Republika Południowej Afryki - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Park rozrywki, Johannesburg South. Gold Reef City to park rozrywki w Johannesburgu, w Republice Południowej Afryki. Park znajduje się na terenie starej kopalni złota, która została zamknięta w 1971 roku. Tematyka parku nawiązuje do gorączki złota, która rozpoczęła się w 1886 roku na Witwatersrandzie, a budynki w parku zostały zaprojektowane tak, aby naśladować ten sam okres. Na terenie parku znajduje się muzeum poświęcone górnictwu złota, w którym można zobaczyć żyłę rudy zawierającą złoto i zobaczyć, jak złoto przelewa się do beczek. Wokół parku znajdują się liczne sklepy.

W Gold Reef City znajduje się wiele atrakcji, w tym przejażdżki wodne, kolejki górskie i słynne kasyno Gold Reef City. Gold Reef City jest położone na południe od Centralnego Obszaru Biznesu, przy drodze M1. Znajduje się tam również Muzeum Apartheidu.^[3]

Eksponaty dotyczące lokalnej kultury islamskiej. Bo-Kaap to obszar Kapsztadu w Republice Południowej Afryki, dawniej znany jako Dzielnica Malajska. Jest to obszar dawnej segregacji rasowej, położony na zboczach Wzgórza Sygnałowego ponad centrum miasta i stanowi historyczne centrum kultury malajskiej w Kapsztadzie. Na tym obszarze znajduje się Meczet Nurul Islam, założony w 1844 roku.

Bo-Kaap słynie z domów w jaskrawych kolorach i brukowanych ulic. Tradycyjnie jest to dzielnica wielokulturowa, a 56,9% mieszkańców identyfikuje się jako muzułmanie. Według Południowoafrykańskiej Agencji Zasobów Dziedzictwa, obszar ten zawiera największe skupisko architektury sprzed 1850 roku w RPA i jest najstarszą zachowaną dzielnicą mieszkalną w Kapsztadzie.^[4]

Akwarium prezentujące życie morskie oraz życie pingwinów. The Two Oceans Aquarium to akwarium znajdujące się na nabrzeżu Victoria & Alfred Waterfront w Kapsztadzie, na Przylądku Zachodnim, w Republice Południowej Afryki. Akwarium zostało otwarte 13 listopada 1995 roku i składa się z kilku galerii wystawowych z dużymi oknami widokowymi: Nazwa akwarium pochodzi od jego lokalizacji, gdzie spotykają się Ocean Indyjski i Atlantycki.

Skretting Diversity Gallery - W tej galerii prezentowane jest życie morskie dwóch oceanów Afryki Południowej oraz głównych prądów Benguela i Agulhas, które dominują u jej wybrzeży. Godne uwagi gatunki to koniki morskie z Knysny, węgorze murenowe, anemonefish, cryptic klipfish, gwiazdy morskie, meduzy kompasowe, shysharki oraz czasowe wystawy gatunków obcych, takich jak japońskie kraby pająkowate i podkowce atlantyckie. Centrum zabaw dla dzieci I&J - różne atrakcje dla najmłodszych gości. Przedstawienia kukiełkowe, zajęcia plastyczne i rzemieślnicze. Ekspozycja drapieżników - Ekspozycja ta mieści 2 miliony litrów wody morskiej. Znajdują się w nim rekiny zębate oraz różne inne ryby. Ekspozycja I&J Ocean - Ekspozycja ta mieści 1,6 miliona litrów wody morskiej. Można w nim zobaczyć różne ryby, płaszczki i żółwie. Kelp Forest Exhibit - jedna z największych atrakcji akwarium, ten podwodny las jest domem dla ławic ryb przybrzeżnych, takich jak omułek jadalny, stekowce i rekiny plamiste, a także żywych okazów południowoafrykańskich gatunków kelp, bambusa morskiego, kelpia rozdzielnopłetwego i kelpia pęcherzykowatego. Z ekspozycji tej korzystają również pingwiny północne. Ekspozycja pingwinów - pingwiny afrykańskie czarnopłetwe, pingwiny północne, ostrygojad afrykański, zaskroniec zwyczajny, ropuchy lamparcie i afrykańskie żaby szponiaste. Znajduje się tu również koryto rzeki podzielone na trzy odcinki (górny, środkowy i dolny) z przykładami rodzimych i inwazyjnych ryb słodkowodnych.^[6]

Rosebank to kosmopolityczne, komercyjne i mieszkaniowe przedmieście na północ od centrum Johannesburga w Republice Południowej Afryki. Znajduje się w regionie B gminy metropolitalnej Johannesburga i jest miejscem, w którym znajduje się stacja kolei miejskiej Gautrain.

