Braszów - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Malownicze góry z trasami i widokami na miasto. Tâmpa – góra w południowej części Karpat Wschodnich, w masywie Postăvarul, niemal w całości otoczona rumuńskim miastem Braszów. Szczyt znajduje się na wysokości 960 metrów, prawie 400 metrów powyżej miasta.

Góra w większości składa się z formacji wapiennych. Większa część (1,5 km²) jest rezerwatem przyrody: występują tutaj m.in. niedźwiedzie oraz 35% rumuńskich gatunków motyli oraz rzadkie odmiany roślin.

Tâmpa już w XIX wieku była miejscem popularnym wśród turystów – powstały wówczas pierwsze ścieżki na szczyt. Obecnie większość osób korzysta z kolejki gondolowej – przy górnej stacji znajduje się restauracja Complexul "Panoramic", z której roztacza się panorama Braszowa, a przy dobrej widoczności, całego Burzenlandu.

Charakterystycznym dla góry jest biały napis Braşov, stylizowany na słynny napis z Hollywood.^[1]

Muzeum w XVI-wiecznej kamiennej bramie. Brama Katarzyny w Braszowie (Rumunia) została zbudowana przez cech krawców w 1559 roku w celach obronnych zamiast starej bramy zniszczonej przez powódź w 1526 roku. Jej nazwa pochodzi od klasztoru św. Katarzyny, który znajdował się tu w dawnych czasach. Jest to jedyna oryginalna brama miejska, która zachowała się z czasów średniowiecza. W rzeczywistości centralna wieża jest tylko częścią oryginalnej bramy; dokumenty mówią o istnieniu drewnianej konstrukcji, która została rozebrana w 1827 r. Oryginalną konstrukcję można zobaczyć w Baszcie Tkaczy, gdzie znajduje się duża makieta Braszowa z 1600 roku.

Stare dokumenty wymieniają ją pod nazwą Porta Valacce, czyli Brama Vallahów, ponieważ było to jedyne wejście dla Rumunów mieszkających w Șcheii Brașovului. Nie wolno im było korzystać z pozostałych czterech wejść. W okresie panowania saskiego od XIII do XVII wieku Rumunom nie wolno było posiadać własności wewnątrz murów twierdzy, dlatego osiedlali się poza murami, w dzielnicy zwanej Șcheii Brașovului. Rumuni mogli wjeżdżać do miasta tylko w określonych godzinach i musieli płacić myto na bramie za przywilej sprzedaży swoich produktów wewnątrz cytadeli.

Cztery małe narożne wieżyczki (spotykane również w innych miastach Siedmiogrodu) symbolizują fakt, że miasto posiadało autonomię sądowniczą oraz "prawo miecza" (ius gladii), czyli prawo do decydowania o karze śmierci. Nad wejściem na wieży umieszczono herb miasta - koronę na pniu dębu i korzeniach.

Obecnie w Bramie Katarzyny mieści się muzeum.^[5]

Kościół prawosławny Piața Sfatului to rumuńska cerkiew prawosławna znajdująca się przy ulicy Piața Sfatului 3 w Braszowie w Rumunii. Poświęcona jest Zaśnięciu Theotokos.

W 1829 r. na terenie Cytadeli Braszowskiej otwarto małą, jednopokojową kaplicę. W 1866 r. z powodu zniszczeń została zamknięta, a jej wiernych przeniesiono do kościoła greckiego. W 1895 r. arcybiskup Miron Romanul położył kamień węgielny pod budowę obecnego kościoła, który w 1899 r. poświęcił jego następca Ioan Mețianu. Mikołaja na główny plac miasta, tradycyjnie saksoński, co stanowiło symboliczny krok naprzód dla Rumunów.

