzchni 156 x 141 m, w formie wysokiej, kamiennej, trójpoziomowej budowli zbliżonej kształtem do piramidy. Posiadała liczne wieże, których liczbę ocenia się na 49, a do dziś przetrwały 37. Świątynia wykonana jest z dopasowanych do siebie bez zaprawy bloków piaskowca, a jej fundamenty z bloków laterytu. Składa się z najwyższego kompleksu centralnego, na szczycie którego było główne pomieszczenie z posągiem Buddy i dwóch otaczających ów kompleks prostokątnych galerii, zewnętrznej i wewnętrznej. Wzorowana jest na architekturze hinduistycznej. Całość założenia ma bardzo bogatą dekorację rzeźbiarską reliefową, w tym figuralną. Ściany galerii zewnętrznej zdobią sceny świeckie, przedstawiające wydarzenia z panowania Dżajawarmana VII i życia jego poddanych, zaś płaskorzeźby galerii wewnętrznej ilustrują religijne podania hinduistyczne. Na wieżach umieszczono duże rzeźby ludzkich twarzy, prawie zawsze po jednej twarzy na każdej z czterech stron wieży, tak że do dziś przetrwało ponad 200 takich obliczy. Nie wyjaśniano dotąd kogo te lekko uśmiechnięte oblicza miały przedstawiać. W minionych wiekach utożsamiano je z Buddą lub Brahmą, w XX w. rozpatrywano koncepcję, że to wizerunek fundatora świątyni króla Dżajawarmana VII, a współczesne publikacje często przyjmują, iż jest to wyobrażenie jednego z bodhisattwów: Awalokiteśwary albo Wadźrasattwy

W 1990 w pracach architektoniczno-zabezpieczających i badaniach archeologicznych, prowadzonych w świątyni Bajon, brały również udział polskie Pracownie Konserwacji Zabytków.^[3]

Kompleks pałacowy zbudowany w 1866 roku. Pałac Królewski w Kambodży to kompleks budynków, który służy jako królewska rezydencja króla Kambodży. Jego pełna nazwa w języku khmerskim brzmi Preah Barom Reacheaveang Chaktomuk Serey Mongkol. Monarchowie kambodżańscy zajmowali go od czasu jego wybudowania w latach 60. XIX wieku, z wyjątkiem okresu nieobecności, gdy kraj pogrążał się w chaosie podczas rządów Czerwonych Khmerów i po ich zakończeniu.

Pałac został zbudowany w latach 1866-1870, po tym jak król Norodom przeniósł stolicę królewską z Oudong do Phnom Penh. Zbudowano go na szczycie starej cytadeli zwanej Banteay Keo. Jest zwrócona na wschód i znajduje się na zachodnim brzegu rzeki Tonle Sap i Mekongu, zwanej Chaktomuk (aluzja do Brahmy).^[4]

Zabytkowa świątynia buddyjska z fosą. Banteay Kdei, co oznacza "Cytadela Komnat", znana również jako "Cytadela Cel Mnichów", to świątynia buddyjska w Angkor w Kambodży. Znajduje się na południowy wschód od Ta Prohm i na wschód od Angkor Thom. Zbudowany w połowie 12 do początku 13 wieku AD za panowania Jayavarman VII, jest w stylu architektonicznym Bayon, podobny w planie do Ta Prohm i Preah Khan, ale mniej skomplikowane i mniejsze. Jego struktury są zawarte w dwóch kolejnych ścian obudowy, i składa się z dwóch koncentrycznych galerii, z których wyłaniają się wieże, poprzedzony na wschód przez krużganek.

Ten buddyjski kompleks klasztorny jest obecnie niszczejący z powodu wadliwej konstrukcji i niskiej jakości piaskowca użytego do budowy budynków. Banteay Kdei był zamieszkiwany przez mnichów w różnych odstępach czasu na przestrzeni wieków aż do lat 60-tych XX wieku.^[5]