Hajfa - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Budowla w kształcie kopuły ze szczątkami świętych. Sanktuarium Bába to budowla na zboczach góry Karmel w Hajfie w Izraelu, gdzie spoczywają szczątki Bába, założyciela wiary bábickiej i prekursora Baháʼu'lláha w wierze baháʼi; uważane jest za drugie najświętsze miejsce na Ziemi dla baháʼich, po Sanktuarium Baháʼu'lláha w Akrze. Jego dokładna lokalizacja na Górze Karmel została wyznaczona przez samego Baháʼu'lláha jego najstarszemu synowi, Abdu'l-Bahá, w 1891 roku. Budowla została zaprojektowana i ukończona kilka lat później przez jego wnuka, Shoghi Effendi.

Zwieńczeniem projektu, zgodnie z przewidywaniami Abdu'l-Bahá, jest kopuła, osadzona na bębnie z 18 oknami. Ten z kolei jest osadzony na ośmiokącie, co zasugerował Shoghi Effendi. Kamienną budowlę otacza arkada. Projekt renowacji zewnętrznej i wewnętrznej świątyni rozpoczął się w 2008 r. i został zakończony w kwietniu 2011 r.^[1]

Powszechny Dom Sprawiedliwości jest dziewięcioosobowym najwyższym organem rządzącym Wiary Baháʼi. Został on pomyślany przez Baháʼu'lláha, założyciela Wiary Baháʼi, jako instytucja, która mogłaby stanowić prawo w kwestiach, które nie zostały jeszcze poruszone w pismach Baháʼi, zapewniając Wierze Baháʼi elastyczność w dostosowywaniu się do zmieniających się warunków. Po raz pierwszy został wybrany w 1963 r., a następnie co pięć lat, przez delegatów składających się z członków Narodowych Duchowych Zgromadzeń Baháʼich na całym świecie.

Powszechny Dom Sprawiedliwości, jako zwierzchnik religii, nadaje kierunek światowej społeczności Baháʼi przede wszystkim poprzez serię wieloletnich planów, a także poprzez coroczne przesłania wygłaszane podczas festiwalu Ridván. Przesłania koncentrowały się na zwiększaniu liczby Lokalnych Zgromadzeń Duchowych, tłumaczeniu literatury Baháʼi, zakładaniu Centrów Baháʼi, kończeniu budowy Domów Modlitwy Baháʼi, organizowaniu międzynarodowych konferencji oraz rozwijaniu systemów edukacyjnych w celu poprawy umiejętności czytania i pisania, roli kobiet, duchowości dzieci i młodzieży, życia rodzinnego, rozwoju społecznego i ekonomicznego oraz kultu wspólnotowego. Powszechny Dom Sprawiedliwości odegrał również ważną rolę w reagowaniu na systematyczne prześladowania bahaitów w Iranie, przyciągając uwagę światowych mediów.

Książki i dokumenty publikowane przez Powszechny Dom Sprawiedliwości uważane są za autorytatywne, a jego decyzje legislacyjne za nieomylne przez bahaitów. Chociaż Powszechny Dom Sprawiedliwości jest uprawniony do stanowienia prawa w sprawach, które nie są poruszane w świętych pismach bahaickich, rzadko korzystał z tej funkcji.

Siedziba Powszechnej Izby Sprawiedliwości i jej członkowie rezydują w Hajfie, w Izraelu, na zboczu góry Karmel. Ostatnie wybory odbyły się 29 kwietnia 2018 r. Chociaż wszystkie inne wybierane i mianowane funkcje w Wierze Baháʼi są otwarte dla mężczyzn i kobiet, członkostwo w Powszechnym Domu Sprawiedliwości jest wyłącznie męskie; pisma Baháʼi wskazują, że powód tego stanu rzeczy stanie się jasny w przyszłości.^[3]

th

Centralny dworzec autobusowy Carmel Beach to główny dworzec autobusowy w Hajfie w Izraelu, który zastąpił centralny dworzec autobusowy Haifa Bat Galim. Dawny dworzec jest obecnie wykorzystywany wyłącznie do przechowywania autobusów Egged oraz jako przestrzeń biurowa Egged, a autobusy miejskie zatrzymują się tam tylko na drodze, a nie w środku, na trasie między centralnym dworcem autobusowym Hof Haf HaCarmel w Hajfie a centralnym dworcem autobusowym w Mifratz. Centralny dworzec autobusowy Carmel Beach został otwarty 19 sierpnia 2003 roku. Od tego czasu wszystkie autobusy jadące z południa, które wcześniej kończyły bieg na centralnym dworcu autobusowym Haifa Bat Galim, kończą bieg na centralnym dworcu autobusowym Carmel Beach, a pomiędzy tymi trzema dworcami kursują nowe, częstsze linie. Pasażerowie mogą skorzystać z darmowej przesiadki do autobusów miejskich przy zakupie biletu międzymiastowego, aby kontynuować podróż z jednego centralnego dworca autobusowego na drugi lub do miasta.

Centralny dworzec autobusowy Carmel Beach obsługuje lokalne linie autobusowe Egged w obrębie miasta Hajfa oraz wszystkie międzymiastowe linie autobusowe Egged w kierunku południowym. Dworzec jest jednocześnie centrum handlowym. Ma jeden poziom i znajdują się na nim sklepy oraz punkt gastronomiczny. W strefie oczekiwania na odjeżdżające autobusy znajdują się drzwi prowadzące na zewnątrz na peron autobusowy. W strefie przylotów ludzie wchodzą do budynku przez drzwi.

