Odkryj 9 atrakcji, ciekawych miejsc i niezwykłych rzeczy do zrobienia w miejscu takim jak Kronocki Rezerwat Biosfery (Rosja). Nie przegap obowiązkowych atrakcji turystycznych, do których zaliczyć można: Uzon, Kizimen i Dolina Gejzerów. Wśród innych popularnych atrakcji, które warto zobaczyć, znajduje się m.in. Kikhpinych.
Poniżej znajdziesz pełną listę miejsc wartych odwiedzenia w miejscowości Kronocki Rezerwat Biosfery (Kraj Kamczacki).
Spis treści
Uzon
Znane również jako: Узон
Malownicza kaldera wulkaniczna z aktywnością geotermalną. Uzon to kaldera wulkaniczna o wymiarach 9 na 12 km, położona we wschodniej części Półwyspu Kamczatka w Rosji. Wraz z kalderą Geyzernaja znajduje się w niej największe pole geotermalne na Półwyspie Kamczatka. Kaldery powstały w połowie plejstocenu w wyniku kilku dużych erupcji, które naniosły 20-25 km3 ignimbrytu na rozległym obszarze. Jezioro Dalny wypełnia holoceński maar w północno-wschodniej części kaldery Uzon.
Kaldera Uzon jest miejscem występowania ekstremofilnych mikroorganizmów ze względu na wysokie temperatury.(C.Michael Hogan. 2010)[1]
Kizimen
Znane również jako: Кизимен
Stratowulkan w Rosji. Kizimen – aktywny stratowulkan w Rosji, w środkowej części Kamczatki. Najwyższy szczyt Gór Wschodnich położony na południowym krańcu pasma Tumrok, 115 km od miejscowości Miłkowo, 265 km od Pietropawłowska Kamczackiego.
Stratowulkan ma prawidłowo stożkowaty kształt i mierzy 2485 (2334) metrów wysokości, jest morfologicznie podobny do wulkanu Mount St. Helens sprzed jego erupcji w 1980 roku. Główny krater jest słabo zauważalny w krajobrazie. Na stokach obserwuje się obecność małych pół śnieżnych i lodowce. Powstał w wyniku czterech cykli wulkanicznych, który pierwszy datuje się na około 12 tys. lat temu.
Ostatnie zanotowane erupcje wulkanu miały miejsce w latach 2010–2013, poprzednie notowane erupcje zaobserwowano na przełomie 1927/1928 roku. Stratowulkan wykazuje aktywność fumaroli oraz solfatar.[2]
Dolina Gejzerów
Znane również jako: Долина гейзеров
Dolina Gejzerów – dolina rzeki Giejziernaja położona na Kamczatce w Rosji, w Górach Wschodnich, 180 km na północny wschód od miasta Pietropawłowsk Kamczacki, wśród wulkanów, które rozciągają się wzdłuż wschodniego wybrzeża półwyspu Kamczatka, na terenie Kronockiego Rezerwatu Biosfery.[3]
Adres: Kronotskiy State Natural Biosphere Reserve, Kronocki Rezerwat Biosfery
Kikhpinych
Znane również jako: Кихпиныч
Kikhpinych to stratowulkan znajdujący się we wschodniej części Półwyspu Kamczatka, który zasila słynną Dolinę Gejzerów.
