Arlon - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Muzeum Gaspar to muzeum w sercu belgijskiego miasta Arlon, poświęcone sztuce i historii Arlon i jego regionu.

Położona na skraju zalesionego parku XIX-wieczna rezydencja mieszczańska została podarowana miastu Arlon przez Charlesa Gaspara (1871-1950), fotografa piktorialistę, kolekcjonera, mecenasa i dobroczyńcę miasta. Choć w testamencie zapisał, że cały dom i wszystkie zbiory przechodzą na własność miasta, zawarł w nim warunek: dom ma stać się muzeum.

Po śmierci w 1950 r. Karol przekazał w spadku swojemu rodzinnemu miastu ogromną kolekcję fotografii, obrazów, rycin, rzeźb, mebli i starych książek. Ponadto znajdują się tu prace (brązy i odlewy gipsowe) Jeana Gaspara (1861-1931), brata rzeźbiarza. Ta prestiżowa kolekcja jest obecnie spuścizną Gaspara, stanowiącą trzon stałej kolekcji muzeum.

Ponadto znajdują się tu inne zbiory sztuki gromadzone przez lata, w tym ołtarz Fisenne, klejnot sztuki religijnej z warsztatów antwerpskich z XVI wieku i centralny punkt kolekcji.

Całość mieści się w domu, który został całkowicie odrestaurowany w 2003 r. i od otwarcia w 2004 r. jest poświęcony sztuce i historii Arlon i regionu.

Muzeum żyje głównie rytmem wystaw czasowych, na których w zabawny sposób prezentowana jest publiczności sztuka i historia Wielkiego Regionu. Jako uprzywilejowany partner Akademii Sztuk Pięknych miasta Arlon, muzeum proponuje w czerwcu każdego roku efemeryczną wystawę sztuki w parku Gaspar. Jest to okazja dla studentów Akademii, aby zaprezentować owoce swoich artystycznych poszukiwań spacerowiczom i odwiedzającym ten miejski park.

Muzeum, jeden z podmiotów Sieci Art & Mus (MSW), jest "dopuszczonym muzeum dziecięcym" i oferuje młodym zwiedzającym różne zajęcia: przewodnik młodego zwiedzającego, przyjęcie urodzinowe w muzeum, warsztaty rodzinne...

Cmentarz w Arlon jest miejscem pochówku mieszkańców miasta Arlon w Belgii. Otwarty w 1853 r., składa się z dwóch części: katolickiej i żydowskiej.

Powstał w 1853 r. za czasów maïoratu Pierre'a Hollenfeltza. Trzy lata później, w 1856 r., otwarto część żydowską, zwróconą w stronę Jerozolimy i oddzieloną od pierwszej części żywopłotem. Powodem powstania tej drugiej sekcji było istnienie w XIX wieku silnej społeczności żydowskiej w Arlon. Przed 1856 r. Żydzi zmarli w Arlon byli chowani na cmentarzu żydowskim w Luksemburgu. Obecnie jest to najstarszy cmentarz żydowski w Regionie Walońskim; wraz z cmentarzem Dieweg w Uccle tworzą jedyne w swoim rodzaju żydowskie miejsce pochówku w Belgii.

Obecnie żydowska część cmentarza wygląda na opuszczoną, ponieważ 99 grobów nie jest utrzymywanych w należytym stanie. Wiele kamieni osunęło się i wystaje ponad swoje podstawy. Inne kamienie popękały. Wzrost roślinności jest kontrolowany przez zastosowanie herbicydów. W 2005 r. projekt konserwatorski prowadzony przez dwóch naukowców z Muzeum Żydowskiego w Belgii w Brukseli, Philippe'a Pierreta i Oliviera Hottois, we współpracy z młodymi europejskimi wolontariuszami z Aktion Sühnezeichen Friedensdienste (Berlin) i gminą żydowską z Arlon, przyczynił się do częściowego odrestaurowania XIX-wiecznego placu żydowskiego. Kompletny i ilustrowany inwentarz został opublikowany w Annales de l'Institut archéologique du Luxembourg. Patrz bibliografia poniżej.

Na cmentarzu komunalnym miasto Arlon od kilku lat prowadzi prace renowacyjne z pomocą wolontariuszy, naprawiając, prostując i czyszcząc nagrobki. W tej części znajduje się również sekcja wojskowa.

Poprzedni cmentarz komunalny, znajdujący się przy Rue des Thermes Romains, został zlikwidowany w 1853 roku. Do dziś można rozpoznać miejsce, w którym znajdowały się stare łaźnie rzymskie. Do dziś można tam zobaczyć różne krzyże z XVII, XVIII i XIX wieku.

Kościół Saint-Martin w Arlon jest jednym z trzech głównych kościołów miasta. Zbudowany w latach 1907-1914, jest w stylu neogotyckim.

Jest to ważne miejsce kultu we wspólnocie.

Od 2002 r. kościół jest zaliczany do najważniejszych obiektów dziedzictwa kulturowego Walonii. Cały kościół, z wyjątkiem organów, został zakwalifikowany przez Region Walonii jako wyjątkowy zabytek.

Wieża o wysokości 97 metrów jest najwyższym budynkiem kościelnym w Walonii i znajduje się w pierwszej dziesiątce najwyższych wież kościelnych w Belgii.

Obecnym dziekanem jest o. Wacław Mungimur.

Zbudowany przez króla Leopolda II w celu nadania Belgii okazałego wizerunku, kościół Saint-Martin jest bliźniaczym kościołem kościoła Saints-Pierre-et-Paul w Ostendzie.