Odkryj 12 atrakcji, ciekawych miejsc i niezwykłych rzeczy do zrobienia w Namibii. Nie przegap obowiązkowych atrakcji turystycznych, do których zaliczyć można: Independence Memorial Museum (Windhuk), Alte Feste (Windhuk) czy Parliament Gardens (Windhuk).
Poniżej znajdziesz listę miejsc wartych zobaczenia w Namibii.
Spis treści
Independence Memorial Museum, Windhuk
Muzeum Pamięci Niepodległości to muzeum historyczne w Windhoek, stolicy Namibii. Jego działalność koncentruje się na oporze antykolonialnym i ruchu narodowowyzwoleńczym Namibii. Muzeum znajduje się przy Robert Mugabe Avenue. Zostało zaprojektowane i zbudowane przez północnokoreańską firmę Mansudae Overseas Projects. Muzeum zostało otwarte przez prezydenta Hifikepunye Pohamba 21 marca 2014 r., w dwudziestą czwartą rocznicę uzyskania niepodległości przez kraj. Obok muzeum znajdują się dwa pomniki: Sam Nujoma i Genocide Statue, również wykonane przez Mansudae. Statua Sama Nujomy znajduje się w miejscu niemieckiego pomnika konnego Reiterdenkmal.[1]
Adres: Robert Mugabe Avenue, Windhuk
Alte Feste, Windhuk
Alte Feste to forteca i muzeum w centrum Windhoek, stolicy Namibii.
Budynek został zaprojektowany przez kapitana Curta von François jako kwatera główna cesarsko-królewskiej niemieckiej Schutztruppe (kolonialnych sił wojskowych) podczas niemieckiej kolonizacji Afryki Południowo-Zachodniej. Wybrano lokalizację w Windhoek, które w tym czasie było opuszczone i całkowicie zniszczone, ponieważ Niemcy uważali, że posłuży jako strefa buforowa między plemionami Nama i Herero. Fort nie brał jednak nigdy udziału w żadnych działaniach wojennych.
Fundamenty pod budowę położył 18 października 1890 r. ówczesny szeregowiec Schutztruppe Gustav Tünschel. W pierwszych latach istnienia budynek był wielokrotnie przebudowywany; jego ostateczny kształt został ukończony dopiero w 1915 roku. Składa się z wewnętrznego dziedzińca z wysokimi murami, wewnątrz którego znajdują się kwatery dla żołnierzy, oraz czterech wież. Alte Feste jest najstarszym zachowanym budynkiem w mieście, które później rozwinęło się wokół niego.
Po kapitulacji Niemiec w Afryce Południowo-Zachodniej Windhoek zostało zajęte przez Armię Południowoafrykańską w marcu 1915 roku. Alte Feste służyło teraz jako kwatera główna wojsk Unii Południowoafrykańskiej.
W 1935 r. fort został wykorzystany do bardziej pokojowych celów, kiedy to przekształcono go w schronisko dla sąsiadującej z nim szkoły średniej w Windhoek. W 1957 r., już mocno zniszczony, został uznany za Pomnik Narodowy. W 1963 r. budynek został gruntownie odnowiony i od tego czasu mieści się w nim Muzeum Narodowe Namibii.
W 2010 r. przed Alte Feste ustawiono Reiterdenkmal, znany w Windhoek pomnik jeździecki. Został on usunięty i umieszczony w magazynie w Boże Narodzenie 2013 roku.[2]
Parliament Gardens, Windhuk
Parliament Gardens to niewielki park w centrum Windhoek w Namibii. Znajduje się on pomiędzy Tintenpalast i kościołem Christuskirche. Został założony w 1932 roku i początkowo nosił nazwę ogrodów Tintenpalast, a obecną nazwę przyjął po uzyskaniu niepodległości przez Namibię w 1990 roku.
W Ogrodach Parlamentu znajduje się pierwszy pomnik Namibii po odzyskaniu niepodległości: odlany z brązu posąg wodza Herero Hosea Kutako. W ogrodach uhonorowano również dwoma innymi nacjonalistami namibijskimi: Hendrikiem Samuelem Witbooi i Theophilusem Hamutumbangela. Te trzy posągi otaczają schody prowadzące do głównego wejścia do parlamentu.
W ogrodach znajdowała się niegdyś plantacja oliwek i nadal znajduje się tam gaj oliwny. Znajduje się tu również kręgielnia porośnięta bugenwillą oraz dom klubowy kryty strzechą. Dwa razy w miesiącu w ogrodach odbywa się "Teatr w parku", prowadzony przez College of the Arts.
W 2016 roku otwarcie parlamentu Namibii odbyło się w Ogrodach Parlamentarnych z powodu ograniczonej przestrzeni w Tintenpalast. W związku ze zmianą konstytucji w 2014 roku liczba parlamentarzystów znacznie wzrosła, dlatego wspólne posiedzenia muszą odbywać się w innym miejscu.