W ostatnich latach Rosebank przeszedł gruntowną modernizację, w ramach której przebudowano zarówno Rosebank Mall, jak i The Zone @Rosebank, tworząc wysokiej klasy centrum handlowe i handlowe. Władze lokalne również uznały ten węzeł za priorytetowy obszar rozwoju w zakresie poprawy świadczenia usług i infrastruktury. W rezultacie szacuje się, że w ostatnich latach dzielnica otrzymała zastrzyk kapitału w wysokości 7 mld R.

Rosebank staje się coraz bardziej popularną lokalizacją dla firm. Rosnący popyt na powierzchnie biurowe sprawił, że w drugim kwartale czynsze na tym przedmieściu wzrosły o 9%, co stanowi największy wzrost odnotowany w jakimkolwiek węźle biurowym Johannesburga. Czynsze w zajmującym drugie miejsce Fourways wzrosły jedynie o 3,4%, a w Sandton w tym samym okresie o 2,5%.

Kilka wysokiej klasy centrów handlowych sprawia, że jest to popularne miejsce spotkań i zakupów dla młodych profesjonalistów, celebrytów, projektantów i społeczności gejowskiej. W Rosebank kwitnie życie nocne, a w dzielnicy Design District znajdują się kawiarnie, bary i kluby, takie jak Marble Restaurant, Molokai, Capital Cafe, The Bank i Sumo Nightclub. African Craft Market oraz popularny Rooftop Market ("Rosebank Flea Market") są popularnymi miejscami odwiedzanymi przez turystów; na przedmieściach znajdują się także wysokiej klasy hotele. Coroczna parada gejów w Joburgu przechodzi ulicami Rosebank, a następnie kieruje się w stronę Zoo Lake.

Rosebank, często nazywane nowym Sandton, jest zamożną gminą w prowincji Gauteng w Republice Południowej Afryki i stanowi część gminy miejskiej Johannesburg, która znajduje się zaledwie pięć kilometrów (3,1 mil) od Rosebank.^[7]

Wysoka góra z widokiem na miasto. Lion’s Head – szczyt w Kapsztadzie, w Republice Południowej Afryki, na terenie Parku Narodowego Góry Stołowej. Wysokość szczytu wynosi 669 m n.p.m. i leży on ok. 1 km na wschód od wybrzeża Oceanu Atlantyckiego. W XVII wieku Brytyjczycy zwali szczyt Sugar Loaf Mountain. Obecną nazwę nadali górze Holendrzy, która w ich języku brzmi Leeuwen Kop. Wzięła się ona stąd, iż sylwetka szczytu przypominała im przyczajonego lwa.

Obecną tradycją jest zdobywanie szczytu podczas pełni Księżyca. Zdobycie szczytu nie należy jednak do najłatwiejszych i zaleca się wchodzenie na niego w grupach, wraz z doświadczonym przewodnikiem. Ze szczytu roztacza się widok we wszystkich kierunkach, m.in. na zachodnie wybrzeże Atlantyku, Kapsztad, Zatokę Stołową i wyspę Robbeneiland.^[8]

Rezerwat przyrody, Republika Południowej Afryki. Sterkfontein – zespół wapiennych jaskiń położonych w prowincji Gauteng niedaleko miasta Krugersdorp w Republice Południowej Afryki. Znajdują się one w tym samym rejonie co stanowiska archeologiczne Swartkrans, Kromdraai oraz Wielka Jaskinia Kromdraai.