Budowla jest w stylu neobizantyjskim, z centralnie umieszczoną kopułą i dzwonnicą. Ma wymiary 26,6 na 12,3 metra. W późniejszym okresie dodano iglicę skierowaną na Piața Sfatului. Zawaliła się ona podczas trzęsienia ziemi w Vrancea w 1940 r., a w 1973 r. została odbudowana. Ikonostas jest rzeźbiony i złocony, został namalowany w 1898 r. Malowidła wewnętrzne, pochodzące z 1937 r., były odnawiane w latach 1965-1966, 1985 i 2005.

Kościół został wpisany na listę zabytków przez rumuńskie Ministerstwo Kultury i Religii.^[6]

Plac Rady znajduje się w historycznym centrum Brașova w Rumunii. Prawo do organizowania targów uzyskał w 1520 r., ale już od 1364 r. odbywają się tu cotygodniowe i doroczne targi, na które przyjeżdżają kupcy z kraju i zagranicy. Otaczają go domy z XVIII-XIX wieku, z których większość to zabytki historyczne.

Pośrodku placu stał pręgierz, który służył do publicznego upokarzania, karania i wyszydzania. Karano tu także czarownice, ale w 1688 r. ścięto tu także szefa cechu szewców Stefana Stenerta, który sprzeciwiał się wkroczeniu wojsk austriackich do Braszowa. Do 1892 r. na placu znajdowały się dwie studnie. Najważniejszym budynkiem na placu jest dawny Dom Rady (Casa Sfatului), zbudowany w 1420 r. i znajdujący się na środku placu. Obecnie mieści się w nim Muzeum Historii Powiatu Braszowskiego.

Wokół głównego placu znajduje się malownicza, przeznaczona wyłącznie dla pieszych ulica Republicii, Czarny Kościół, dawny Dom Rady, kryte i odkryte tarasy i restauracje, cerkiew prawosławna, muzeum Casa Mureșenilor, Muzeum Cywilizacji Miejskiej i Dom Hirschera.

Miejscowa tradycja głosi, że dzieci, które Pies z Hamelin (Niemcy) wysłał pod ziemię, pojawiły się w pobliżu tego placu w Brașovie.

W czasach komunistycznych Plac Rady nosił nazwę "Piața 23 August" (Plac 23 Sierpnia).^[7]

Kościół w Tocile to rumuńska cerkiew prawosławna znajdująca się przy ulicy Vasile Saftu 57 w Brașovie w Rumunii. Znajduje się w dzielnicy Tocile w Șcheii Brașovului i jest poświęcona Trójcy Świętej.

Pod koniec XVIII w. w Șchei mieszkało ponad 1000 rodzin prawosławnych, wszystkie przypisane do cerkwi św. Po licznych petycjach, w 1812 r. mieszkańcy okolic Tocile otrzymali zgodę na budowę cerkwi. Budowę rozpoczęto w 1824 r., a na czele listy ktetorów stanął książę Wołoszczyzny Grigore IV Ghica. Ukończony w następnym roku kościół został konsekrowany w 1831 r. przez biskupa Vasile Moga. W 1855 r., kiedy parafia liczyła 1395 wiernych, przeprowadzono remont dachu, fasady i murów cmentarza, do których w 1860 r. dobudowano bramy.

Kościół jest zbudowany w stylu gotyckiego odrodzenia, a jego nawa główna z kamienia i cegły ma wymiary 35 na 11,5 metra w absydzie i 32 metry wysokości. Zegar na iglicy pochodzi z 1857 r. i kosztował 600 forintów, podarowanych przez dwie rodziny z Bukaresztu. W tym samym roku kościół został pomalowany: Constantin Lecca wykonał freski ołtarzowe, natomiast Mișu Poppowi przypisuje się część ikonostasu i pozostałej części kościoła. Tylko niewielki obszar nad drzwiami północnymi został pomalowany później. Zespół został odrestaurowany w latach 2001-2003.