Rough Guides opisuje Parliament Gardens jako "zachwycające, zacienione... zdecydowanie warte spaceru". Ogrody są "szczególnie popularne w porze lunchu i w weekendy, kiedy studenci leniuchują na trawnikach, ślęcząc nad książkami lub między sobą". Są też "popularnym miejscem na piknik w porze lunchu".[3]
Martin Luther Steam Locomotive, Swakopmund
Martin Luther to lokomotywa trakcyjna o napędzie parowym 8 NHP Compound J & H McLaren Works No 527 zbudowana w listopadzie 1895 roku w Leeds, West Yorkshire, Wielka Brytania i porzucona na pustyni Skeleton Coast poza miastem Swakopmund w Namibii, około 4 km od centrum miasta.
Lokomotywa drogowa" została przywieziona do Niemieckiej Afryki Południowo-Zachodniej przez porucznika Edmunda Troosta z Schutztruppe w celu wykorzystania jej do przewozu towarów między Swakopmundem a centralną częścią kraju, do czego używano wozów zaprzężonych w woły. Na trasie nie było wystarczającej ilości pastwisk dla wołów ze względu na susze i warunki sezonowe, dlatego wiele wołów padło po drodze.
Aby zaradzić tej sytuacji, Troost zakupił silnik trakcyjny za pośrednictwem niemieckiego przedstawiciela J & H McLaren Engineers (Leeds), Fr. Dehne w Halberstadt, i zlecił jego transport z Hamburga do Swakopmund. W miejscu przeznaczenia okazało się jednak, że urządzenia rozładunkowe nie są w stanie poradzić sobie z ciężarem lokomotywy wynoszącym 280 cwt (ok. 14 ton), więc statek popłynął dalej do Walvis Bay, gdzie lokomotywę można było rozładować.
Lokomotywa pozostała w Walvis Bay przez następne cztery miesiące, ponieważ Troost miał inne zobowiązania w Kapsztadzie. Kiedy Troost mógł ponownie zająć się tą sprawą, maszynista wynajęty do jej prowadzenia wyjechał już do Europy. Przez następne trzy miesiące silnik był prowadzony przez Amerykanina i Boera do Swakopmund, gdzie prawie co 50 metrów zapadał się w piasek. Do pracy lokomotywy potrzebne były również ogromne ilości wody.
W Swakopmund serwis był niewystarczający, a części zamiennych było bardzo mało. Silnik przetransportował jednak kilka ładunków do Nonidas (ok. 11 km) i do Heigamchab.
Na początku 1897 roku, z powodu niewłaściwej obsługi, silnik zatrzymał się około 4 km od Swakopmund i został tam porzucony. Podobno jeden z mieszkańców, Max Rhode, powiedział na spotkaniu w hotelu Bismarck następujące słowa: "Czy wiecie, że wół parowy nazywa się teraz 'Martin Luther', ponieważ może również powiedzieć - 'Tu stoję, nie mogę zrobić nic innego'". W ten sposób parowóz otrzymał swoją obecną nazwę, choć współcześni badacze mają wątpliwości, czy Luter rzeczywiście wypowiedział te słowa.
Silnik był dwukrotnie restaurowany, po raz pierwszy w 1973 roku, a następnie w latach 2000-2004. Po drugiej renowacji zbudowano dla niego domek ochronny, ponieważ było już wtedy jasne, że częste mgły w Swakopmund szybko spowodują ponowne uszkodzenie silnika.[4]
Adres: Hwy B2, Swakopmund
National Marine Aquarium of Namibia, Swakopmund
Przytulne akwarium z lokalnym życiem morskim. National Marine Aquarium of Namibia to akwarium znajdujące się w Swakopmund, w Namibii. Akwarium prezentuje faunę zimnego Prądu Benguelskiego w południowej części Oceanu Atlantyckiego.[5]
Adres: Strand Street, Swakopmund
Pelican Point Lighthouse, Walvis Bay
Pelican Point Lighthouse to latarnia morska z widokiem na Ocean Atlantycki z Pelican Point, długiego piaskowca strzegącego Zatoki Walvis w Namibii. Została otwarta przez rząd RPA w 1932 roku. Okrągła, żeliwna wieża o wysokości 34 metrów posiada latarnię i galerię, a pomalowana jest w poziome czarno-białe pasy.[6]
Kristall Galerie, Swakopmund
Sklep z prezentami, Zakupy, Muzeum
Adres: Corner of Tobias Hainyeko and Theo-Ben Gurirab Avenue, Swakopmund
Kościół anglikański św. Mateusza, Walvis Bay
Kościół anglikański św. Mateusza to kościół anglikański w Walvis Bay w Namibii. Jest częścią Anglikańskiej Diecezji Namibii, która jest diecezją Kościoła Anglikańskiego Afryki Południowej.