W jaskini prowadzone są prace paleontologiczne po tym, jak w 1936 roku znaleziono tam jedne z najstarszych szczątków dorosłego australopiteka. Szczątki datowane były na 2,6–2,8 miliona lat. Nieopodal szczątków znaleziono również drewniane i kamienne narzędzia. W 1997 roku odkryto w jaskini niemal kompletny szkielet australopiteka datowanego na 2,3-2,2 miliona lat. Odkrycia dokonał dr Ronald Clarke, a znalezionego australopiteka nazwał Mała Stopa.

Sterkfontein wraz ze Swartkrans, Kromdraai i Wielką Jaskinią zostało wpisane w 1999 r. na listę światowego dziedzictwa UNESCO.^[13]

Szlak Dziedzictwa Donkina to 5-kilometrowy szlak spacerowy z przewodnikiem, biegnący wzdłuż starego wzgórza w centrum Port Elizabeth, w regionie Przylądka Wschodniego, w Republice Południowej Afryki. Nazwa szlaku pochodzi od nazwiska pełniącego obowiązki gubernatora Kolonii Przylądkowej, Rufane'a Shawa Donkina.

Szlak łączy 51 miejsc o znaczeniu historycznym i ukazuje historię osadnictwa już od 1820 r. Znajdują się tu grupy dwupiętrowych domów w zabudowie bliźniaczej z widocznymi elementami wiktoriańskimi i gruzińskimi. Zostały one wzniesione krótko po przełomie XIX i XX wieku. Składa się z pięciu domów mieszkalnych przy ulicy Donkin Street, wychodzących na teren rezerwatu Donkin. Jeden z domów mieszkalnych znajduje się przy Constitution Street 14, a dwa pozostałe przy Whitlock Street 8 i 10. Kompleks przy Donkin Street tworzy godny uwagi rząd domów tarasowych i jest jednym z najbardziej znaczących zabytków miasta. Wiele z tych zabytków zostało uznanych za pomniki narodowe.^[15]

Rezerwat przyrody, Republika Południowej Afryki. Wonder Cave – jaskinia położona w Kromdraai w prowincji Gauteng w Republice Południowej Afryki. Jest trzecią co do wielkości jaskinią w kraju, a jej wiek jest szacowany na 5–10 miliona lat. Jaskinia składa się z pojedynczej komory o powierzchni 46 tys. m², jest długa na 125 m i szeroka na 154 m.

Została odkryta w XIX wieku przez górników, którzy wysadzali wapienne skały do produkcji cementu. Jaskinia ma 14 formacji stalaktytów i stalagmitów o wysokościach do 15 m. Większość z nich ciągle rośnie. Jest głęboka na 40 metrów, a turyści mogą ją zwiedzać dzięki zamontowanej windzie.

W Wonder Cave po raz pierwszy odkryto szczątki Paranthropus robustus, którego wiek określany jest na ok. 1–1,5 mln lat. Ponadto odkryto tam szczątki trzech różnych gatunków tygrysa szablozębnego.

Wonder Cave wraz z Sterkfontein i Swartkrans została w 1999 roku wpisana na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.^[17]

Pomnik Hugenotów we Franschhoek, Western Cape, RPA, jest poświęcony wpływom kulturowym, jakie Hugenoci wnieśli do Kolonii Przylądkowej po swojej imigracji w XVII i XVIII wieku. Ci francuscy i belgijscy protestanci uciekali przed gwałtownymi prześladowaniami religijnymi, zwłaszcza w rzymskokatolickiej Francji.

Pomnik został zaprojektowany przez J.C. Jongensa, ukończony w 1945 r., a 17 kwietnia 1948 r. jego odsłonięcia dokonał dr A.J. van der Merwe.

Trzy wysokie łuki symbolizują Trójcę Świętą: Ojca, Syna i Ducha Świętego. Na szczycie łuku znajduje się słońce sprawiedliwości, a nad nim krzyż hugenotów, symbolizujący ich chrześcijańską wiarę.

Centralna postać kobieca, stworzona przez Coerta Steynberga, uosabia wolność religijną, trzymając w jednej ręce Biblię, a w drugiej zerwany łańcuch. Zrzuca z siebie płaszcz ucisku. Jej pozycja na szczycie kuli ziemskiej wskazuje na jej duchową wolność i jest analogiczna do niektórych przedstawień Matki Boskiej w ikonografii rzymskokatolickiej, które ukazują ją z jedną stopą opartą na kuli ziemskiej. Polar na kobiecej szacie symbolizuje szlachetność ducha i charakteru; przez długi czas był on również głównym symbolem monarchii francuskiej, która była u władzy jeszcze w czasach exodusu hugenotów.

