Gandawa - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Późnogotycki kościół o pięknych wnętrzach. Kościół św. Mikołaja – jeden z najstarszych i najbardziej znanych punktów orientacyjnych w Gandawie w Belgii. Budowę rozpoczęto we wczesnych latach XIII w. jako zamienniki do wcześniejszego kościoła romańskiego, budowę kontynuowano przez resztę tego wieku w stylu gotyku skaldyjskiego. Typowe dla tego stylu jest wykorzystanie niebieskoszarego kamienia z Tournai.

Zbudowany na starym targu w Gandawie w pobliżu Korenmarkt (Rynek Zbożowy), kościół św. Mikołaja był popularny wśród cechów, którzy działalność prowadzili w pobliżu. Dla cechów zbudowane zostały własne kaplice, które zostały dodane do stron z kościoła w XIV i XV wieku.

Centralna wieża, która była finansowana w części przez miasto, służyła do obserwacji miasta. Te dwie wieże, wraz z katedrą św. Bawona nadal dominują w panoramie miasta.^[2]

Portus Ganda to jedno z miejsc cumowania jachtów udostępnionych przez miasto Gandawa we Flandrii Wschodniej w Belgii. Położony przy Veerkaai 2, na skrzyżowaniu starych szlaków wodnych rzeki Leie, został otwarty w 2005 roku, aby stworzyć miejsce docelowe dla osób podróżujących łodzią po flamandzkich szlakach wodnych. Biuro kapitana portu znajduje się obok nowego wejścia do basenu Van Eyck, wychodzącego na Veermanplein.

W miejscach cumowania można podłączyć wodę i prąd. Poziom bezpieczeństwa jest niski, ponieważ doki są dostępne z brzegu.

Osoby, które chcą zwiedzić Gent, mogą wybrać się do centrum miasta w odległości krótkiego spaceru od doków, a w przypadku bardziej pilnych potrzeb - do restauracji i sklepów przy cieśninie Kaiser Karel Straat.

Na stronie internetowej miasta znajdują się zarówno dane kontaktowe kapitana portu (w języku flamandzkim), jak i informacje turystyczne (w języku angielskim)^[8]

Muzeum Miejskie w Gandawie to muzeum znajdujące się w belgijskim mieście Gandawa. Muzeum eksponuje historię miasta i otworzyło swoje podwoje 9 października 2010 roku. Jeśli chodzi o prezentowane zbiory, historia muzeum sięga 1833 roku, kiedy to założono Oudheidkundig Museum van de Bijloke w Gandawie. W 1928 r. muzeum zostało umieszczone w opactwie Bijloke, co doprowadziło do nadania mu nazwy Bijlokemuseum.

Dzięki kolekcji Bijloke jako podstawie oraz opactwu Bijloke i klasztorowi Bijloke jako budynkom, STAM funkcjonuje jako współczesne forum dziedzictwa. Części z innych kolekcji zostały dodane do kolekcji Bijloke. W połączeniu z historycznymi budynkami powstał nowy budynek wejściowy, zaprojektowany przez architekta miejskiego Gandawy Koena Van Nieuwenhuyse.

Główna trasa Muzeum Miejskiego w Gandawie służy jako muzealne i multimedialne wprowadzenie do zwiedzania miasta Gandawy. Przedstawiono tu przeszłość miasta, ale także omówiono jego dzisiejsze życie i przyszłość. Tymczasowe kolekcje STAM opisują zjawisko "miejskości" na przykładzie współczesnych zagadnień. STAM odsyła zwiedzających do samego miasta oraz do dziedzictwa kulturowego Gandawy. Chronologicznie uporządkowane sale zapraszają zwiedzających do zapoznania się z różnymi tematami. Znajduje się tu również część poświęcona Ołtarzowi Gandawskiemu.