Kościół został konsekrowany 21 września 1924 r. przez biskupa Nelsona Fogarty'ego. Pierwotnie zbudowano go z drewna i umieszczono na palach, ale później pokryto siatką na kurze i otynkowano. Dzwon św. Mateusza pochodzi z 1623 roku. Waży 600 kg, ale obecnie jest pęknięty i już nie bije.
Mateusza jest drugim najstarszym zachowanym budynkiem w mieście. Do 2008 r. rozpadał się i miał coraz mniej wiernych. Mimo że jest to druga najstarsza budowla w drugim co do wielkości mieście Namibii, we wrześniu 2008 r. nie została zarejestrowana jako zabytek historyczny.
Kościół jest jednym z trzech w parafii Walvis Bay; pozostałe dwa to św. Zbawiciela i Świętego Odkupiciela.[7]
Rheinische Missionskirche, Walvis Bay
Kościół
Dune 45, Park Narodowy Namib-Naukluft
Dune 45 to wydma gwiaździsta w rejonie Sossusvlei na Pustyni Namib w Namibii. Jej nazwa pochodzi od tego, że znajduje się na 45. kilometrze drogi, która łączy bramę Sesriem i Sossusvlei. Stoi ponad 170 m, składa się z 5 milionów lat piasku, który jest detrytusem gromadzonym przez rzekę Orange z pustyni Kalahari, a następnie nawiewany tutaj....
Ponieważ znajduje się w pobliżu drogi, jest często fotografowana, szczególnie wcześnie i późno w ciągu dnia, gdy jedna strona wydmy jest w cieniu. Odwiedzający Sossusvlei często się na nią wspinają.[8]
Naukluft Mountains, Park Narodowy Namib-Naukluft
Góry Naukluft to pasmo górskie w środkowej Namibii. Południowa część tego pasma górskiego stanowi najbardziej wysuniętą na wschód część Parku Narodowego Namib-Naukluft. Północna część gór jest zajęta przez prywatne gospodarstwa rolne. Są one znane z dzikich zwierząt, w tym zebr górskich i lampartów. W górach znajduje się wiele małych strumieni i wodospadów.
Naukluft jest namibijskim niemieckim tłumaczeniem afrikaans Noukloof, oznaczającego "wąski wąwóz", od nou ("wąski", por. holenderskie nauw) i kloof ("wąwóz", por. niemieckie Kluft).[9]
Zwrotnik, Park Narodowy Namib-Naukluft
Zwrotnik – równoleżnik ziemski, nad którym Słońce „zawraca” w swym pozornym rocznym ruchu po niebie. Jedynie w obszarze między zwrotnikami Słońce można obserwować w zenicie. Szerokość geograficzna zwrotników jest definiowana przez nachylenie ekliptyki do równika niebieskiego. Ponieważ ten kąt powoli zmienia się w czasie, stąd zwrotniki nie zajmują stałego położenia na Ziemi i aktualnie powoli zbliżają się do siebie o prawie pół sekundy rocznie. W roku 2011 zwrotnik Raka znajdował się na 23° 26′ 16″ szerokości geograficznej północnej, a zwrotnik Koziorożca na 23° 26′ 16″ szerokości geograficznej południowej. W roku 1917 znajdowały się dokładnie na szerokości 23° 27'.
Zwrotnik KoziorożcaW momencie przesilenia grudniowego (tzn. zimowego na półkuli północnej) Słońce dochodzi do zwrotnika półkuli południowej – zwrotnika Koziorożca. Moment ten na półkuli północnej rozpoczyna astronomiczną zimę. Nazwa pochodzi od gwiazdozbioru Koziorożca, w którym znajdowało się Słońce w momencie przesilenia zimowego 2000 lat temu, gdy nadano nazwę temu zwrotnikowi. W dzisiejszych czasach, na skutek precesji, w momencie tego przesilenia Słońce znajduje się w gwiazdozbiorze Strzelca.
Zwrotnik RakaW momencie przesilenia czerwcowego (tzn. letniego na półkuli północnej) Słońce dochodzi do zwrotnika półkuli północnej – zwrotnika Raka. Moment ten na półkuli północnej rozpoczyna astronomiczne lato. Nazwa pochodzi od gwiazdozbioru Raka, w którym znajdowało się Słońce w momencie przesilenia letniego 2000 lat temu, gdy nadano nazwę temu zwrotnikowi. W dzisiejszych czasach, na skutek precesji, w momencie tego przesilenia Słońce znajduje się w gwiazdozbiorze Bliźniąt.[10]