Na pobliskim cmentarzu znajdują się stare krzyże i miejsca spoczynku wybitnych mieszkańców. Andrei Mureșanu spoczywał tam do 1883 r., kiedy to jego szczątki przeniesiono na położony bardziej centralnie cmentarz Groaveri. Kościół, podobnie jak dom parafialny z 1781 r. i cmentarz, został wpisany na listę zabytków przez rumuńskie Ministerstwo Kultury i Religii.^[11]

Kościół w Dârste to rumuńska cerkiew prawosławna znajdująca się pod adresem 255 Calea București, Brașov, Rumunia. Znajduje się w Dârste, dawnej wsi, która obecnie jest dzielnicą Braszowa, i jest poświęcona Trójcy Świętej.

Przed wybudowaniem kościoła miejscowa społeczność prawosławna wyznawała prawosławie w Săcele i Braszowie. W 1783 r., podczas wizyty Józefa II, mieszkańcy wsi przekazali mu petycję z prośbą o pozwolenie na założenie kościoła. Wkrótce pozwolenie to zostało przyznane, a pierwszy ktetor zakupił działkę. Później, w 1796 r., biskup Gerasim Adamović dokonał konsekracji kościoła.

Stylem architektonicznym nawiązuje do innych cerkwi prawosławnych w Burzenlandzie. Pod względem kształtu, wysokości i wystroju zewnętrznego przypomina cztery zabytkowe cerkwie w Săcele. Kilka ikon pochodzi z 1784 roku, a freski ścienne z 1833 roku. Najwcześniejszy zachowany fresk znajduje się w ołtarzu i przedstawia Jezusa leżącego w grobie. Obraz został odrestaurowany w latach 70. i ponownie w latach 90.

Kościół został wpisany na listę zabytków przez rumuńskie Ministerstwo Kultury i Religii, które podaje datę ukończenia budowy na 1783 rok.^[13]

Kościół Brașovechi, znany również jako Kościół Zaśnięcia Bogurodzicy " to rumuńska cerkiew prawosławna znajdująca się przy ulicy Bisericii Române 47, w Braszowie, w Rumunii. Znajduje się w dzielnicy Brașovechi i jest poświęcona Zaśnięciu Matki Boskiej.

Po wydaniu Patentu Wolności w 1782 r. rumuńscy mieszkańcy Braszowa wysłali szereg petycji do władz lokalnych i wiedeńskich z prośbą o wybudowanie kościoła. Ștefan Nicola, bogaty kupiec z Șcheii Brașovului i Grek pochodzący z Joaniny, obiecał urzędnikowi magistratu, że pokryje wszystkie koszty. W rezultacie dekret z października 1782 r. zatwierdził budowę "kaplicy" i przylegającego do niej cmentarza w pobliżu koszar. Kościół został zbudowany w 1783 r., a w tym samym roku jego imieniem nazwano ulicę. Parafia służyła ludności rumuńskiej mieszkającej pod murami miasta.

Murowany z cegły i kamienia kościół jest zbudowany w stylu późnobarokowym, na planie trójkąta. Posiada absydę ołtarzową i dwie absydy boczne, które są wieloboczne na zewnątrz i półokrągłe wewnątrz. Na szczycie przedsionka znajduje się kwadratowa wieża zachodnia, w której umieszczono dzwony. Początkowo pokryta była dachówką, którą w 1928 r. zastąpiono mosiężnymi płytami. Dach pokryty dachówką ma kształt siodłowy. Kościół, poświęcony w 1785 r. przez biskupa Gideona Nikiticia, zachował swój pierwotny wygląd.

Kościół został pomalowany na fresk w latach 1783-1790 przez czterech braci z Săsăuș, którzy w 1780 r. założyli w Săcele szkołę ikonografów. Z czasem prace uległy zniszczeniu, tak że do czasu przemalowania cerkwi w latach 1946-1949 zachowały się tylko niewielkie fragmenty. Drewniany ikonostas został częściowo zniszczony przez pożar w 1977 r., a następnie naprawiony w 1981 r. Na cmentarzu pochowany jest Ioan Bran de Lemény.

Kościół został wpisany na listę zabytków przez rumuńskie Ministerstwo Kultury i Religii.^[14]