Kaliningrad - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Muzeum bursztynu w XIX-wiecznym forcie. Muzeum Bursztynu w Kaliningradzie - specjalistyczne muzeum poświęcone bursztynowi i wyrobom z niego, powstałe w 1979 w Kaliningradzie w Rosji. Mieści się w baszcie Dohnaturm zbudowanej w latach 1852-1853, nazwanej tak na cześć Karla Friedricha Emila zu Dohna-Schlobitten.

W skład kolekcji muzeum wchodzi przeszło 6 000 obiektów. Reprezentują one: różne naturalne formy bursztynu, głównie bałtyckiego, ale także bursztynu innego wieku i lokalizacji; zbiór inkluzji organicznych w bursztynie, niewielki zbiór oryginalnych zabytkowych dzieł sztuki z bursztynu), zbiór kopii zabytków bursztynowych, dużą kolekcję wyrobów bursztynowych Kaliningradzkiego Kombinatu Bursztynowego i współczesnych jubilerów i artystów z różnych krajów. Muzeum dysponuje powierzchnią wystawienniczą 1000 m.kw.^[1]

Gotycki gmach z grobem Immanuela Kanta. Katedra w Kaliningradzie – dawniej główna świątynia w Kaliningradzie, znajdująca się w historycznej części miasta Knipawa. Katedra została wzniesiona w stylu gotyckim w 1333 r. i jest jedną z nielicznych, okazałych budowli, które zachowały się z przedwojennej architektury miasta. Początkowo kościół katolicki był siedzibą biskupów sambijskich, od 1525 do 1945 r. był świątynią luterańską. Obecnie katedra pełni funkcję centrum religijnego i kulturowego miasta. W katedrze mieszczą się m.in. czasownia prawosławna, kaplica protestancka, muzeum budynku, muzeum Immanuela Kanta. W katedrze odbywają się koncerty muzyki poważnej i religijnej, okazjonalnie nabożeństwa katolickie, prawosławne i protestanckie.^[3]

Budynek w Kaliningradzie, Rosja. Kościół Świętej Rodziny w Kaliningradzie – dawny katolicki kościół parafialny w południowej części miasta, wybudowany w stylu neogotyckim, obecnie sala koncertowa filharmonii.

Powstał jako trzecia od czasów reformacji w Królewcu katolicka świątynia parafialna (niem. Kirche zur Heiligen Familie), w dawnej dzielnicy Haberberg, przy ul. Oberhaberberg. Obecnie jest to ul. Chmielnickiego 61a (ros. ul.Chmielnickogo – ул. Хмельницкого). Nazwa ros. kircha Swjatogo semejstwa – Кирха Святого cемейства.

Został wzniesiony w latach 1904–1907 według projektu Fritza Heitmanna jako ceglana trójnawowa hala z niższym, pięciobocznie zamkniętym prezbiterium i 57-metrową wieżą. Wnętrze kryte jest sklepieniem gwiaździstym, wspartym na smukłych ośmiobocznych granitowych filarach. Obok znajdował się klasztor i szpital sióstr katarzynek. II wojnę światową przetrwał niemal nieuszkodzony, z wyjątkiem ostrzelanej górnej partii wieży, chociaż większość otaczającej zabudowy przestała istnieć. Po wojnie służył jako lazaret wojskowy, następnie magazyn. Budynek odrestaurowano w latach 1978–1980 (projekt Pawła Gorbacza) jako salę koncertową Filharmonii Kaliningradzkiej (ros. Kaliningradskaja obłastnaja fiłarmonija – Калининградская областная филармония), liczącą 400 miejsc. Wkrótce zamontowano 44-głosowe organy, mające 3600 piszczałek (firma Rieger-Kloss z Karniowa w Czechach. Witraże projektował J. Smirnjagin. Zegar zamontowany na wieży pochodzi z wówczas nieużytkowanego kościoła Świętego Krzyża. Filharmonia organizuje doroczne festiwale organowe.

W 1938 roku proboszczem został ks. Paul Hoppe, który pozostał w Kaliningradzie aż do wysiedlenia w 1947 roku. W 1992 roku odrodziła się parafia Świętej Rodziny, jednak nie udało się rewindykować kościoła. Parafia skupiająca katolików głównie pochodzenia litewskiego i niemieckiego korzysta z prowizorycznych zabudowań, wzniesionych nad brzegiem Pregoły, w pobliżu dawnego Szpitala Lipnickiego (ul. Lesopilnaja, ros. ул. Лесопипьная).^[9]

Plac Zwycięstwa to centralny plac w Kaliningradzie.

Przed 1945 r. plac był częścią Królewca w Niemczech. Brama Steindamm, część północno-zachodnich barokowych murów miejskich miasta, została rozebrana w 1912 r., aby umożliwić rozwój terenów pomiędzy Steindamm a przedmieściami Hufen. Droga prowadząca z centrum Królewca do Mittelhufen była początkowo znana jako Kaiser-Wilhelm-Damm na cześć Wilhelma II, cesarza Niemiec. Po abdykacji rodu Hohenzollernów w 1918 r. droga została przemianowana na Hansaring, a pobliski plac na Hansaplatz, na cześć udziału miasta w Lidze Hanzeatyckiej w latach 1339-1579. W 1934 r. plac przemianowano na Adolf-Hitler-Platz na cześć przywódcy nazistów. Na wschód od placu znajdowały się tereny targów Ostmesse. W 1945 r. Królewiec został włączony do Związku Radzieckiego, a następnie przemianowany na Kaliningrad.