Na południowym krańcu kuli ziemskiej znajdują się symbole związane z Hugenotami: Biblia - ich wiara; harfa - ich sztuka i kultura; snop kukurydzy i winorośl - rolnictwo i uprawa winorośli; koło przędzalnicze tkaczy jedwabiu i tkanin - ich przemysł.

Odbijająca się w kolumnadzie sadzawka wyraża niezakłócony spokój umysłu i spokój duchowy, który uchodźcy hugenoci uzyskali w Afryce Południowej po doświadczeniu śmiertelnych prześladowań religijnych we Francji.

Przylegające do pomnika Muzeum Pamięci Hugenotów bada historię francuskich hugenotów, którzy osiedlili się w regionie Cape, a zwłaszcza w dolinie Franschhoek. Można tu zobaczyć różne narzędzia, których używali do produkcji wina, ubrania, które nosili, a także interpretacje ich kultury i celów.

Na miejscu znajdują się również piwnice winne połączone kolumnadą, na której widnieje napis Post Tenebras Lux ("Po ciemności światło" w języku łacińskim). Hasło to, będące mottem protestantów w czasach reformacji, zostało po raz pierwszy wypisane na murze reformacji w Genewie w Szwajcarii, poświęconym reformacji protestanckiej.^[23]

Wodospad, Republika Południowej Afryki. Berlin Falls – wodospad na rzece Sabine River w Mpumalandze, w Południowej Afryce. Ogólna wysokość wodospadu wynosi 80 m. Położony jest niedaleko punktu widokowego God's Window i najwyższego wodospadu prowincji Mpumalanga – Lisbon Falls. Chociaż jego wysokość jest mniejsza od 1/10 wysokości najwyższego wodospadu Południowej Afryki, Tugeli, jest jednak niezwykle piękny. Wodospad Berlin Falls stanowiący część Kanionu Blyde River na Trasie Panoramicznej, jest jednym z kilku wodospadów, położonych w regionie Sabie. Są to Horseshoe Falls, Lone Creek Falls, Bridal Veil Falls, Mac-Mac Falls i najwyższy w Mpumalandze, Lisbon Falls, o wysokości 90 m.

Berlin Falls spływa kaskadą ze środka pionowego klifu o wysokości 80 m. Kształt wodospadu jest porównywany do gigantycznej świecy. Wąski, naturalny kanał u szczytu wodospadu tworzy „knot”, a gdy woda zaczyna na jego końcu spadać, strumień wody rozszerza się, tworząc zasadniczą część świecy, która następnie rozbija się w kotle eworsyjnym, otoczonym rdzawo–czerwonymi urwiskami.

Berlin Falls otrzymał swą nazwę od niemieckich górników, którzy zaryzykowali podróż do Południowej Afryki w czasie gorączki złota i nazywali każdy wodospad w okolicy nazwami swych rodzinnych miast lub krain ze swoich ojczyzn.

Turyści odwiedzający Berlin Falls mogą zwiedzać okolicę pieszo, urządzić piknik koło wodospadu, a nawet popływać w kotle eworsyjnym u jego podnóża. Powinni też zwrócić uwagę na rosnącego tu srebrnika Protea laetans, który jest tutejszym endemitem. Miłośnicy ptaków mogą spotkać w tej części urwiska Mpumalanga liczne ich gatunki. Zalecane jest posiadanie lornetki i książek do identyfikacji ptaków.^[27]

Muzeum Albany, RPA znajduje się w Grahamstown w RPA, jest powiązane z Uniwersytetem Rhodes i pochodzi z 1855 r., co czyni je drugim najstarszym muzeum w RPA.