Muzeum Miejskie w Gandawie zostało laureatem nagrody Flemish Museum Prize 2012.^[10]

Woodrow Wilsonplein to plac miejski w centrum Gandawy w Belgii. Plac jest potocznie nazywany 't Zuid, od jego położenia na południe od historycznego centrum miasta i dawnego dworca kolejowego Gandawa-Południe. Nazwa placu pochodzi od nazwiska Woodrowa Wilsona, 28. prezydenta Stanów Zjednoczonych i pierwszego prezydenta USA, który złożył oficjalną wizytę państwową w Belgii.

Na placu Woodrowa Wilsona znajduje się największe w Gandawie centrum handlowe Ghent South, które pełni również funkcję kompleksu biurowego. Po południowej stronie placu znajduje się główne centrum administracyjne miasta, biblioteka miejska i urząd pocztowy. Capitole, największy teatr i miejsce wydarzeń w Gandawie, jest oddzielony od placu Woodrowa Wilsona ulicą Graaf van Vlaanderenplein. Plac graniczy z północną stroną Zuidpark (z ang: South Park; nie mylić z amerykańskim serialem animowanym dla dorosłych o tej samej nazwie).

W maju 2020 r. przejście dla pieszych na placu zostało przekształcone w tęczowe przejście, aby zwiększyć świadomość i akceptację dla różnorodności LGBT.^[14]

Koning Albertpark, znany również jako Zuidpark, to park miejski w belgijskim mieście Gandawa. Park znajduje się w południowo-wschodniej części centrum miasta, pomiędzy Placem Woodrowa Wilsona a zjazdami z autostrady B401, które kończą się w Zuidpark. Jest to park neobarokowy, podczas gdy inne parki w mieście są w większości założone w angielskim stylu krajobrazowym.

Po zburzeniu w 1928 r. dworca kolejowego Gent-Zuid, który został zastąpiony przez dworzec Gent-Sint-Pieters, powstała duża, podłużna przestrzeń. W latach 30. XX wieku na dawnych terenach kolejowych zbudowano Zuidpark. Po śmierci króla Alberta I w 1934 roku został on oficjalnie nazwany Parkiem Króla Alberta.

Przez wiele lat w parku stało popiersie Leopolda II Belgijskiego. Zostało ono usunięte w 2020 r. w wyniku protestów George'a Floyda w Belgii.^[15]

Muzeum sztuki klasycznej w eleganckim budynku. Muzeum Sztuk Pięknych w Gandawie (Belgia) znajduje się we wschodniej części Citadelparku.

Zbiory muzeum liczą około 9000 dzieł sztuki, pochodzących z okresu od średniowiecza do XX wieku. W stałej ekspozycji znajduje się ponad 600 dzieł, przy czym kolekcja koncentruje się głównie na sztuce flamandzkiej (południowa Holandia). Znajduje się tu również kilka obrazów europejskich, zwłaszcza francuskich, oraz wiele rzeźb.

Obok zbiorów stałych muzeum organizuje wystawy czasowe. W okresie od marca 2011 r. do stycznia 2021 r. muzeum zorganizowało 41 wystaw.

Budynek został zaprojektowany przez architekta miejskiego Charlesa van Rysselberghe około 1900 roku.

W 2007 r. muzeum zostało ponownie otwarte po czteroletnim remoncie.

Muzeum jest członkiem Flamandzkiej Kolekcji Sztuki. Jest to partnerstwo strukturalne łączące trzy główne muzea sztuk pięknych we Flandrii: Królewskie Muzeum Sztuk Pięknych, Muzeum Groeninge w Brugii i Muzeum Sztuk Pięknych w Gandawie. Zbiory wszystkich muzeów zostały opracowane w podobny sposób i doskonale się uzupełniają. Wspólnie oferują one wyjątkowy, reprezentatywny przegląd sztuki flamandzkiej od XV do XX wieku. Jako partnerzy ponoszący wspólną odpowiedzialność za belgijskie dziedzictwo kulturowe, trzy muzea wymieniają się wiedzą fachową, dążą do bardziej zrównoważonego, wysokiej jakości zarządzania i międzynarodowej świadomości swoich zbiorów, w tym dzieł będących częścią światowego dziedzictwa.^[17]

Vlaamse Opera to belgijski zespół operowy pod dyrekcją Jana Vandenhouwe, który działa w dwóch różnych teatrach operowych w dwóch flamandzkich miastach: Vlaamse Opera Antwerpia przy Van Ertbornstraat 8 i Vlaamse Opera Ghent przy Schouwburgstraat 3. Zespół ma jednak wspólną orkiestrę, chór, zespół techniczny itp. Organizacja jest finansowana głównie przez rząd flamandzki oraz rady miejskie Antwerpii i Gandawy.