Podczas II wojny światowej większość centrum Królewca została zniszczona, ale północne przedmieścia wokół placu przetrwały w nienaruszonym stanie. Powojenny Kaliningrad rozwinął się wokół placu, który został przemianowany na Plac Zwycięstwa dla uczczenia zwycięstwa Rosjan. W pobliżu placu znajduje się wiele banków, sklepów, centrów handlowych i siedziba władz miasta. Dworzec kolejowy Kaliningrad Severny, dawniej Königsberg Nordbahnhof, zbudowany w 1930 r., jest centrum biznesowym. Handelshof lub Stadthaus, zbudowany przez Hannsa Hoppa w 1923 r., nadal pełni funkcję siedziby administracji miejskiej jako Urząd Miasta Kaliningradu. Kaliningradzki Państwowy Uniwersytet Techniczny mieści się w dawnym sądzie wojewódzkim, a FSB ma biura w dawnej komendzie policji.

Podczas obchodów 750-lecia założenia miasta w 2005 r. plac został gruntownie odnowiony. W centrum umieszczono nową fontannę, a w tym samym roku poświęcono nową katedrę Chrystusa Zbawiciela. Pomnik Lenina, który wcześniej znajdował się przed katedrą, został usunięty z placu i w 2006 roku umieszczony w innym miejscu w Kaliningradzie.^[10]

Obwodowy Teatr Dramatyczny w Kaliningradzie to teatr znajdujący się w Kaliningradzie w Rosji.

Miasto Królewiec w Niemczech zostało w 1945 roku przyłączone do Związku Radzieckiego, a następnie przemianowane na Kaliningrad. Nowy Teatr Kaliningradzki powstał w 1947 roku i początkowo mieścił się przy ulicy Basseynaya (dawniej Ratslinden in Ratshof) w zachodnim Kaliningradzie. Większość jego aktorów stanowili absolwenci Państwowego Instytutu Sztuki Teatralnej. Premiera nowego teatru odbyła się przedstawieniem "Drabina z naszego miasta" Konstantego Simonowa. W repertuarze znalazły się również sztuki Antoniego Czechowa, Aleksandra Ostrowskiego, Maksyma Gorkiego i Bertolta Brechta.

W 1960 roku zespół przeniósł się do swojej obecnej siedziby przy Alei Miry, gdzie kiedyś stał Neues Schauspielhaus. Teatr ten został zniszczony podczas II wojny światowej, ale architekt P. W. Kuhtenkow zaprojektował nowy teatr w Kaliningradzie według podobnych planów i na części oryginalnych fundamentów. Ponownie otwarto go 22 kwietnia 1960 roku.^[12]

Giełda w Królewcu to dawna giełda papierów wartościowych w Kaliningradzie w Rosji. Jeden z niewielu budynków z centrum Królewca, które przetrwały II wojnę światową, jest obecnie centrum kulturalnym.

Pierwsza giełda w Królewcu została udokumentowana w 1619 roku. Cztery lata później mieściła się w nowym budynku Kneiphof na północnym brzegu Alter Pregel; do 1798 r. była dostępna z mostu Grüne Brücke. W 1699 roku Altstadt wybudowało własną giełdę wzdłuż odnogi Hundegatt rzeki Pregel. Budynek Kneiphofu został odbudowany w 1798 roku jako druga giełda, ale spłonął w 1800 roku. W 1801 r. wybudowano trzecią giełdę Kneiphofu, która częściowo znajdowała się w nurcie rzeki. Zamknięto ją w 1875 roku, ponieważ była zbyt mała dla rozrastającego się miasta.

Czwarta i ostatnia giełda w Kneiphof została otwarta w 1875 r. w Vordere Vorstadt, na południowym brzegu Pregel, naprzeciwko wyspy Kneiphof. Dwupiętrowy budynek został zbudowany przez bremeńskiego architekta Heinricha Müllera w latach 1870-1875. Dekorację zaprojektował Emil Hundrieser. Na dachu umieszczono alegoryczne postacie z Europy, Azji, Afryki i Ameryki, a na stopniach dwa lwy. Kupcy z Królewca uważają, że budynek został zbudowany w stylu neorenesansu północnowłoskiego. Oprócz działalności handlowej w budynku odbywały się koncerty i spotkania polityczne. Ponieważ w czasie I wojny światowej Kunsthalle była wykorzystywana przez pocztę armii niemieckiej, wystawy odbywały się w zamian na giełdzie.

Giełda została poważnie uszkodzona podczas bombardowania Królewca w 1944 r. i bitwy o Królewiec w 1945 r., a po II wojnie światowej stała się częścią radzieckiego Kaliningradu. Podczas gdy większość zrujnowanych budynków w mieście została zburzona, władze radzieckie postanowiły odbudować dawną giełdę w 1967 r. na centrum kultury morskiej, ponieważ uważały, że zawiera ona elementy rosyjskiej architektury neoklasycystycznej.^[17]