Miercurea-Ciuc - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Zamek z 1600 roku z muzeum etnograficznym. Zamek Mikó to warowny zamek w Miercurea Ciuc w Rumunii. Jest jednym z najważniejszych zabytków miasta, a obecnie mieści się w nim muzeum etnograficzne poświęcone dziedzictwu Szeklerów.

Budowę zamku o długości 75 m i szerokości 70 m rozpoczęto 26 kwietnia 1623 r., a zakończono prawdopodobnie w latach trzydziestych XVI wieku. Pod względem stylu przypomina zamki w Iernut, Vințu de Jos i Lăzarea. Nazwa pochodzi od imienia Ferenca Mikó (1585-1635), który rozpoczął jego budowę dziesięć lat po tym, jak został najwyższym kapitanem siedzib Csíkszék (Ciuc), Gyergyószék (Gheorgheni) i Kászonszék (Caşin) Székely, połączonych później w powiat Csík. W dokumentach z tamtych czasów określa się ją również jako "nową cytadelę Mikó".

Pierwsza pisemna wzmianka o cytadeli pochodzi z 1631 roku. Po przedwczesnej śmierci spadkobierców Ferenca Mikó cytadela znalazła się w posiadaniu Tamása Damokosa, sędziego najwyższego Csíkszék. 21 października 1661 r. wojska tureckie i tatarskie pod wodzą Alego, osmańskiego pashy prowincji Temeşvar, najechały na Csíkszék, zajmując i paląc cytadelę. Została ona odbudowana w latach 1714-16 na polecenie habsburskiego generała Stefana Steinville'a, o czym świadczy kamienny napis nad bramą wejściową.

W 1735 r. austriacki inżynier i pułkownik Johann Conrad Weiss sporządził plan zamku. Jest to najstarszy zachowany plan budowli, ważny dla osób badających zarówno jej historię, jak i etapy budowy. Austriacy zaprojektowali dla odbudowanej cytadeli system obronny składający się z czterech bastionów w stylu włoskim, których pozostałości są nadal widoczne po stronie południowej. Po stronie południowo-zachodniej zbudowali skład prochu, a bastion południowy przebudowali na kaplicę. Sufit kaplicy ozdobiony jest skromną sztukaterią według późnobarokowego projektu. Gotyckie obramienia okienne zostały wstawione później. Pomieszczenia na parterze mają kopulaste, cylindryczne stropy ze sklepieniami pachwinowymi. Nad parapetami okiennymi znajdują się wysokie, wąskie, prostokątne otwory strzelnicze. Ufortyfikowany zamek pełnił ważną rolę obronną na wschodniej granicy imperium Habsburgów.

Do połowy XX wieku budynek był wykorzystywany przez wojska różnych armii. W szczególności do 1764 r. służył jako koszary dla wojsk habsburskich. Od 1764 do 1848 r. mieścił się tu dom dowódcy 1 Pułku Szeklerskiego Siedmiogrodzkiego Frontu Wojskowego, stanowiącego część Frontu Wojskowego. Podczas rewolucji w Transylwanii w 1848 r., będącej częścią rewolucji w 1848 r. na terenach należących do Habsburgów, był siedzibą Sándora Gála, dowódcy szeklerskich sił rewolucyjnych. W 1970 r., po gruntownej renowacji, do zamku przeniesiono założone w 1930 r. Muzeum Ciuc Szekler. Ponadto od 1978 r. w zamku działa część Biblioteki Powiatowej Kájoni János, w tym zbiór rzadkich dokumentów. Budynek został sklasyfikowany jako zabytek historyczny przez Ministerstwo Kultury i Religii.^[1]