W swojej obecnej formie zespół powstał w 1996 roku jako następca Flamandzkiej Fundacji Operowej (Vlaamse Opera Stichting, która istniała od 1988 roku) oraz Opery dla Flandrii (Opera voor Vlaanderen, która istniała od 1981 roku). Obie te instytucje były połączeniem dawnych teatrów operowych w Antwerpii i Gandawie. Od czasu fuzji w 1981 roku zespół daje przedstawienia w dwóch różnych teatrach historycznych.^[20]

Opactwo św. Piotra to dawne opactwo benedyktyńskie w Gandawie w Belgii, obecnie muzeum i centrum wystawiennicze.

Piotra zostało założone pod koniec VII w. przez Amandusa, misjonarza wysłanego przez królów frankijskich w celu chrystianizacji pogańskich mieszkańców regionu, który założył na tym terenie dwa klasztory: św. W zimie 879-80 opactwo zostało najechane i splądrowane przez Normanów i pozostawało stosunkowo ubogie aż do X wieku, kiedy to darowizny dóbr i relikwii dokonane przez hrabiego Arnulfa I znacznie je wzbogaciły, podobnie jak dalsze darowizny od kuzyna Arnulfa, króla Anglii Edgara. W drugiej połowie tego stulecia było to najbogatsze opactwo we Flandrii, a renoma szkoły opackiej sięgała daleko poza miasto. W 984 roku Gerbert z Aurillac, dyrektor szkoły katedralnej w Reims (późniejszy papież Sylwester II), zapytał, czy studenci z Reims mogliby być przyjmowani do Saint Peter's, a jego renoma jako centrum artes liberales trwała aż do XI wieku. Piotra, dzięki posiadaniu dużych połaci ziemi, odegrał również pionierską rolę w uprawie roli w XII i XIII wieku, przekształcając lasy, wrzosowiska i bagna w pola uprawne. W XV wieku w ramach zakrojonego na szeroką skalę programu budowlanego powstała biblioteka opactwa i skryptorium, powiększono refektarz, a kościół opactwa i inne budynki zostały znacznie upiększone.

Pierwszy upadek opactwa nastąpił po rewolcie gandawskiej w 1539 roku, a w latach sześćdziesiątych Niderlandy pogrążyły się w kryzysie religijnym, który doprowadził do ataku ikonoklastów w 1566 roku, w wyniku którego kościół opactwa został zniszczony, biblioteka splądrowana, a inne budynki poważnie uszkodzone. Infirmerię wykorzystano jako tymczasowy dom dla mnichów, a refektarz jako miejsce kultu. Jednak opór trwał nadal i w 1578 roku opat i mnisi zostali zmuszeni do ucieczki do Douai. Budynki opactwa zostały sprzedane na publicznej aukcji i częściowo zburzone, a materiały z nich wykorzystano do budowy murów miejskich. W 1584 r. opactwo wróciło z powrotem w ręce kościoła i zostało odbudowane. W 1629 r. rozpoczęto budowę nowego kościoła opactwa w stylu barokowym, a także kilku innych nowych budynków i renowacji. W XVIII w. opactwo ponownie przeżywało rozkwit, wznoszono nowe budynki i powiększano starsze, m.in. przekształcono stary dormitorium w bibliotekę z ponad dziesięcioma tysiącami książek.