U jej podnóża znajduje się obszar o wymiarach 2 na 0,5 km (1,24 na 0,31 mil), znany jako "Dolina Śmierci", gdzie gromadzą się gazy wulkaniczne i zabijają ptaki i ssaki, które dostają się do doliny. Badania przeprowadzone w latach 70. i 80. wykazały, że mieszanina siarkowodoru, dwutlenku węgla, dwutlenku siarki i dwusiarczku węgla jest wytwarzana przez wulkan i gromadzi się w dolinie, gdzie nie może być łatwo rozproszona przez wiatr, tworząc pułapkę dla drapieżników. Gaz tworzy się wiosną, gdy topnieje śnieg, zabijając najpierw ptaki pijące wodę w rzece, a następnie lisy i inne drapieżniki, które przyciąga padlina.[4]
Kronocka Sopka
Znane również jako: Кроноцкая Сопка
Malowniczy wulkan w rezerwacie przyrody. Kronocka Sopka – stratowulkan o wysokości 3527 m n.p.m. położony na obszarze Kraju Kamczackiego w Rosji. Wulkan ten jest jednym z największych na obszarze Kamczatki, uważany jest także za jeden z najbardziej malowniczo położonych w tym rejonie Rosji. Profil wulkanu ma kształt zbliżony do symetrycznego stożka, przypominając nieco takie wulkany jak: Mayon na Filipinach oraz Fudżi w Japonii. Od podnóża wulkanu aż do jego wierzchołka w sposób promienisty rozciągają się doliny o głębokości do 200 metrów. Jego ostatnia odnotowana erupcja miała miejsce w 1923 roku.[5]
Jezioro Kronockie
Znane również jako: Кроноцкое
Jezioro w Rosji. Jezioro Kronockie – jezioro w azjatyckiej części Rosji, we wschodniej Kamczatce, na zachód od Kronockiej Sopki, na obszarze Kronockiego Rezerwatu Biosfery. Leży w kalderze na stoku wulkanu na wysokości 372 m n.p.m. i zajmuje powierzchnię 245 km². Maksymalna głębokość jeziora wynosi 128 m.[6]
Wulkan Kraszeninnikowa
Znane również jako: Вулкан Крашенинникова
Wulkan w Rosji. Wulkan Kraszeninnikowa – podwójny wulkan znajdujący się na obszarze półwyspu Kamczackiego w Rosji, wchodzi w skład państwowego rezerwatu Kronocki Rezerwat Biosfery. Wulkan położony jest w paśmie górskim Gór Wschodnich; około 15 kilometrów na północ znajduje się wulkan Kikhpinych, a 25 km na południowy zachód wulkan Kronocka Sopka.
Wulkan Kraszeninnikowa znajduje się w kalderze o wymiarach 9 × 11 km. Składa się z dwóch nakładających się na siebie stratowulkanów, z których wyższy i starszy południowy ma 1856 metrów wysokości (według innych źródeł 1816 m). Na szczycie obu stożków wulkanicznych znajdują się kratery o średnicy około 800 m.
Ostatnia erupcja wulkanu w przybliżeniu miała miejsce w 1550 roku.
Nazwa obiektu pochodzi od nazwiska rosyjskiego badacza Syberii i Kamczatki Stiepana Kraszeninnikowa.[7]
Taunshits
Znane również jako: Тауншиц
Taunszits to stratowulkan znajdujący się we wschodniej części Półwyspu Kamczatka w Rosji.
Jest on częścią łuku wulkanicznego Kamczatka-Kurile, a wulkanizm w tym łuku jest spowodowany subdukcją Płyty Pacyficznej pod Płytą Ochocką. Dokładniej mówiąc, aktywność wulkaniczna w Taunshits odnosi się do lokalnego systemu uskoków o tendencji wschodniej, a niektóre inne wulkany są kontrolowane przez ten sam system uskoków, takich jak Uzon i Kikhpinych, które leżą na wschód od Taunshits.
Taunshits jest wulkanem sommowym, na którym występują wylewy lawy, a jego szczyt tworzy grzbiet. W stratowulkanie znajduje się krater zapadliskowy utworzony w holocenie, a także kopuła lawowa; w kraterze wybuchł strumień lepkiej lawy, który ciągnie się wzdłuż zachodniej flanki. Erozja utworzyła wąwozy na zboczach wulkanu. Na południe od budowli znajdują się dwa otwory satelitarne i kilka stożków żużlowych.
W Taunszits wybuchały głównie andezyty i andezyty bazaltowe, a produkty erupcji są wapienno-alkaliczne z umiarkowaną zawartością potasu. Aktywność wulkaniczna w Taunszitach obejmuje tworzenie kopuł lawowych i spływów piroklastycznych, podobnych do Bezymyanny i Sziwelucza, ale na niższych poziomach budowli wystąpiła również rozległa emisja lawy andezytowej.
Aktywność w Taunshits rozpoczęła się późno w plejstocenie, mniej niż 39 000 lat przed naszą erą, biorąc pod uwagę, że ignimbryty powstałe w wyniku erupcji Uzon znajdują się pod strumieniami lawy z wulkanu. Działalność plejstoceńska spowodowała powstanie podnóża wulkanu, które ma cechy tuj.