Centralny dworzec autobusowy Carmel Beach sąsiaduje z dworcem kolejowym Haifa Carmel Beach. Dworzec autobusowy jest połączony tunelem z dworcem kolejowym. Z dworca kolejowego można przejść tunelem na plażę.

Wykaz międzymiastowych linii autobusowych Egged w Carmel Beach CBS:^[5]

Klasztor karmelitów z freskiem na kopule. Klasztor karmelitów bosych Stella Maris – klasztor karmelitów na górze Karmel koło w Hajfy w Izraelu, zbudowany w I. poł. XIX w. poświęcony jest Najświętszej Marii Pannie Gwieździe Morza. Popularne miejsce pielgrzymek czcicieli Matki Bożej Szkaplerznej i wizyt turystycznych. Tytuł Przeora Klasztoru Stella Maris przysługuje przełożonemu generalnemu Karmelitów Bosych. Na górze Karmel powstała pierwsza wspólnota Zakonu Karmelitów.

Kościół poświęcony jest także Świętej Rodzinie i prorokowi Eliaszowi. Figura proroka znajdująca się w krypcie upamiętnia jego częsty pobyt w tym miejscu. Znajdująca się w pobliżu opactwa latarnia morska przywołuje obraz Najświętszej Marii Panny i jej wstawienniczej roli w Kościele Katolickim, jako „światła przewodniego”.^[6]

Eksponaty i artefakty związane z oceanami. Narodowe Muzeum Morskie – muzeum prezentujące 5 tysięcy lat historii związanej z morzem i obejmującej obszar basenu Morza Śródziemnego, Morza Czerwonego i Nilu. Znajduje się u podnóża góry Karmel w Hajfie, tuż obok bazy izraelskiej marynarki wojennej.

Muzeum zostało założone w 1953 i początkowo opierało się na prywatnej kolekcji jego założyciela i pierwszego dyrektora, Aryeh Ben-Eli. W 1972 wybudowano obecny budynek muzeum. Zbiory muzeum należą do największych kolekcji archeologicznych w Izraelu. Podzielone są na działy, m.in.: archeologia podmorska, sztuka morska, mitologia morska, przyrządy naukowe (kolekcja rodziny Landau), kartografia i druki, bitwy morskie.

Na parterze znajdują się ekspozycje tymczasowe, biblioteka oraz warsztaty naukowe. Górne piętra zajmują stałe ekspozycje.^[7]

Muzeum w Hajfa, Izrael. Muzeum Sztuki Japońskiej Tikotin – muzeum w całości poświęcone prezentacji i zachowaniu sztuki japońskiej, znajduje się na górze Karmel w Hajfie. Jest to jedyne tego typu muzeum na Bliskim Wschodzie.

Zostało założone w 1959 z inicjatywy Felixa Tikotin (1893–1986) z Holandii. Tikotin przekonał burmistrza Hajfy, Abba Khoushy. W 1958 Rada Miejska Hajfy przegłosowała propozycję i zakupiła ziemię pod budowę nowego muzeum. Otwarcie muzeum nastąpiło 25 maja 1960.

Kolekcja muzeum zawiera około 7 tys. eksponatów, w tym obrazy, drugi, rysunki, tekstylia, książki, ceramika, rzeźby, zabytkowe miecze, rękodzieła i inne, pochodzące z głównie z okresu XIV–XIX wiek. W 1995 otworzono nowe skrzydło prezentujące współczesną sztukę japońską.^[11]

Neve David to epipaleolityczne stanowisko archeologiczne położone u podnóża zachodniego zbocza wzgórz Góry Karmel w północnym Izraelu. Było ono zamieszkiwane w późniejszej części środkowego epipaleolitu, około 15 000-13 000 lat p.n.e.

Obecnie stanowisko Neve David znajduje się zaledwie ok. 1 km (0,62 mil) od wybrzeża Morza Śródziemnego, ale w końcowym plejstocenie było oddalone o 10-13 km (6,2-8,1 mil) od brzegu, z widokiem na szeroką równinę przybrzeżną. Znajdował się więc w ekotonie, czyli na granicy dwóch kontrastujących ze sobą stref ekologicznych, z sezonowo suchymi dolinami masywu wapiennego Góry Karmel na wschodzie i śródziemnomorską równiną przybrzeżną na zachodzie. Takie miejsca z dostępem do dwóch uzupełniających się zasobów ekologicznych były preferowane przez wiele społeczności epipaleolitycznych i neolitycznych.^[12]

Eliasza, zwana też grecko-melkicką katedrą św. Eliasza, to nazwa katedry melkickiej w Hajfie, służącej grekokatolikom obrządku bizantyjskiego, stanowiącym większość chrześcijan zarówno w Hajfie, jak i w Izraelu. Katedra św. Eliasza jest katedrą melkickiego greckokatolickiego Archeparchatu Akka, który został utworzony na mocy bulli Episcopalis synodus papieża Pawła VI.

Autorem projektu katedry jest architekt Sammihom Atallah. Budowę katedry rozpoczęto w 1938 roku, a zakończono w 1939. Od 1861 roku katedrą archidiecezji Akka był kościół Najświętszej Marii Panny w Hajfie. Po wojnie arabsko-izraelskiej (w latach 1947-1949) większość melkitów, którzy mieszkali na tym terenie, przeniosła się do dolnego miasta Hajfy, a katedrę biskupią przeniesiono do kościoła św. Eliasza (St. Elias).

Front katedry wieńczy krzyż, który znajduje się kilka metrów od małej dzwonnicy. Na portalu umieszczono biblijną historię proroka Eliasza.^[19]