Jednak koniec nie był bliski, najpierw rewolucja brabancka w latach 1789-90, a następnie inwazja francuska w 1793 roku. W końcu, 1 września 1796 roku, Dyrektoriat zlikwidował wszystkie instytucje religijne. W 1798 roku biblioteka została opróżniona i ostatecznie przekazana Uniwersytetowi w Gandawie. Od 1798 roku kościół opactwa był używany jako muzeum, ale w 1801 roku został zwrócony na własność kościoła i przemianowany na Onze-Lieve-Vrouw-Sint-Pieterskerk ("Kościół Matki Bożej Świętego Piotra"). W 1810 r. pozostała część opactwa stała się własnością miasta Gandawy i została częściowo zburzona pod budowę koszar wojskowych, które stały w tym miejscu do 1948 r.

Około 1950 r. miasto rozpoczęło trwający do dziś program renowacji, który rozpoczął się od klasztoru i kapitularza, a następnie zachodniego skrzydła, w tym dawnego refektarza i kuchni. W latach 70. ukończono prace przy piwnicach winnych i strychach, a w 1982 r. prace przy ogrodach opactwa, a w 1986 r. przy tarasie. W latach 90. rozpoczęto renowację skrzydła refektarza.

Opactwo jest obecnie wykorzystywane jako muzeum i centrum wystawowe, w którym w 2000 r. zorganizowano dużą wystawę w ramach Roku Cesarza Karola, a w październiku 2001 r. odbyło się 88. posiedzenie Rady Europejskiej.^[24]

Opactwo św. Bawona to dawne opactwo w obecnie belgijskim mieście Gandawa. Zostało założone w VII wieku przez świętego Amanda, który założył również opactwo świętego Piotra w Gandawie, w pobliżu zbiegu rzek Leie i Scheldt. Pierwotnie opactwo nosiło również celtycką nazwę Ganda, oznaczającą "ujście rzeki", odnoszącą się do rzeki Leie wpadającej do Skaldy.

W IX wieku opactwo zostało dwukrotnie najechane przez wikingów, co zmusiło mnichów do ucieczki do Laon. Po prawie 50 latach nieobecności powrócili do Gandawy i ponownie założyli opactwo. Cesarz niemiecki Otton II uznał opactwo za strategiczny punkt obronny na rzece Skaldzie (dawna granica między Świętym Cesarstwem Rzymskim a Francją Zachodnią) w swoim odwiecznym konflikcie z Ludwikiem V Francuskim.

Kościół św. Bawona w Aardenburgu w Holandii został ufundowany przez mnichów z opactwa w 959 roku. W 1340 r. w opactwie urodził się Jan z Gaunt, czwarty syn Edwarda III.

W 1540 r. Karol V nakazał zniszczenie opactwa. Na miejscu opactwa wybudowano zamek przymusu, którego armaty skierowano na Gandawę.^[26]

Bazylika Matki Bożej z Lourdes to rzymskokatolicki kościół w Oostakker, niedaleko Gandawy w Belgii. Wybudowany w stylu neogotyckim pod koniec XIX wieku jest najważniejszym ośrodkiem pielgrzymek maryjnych we Flandrii.

W 1873 r. markiza Courtebourne-de Nédonchel kazała wybudować w ogrodach swojego zamku w Slotendries grotę z Lourdes. Mieszkańcy Gandawy i innych pobliskich miejscowości prosili o pozwolenie na odwiedzanie groty i modlenie się w niej. Twierdzono, że w 1875 r. Pieter De Rudder został cudownie uzdrowiony ze skomplikowanego złamania.

Aby pomieścić zwiększoną liczbę pielgrzymów, w 1876 r. ukończono budowę neogotyckiego kościoła według planów E. Van Hoecke-Peetersa (nieco zmodyfikowanych przez J.B. Bethune'a), który został konsekrowany w 1877 r. Jego budowę powierzono jezuitom, do których należał zmarły syn markiza.

W jednej z wież znajduje się carillon złożony z 49 dzwonów, odlanych w latach 50. ubiegłego wieku przez odlewnię Michiels. Klawiatura została tymczasowo usunięta podczas prac remontowych w latach 70. ubiegłego wieku, ale do dziś nie została wymieniona.^[30]