Za jego podstawę posłużyły zbiory przyrodnicze i geologiczne Towarzystwa Literackiego, Naukowego i Medycznego Prowincji Wschodniej. Herbarium jest prowadzone przez South African National Biodiversity Institute i posiada materiały pochodzące z 1812 roku, zebrane przez Williama Johna Burchella, oraz kolekcję 240 okazów podarowanych przez Constance Georginę Adams w 1919 roku, a także materiały geologiczne zebrane przez Andrew Geddesa Baina i W. G. Atherstone'a. Znajduje się tu również duża kolekcja skamieniałości bezkręgowców, kręgowców i tetrapodów (niektóre z nich pochodzą ze znanego na całym świecie lagerstätte Waterloo Farm), a także paleolityczne narzędzia kamienne odkryte przez Thomasa Holdena Bowkera (1808-1885) w pobliżu rzeki Great Fish.

Obecnie muzeum mieści się w siedmiu budynkach, w których znajdują się: Muzeum Przyrodnicze, Muzeum Historyczne, Muzeum Obserwacyjne, Fort Selwyn, więzienie wojskowe Old Provost, Drostdy Arch i Dom Starego Księdza.

Pierwszym kuratorem był B. J. Glanville, który pełnił tę funkcję honorowo w latach 1855-1882. Następnie zaoferowano niewielkie stypendium i stanowisko to objęła Mary Glanville, która pełniła je do roku 1888, kiedy to obowiązki przejął tymczasowy kurator S. Mundy, a w 1889 roku zastąpił go Selmar Schonland. Schonland pełnił tę funkcję do 1910 roku, po czym przekazał stery Johnowi Hewittowi, który kierował muzeum przez niezwykle długi okres od 1910 do 1958 roku. Jego następcą został T.H. Barry, który w 1964 roku został mianowany dyrektorem Muzeum Południowej Afryki w Kapsztadzie, a w 1965 roku jego następcą został entomolog Charles Jacot-Guillarmod (mąż Amy Jacot Guillarmod), który pełnił tę funkcję do 1977 roku. Pan B Wilmot pełnił funkcję kuratora w latach 1977-1993, pan W Holleman w latach 193-1999, a dr L Webley od 1999 roku.^[40]

Strand to nadmorska miejscowość wypoczynkowa w regionie Przylądka Zachodniego w Republice Południowej Afryki. Stanowi część regionu Helderberg w gminie miejskiej Kapsztadu, położonego na północno-wschodnim skraju Zatoki Fałszywej i u podnóża Gór Helderberg. Jego położenie geograficzne jest pomiędzy Somerset West a Gordon's Bay, około 50 km na południowy wschód od Cape Town City Bowl. Strand znajduje się w prowincji Western Cape w Republice Południowej Afryki i liczy około 50 000 mieszkańców. Główną atrakcją Strandu jest plaża; 5 km białej, piaszczystej plaży przy zatoce False Bay.

Strand jest często określany jako The Strand (afrikaans: Die Strand), co jest starą nazwą miasta.

Kod rejestracyjny pojazdu dla Strand to CEY, a kod pocztowy dla adresów ulicznych to 7140.^[41]

National Women's Monument w Bloemfontein w RPA to pomnik upamiętniający około 27 000 kobiet i dzieci burskich, które zginęły w brytyjskich obozach koncentracyjnych podczas II wojny burskiej. Pomnik jest obiektem dziedzictwa kulturowego prowincji Wolne Państwo.

Pomnik został zaprojektowany przez architekta z Pretorii, Fransa Soffa, a rzeźby wykonał Anton van Wouw. Składa się on z obelisku o wysokości około 35 m i niskich, półokrągłych murów z dwóch stron. Centralna grupa z brązu, naszkicowana przez Emily Hobhouse i przedstawiająca jej własne przeżycia z 15 maja 1901 r., przedstawia dwie pogrążone w smutku kobiety i umierające dziecko w obozie Springfontein. Pomnik został odsłonięty 16 grudnia 1913 r., a wzięło w nim udział około 20 tys. mieszkańców RPA. Trzynaście lat później prochy Emily Hobhouse złożono u stóp pomnika. Obok pomnika znajdują się również groby Christiaana de Wet, ks. Johna Daniela Kestella, prezydenta Wolnego Państwa Pomarańczowego Martinusa Steyna i jego żony.^[43]