Aktywność zmniejszyła się w holocenie. 7 700 lat przed naszą erupcją doszło do dużej erupcji, która wyrzuciła około 3 km sześcienne materiału; być może poprzedzało ją zapadnięcie się sektora. 7000 lat przed naszą erą nastąpiło zapadnięcie się sektora, pozostawiając wokół wulkanu garbaty krajobraz; według niektórych źródeł nie doszło do erupcji, podczas gdy inne uważają, że miała ona miejsce. Osuwisko rozciąga się na długości 17 kilometrów (11 mil) i ma objętość mniejszą niż 1 kilometr sześcienny (0,24 miliona sześciennego); inne źródła podają objętość 3 kilometrów sześciennych (0,72 miliona sześciennego) i długość 19 kilometrów (12 mil). Osuwisko powstało na zachodnim zboczu wulkanu; Taunshits rozwinęło się na zachodnim zboczu wulkanu Uzon, a wynikające z tego nachylenie jego podłoża w kierunku zachodnim mogło predysponować budowlę do zapadania się w kierunku zachodnim. Osuwisko to jest odpowiedzialne za powstanie krateru zapadliskowego na szczycie.
Strumienie lawy zostały wyciśnięte około 2500 lat przed naszą erą, a 2400 lat przed naszą erą powstała kopuła lawowa w kraterze; wydarzeniu temu towarzyszyły spływy piroklastyczne. Ostatnia erupcja miała miejsce około 550 roku p.n.e.; Od 2012 roku na Taunshits nie ma żadnej stacji sejsmicznej, co utrudnia monitorowanie aktywności tego wulkanu. Aktywność solfataryczna występuje w pobliżu gmachu.[8]
Kronocki Rezerwat Biosfery
Znane również jako: Кроноцкий заповедник
Rezerwat przyrody w Rosji. Kronocki Rezerwat Biosfery – ścisły rezerwat przyrody w Rosji, w Górach Wschodnich na półwyspie Kamczatka.
Założony w 1934, zlikwidowany w 1951 r. reaktywowany w 1959 r. i powtórnie zlikwidowany w 1961. Po raz kolejny utworzono go w 1967 r w dawnych granicach, miał wówczas 964 tys. ha. W 1982 r. do rezerwatu dołączono 3 milowej szerokości pas wód przybrzeżnych o powierzchni 135 000 ha, a w 1992 r. powiększono część lądową o 43 134 ha.
Rezerwat obejmuje głównie obszar lądowy (o powierzchni 1 012 619, 37 ha), ale także wąski pas wód morskich wzdłuż brzegu o powierzchni 135 000 ha.
Na terenie rezerwatu dominuje krajobraz górzysty, w tym wulkaniczny. Jest tu 8 aktywnych wulkanów. Największym spośród licznych jezior rezerwatu jest jezioro Kronockie o powierzchni 242 km².
Pierwotnie rezerwat założono w 1934 r. głównie celem ochrony populacji soboli (podgatunek Martes zibellina kamtschadalica, soból kamczacki). Na terenie rezerwatu szacowano w 2013 r. populację sobola kamczackiego na 2700 sztuk (wcześniejsza wieloletnia liczebność 2000-2200 sztuk). Występuje też tutaj duża populacja niedźwiedzi brunatnych, szacowana w 2013 r. na 831 sztuk.
W obrębie rezerwatu udokumentowano (na 2013 r.) 767 gatunków roślin naczyniowych, 103 gatunki ryb (włącznie z morskimi), 1 gatunek płaza (kątoząb syberyjski). Na terenie rezerwatu występuje wiele ściśle chronionych gatunków z rosyjskiej Czerwonej Księgi, w tym 11 gatunków roślin, 35 gatunków ptaków i następujące ssaki: biały niedźwiedź, 8 gatunków waleni, uchatek grzywiasty, kałan morski i podgatunek foki pospolitej Phoca vitulina stejnegeri.
Na terenie rezerwatu znajduje się Dolina gejzerów z ponad 40 gejzerami.
Od 1985 r. rezerwat biosfery, a od 1996 roku razem z Rezerwatem przyrody „Jużno-Kamczatskim” wpisany na listę Światowego Dziedzictwa UNESCO pod nazwą „Wulkany Kamczatki”.
Posiada wspólną dyrekcję z Rezerwatem przyrody „Jużno-Kamczatskim” i Rezerwatem Koriackim, która znajduje się w miejscowości Jelizowo.[9]