Kenia - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Przybrzeżny park z wieloma zwierzętami. Haller Park – obszar chronionego krajobrazu położony w pobliżu Mombasy w Kenii.

Działalność uruchomionego w 1954 roku w okolicy Mombasy zakładu produkcji cementu spółki Bamburi Cement oraz intensywne wydobycie wapienia spowodowało znaczną degradację okolicznych terenów. W 1970 Rene Haller, zatrudniony w Bamburi Cement, szwajcarski specjalista w zakresie ogrodnictwa i agronomii, rozpoczął badania możliwości zrewitalizowania nieużytków powstałych na miejscu kamieniołomów wapienia. Zasadził tam drzewa 26 gatunków, ale systemy korzeniowe większości z nich były zbyt słabe, aby utrzymać się na wyjałowionej glebie. Drzewem, które miało szansę utrzymać się w tych warunkach, okazała się pochodząca z Australii iglasta rzewnia. Aby wzmocnić ich system korzeniowy, do gleby dodawano pobieraną z rzewni rosnących w środowisku naturalnym, na wydmach, mieszaninę zawierającą bakterie azotowe.

Kolejnym etapem był wprowadzenie do środowiska Archispirostreptus gigas, krocionoga, który był w stanie żerować na igłach rzewni. Dzięki temu opadłe igły przekształciły się w warstwę próchnicy, która stała się zaczątkiem odnowionej gleby. Po 20 latach 30-metrowe rzewnie zaczęły padać, wzbogacając glebę i robiąc miejsce dla rodzimych gatunków roślin, które były w stanie tam rosnąć i przyciągać owady i ptaki.

Teren, nazywany dotąd Bamburi Nature Trail, został przekształcony w obszar ochronny (nature park), i nazwany imieniem Rene Hallera. W 1984 roku udostępniono go zwiedzającym. Do roku 2000 w parku wprowadzono ponad 300 gatunków roślin, zaobserwowano występowanie 30 gatunków ssaków i 180 gatunków ptaków. W skład kompleksu wchodzi m.in. ogród botaniczny oraz zoologiczny.

W latach 2004–2007 jedną z atrakcji parku była para zaprzyjaźnionych ze sobą zwierząt Owen i Mzee (hipopotam nilowy i żółw olbrzymi).^[3]

Organ zarządzający miejscami chronionymi. Muzea Narodowe Kenii to korporacja państwowa, która zarządza muzeami, miejscami i zabytkami w Kenii. Prowadzi badania nad dziedzictwem kulturowym i posiada wiedzę z zakresu paleontologii, etnografii, badań nad bioróżnorodnością i ochroną przyrody. Siedziba główna i Muzeum Narodowe znajdują się na Wzgórzu Muzeów, w pobliżu Uhuru Highway, pomiędzy Centralną Dzielnicą Biznesową a Westlands w Nairobi. Muzeum Narodowe Kenii zostało założone przez Towarzystwo Historii Naturalnej Afryki Wschodniej w 1910 roku; głównym celem Towarzystwa zawsze było prowadzenie ciągłych krytycznych badań naukowych nad naturalnymi cechami środowiska Afryki Wschodniej. W muzeum znajdują się zbiory oraz wystawy czasowe i stałe. Obecnie Muzeum Narodowe Kenii zarządza ponad 22 muzeami regionalnymi, wieloma miejscami i zabytkami w całym kraju.^[4]

Bamburi, od lokalnych słów bantu "Ba" i "Mburi", to obszar handlowy, przemysłowy i lokalny obszar wyborczy, administracyjny, turystyczny i mieszkalny na północnym wybrzeżu Kenii, który rozciąga się od wybrzeża nad Oceanem Indyjskim do otaczających go osiedli o średnich i niskich dochodach na stałym lądzie. Administracyjnie Bamburi znajduje się w podokręgu Kisauni w Mombasie i posiada obiekty turystyczne i plażowe, w tym międzynarodowe i lokalne hotele i parki, takie jak Serena International Beach Hotel, Sai Rock Hotel, Kahamas Hotel, Haller Park i Butterfly Pavilion. W okolicy znajduje się również Bamburi Cement Ltd., jeden z najważniejszych kamieniołomów i fabryka cementu, będąca jednym z kultowych przedsiębiorstw. Do najpopularniejszych osiedli mieszkaniowych w Bamburi należą Kiembeni Estate, Nairobi Estate i Bamburi Mwisho. Jest to tygiel kulturowy, tętniący życiem nocnym, zwłaszcza na obszarze między Front Line a fabryką Bamburi Cement Ltd., gdzie znajdują się liczne kluby, puby sportowe, jadłodajnie i małe firmy.^[5]

W 1945 r. Hyrax Hill zostało ogłoszone pomnikiem narodowym, a w 1965 r. udostępnione zwiedzającym. Stało się to w wyniku zaskakujących odkryć reliktów dokonanych przez panią Selfe oraz późniejszych wykopalisk archeologicznych przeprowadzonych przez dr Mary Leakey w 1938 r., które ujawniły znaczące znaleziska w różnych obszarach stanowiska i na różnych poziomach zasiedlenia. Właścicielką nieruchomości była nieżyjąca już pani Selfe. Renowacja ekspozycji archeologicznej była możliwa dzięki uprzejmemu wsparciu Kenijskiego Towarzystwa Muzealnego i konsultacjom Instytutu Brytyjskiego w Afryce Wschodniej we współpracy z Muzeami Narodowymi Kenii. Wzgórze ma szczególne znaczenie ze względu na fakt, że obejmuje kilka faz okupacji; ma też długą historię badań archeologicznych, które rozpoczęły się w 1937 r. dzięki Mary Leakey.^[7]